Home
မေးမြန်းခန်း
ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားဖို႔ပဲ လိုတယ္ - ဂုဏ္ရည္ေအးေက်ာ္
DVB
·
April 9, 2016
ပရိသတ္ေတြ အထင္အျမင္မွာ ကိုယ္သည္ သူတို႔အတြက္ ပညာရစရာ၊ တခုခုေပးစရာျဖစ္ေနဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကို္ယ္တိုင္ စာေတြလည္းဖတ္ဖို႔လိုတယ္၊ သိေနဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေပၚမွာ ကိုယ္တန္ဖိုးထားစြာနဲ႔ အဲဒီအေပၚမွာ ႀကိဳးစားေနဖို႔လိုတယ္လုိ႔ အလွမယ္ ဂုဏ္ရည္ေအးေက်ာ္က ေျပာပါတယ္။ ႏုိင္ငံကိုယ္စားျပဳ အလွမယ္တေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔၊ ဘာေတြလုပ္သင့္တယ္၊ ဘာေတြ ျပင္ဆင္သင့္တယ္၊ ဘာေတြ ေစာင့္ထိန္း လိုက္နာသင့္တယ္ ဆုိတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဂုဏ္ရည္ေအးေက်ာ္ကုိ ဒီဗြီဘီက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းထားပါတယ္။ ညီမေလး အႏုပညာေလာကထဲ စၿပီးေရာက္ရွိခဲ့ပုံေလး အရင္ေျပာျပေပးပါလား။ "ဂုဏ္ရည္က အႏုပညာေလာကထဲကို မစၥ (Miss) ပဲြေတြနဲ႔ပဲ ေရာက္လာတာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မစၥျမန္မာပြဲေတြ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မစၥလျပည့္၀န္းတို႔ မစၥပီးပဲလ္တို႔ မစၥ အုိရာမင္း-အက္ဖ္တို႔ အဲဒါမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေရာက္လာတာဆိုေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲေတြကေန တဆင့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူသိလာတယ္။ ၂၀၁၃ မွာက်ေတာ့ မစၥျမန္မာအင္တာေနရွင္နယ္ဆုကို ရလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာေတာ့ အကုန္လံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိသြားၾကတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္မွာ သြားၿပိဳင္တယ္။ ပရိသတ္ေတြရဲ႕ အသည္းၾကားက မဲတျပားေပါ့ေနာ္။ မစၥအင္တာနက္ဆုတို႔ People Choice Award တို႔ ရလာတယ္။ အဲဒီကေနမွတဆင့္ တီခ်ယ္တင္မိုးလြင္ရဲ႕ လက္တြဲေခၚမႈ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြက လူႀကီးေတြရဲ႕ ပံ့ပိုးေပးမႈ၊ ဂုဏ္ရည္ကိုယ္တုိင္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္နဲ႔ အခုဆိုရင္ Presenter တေယာက္အေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနပါၿပီ။ အခုလိုမ်ဳိး Talk Show ေတြေပါ့ေနာ္။ အခု DVB မွာ၊ ၿပီးရင္ Channel 7 တို႔ ျမ၀တီတို႔မွာလည္း ဂုဏ္ရည္ေျပာတဲ့ Talk Show ေတြရွိတယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔လည္း စကားေျပာျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီအခ်ဳိ႕က အခုေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ စကားေျပာရင္းနဲ႔ပဲ သူတို႔ကုမၸဏီက ၀န္ထမ္းေတြကို ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ေပါ့ေနာ္။ Personality ပိုင္းျဖစ္ျဖစ္၊ Motivation ပိုင္းမွာ အလုပ္ပိုႀကိဳးစားခ်င္လာေအာင္ ေျပာေပးဖို႔တို႔၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြကို လွပသပ္ရပ္ေအာင္၊ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေအာင္၊ ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္ သင္တန္းေလးေတြေပါ့ အဲဒါေလးေတြကို ဂုဏ္ရည္ အခု ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနတယ္။ အခုကေတာ့ အဲဒါေတြ လုပ္ေနတယ္။ က်န္တာကေတာ့ Miss Myanmar တေယာက္ မျဖစ္ခင္ကတည္းက ဂုဏ္ရည္အေမက တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေနဆိုေတာ့ Law Firm ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ မာမီ့ကို ကူလုပ္ေပးရင္းနဲ႔ စာခ်ဳပ္စာတမ္းအျပင္ အိမ္ၿခံေျမပိုင္ဆိုင္မႈေတြဘာေတြ လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ Property ေအးဂ်င့္တေယာက္အေနနဲ႔ ဟိုးအရင္ကတည္းက ရပ္တည္ခဲ့တာ။ အခုလည္း ဒါကို ႀကိဳးၾကားႀကိဳးၾကား ဆက္ၿပီးလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။" ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ဒါကေတာ့ ဂုဏ္ရည္ အရင္တုန္းက ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အႏုပညာလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ ဟာေတြေပါ့ေနာ္။ ညီမတို႔ေခတ္က မစၥၿပိဳင္ပြဲေတြနဲ႔ အခုေခတ္ၿပိဳင္ပြဲေတြ ကြာျခားမႈေတြရွိလား၊ အဲဒါေလးေျပာျပေပးပါဦး။ "ရွားပါးေတာ့ တန္ဖိုးပိုရွိတာေပါ့အစ္မရယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ နည္းတာကိုး။ ပထမဆံုးႏွစ္မွာ မနန္းခင္ေဇယ်ာ တႏွစ္လံုးမွာ တေယာက္တည္းဆိုေတာ့ တႏိုင္ငံလံုး သိသြားတယ္။ ဂုဏ္ရည္တို႔ႏွစ္မွာက်ေတာ့ Share Holder နည္းနည္းပိုမ်ားလာတာေပါ့ေနာ္။ ေစ်းကြက္ေ၀စု ရွယ္ရတာ ေလးေယာက္၊ ဂုဏ္ရည္ရယ္၊ မိုးစက္၀ိုင္၊ ခင္၀င့္၀ါ၊ ထားထက္ထက္ ရွိမယ္။ ဂုဏ္ရည္တို႔ေလးေယာက္က ေစ်းကြက္ကို ရွယ္ယာယူၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္တႏွစ္မွာက်ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ၀ုန္းဆုိ ၁၀ ေယာက္၊ ၁၂ ေယာက္ေလာက္ ျဖစ္သြားေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း အဲဒီလူေတြ အကုန္လံုးကို မသိေတာ့ဘူး။ အခုပိုဆိုးလာတယ္။ ေနာက္ႏွစ္မွာ ပိုမ်ားလာတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း ပိုမ်ားလာတယ္ဆိုေတာ့ ဂုဏ္ရည္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ဘယ္ပြဲကို ဘယ္သူေတြ သြားၿပိဳင္လုိက္တယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။ အခုခ်ိန္ထိ ဂုဏ္ရည္တို႔ ပြဲေတြလုပ္ေနတာသည္ Miss Myanmar International က ပြဲလုပ္တယ္၊ Miss Universe က ပြဲလုပ္တယ္၊ Miss World က ပြဲလုပ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ Miss Goldenland က တပြဲတည္းမွာ သံုးေလးငါးပြဲေရြးတယ္။ တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြကက်ေတာ့ ပြဲမလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာင္ လႊတ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ ပရိသတ္အေနနဲ႔ သြားၿပီဆိုရင္ပဲ သိလိုက္ရတယ္။ Voting ေပးလိုက္ရတာလည္း မသိလိုက္ရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ပြဲလည္းမလုပ္ဘဲနဲ႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ဆုရသြားတယ္ဆိုတာလည္း ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူး။ အဲလိုေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့ေနာ္။ က်န္တာကေတာ့ Quantity မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် Quality ေတြ က်လာမွာထက္စာရင္ Quantity လည္းမ်ားလာ၊ Quality လည္းေကာင္းလာ၊ Pageant Power House အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက Pageant ေလာက ပိုေကာင္းလာမွာေပါ့။" အခုေနာက္ပိုင္းမွာဆိုရင္ မိန္းကေလး လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Miss တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနၾကတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္စားေနတယ္။ Miss ပြဲေတြက ညီမေျပာသလိုေပါ့၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာတယ္ေလ။ အဲဒီအေပၚမွာ ညီမအေနနဲ႔ ကိုယ္ကလည္း Miss တေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုေတာ့ Miss တေယာက္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္အတြက္ ဘာေတြသိထားသင့္တယ္လို႔ ညီမအေနနဲ႔ ေျပာခ်င္လဲ။ "အဓိကကေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ သြားၿပိဳင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကိုယ္စားျပဳမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေတြက သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာဆိုရမယ္၊ ေျပာဆုိဆက္ဆံမႈတုိင္း Effective Communication ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္။ အဲဒီအတြက္ Language အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေျပာဆိုဆက္ဆံမႈမွာ ဒီ Language က အေရးႀကီးဆုံးပဲ။ Miss Myanmar ေတာ့ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ အဂၤလိပ္စာေတာ့ အားနည္းသြားတယ္ဆိုတာ အၿမဲတမ္း ေတြ႔ေနရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ၿပီဆိုမွေတာ့ ႀကိဳးစားေပါ့ေနာ္။ နည္းေတြက အရမ္းလြယ္တယ္။ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကို သြားၿပီး ခ်ဥ္းကပ္လိုက္မယ္၊ ဒီႏိုင္ငံကို သြားခ်င္တယ္၊ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆုိလို႔ရွိရင္ အရမ္းလြယ္တယ္၊ Miss Title တခုက ေကာက္ရသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တန္ေအာင္ေနေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ဘက္မွာ ႀကိဳးစားရမယ့္ အပိုင္းေတြရွိတယ္။ ဟိုႏိုင္ငံမွာ တခ်ဳိ႕ပြဲေတြသည္ Talent Show အတြက္လည္း ေတာင္းတယ္။ National Costume ေတြလည္း ေတာင္းတယ္။ အဲေတာ့ ကိုယ္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ရမွာသည္ Language နဲ႔ Talent ပိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္ကို တကယ္ကိုယ္စားျပဳမယ့္ Talent ေတြ ကိုယ္ဘယ္ဟာကို ျပင္ဆင္ထားမလဲေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ယဥ္ေက်းမႈ အရမ္းကို ျမင့္မားတဲ့ႏိုင္ငံ။ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္စာေပ၊ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားနဲ႔ ေနေနတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ျပစရာ Talent ေတြက အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ Instrument ေတြလည္းရွိတယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ဂီတသံစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီး၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ကလည္း တကယ့္ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘာကို ဘယ္လိုမ်ဳိးနဲ႔ ျမန္မာ့ဂုဏ္ကို ေဖာ္ေဆာင္မွာလဲဆိုတာ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အထဲကမွ ကိုယ္ဘာနဲ႔ ျမန္မာကို ကိုယ္စားျပဳမွာလဲဆိုတာ ကိုယ္ ေသခ်ာစဥ္းစားရမယ္။ Talent အတြက္လည္း ျပင္ဆင္ရမယ္။ ေနာက္တခုက Language က Talent ျပင္ဆင္ရတာထက္ေတာင္ အခ်ိန္ပိုၾကာေသးတယ္။ Talent က ၃ လေလာက္၊ အနည္းဆံုး ၂ လေလာက္ ျပင္ဆင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ တခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခ်ျပႏိုင္ေပမယ့္ Language က ႏွစ္လ၊ သံုးလနဲ႔မရဘူး။ တႏွစ္ေလာက္၊ အလြန္ဆံုး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ႀကိဳးစားထားမွ ရမွာဆိုေတာ့ ဒါကို စိတ္ကူးထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါကို ႀကိဳးစားထားမွ၊ စာေလးေတြဖတ္ေနမွ၊ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေတြ႔လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ေတြ႔လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ သင္တန္းေတြ တက္စရာရွိတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားၿပီး ဒါကိုပဲလုပ္ေန၊ ဒါကိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနရမယ္။ အဲလိုမွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေပၚျပဴလာျဖစ္႐ံု တခုတည္းဆိုရင္ေတာ့ ေပၚျပဴလာျဖစ္စရာ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာက စကားေတာင္မတတ္ဘူး၊ Voting ေတြက်ေတာ့ ထိပ္ဆံုးမွာေရာက္ေနတယ္၊ စကားေတာင္ မေျပာတတ္ဘူးဆုိေတာ့ တမ်ဳိးႀကီးပဲေပါ့ေနာ္။ အဲေတာ့ Language ပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္စာသည္ အင္တာေနရွင္နယ္သံုး စကားျဖစ္တယ္။ သူငယ္တန္းကတည္းက ထည့္သင္လာရတဲ့ စကားဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလး ထပ္ၿပီး Polish လုပ္မယ္ဆိုရင္ အဂၤလိပ္စာ ပိုေကာင္းလာမယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ သူတို႔ အဲဒါကို မလုပ္ၾကေသးတဲ့အေပၚမွာ အားမလိုအားမရေတြ ျဖစ္မိတယ္။ အဲဒါေလးပါပဲ။ Talent နဲ႔ Language ကို ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားၿပီး က်န္တာေတြကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ National Guider ေတြက အမ်ားႀကီးလည္း ပံ့ပိုးေပးႏိုင္၊ လုပ္ေပးႏိုင္မွာဆိုေတာ့ သူတို႔နဲ႔ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ စီစဥ္မႈေအာက္မွာ လုပ္ေပါ့။ က်န္တာကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္မွာ ျပင္ဆင္ထားရမွာ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးလို႔ ဂုဏ္ရည္က အႀကံေပးခ်င္တယ္။" အခုဆိုရင္ ေအဂ်င္စီေတြက ညီမတို႔ေခတ္ကထက္ ပိုမ်ားလာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပႆနာေတြကလည္း အမ်ားႀကီးရွိလာတယ္။ ကိုယ္ ဘယ္လိုေအဂ်င္စီမ်ဳိးကို ေရြးသင့္သလဲ၊ ကိုယ္ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ႏိုင္ငံတကာၿပိဳင္ပြဲတိုင္းကို ေခၚေတာ့ေခၚေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ၿပိဳင္ပြဲေတြက ညီမ ခုနေျပာသလိုေပါ့ အေျခမခိုင္တဲ့ဟာမ်ဳိးေတြရွိတယ္။ အဲေတာ့ ကိုယ္ဘယ္လိုၿပိဳင္ပြဲကို၀င္ဖို႔ ဘယ္လိုေအဂ်င္စီမ်ဳိးကို ေရြးသင့္တယ္လို႔ ညီမအႀကံျပဳခ်င္လဲ။ "ကိုယ္က ဘယ္ Title ကို ၿပိဳင္ခ်င္တာလဲေပါ့။ ကမာၻမွာဆိုရင္ Big Fours ဆိုၿပီး ရွိတယ္၊ ဒီ Pageant ေလာကမွာ။ Big Fours ဆိုတာ ကမာၻ႔အဆင့္အတန္းအျမင့္ဆံုး၊ ခိုင္မာမႈအရွိဆံုး၊ သက္တမ္းအရွည္ၾကာဆံုး၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ရဲ႕ နည္းလမ္းေတြက ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္လဲမသိဘူး။ Big Fours ဆိုၿပီးရွိတယ္။ အဲဒါသည္ Miss