Home
သုံးသပ်ချက်
ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီး အစုိးရအဖြဲ႔မ်ား၏ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ - အယ္ဒီတာစကား၀ိုင္း
DVB
·
April 12, 2016
သမၼတဦးထင္ေက်ာ္ရဲ႕ အန္အယ္လ္ဒီ အစိုးရသစ္ဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆက္ဆက္ ၀န္ႀကီးဌာနေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္၊ ၿပီးေတာ့ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုး၊ အဲဒါေတြကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသအသီးသီးရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကိုလည္း ခန္႔အပ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသ ၁၄ ခုလံုးမွာ အစိုးရအဖြဲ႔ေတြလည္း ဖြဲ႔ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဒီတပတ္ အယ္ဒီတာစကား၀ိုင္းမွာ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသ အသီးသီးရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ေပါ့။ အဲဒီကိစၥေလးေတြ က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေဆြးေႏြးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူ ဆရာေအးေမာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ ကိုေဇယ်ာလႈိင္တို႔ကို ဖိတ္ၾကားထားပါတယ္။ ဦးခင္သန္း (ဒီဗြီဘီ) "အခု ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္လံုးဆိုရင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖြဲ႔စည္းၿပီးၿပီေပါ့ေနာ္။ ဒီတရက္ႏွစ္ရက္မွာေတာ့ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသႀကီးေတြရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔ေတြ အကုန္လံုး ဖြဲ႔စည္းၿပီးၿပီေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့သက္တမ္းမွာေတာ့ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔ေတြကို လူေတြက သိပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားမႈရွိတာ မေတြ႔ရဘူးေပါ့။ ဒီဘက္သက္တမ္းမွာက်ေတာ့ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထု မဲဆႏၵရွင္ အကုန္လံုးက စိတ္၀င္တစားျဖစ္လာတာ ေတြ႔ရတယ္ေပါ့။ ထူးျခားမႈေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ေပါ့ အခုဖြဲ႔တဲ့ေနရာမွာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြ ေလွ်ာ့လာတယ္။ ျပင္ပပုဂၢိဳလ္၊ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြလည္း ထည့္ၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲေတာ့ ကိုေဇယ်ာလႈိင္အေနနဲ႔ အဲဒီဖြဲ႔စည္းမႈအေပၚမွာ ဘယ္လိုသံုးသပ္ခ်င္ပါသလဲ။" ေဇယ်ာလႈိင္ (အယ္ဒီတာ၊ ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္း) "နံပါတ္ ၁ အေနနဲ႔ ဦးခင္သန္းေျပာသလိုပဲ၊ အရင္အစိုးရလက္ထက္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လူထုက ေဒသဆိုင္ရာ Regional Government ကို သိပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္မ၀င္စားၾကဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ တက္လာတဲ့ အဲဒီထဲမွာရွိတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလည္း သူတို႔ရင္ထဲက တကယ္မဲေပးခဲ့ရတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မဲေပးတဲ့အဖြဲ႔အစည္းဟာ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔သြားမလဲ၊ သူတို႔ရဲ႕ဆႏၵေတြကို ဘယ္လို အေကာင္အထည္ေဖာ္မလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ခုနေျပာတဲ့ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႔ေတြက မီဒီယာေတြမွာေကာ လူထုၾကားမွာေကာ ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားမႈျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခုနေျပာသလို