Home ဆောင်းပါး အတိတ္နွင့္လမ္းခြဲလိုက္ပါ – အာရပ္ေနြဦးအတြက္ အင္ဒိုနီး႐ွား သင္ခန္းစာ (ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး)
အတိတ္နွင့္လမ္းခြဲလိုက္ပါ – အာရပ္ေနြဦးအတြက္ အင္ဒိုနီး႐ွား သင္ခန္းစာ (ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး)
Sri Mulyani Indrawati (ေဆာင္းပါး႐ွင္ အင္ဒိုနီး႐ွားစီးပြားေရးပညာ႐ွင္ စရီ မာလယန္နီ အင္ျဒာဝတီ Sri Mulyani Indrawati သည္ ကမၻာ့ဘဏ္အုပ္စု World Bank Group - WBG ၏ မန္ေနးဂ်င္း ဒါရိုက္တာျဖစ္ျပီး ၂၀၀၅ ခုနွစ္ကေန ၂၀၁၀ အထိ အင္ဒိုနီး႐ွားနိုင္ငံရဲ့ ဘ႑ာေရးဝန္ၾကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီး႐ွား အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ အမာခံ ျပုျပင္ ေျပာင္းလဲေရးသမားအျဖစ္ သူ့ကို သိၾကပါတယ္။ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းကာလ (၂၀၀၇-၂၀၁၀) အတြင္းမွာ အင္ဒိုနီး႐ွား နိုင္ငံထဲကို ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈေတြ လွိမ့္ဝင္လာေအာင္၊ နိုင္ငံစီးပြားေရး အင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ စီမံခန့္ခြဲ နိုင္သူအျဖစ္ အမွတ္ေပးခံရသူျဖစ္ပါတယ္။)
ဆီးရီးယားမွာ ဆနၵျပသမားေတြ နွိမ္နင္းခံေနရတာ၊ လစ္ဗ်ားက ေသြးထြက္သံယို ျပည္တြင္းစစ္၊ ယီမင္က အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္လုလု အေျခအေနေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အာရပ္ေနြဦးက မည္းေမွာင္တဲ့ ေဆာင္းရက္မ်ားဆီ ကူးေျပာင္းသြားျပီလားလို့ စဥ္းစားစရာ ႐ွိပါတယ္။ ဟုတ္ေကာဟုတ္ေသးရဲ့လားလို့ မယံုသကၤာ ျဖစ္ေနသူေတြလည္း ဒုနဲ့ ေဒးပါပဲ။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အစိုးရေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အီဂ်စ္နဲ့ က်ဴနီး႐ွားမွာေတာင္ အေျခအေနက မေရရာေသးပါဘူး။ ေလ့လာသူေတြရဲ့ တဒဂၤေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ အခုက်ေတာ့ ဒီေဒသၾကီးရဲ့ ေ႐ွ့အလားလာ ဘယ္လိုလဲ၊ စီးပြားေရး ေကာင္းဖို့၊ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္းဖို့ ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလားလို့ ေစာေၾကာ ေနၾကျပန္ပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးေတြနဲ့ ေတာ္လွန္ေရးျပီးခါစအေျခအေနေတြဟာ အလႈပ္အယမ္းေတြနဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ မတည္ျငိမ္တတ္ပါဘူး။ ဓားသြားေပၚ လမ္းေလ်ွာက္ရသလိုမ်ိုးေပါ့။ အကန့္အသတ္႐ွိတဲ့ လုပ္နိုင္ ကိုင္နိုင္စြမ္းနဲ့ ဘတ္ဂ်က္ အေျခအေနမွာ အလြန္အကၽြံ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးရတဲ့ ကိစၥက စမ္းသပ္မႈတခုပါပဲ။ အတိတ္ရဲ့ မတရားမႈေတြကို ျပန္လည္ တည့္မတ္ရတဲ့ကိစၥ၊ အားလံုးအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပၚလာေအာင္ စီးပြားေရးကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ရတာေတြဟာ စိန္ေခၚခ်က္ေတြပါ။ ဝ႐ုန္းသုန္းကားနဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ားတဲ့ကာလ၊ မေရရာတဲ့ အေျခအေနမွာ ပြဲလန့္တုန္း ဖ်ာခင္းခ်င္တဲ့ နိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ့ အနၱရာယ္ကလည္း ႐ွိေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလဆိုတာ မဟာအခြင့္အလမ္းတခုပါပဲ။ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္နွစ္ေတြတုန္းက အင္ဒိုနီး႐ွားမွာ အာဏာ႐ွင္ ဆူဟာတိုကို ျဖုတ္ခ်နိုင္ျပီး ေအာင္ပြဲခံခဲ့တဲ့ လူေတြထဲမွာ က်မလည္းတေယာက္ပါ။ ဆူဟာတိုအလြန္ အစိုးရသစ္မွာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေလ့လာသူေတြက အင္ဒိုနီး႐ွားလို မြတ္စလင္နိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီဟာ သက္တမ္း မ႐ွည္နိုင္ဘူး၊ ေနာက္ဆံုးတေန့မွာ ထိန္းမနိ္ုင္သိမ္းမရ ျဖစ္မွာပဲလို့ ခန့္မွန္းခဲ့ပါတယ္။ က်မတို့ရဲ့ ေ႐ွ့ခရီးကလည္း ေခ်ာက္ခ်ားစရာအတိနဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အဲဒီ သံသယေတြ အကုန္မွားသြားပါျပီ။ အေရးၾကီးတဲ့ သင္ခန္းစာတခ်ို့လည္း ရလိုက္ပါတယ္။