Universe, Miss World, Miss International, Miss Earth အဲဒီ ၄ ပြဲရွိတယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ တျခား Pageant ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာလည္းရွိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း အခု အမ်ားႀကီးသြားေနတယ္။ အဲေတာ့ အဲဒီ Title ေလးခုထဲကေန ၿပိဳင္ေနတာ။ အဲေတာ့ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးကေတာ့ ဘယ္သူမဆို ႏိုင္ငံကိုယ္စားျပၿပီဆိုမွေတာ့ ဒီ Pageant ႀကီးေလးခုနဲ႔ပဲ ကိုယ္စားျပဳခ်င္မွာပဲေလ။ တျခား အေသးေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပြဲအႀကီးႀကီးေတြကို ကိုင္ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြက တခုနဲ႔တခု မတူဘူး။ အဲေတာ့ ကိုယ္က ဘယ္ပြဲကို ၿပိဳင္ခ်င္တာလဲ၊ Title ကို အရင္ၾကည့္ရမယ္။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အႏုပညာေတြ၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ တတ္ကၽြမ္းထားၿပီးသား Talent ေတြနဲ႔ ဘယ္ပြဲကကိုက္လဲဆိုတာ အရင္စဥ္းစားေပါ့။ Miss World ဆို Talent ေတြ အမ်ားႀကီးေတာင္းတယ္။ တကယ္လည္းေကာင္းတဲ့ပြဲ၊ International ကလည္း သူ႔ရဲ႕ Motto ကုိက Love, Peace and Excitement to the World ဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဒါကို သူ႔ရဲ႕ Motto နဲ႔ ဘယ္လုိမ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ျပႏိုင္မလဲေပါ့။ သူက Peace ကို ေတာ္ေတာ္ဦးစားေပးတယ္ International က။ Earth ဆိုရင္ Environmental ကို ဦးစားအရမ္းေပးတယ္။ အဲေတာ့ Environmental နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ knowledge ကိုယ့္မွာရွိေနၿပီလား။ Universe ကက်ေတာ့ သူက အလွအပကို ဦးစားေပးတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္သည္ အရမ္းလွေနတယ္၊ ကိုယ္လံုးေတြ အရမ္းလွေနတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ အရမ္းရွိေနတယ္ဆိုရင္ Universe ေပါ့။ က်န္တာေတြကေတာ့ ဘယ္ပြဲက ဘာကိုေတာင္းဆိုထားၿပီး ကိုယ္နဲ႔ဘယ္ဟာက ပိုအဆင္ေျပလဲ အရင္စဥ္းစားေပါ့။ တျခား Pageant အေသးေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီး။ သူတို႔လည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံႏႈန္းစည္းမ်ဥ္းေတြ ရွိမွာပဲ။ အဲဒါေတြကို အရင္ၾကည့္၊ ၿပီးမွ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ၾကည့္ရမယ္ဆိုရင္လည္း အဖြဲ႔အစည္းေတြသည္ နာမည္ပ်က္ရွိလား၊ မရွိလား အရင္ၾကည့္ရမယ္ေပါ့။ ၿပီးရင္ ခုိင္မာမႈရွိလား မရွိလား၊ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္လဲ။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းက ဘယ္လိုလဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံက အဲလိုမ်ဳိးၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ၂၀၁၂ ကမွ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာ အခုမွ ၄ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ ျဖစ္ပ်က္သြားတာဆိုေတာ့ သူမ်ားေတာင္ ေမးစရာမလိုဘူး ကိုယ္သိေနၿပီ၊ ျမင္ေနရတာပဲေလ။ အဲေတာ့ ေခါင္းေလးေတြ သုံးၾကဖုိ႔နဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။" ေအဂ်င္စီရဲ႕ အခန္းက႑ကေကာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါလဲညီမ။ "ပါတယ္အစ္မ။ ဂုဏ္ရည္တို႔သြားၿပိဳင္တဲ့ Miss