အရင္တုန္းကေတာ့ ထိပ္ကခ်ေပးတဲ့ သူေတြနဲ႔ပဲ လိုင္းအပ္ဆြဲရတာေပါ့။ အခုက်ေတာ့ ျပင္ပက ပညာရွင္ေတြ ပါ၀င္ျခင္းအားျဖင့္ေတာ့ ဥပမာအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဆိုရင္ City Plan ေတြေပါ့။ မွားခဲ့တာ အခုမွ မွားခဲ့တာမဟုတ္ဘူး၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ကတည္းက စမွားခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ပြင့္ၿပီေပါ့။ ေရကအစ မီးကအစ သြားေရးလာေရးကအစ ခက္ခဲတယ္ဆိုေတာ့။ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးက်ေတာ့ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ ထည့္ထားျခင္းအားျဖင့္ ဒီလိုပေရာဂ်က္ေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ မွန္ကန္ေစတယ္။ အခုဆို က်ေနာ္တို႔ ခုံးတံတားေတြ ေဆာက္ေနတယ္။ ပညာရွင္ေတြအတြက္ ဒီခုံးတံတားေတြက ေရတုိနည္းပဲျဖစ္ၿပီး Town Plan တခုလံုးကို မလႊမ္းၿခံဳႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက ေဆာက္ၿပီးေနၿပီ။ ေငြေတြအမ်ားႀကီး ကုန္သြားၿပီ။ ဒါမ်ဳိးေတြမွာေတာ့ ပညာရွင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕အသံေတြကို ထုတ္ေဖာ္ခြင့္နဲ႔ စီမံခြင့္ရွိလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအစိုးရအဖြဲ႔က အရင္အစိုးရအဖြဲ႔ထက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ပံုသဏၭာန္ ျပန္လာမယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ျမင္ပါတယ္။" ဦးခင္သန္း (ဒီဗြီဘီ) "ေနာက္တခုက ဆရာေအးေမာင္ေက်ာ္ကို ေမးခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ ဒီဘက္အခင္းအက်င္းမွာက်ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနဆိုတာ ေပၚလာတာေပါ့ေနာ္။ နဂိုတုန္းကလည္း တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြမွာ တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီး ဆိုတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စဖြဲ႔တုန္းကဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီးေတြက ေနစရာေတာင္မွ သိပ္မရွိတဲ့ပံုစံမ်ဳိး ျဖစ္တာေပါ့ေနာ္။ ဒီဘက္ေခတ္က်မွ တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီးဆိုတာ အကုန္လံုးက လက္ခံလာၾကတယ္။ ႀကိဳဆိုလာၾကတယ္။ ဌာနေတြလည္း ေပၚလာတယ္။ အခု အသစ္ဖြဲ႔လိုက္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာန ေပၚလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ေအာက္က ျပည္နယ္၊ တုိင္းက တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘယ္လိုခ်ိတ္ဆက္ လုပ္ေဆာင္မွာလဲ။ ေနာက္တခ်က္က တခ်ဳိ႕က တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာန ေပၚလာတာကို အေကာင္းျမင္နဲ႔ ႀကိဳဆိုၾကတာမ်ဳိး ရွိေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒါက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဓိက ျပႆနာျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကို ေျဖရွင္းႏိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့ သံသယေတြနဲ႔ ေ၀ဖန္မႈေတြလည္း ရွိတယ္ေပါ့။ ဒီအခင္းအက်င္းေလးကို ဆရာ့အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသံုးသပ္ခ်င္လဲ။" ဦးေအးေမာင္ေက်ာ္ (ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူ) "တကယ္ကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြရွိတာ အရမ္းအေရးပါတယ္ဗ်။ အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္၊ ဗမာျပည္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုအရေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဗမာျပည္က