လာမယ့္လအနည္းငယ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေရွ႕ေရးကို လမ္းညႊန္ေပးမယ့္ လြတ္လပ္ေရးမရမီွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္  ပင္လံုမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ညီလာခံမိ်ဳး က်င္းပသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ေမ်ွာ္လင့္ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ ရွစ္ဖဲြ႔တုိ႔ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ဒီညီလာခံဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က မွားခဲ့တဲ့အမွားမိ်ဳး ထပ္မံက်ဴးလြန္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။ ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔ဟာ တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္မ်ား၊ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါဝင္တဲ့ ပူးတဲြေကာ္မတီနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမိ်ဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္က အစိုးရအာဏာကို လဲႊေျပာင္းရယူၿပီး တဲ့ေနာက္ ပထမဆံုးေတြ႔ဆံုျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “ပင္လံုပံုစံ” ညီလာခံတခုကို လာမယ့္ႏွစ္လ ေလာက္အတြင္းမွာ က်င္းပဖုိ႔ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ အစည္းအေဝးရဲ႕ အဓိက အေရးႀကီးဆံုး အေၾကာင္းအရာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ပင္လံု ပံုစံ ညီလာခံတခုက်င္းပဘို႔ဆိုတာကို အန္အယ္လ္ဒီ  ေခါင္းေဆာင္က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ေျမာက္ကတဲက လူသိရွင္ၾကားေျပာၾကားခဲ့တာပါ။ သူမ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ၂ ရက္အၾကာမွာ အန္အယ္လ္ဒီဌာနခ်ဳပ္မွာ သူမက “အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ ၂၁ ရာစုနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံတခု က်င္းပဖို႔ လိုအပ္တယ္” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ညီလာခံအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခိ်န္မွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လံုညီလာခံရဲ႕အားနည္းခ်က္ (၃) ခ်က္ကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ဖို႔ သင္ခန္းစာယူဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သင္ခန္းစာ ၁ ။ ကိုယ္စားျပဳမႈ ပင္လံုညီလာခံမွာ တုိင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတက္ေရာက္ၾကတာ မရိွပါ။ ပင္လံုညီလာခံမွာ ဗမာ၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္း စတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ၄ အုပ္စုသာ တက္ေရာက္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ အလားတူပါဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က တႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အပစ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူခ်က္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾက တဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ ၈ ဖဲြ႔ရိွခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ္စားျပဳမႈကေတာ့ (ဗမာ၊ ခ်င္း၊ ကရင္နဲ႔ ရွမ္း) ၄ အုပ္စုပဲ ရိွပါတယ္။ မတူညီတဲ့ အဖဲြ႔သံုးဖဲြ႔ျဖစ္ၾကတဲ့ KNU၊ DKBA နဲ႔ ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ တို႔က ကရင္လူမ်ိဳးတမိ်ဳးကိုသာ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။ အခုညီလာခံက တိုင္းရင္းသားအားလံုး ကုိယ္စားျပဳသူေတြပါဝင္ဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ NCA ကို လက္မွတ္ထိုးခြင့္မရတဲ့ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ႏွစ္ဒါဇင္ေလာက္ရိွမဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔ေတြ ပါဝင္ဖို႔ အာမခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရေဆြးေႏြးတဲ့ အေစာပိုင္းအဆင့္မ်ားကစလို႔ မည္သည့္ အဖဲြ႔အစည္းကိုမွ အထူးအခြင့္အေရး ေပးထားခံရတာမ်ိဳး မရိွေစသင့္ပါဘူး။ သင္ခန္းစာ ၂ ။ ေထာက္ခံျခင္းႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း ညီလာခံဟာ မတူကဲြျပားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဝန္းအဝိုင္းရဲ႕ ေထာက္ခံျခင္းနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ျခင္းေတြ ရရိွဖို႔ လိုပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီ အစိုးရရဲ႕ ၿငိ္မ္းခ်မ္းေရး ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳမႈေတြကို အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအပါအဝင္ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ရရိွသင့္ပါတယ္။ ဟိုစဥ္ကက်င္းပခဲ့တဲ့ ပင္လံုညီလာခံမွာတုံးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ ဗမာႏုိင္ငံမွာ နယ္ျခားေဒသေနျပည္သူမ်ား (ယခုအေခၚ တိုင္းရင္းသားမ်ား) တန္းတူအခြင့္အေရး ရပါေစမယ္လို႔ အာမခံခဲ့ေပမယ့္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ႐ုိးသားမႈအေပၚ သံသယရိွခဲ့ၾကတယ္။ ၿဗိတိသ်ွ ကိုလုိနီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကလည္း ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗမာမဟုတ္တဲ့ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြ တန္းတူအခြင့္အေရးမရမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလို သံသယနဲ႔ စိတ္ေသာကေတြကို ေျပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ “ဗမာ တစ္က်ပ္ရရင္- ခင္ဗ်ားလည္း တစ္က်ပ္ရေစ့မယ္” ဆိုတဲ့စကားကို နယ္ျခားေဒသ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သင္ခန္းစာ ၃ ။ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ညီလာခံဟာ ႏိုင္ငံသားအားလံုးကို ဖက္ဒရယ္စနစ္မူေဘာင္ထဲကေန တန္းတူအခြင့္အေရး မ်ားကို အာမခံႏိုင္ဘို႔ လက္ရိွ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ အသစ္ေရးဆဲြဖို႔ အာ႐ုံစိုက္သင့္ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒမွာ ဆက္စပ္ပါဝင္တဲ့ ပင္လံုသေဘာတူညီခ်က္ထဲက အေျခခံမူ တခုကေတာ့ နယ္ျခားေဒသျပည္သူမ်ားရဲ႕ ေဒသတြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒက နယ္ျခားေဒသျပည္သူမ်ားကို ၁၀ ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါ ခဲြထြက္လိုကခဲြထြက္ခြင့္ကို အာမခံထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံရျခင္းက နယ္ျခား ေဒသျပည္သူမ်ားရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ကို ပ်က္ျပားေစခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးၿပီးေနာက္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ နယ္ျခားေဒသ ျပည္သူမ်ားရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးကို ဆန္႔က်င္ဖ်က္သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစား႐ုိေသရမယ့္အစား တပ္မေတာ္ဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းၿပီး တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့လို႔ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈမ်ား တိုးပြားလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ တပ္မေတာ္ဟာ တိုင္းရင္းသားေတြကို ဖိႏွိပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးျဖစ္တဲ့ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ၂၁ ရာစုပင္လံုညီလာခံကို ဦးစီးက်င္းပတဲ့အခါ ပင္လံုညီလာခံရဲ႕ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္သံုးသပ္ ေရွာင္ရွား ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မ်ားစြာေမ်ွာ္လင့္မိပါတယ္။ တခိ်န္တည္းမွာပဲ တပ္မေတာ္အပါအဝင္ တျခားေသာအဓိက ႏိုင္ငံေရးပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား က ေထာက္ခံမႈမရိွျခင္းဆုိတဲ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ိဳးလည္း ႀကံဳေတြ႔ရႏုိင္ပါတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေလာက္စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္၊ အားလံုး အတြက္ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ တည္ၿငိမ္ေရးအတြက္ အခုလို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္းလာတဲ့အေျခအေနမွာ ႏိုင္ငံတကာအသိုက္အဝန္းက ဝိုင္းဝန္းကူညီသင့္ပါတယ္။ ရဲထြန္း (သီေပါ) မူရင္း - EPOCH TIMES တြင္ ေဖာ္ျပပါရိွေသာ Dr. Nehginpao Kipgen ၏ Conference to Chart Burma’s Future Must Learn From Past Mistakes ကို တုိက္႐ုိက္ျပန္ဆုိပါသည္။ Dr. Nehginpao Kipgen is an assistant professor and executive director of the Centre for Southeast Asian Studies at Jindal School of International Affairs, O.P. Jindal Global University. He is the author of “Myanmar: A Political History,” “Democratisation of Myanmar,” and “Democracy Movement in Myanmar: Problems and Challenges.” Views expressed in this article are the opinions of the author(s) and do not necessarily reflect the views of Epoch Times.