International 2013 မွာဆိုရင္ ဂ်ပန္မွာ သြားၿပိဳင္ရတယ္။ သြားၿပိဳင္ေတာ့ အဲဒီမွာ မစၥဖိလစ္ပင္း ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီႏွစ္မွာ မစၥဖိလစ္ပင္းကလည္း ဆုရသြားတယ္။ သူ Crown ၀င္လည္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ သူကေလ အရမ္းဖက္ရွင္က်တယ္။ လာတည္းကိုက သူက အရမ္းသိသာတယ္။ သူလာတာ ေနာက္က်တယ္ အစ္မရဲ႕။ မလာေသးဘူး၊ မလာေသးဘူးနဲ႔၊ လာေတာ့လည္း ေငးေနရတယ္။ သူ ႐ုပ္ေခ်ာလားဆိုေတာ့ မေခ်ာဘူး၊ ႐ုပ္မလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိုက္ကိုမိုက္ေနတာ။ ၀တ္တာစားတာေတြ၊ Accessories ေတြ၊ သူ၀တ္လိုက္တဲ့ Accessories ေတြက ထင္းေနတယ္ဆိုေတာ့ေလ ညီမတို႔က သြားေျပာတာေပါ့ေနာ္။ ငါတို႔ နင္၀တ္ဆင္တဲ့ အ၀တ္အစားေတြ၊ ဖက္ရွင္ေတြ အရမ္းသေဘာက်တာပဲေပါ့ေနာ္။ လည္စည္းေတြ၊ အိတ္ေတြ၊ လည္သာဘုရွ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ ဒီတလစာကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျပင္ဆင္လာလဲေပါ့ေနာ္၊ ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ ငါ့ေနရွင္နယ္ဒါ႐ိုက္တာ လုပ္ေပးတာတဲ့။ ဒါေတာင္ ငါမႏိုင္လို႔ ျပန္ေပးလိုက္ရတဲ့ Luggage ေတြ အမ်ားႀကီးပဲတဲ့။ အရမ္းကို Impress ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔ႏိုင္ငံက ေနရွင္နယ္ဒါ႐ိုက္တာကို။ ဖိလစ္ပင္းသည္ Pageant Power House ထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ ဗင္နီဇြဲလားနဲ႔ ဖိလစ္ပင္းဆိုတာ Crown ကို လုေနၾကတာေလ။ သူတို႔ႏိုင္ငံက ေနရွင္နယ္ဒါ႐ိုက္တာေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ပါလားေပါ့ေနာ္။ ဒါေတာင္မွာ Accessories ေတြဆိုတာ Luggage သုံးလုံးေလာက္ရွိတယ္တဲ့။ ငါတလံုးပဲယူလာတာတဲ့၊ က်န္တဲ့ႏွစ္လံုးကို မလုိခ်င္လို႔ ေလးလြန္းလို႔ ျပန္ေပးလိုက္တယ္တဲ့။ သူအကုန္စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္တဲ့။ ဘယ္ေန႔မွာဘာ၀တ္၊ ဘယ္ပြဲဆိုရင္ ဘယ္လို၀တ္ဆိုတာ။ ဒါ ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ားႀကီး အတုယူရမွာေပါ့ေနာ္။ ဂုဏ္ရည္ကို ေနရွင္နယ္ဒါ႐ိုက္တာပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးလာခဲ့ရင္ အင္တာဗ်ဴးထဲမွာ အဲဒီအေၾကာင္းပဲ အၿမဲတမ္းေျဖျဖစ္တယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံက ေကာ္မရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးယူ၊ ေအဂ်င္စီေတြ ခ်မ္းသာလာတာလည္းမေျပာနဲ႔၊ လုပ္ေပးႏိုင္တာၾက အဲဒီေလာက္ထိေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ၾကတယ္။ ပြဲရဲ႕ Schedule ဘာေတြရွိမလဲ ႀကိဳေတာင္းတယ္၊ ေနရွင္နယ္ဒါ႐ုိက္တာေတြက၊ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။ ဘယ္ေန႔ဘယ္ပြဲအတြက္ ဘာ၀တ္ရမယ္၊ သူတို႔ Miss ကို တခ်ိန္လံုး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ၿပီးေတာ့ အေရာင္ေတြတင္ေပးေနတာ၊ ထုိင္ၿပီးေတာ့။ ဘာ၀တ္ရမယ္၊ ဘယ္လိုျပဳမူေနထုိင္ရမယ္၊ အဲဒီေတာ့ ေနရွင္နယ္ဒါ႐ုိက္တာဘက္ကလည္း တာ၀န္ယူရမွာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ကိုယ့္ Miss တေယာက္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုရင္ သူ႔ဆီကရမယ့္ ေကာ္မရွင္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနရမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က သူ႔ကို ပြဲေတြစီစဥ္ေပးႏိုင္ရမယ္။ အလုပ္ေတြ ရွာေပးႏိုင္ရမယ္။ ကိုယ္အလုပ္ရွာေပးတဲ့အလုပ္မွာ ကိုယ္က ေကာ္မရွင္ျပန္ယူတာ ကိစၥမရွိေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ Talent၊ ျဖစ္လာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ပိုက္ဆံကိုေတာ့ ကိုယ္က ဘာမွမလုပ္ေပးဘဲနဲ႔ ေကာ္မရွင္ႀကီး ထိုင္ယူေနမယ္ဆိုတာေတာ့ သိပ္သဘာ၀မက်ဘူး။ အဲေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ပြဲလုပ္ေပးၿပီး Crown ေပးလိုက္႐ံု မဟုတ္ဘဲနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ၊ သူရပ္တည္ေနထိုင္ဖို႔၊ သူ႔ရဲ႕အႏုပညာလမ္းေတြ ေျဖာင့္ျဖဴးသြားဖို႔အတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ႏိုင္ငံမွာလည္း ဆုေတြရဖို႔အတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ဘာေတြရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတာေတြ ေနရွင္နယ္ဒါ႐ုိက္တာေတြဘက္က လုပ္ေပးဖို႔လိုမယ္လို႔ ဂုဏ္ရည္ထင္ျမင္မိပါတယ္။" ညီမတို႔ Miss ဘြဲ႔ရတဲ့သူေတြ၊ သရဖူရလာတဲ့သူေတြဆိုရင္ အမ်ဳိးသမီး လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အထင္လည္းႀကီးၾကတယ္၊ ေလးလည္းေလးစားၾကတယ္၊ ညီမတို႔လိုလည္း ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အဲေတာ့ ညီမတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စံျပပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လို႔ေလ ဘယ္လိုမ်ဳိးမ်ား ျပဳမူေနထိုင္လဲညီမ။ "အဲလိုမ်ဳိး ျပဳမူေနထိုင္တာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ အဓိကကေလ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္က ဒီနာမည္တခုကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္လာရတာဆိုေတာ့ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာေလ လူဆိုတာ ပ်က္စီးသြားဖို႔က အရမ္းလြယ္တယ္။ နာမည္တခု တည္ေဆာက္လာဖို႔က ခက္ခဲတယ္။ အဲေတာ့ ကိုယ္တည္ေဆာက္လာခဲ့ရတဲ့ဟာကို Image ကို ကိုယ့္ဟာကုိယ္ ေလးစားဖို႔ပဲလိုတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ပရိသတ္က ကိုယ့္ကိုသိတာကို ျပခ်င္မွျပမယ္၊ ဒါေပမယ့္ သိေနၾကတယ္၊ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားသြားရင္လည္း လူသိတယ္၊ ကလပ္သြားလည္း လူသိတယ္၊ ဘားသြားရင္လည္း လူသိတယ္၊ ပရဟိတလုပ္ရင္လည္း သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔သိတာကို ျပခ်င္မွျပမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔သိေနတယ္။ အဲေတာ့ ပရိသတ္အျမင္မွာ ကိုယ္သည္ Reasonable၊ ခ်ျပလုိ႔ Presentable ျဖစ္ေနဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေလးေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သတိရွိစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ စိတ္ကို အလိုမလိုက္မိဖို႔ေပါ့ေနာ္။ တခါတေလမွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာ အခုခ်ိန္မွာ အဆိုး၀ါးဆံုးပဲ။ ဒီနာမည္ေတြ ပ်က္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚက၊ ဘားသြားတဲ့ကိစၥဆိုရင္ သြားခ်င္လည္းသြားေပါ့။ အဲဒါကို ဘယ္မွာဆိုၿပီး Check In ၀င္ျပစရာ လိုမွမလိုတာ။ ကလပ္ေရာက္ေနရင္လည္း ႏႈတ္ခမ္းနီေတြဆိုး၊ မ်က္လံုးေတြျပဴး Sexy ေတြျဖစ္ေအာင္ ဓာတ္ပံုေတြေလွ်ာက္႐ိုက္ျပ၊ ဒါက ကိုယ့္ကိုနာမည္ႀကီးေအာင္ လုုပ္ေပးမွာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီပို႔စ္တခုအတြက္ Like