ျပည္နယ္ ၇ ခုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုေပမယ့္ ျပည္နယ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔က လူမ်ဳိးနာမည္ေတြကို ေပးထားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကယား၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေအာက္မွာ လူမ်ဳိးေလးေတြက အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ အားလုံး ၁၃၅ မ်ဳိးရွိတယ္လို႔ ဆိုတာကိုး။ အခုဆို ပိုမ်ားလာတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ တကယ္တမ္း တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီး ရတဲ့လူမ်ဳိးက ၇ မ်ဳိးရွိလာတယ္။ အဲေတာ့ တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီး ၇ ေယာက္ရွိလာတယ္။ ကခ်င္မွာဆိုရင္ ၄ ေယာက္ရွိတယ္။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ ၂ ေယာက္ရွိတယ္။ ရခိုင္နဲ႔ ကရင္ေပါ့။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ဒီျပည္နယ္တခုတည္းမွာရွိတဲ့၊ တုိင္းတခုတည္းမွာရွိတဲ့ အနည္းစု လူမ်ဳိးေလးေတြကိုယ္စား အေရးဆိုေပးမယ့္ ၀န္ႀကီးတေယာက္လိုတယ္။ ဒါ လူနည္းစုရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ေပးထားတာ။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာဆိုရင္ ပေလာင္ရွိမယ္၊ ပအို႔၀္ရွိမယ္၊ လားဟူရွိမယ္၊ လီေရွာရွိမယ္။ ဒီလူမ်ဳိးေတြရဲ႕အသံကို ၾကားေအာင္လို႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနကို ေရာက္ေအာင္လို႔ ပို႔ေပးထားတာ။ ဒါ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး ေကာင္းမြန္ခ်က္လို႔ ေျပာတဲ့အထဲမွာ ဒီတခ်က္ပါတယ္။ ဒါကို တခ်ဳိ႕က နားမလည္လို႔ျဖစ္တာ။ အဲဒီ လူမ်ဳိးငယ္ေလးေတြထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္လုဆဲဆဲ ျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ဳိးေတြရွိတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာရွိတယ္၊ ရွမ္းထဲမွာလည္းရွိတယ္။ ဥပမာ ေမာ္ခ်မ္းတို႔ ဘာတို႔ဆိုရင္ သံုးရြာေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ သံုးရြာမွာ တရြာမွာ အိမ္ေျခ ၂၀၊ ၃၀ ပဲရွိတယ္။ အဲဒီလူမ်ဳိးေတြက ေပ်ာက္ေတာ့မွာ။ အဲဒါကို က်ေနာ္ ကခ်င္ေတြနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေျပာဖူးတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒီလူေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္က ထိန္းသိမ္းဖို႔လိုတယ္ဆိုေတာ့ ကခ်င္ထဲမွာ ဂ်ိမ္းေဖာေပါ့ဗ်ာ၊ အမ်ားဆုံးလူမ်ဳိးက၊ ဒီလူေတြက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ဟာဗ်ာတဲ့ သူတို႔ကို က်ေနာ္တို႔က လရွီနဲ႔ လခ်ိတ္နဲ႔ ေပါင္းလိုက္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔က ေျပာတယ္ဗ်ာတဲ့။ သူတို႔က မေပါင္းဘူးတဲ့။ တကယ္က်ေတာ့ ဒါ တာ၀န္မဲ့တဲ့ စကားေပါ့။ ဟိုက သူ႔ဘာသူ ဘာသာစကားနဲ႔ရွိေနတဲ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးကို တျခားလူမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ဖို႔ ေျပာတယ္ဆိုတာ ဒါ အဓိပၸာယ္မရွိဘူးေပါ့။ ဆိုလုိတာက ရွမ္းျပည္နယ္မွာရွိတဲ့လူမ်ဳိးက ရွမ္း၊ ကခ်င္မွာဆိုရင္ ဂ်ိမ္းေဖာ၊ အဲလို ပုဂၢိဳလ္ေတြကစၿပီးေတာ့ သူတို႔ျပည္နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးေသးေသးေလးေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈနဲ႔ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေပးဖို႔ အျမင္က ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတယ္။" ဦးခင္သန္း (ဒီဗြီဘီ) "အခုဆရာေျပာျပတဲ့အထဲမွာ တိုင္းရင္းသားစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံပဲ နည္းနည္း အေလးကဲေနတဲ့ သေဘာေနာ္။ တကယ္တမ္းက က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ၁၃၅ မ်ဳိးနဲ႔အထက္ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အာမခံခ်က္ကို တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဒီ၀န္ႀကီးဌာနေတြကေကာ လုပ္ေပးႏိုင္မလား။" ဆရာေအးေမာင္ေက်ာ္ (ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသံုးသပ္သူ) "အဲဒါက က်ေနာ္ခုနေျပာသလို ျပည္ေထာင္စုမွာ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးတပါး ထားလိုက္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ အဲေတာ့ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းေတြမွာ အကုန္လံုး တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးေတြရွိတယ္။ အဲေတာ့ သူက အခ်ိတ္အဆက္ မိသြားၿပီေပါ့။ အရင္တုန္းကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုမွာ မရွိဘူးေလ။ ရွိလာတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီ တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီးရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္နယ္ပယ္ အက်ယ္အ၀န္းကို က်ေနာ္တို႔က ေသခ်ာသတ္မွတ္ေပးဖို႔လိုတယ္။ ဒါ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီး ရန္ကုန္တိုင္းမွာ ဦးေဇာ္ေအးေမာင္တို႔ ဘာတို႔ဆို ထိုင္ခံု၊ အခန္းေတာင္ မရဘူး၊ စခါစမွာ။ သေဘာက ေနစရာေတာင္မရွိဘူး။ အစည္းအေ၀းလည္း မဖိတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔တာ၀န္က အထဲမွာရွိတဲ့ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ကိုယ္စား ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အခြင့္အေရး အားလံုး ေရာင္ျပန္ဟပ္ေပးဖို႔ သူ႔တာ၀န္ရွိတာကိုး။ အဲဒီဟာကို အခိုင္အမာ အရင္တုန္းက ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ မရွိတဲ့အတြက္ ဒီဘာသာရပ္ရဲ႕ နယ္ပယ္အက်ယ္အ၀န္း၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အတိုင္းအတာကို က်ေနာ္တို႔က သတ္မွတ္ေပးရမယ္။ ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္လည္း သတ္မွတ္ေပးရမယ္။ ၀န္ႀကီးဌာနအသစ္ျဖစ္ေတာ့ ေသခ်ာသတ္မွတ္ေပးဖို႔လိုတယ္။ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဥပေဒတခု ျပ႒ာန္းထားတာရွိတယ္။ အဲဒီဥပေဒကလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲက ကူးခ်ထားတာေတြ မ်ားၿပီးေတာ့ တကယ္တမ္း တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ ျပ႒ာန္းထားတာတဲ့ ဥပေဒ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကိုလည္း လိုအပ္ရင္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ျပင္ဖို႔လိုတယ္။" ဦးခင္သန္း (ဒီဗြီဘီ) "အခု တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥပေဒဆိုၿပီးေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့သက္တမ္းက ျပ႒ာန္းခဲ့တယ္ေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဥပေဒထဲမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနတခု ပါရမယ္ဆိုၿပီး ဥပေဒထဲမွာလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္တခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ ခုနေျပာသလိုေပါ့ေနာ္ အမ်ားစုကေတာ့ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းထဲက ဟာကိုပဲ ကူးထည့္ထားတာ ပိုမ်ားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အာမခံခ်က္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ဘာမွ ေပးမထားဘူးေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္တခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြေပါ့ေနာ္၊ ျပည္နယ္ေတြမွာ စီမံကိန္းေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သယံဇာတ တူးေဖာ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ ျပည္နယ္ေတြမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု ေဒသေတြမွာ လုပ္တဲ့အခါက်ရင္ ေဒသခံေတြရဲ႕ သေဘာထားဆႏၵကို အေက်အလည္ ညိႇႏႈိင္းရမယ္ဆိုတာ ပါတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခု အားလံုးသိတဲ့အတိုင္းပဲ ျပည္နယ္ေတြမွာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ကေနၿပီးေတာ့ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္သြားတယ္၊ တိုင္လည္းမတိုင္ပင္ဘူး၊ ေျမလည္းသိမ္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စီမံကိန္းလုပ္မယ့္ေနရာကေန ေမာင္းထုတ္ခံရတယ္။ အဲဒီအေျခအေနမ်ဳိးရွိတာကိုး။ အဲေတာ့ ဥပေဒကလည္း ဒီလိုျပ႒ာန္းတယ္၊ လက္ေတြ႔လည္း ဒီလိုလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ လာမယ့္အစိုးရသစ္ဟာ အဲဒီစိန္ေခၚမႈေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မယ္လို႔ ကိုေဇယ်ာလႈိင္ ထင္လဲ။" ေဇယ်ာလႈိင္ (အယ္ဒီတာ၊ ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္း) "အဓိကေတာ့ အရင္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အထက္ကအမိန္႔အတိုင္း လုပ္ဆို လုပ္ၾကရတာေပါ့ေနာ္။ စေတြ႔တာေတာ့ လယ္ယာေျမပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ဆံုး႐ံႈးသြားတာ နံပါတ္တစ္ စေတြ႔လာတယ္။ ဒါကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျမင္ရတဲ့ ျပႆနာေပါ့။ သူတို႔ေဒသက ထြက္လာတဲ့ Resource ေတြက သူတို႔မခံစားရဘူး။ ဒါ Long Term Problem ျဖစ္လာတာေပါ့ေလ။ အဲေတာ့ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ တခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ပညာရွင္ဆိုလည္း ပညာရွင္ေပါ့။ လူ႔အခြင့္အေရး ပညာရွင္ေပါ့။ အဲလိုလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေအာက္ေျခမွာရွိတဲ့ လူထုရဲ႕ ခံစားခ်က္က ဘာလဲေပါ့။ ဒါကို အစိုးရအဆင့္က နားေထာင္ၿပီးေတာ့မွပဲ သူတို႔ရဲ႕ လိုလားခ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုမ်ား ျပန္ၿပီး အစားထိုးေပးႏိုင္မလဲေပါ့။ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးမွာလည္းပါတယ္။ အစိုးရေတြရဲ႕ Good Governance မွာလည္းပါတာက က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ နစ္နာမႈကို ျပန္အစားထိုးေပးႏိုင္ရမယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈကို ႏွစ္သိမ့္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ Key တခု ပါတဲ့အခါက်ေတာ့ အစိုးရက တကယ္တမ္း ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းေပါ့။ ေအာက္ေျခက လူထုနဲ႔ စၿပီးေတာ့ ေတြ႔ဖို႔လိုတယ္။ ေနာက္ ေဒသဆိုင္ရာ ေအာက္ေျခလူထု၊ သူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္၊ ပါတီျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ေသခ်ာလုပ္ရမွာက Natural Resource ကို ဘယ္လို Sharing လုပ္မလဲေပါ့။ အဲလို Sharing မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပႆနာက ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ရခိုင္မွာဆို ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ဂက္စ္ပိုက္လိုင္းက သူ႔ေအာက္ကေန ထြက္သြားတာ။ သူတို႔ဖင္ခုထိုင္ထားၿပီး သူတုိ႔ဆီမွာ လွ်ပ္စစ္မီး မေပးႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ထား၀ယ္ဆိုလည္း ရတာ ဘာမွ မၾကာေသးဘူးေပါ့။ သူတို႔ဆီကပဲ ထြက္ေနၿပီး ဒီရဲ႕ သယံဇာတကို မရဘူး။ ကခ်င္ဆိုလည္း ေက်ာက္စိမ္းေတြထြက္သေလာက္ တိုက္ပြဲေတြ အရမ္းျပင္းထန္တယ္။ ဘိန္းေတြစိုက္တယ္။ ထြက္လာတဲ့ ေဒသရဲ႕ သယံဇာတကုိ ေဒသရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ဘာျပန္လုပ္ေပးမွာလဲေပါ့။ အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေပးမွာလား၊ ပညာေရးအရ အာမခံမွာလားေပါ့။ အဲလို အာမခံခ်က္ေတြ ရွိလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီျပႆနာကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလ်ာ့သြားႏိုင္တာေပါ့။ အဲလိုျပႆနာမ်ဳိးကို ေျဖေလ်ာ့တဲ့ပံုစံမ်ဳိး မရွိဘဲနဲ႔ အရင္အတုိင္းပဲ အထက္ကလာတဲ့ အမိန္႔ကိုပဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တယ္ေပါ့ေလ။ အေကာင္အထည္ေတာ့ ေဖာ္ရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ကလူေတြရဲ႕ နစ္နာခ်က္က ဘာလဲဆိုတာကို မခံစားေပးႏိုင္ဘူးဆုိရင္ ျပႆနာက အေျဖထြက္မယ္လို႔ က်ေနာ္မထင္ဘူး။" ဦးခင္သန္း (ဒီဗြီဘီ) "ဒီဘက္အစိုးရသက္တမ္းမွာေတာ့ အဓိက ျပည္နယ္ေတြက နစ္နာခဲ့ရတာေတြ သယံဇာတ ထုတ္လုပ္မႈေပါ့ေနာ္။ ပတ္၀န္းက်င္လည္း ပ်က္စီးတာ အကုန္လံုး သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒီဘက္သက္တမ္းမွာေတာ့ သယံဇာတနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒါကေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေကာင္းလာမယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ ေရွ႕တုန္းက ပေရာဂ်က္ေတြကလည္း က်န္ေနေသးေတာ့ တခ်ဳိ႕စာခ်ဳပ္ေတြကလည္း ဘယ္ႏွႏွစ္ခ်ဳပ္ထားမွန္း မသိေသးေတာ့။ ေနာက္တခ်က္က ဆရာဦးေအးေမာင္ေက်ာ္ကို ေမးခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ အခု ေရးရာေကာ္မတီေတြေပါ့။ အခုေလာေလာလတ္လတ္ေတာင္မွ ေရးရာေကာ္မတီ အားေကာင္းလို႔ အက်ဳိးခံစားရတာ။ ရန္ကုန္တိုင္းမွာဆို ခုံးေက်ာ္တံတားႏွစ္ခုကို ေကာ္မတီက စိစစ္ၿပီးေတာ့ ဒါ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုၿပီး ပယ္လိုက္တဲ့အတြက္ အဲဒီကရလာတဲ့ သိန္းသန္းေပါင္းမ်ားစြာေပါ့၊ အဲဒါကို ဆင္ေျခဖံုးေဒသေတြမွာ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးလုပ္မယ္ဆိုၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်သြားၿပီေပါ့။ ဒါ ေရးရာေကာ္မတီရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတုန္းကဆိုရင္ ေရးရာေကာ္မတီေတြက ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ျပည္နယ္၊ တုိင္း ၁၄ ခုမွာ ေရးရာေကာ္မတီေတြရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၃ ခုမွာပဲ ရွိခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္တိုင္းမွာက်ေတာ့ ေရးရာေကာ္မတီဖြဲ႔ဖို႔ကိစၥ အစိုးရကေနၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရးရာေကာ္မတီေတြနဲ႔ အစိုးရနဲ႔ Check In Balance လုပ္ႏိုင္ေအာင္ေပါ့ေနာ္ ဘယ္လိုခိုင္မာေအာင္လုပ္မလဲ၊ ဘယ္လိုေစာင့္ၾကည့္မႈေတြ လုပ္မလဲ၊ အဲဒါေလး ဆရာသံုးသပ္ျပပါဦး။" ဆရာေအးေမာင္ေက်ာ္ (ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူ) "အဲဒါက ဖြဲ႔စည္းပံုအရေပါ့ေနာ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းေတြကို ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ပံုစံက ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီပံုစံေပါ့။ ေရြးခ်ယ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကပဲ အစိုးရကို ျပန္ဖြဲ႔ေပါ့ေနာ္။ ျပည္ေထာင္စုက်ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့။ အေမရိကန္ပံုစံ နည္းနည္းဆန္တာေပါ့။ အဲဒါက တကယ္လုပ္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့သက္တမ္းမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေနရာ ရသြားတဲ့သူေတြက Strong Men ေတြ ျဖစ္ေနတာ။ သူကေတာ့ တပ္ထဲမွာ ပို ၀ါႀကီးတဲ့သူေတြေပါ့။ တပ္ရဲ႕အပတ္စဥ္နဲ႔ တြက္တာကိုး။ အပတ္စဥ္ ပိုအျမင့္ဆံုးလူ ျဖစ္ေနတာ။ ေအာက္ကလူေတြက သူ႔ကိုမယွဥ္ႏိုင္ေတာ့ အရင္န၀တပံုစံအတိုင္းပဲ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကပဲ အကုန္လံုးကို လႊမ္းမိုးသြားတာ။ လႊတ္ေတာ္က ဘာမွျပန္ၿပီးေတာ့ Check မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ေနာက္တခုက လႊတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ အားနည္းတဲ့တခုက တခ်ဳိ႕ျပည္နယ္ေတြမွာက်ေတာ့ လူဦးေရက နည္းတာကိုး။ ၿမိဳ႕နယ္နည္းတယ္၊ ၿမိဳ႕နယ္နည္းေတာ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက နည္းတယ္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ထဲကေန အစိုးရအဖြဲ႔ကို ၉ ေယာက္ႏုတ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္က ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္က ေသးေသးေလးျဖစ္သြားတာ။ ကရင္တို႔၊ ကယားတို႔၊ မြန္တို႔ဆိုတာ ေသးေသးေလး ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီလႊတ္ေတာ္က ဘာမွ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အစည္းအေ၀းေတာင္ မွန္မွန္မေခၚႏိုင္ဘူး။ အစိုးရကို ျပန္ Check လုပ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ အဲလိုမ်ဳိးေတြေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ရွမ္းျပည္နယ္တို႔ လႊတ္ေတာ္ကႀကီးတယ္။ ႀကီးေတာ့ သူတို႔က လုပ္ႏိုင္တာေတြရွိတယ္။ အဲဒီမွာ ရန္ကုန္က်ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲဆိုေတာ့ အရင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္ေဆြက အရမ္းလႊမ္းမိုးတဲ့အခါက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ေဘးမွာရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ပိုင္တဲ့ေျမကို ငွားရမ္းလိုက္တာေတာင္မွ လႊတ္ေတာ္က မသိလိုက္ဘူး။ သေဘာက တိုင္းကလုပ္လိုက္တာ။ အဲေလာက္ထိဆိုးတယ္ေပါ့။ တျခား အေသးစားစီမံကိန္းေတြ၊ ၿမိဳ႕သစ္ေဆာက္တာေတြ၊ တံတားေတြေဆာက္တာေတြ အမ်ားႀကီး။ အဲဒီမွာ ဘာသိႏုိင္လဲဆိုေတာ့ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက အရမ္းအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လို႔ရၿပီ။ အခုက်ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီက ျပန္ခ်တဲ့မူမွာဆိုရင္ အားလံုးကို အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ထားတယ္။ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်ေနာ္ေတြ႔သေလာက္ဆိုရင္ ၀ါရင့္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၀င္ေတြ ခန္႔ထားတယ္။ ဥပမာ ေဒါက္တာေဇာ္ျမင့္ေမာင္တို႔၊ ေဒါက္တာျမင့္ႏိုင္တို႔၊ ေဒါက္တာေအာင္မိုးညိဳတို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့၊ ေဒၚနန္းခင္ေထြးျမင့္တို႔။ အဲဒီလူေတြကဆိုရင္ အေတြ႔အႀကံဳလည္းရွိတယ္။ ၇၄-၇၅ ကတည္းက ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။ အေရးပါတဲ့ေနရာေတြမွာ ဦးၿဖိဳးမင္းသိန္းတို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲေတာ့ သူဟာ သေဘာေပါက္တဲ့အတြက္ ဒါကို တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေတြမွာ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့သူေတြကို ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီလူေတြက တကယ္က ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ ထားရင္လည္းရတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြမွာ ထားလိုက္တယ္။ အဲေတာ့ ေအာက္ေျခရဲ႕ အေျခအေနကို ပိုသိၿပီးေတာ့ ပိုနီးစပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဒီလာမယ့္သက္တမ္းမွာေပါ့။"

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024