မ်ားရင္မ်ားမယ္၊ ေအာင္ျမင္ရင္ ေအာင္ျမင္သြားမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲေပါ့ေနာ္။ ကလပ္သြားတုိင္း ဘားသြားတုိင္း ပ်က္စီးေနတာ၊ ေျပာေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီလိုဟာေတြ အကုန္လံုးက သြားရင္လည္း သြားေပါ့ေနာ္။ လူမသိေစနဲ႔ေပါ့။ ဒါေတြလုပ္သမွ်ကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာ အရမ္းကို တင္ျပခ်င္ေနရတာလဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစံုတေယာက္ေသာသူကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ ဒီပို႔စ္တခုကိုတင္မယ္၊ ဒီဓာတ္ပံုတခုကိုတင္မယ္၊ ဒီစာတေၾကာင္းကို ေရးမယ္ဆိုရင္ အဲဒီတစံုတေယာက္ေသာသူကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာရင္ေျပာလိုက္၊ ဒါမွမဟုတ္ တေယာက္ေယာက္ကေန ပတ္ၿပီးေျပာရင္ေျပာလိုက္။ သူ႔ကိုရည္ရြယ္ၿပီးေရးမယ့္ စာေၾကာင္းတခုအတြက္ ဘာလို႔ ကိုယ့္ကို Follower ေသာင္းဂဏန္းကို အျမင္ခံမွာလဲ။ ဒီတေယာက္ကို ကိုယ္ေျပာခ်င္ရင္ ေျပာလိုက္လို႔ရတယ္ေလ။ အခုေတြ႔ေနရတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေလ ပုိ႔စ္တခုသည္ ဒီတေယာက္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေစာင္းေျမာင္းေရးသား ေျပာဆိုထားတာျဖစ္ေပမယ့္ လူေပါင္း တေသာင္းေလာက္က အဲဒီပို႔စ္ေအာက္မွာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၾကတယ္၊ ဖလွယ္ၾကတယ္၊ ဘာဘာညာညာနဲ႔ဆိုေတာ့ အရမ္းကို လြယ္ကူ႐ိုးရွင္းပါတယ္ အစ္မရယ္။ ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာလိုက္၊ မေျပာခ်င္လည္း တေယာက္ေယာက္ကေန ပတ္ၿပီးေျပာခုိင္းလိုက္။ သူသိေအာင္ ျပန္လုပ္လို႔ရတဲ့ နည္းလမ္းရွိပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကုိေတာ့ မသံုးၾကပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။ ဒါသည္ ဘယ္လိုလဲ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ လုပ္ရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဂုဏ္ရည္ေျပာခ်င္တယ္။ က်န္တာကေတာ့ ပရိသတ္ေတြ အထင္အျမင္မွာ ကိုယ္သည္ သူတို႔အတြက္ ပညာရစရာ၊ တခုခုေပးစရာျဖစ္ေနဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကို္ယ္တိုင္ စာေတြလည္းဖတ္ဖို႔လိုတယ္။ သိေနဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေပၚမွာ ကိုယ္တန္ဖိုးထားစြာနဲ႔ အဲဒီအေပၚမွာ ႀကိဳးစားေနဖို႔လိုတယ္။ က်န္တာကေတာ့ သူတို႔ ကိုယ့္ဆီက ပညာယူစရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ တခုခု အတုယူစရာရွိေနရင္ ကိုယ့္ကို စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထည့္ထားေနမွာပဲေလ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕အႏုပညာရွင္သန္လာတယ္၊ ေျပာတဲ့စကားေလးေတြ သူတို႔ႀကိဳက္လာတယ္၊ ကိုယ္သ႐ုပ္ေဆာင္တာကို သူတို႔ႀကိဳက္တယ္၊ ကိုယ္ကလိုက္တဲ့ ကကြက္ေလးကို သူတို႔ႀကိဳက္တယ္၊ ကိုယ္တီးလိုက္တဲ့ သီခ်င္းေလးကို သူတို႔ႀကိဳက္တယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေနာ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဒါအေပၚမွာ ျမႇဳပ္ႏွံၿပီး ႀကိဳးစားထားမႈပဲေလ။ အဲေတာ့ ဒါေလးေတြကိုပဲ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ကိုင္ေနရင္းနဲ႔ ပရိသတ္ အသိအမွတ္ျပဳမႈကေတာ့ တခုမဟုတ္တခု ရလာမွာပါ။ အဓိကကေတာ့ ႀကိဳးစားေနဖို႔ပါပဲ။"
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024