အေရးအၾကီးဆံုးလို့ ဆိုနိုင္တာက ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲမွာ ေလွနံဓားထစ္ပံုေသနည္း (one-size-fits-all solution) မ႐ွိဘူးဆိုတာပါပဲ။ အေ႐ွ့အလယ္ပိုင္းနဲ့ ေျမာက္အာဖရိက နိုင္ငံ အသီးသီးမွာလည္း စိန္ေခၚခ်က္ေတြက တခုနဲ့တခု မတူနိုင္ပါဘူး။ မတူတဲ့အေျခအေနကို မတူသလို ကိုင္တြယ္သြားဖို့လည္း လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးလုပ္ရမွာ တခုေတာ့ ႐ွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အသြင္သ႑ာန္ေရာ၊ အနွစ္သာရပါ အတိတ္နွင့္ လမ္းခြဲလိုက္ၾကဖို့ပါ။ အသစ္တက္လာတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ အတိတ္ေန့ရက္ေတြ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာျပသဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။
အေျပာင္းအလဲကို တရားဝင္ျပသဖို့ လိုပါတယ္။ ဥပေဒသစ္ေတြကို လူသိ႐ွင္ၾကား ေရးဆြဲရပါမယ္။ လြတ္လပ္စြာ ဆနၵေဖာ္ထုတ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ လြတ္လပ္စြာ အသင္းအပင္း ဖြဲ့စည္းခြင့္တို့လို ျပည္သူေတြကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးတဲ့ ဥပေဒေတြက အေရးၾကီးပါတယ္။ ဥပေဒ အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူးဆိုတာကို လူေတြၾကားမွာ ႐ွင္းေအာင္လုပ္ဖို့ လိုပါတယ္။ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ အဟန့္အတား ျဖစ္ေစမယ့္ အေသးအမြွႊားေလးကအစ ဂ႐ုစိုက္ရပါမယ္။
အဂတိလိုက္စားမႈဟာ ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္ေရးရဲ့ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစိုးရသစ္ဟာ ဒိကိစၥကို နွိမ္နင္းဖို့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ၊ အဖြဲ့အစည္းေတြကို အျမန္ဖြဲ့စည္း တည္ေဆာက္ဖို့ လိုပါတယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈနဲ့ တာဝန္ခံမႈဟာ အမ်ားၾကိုက္ အင္အားၾကီးမားတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြလုပ္လို့ အခက္အခဲေတြၾကံုလည္း ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြအေနနဲ့ လက္ေလ်ွာ့လိုက္စရာ အေၾကာင္းမ႐ွိပါဘူး။ လူထုအေျချပု အဖြဲ့အစည္းေတြ၊ ေဒသအဖြဲ့အစည္းေတြ၊ ဆင္းရဲသားေတြနဲ့ မ်က္နွာမြဲေတြရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အမ်ိုးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့ အဆင့္တိုင္းမွာ ပါဝင္ခြင့္ေပးသင့္ပါတယ္။
အင္ဒိုနီး႐ွားမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္အစ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနွင့္ အဂတိလိုက္စားမႈဆိုင္ရာ ဥပေဒ အလယ္၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလ်ွာ့ခ်ေရး၊ စီးပြားေရးအရ လြတ္လပ္စြာ ျပိုင္ဆိုင္ခြင့္နဲ့ လက္ဝါးၾကီး အုပ္မႈ ကာကြယ္ေရး ဥပေဒ အဆံုး၊ ဥပေဒေပါင္း တရာေလာက္ကို တနွစ္ခြဲကာလအတြင္းမွာ ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။ နိုင္ငံ့ဗဟိုဘဏ္ရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အာမခံနိုင္မယ့္ ျပည္သူ့ဘ႑ာေရး ဥပေဒသစ္ကို အတည္ျပုခဲ့ပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြဟာ အခက္အခဲေတြကို ၾကိုတင္ေမ်ွာ္လင့္ျပီး ေျဖ႐ွင္းနိုင္စြမ္း ႐ွိရပါမယ္။ ေတာ္လွန္ေရးျပီးခါစအခ်ိန္မွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ မို့ေမာက္ေနသေလာက္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ အခက္အခဲေတြက ၾကီးမားလွပါတယ္။ က်မအေတြ့အၾကံုအရ အေကာင္းဆံုးရလဒ္ေတြကို ေအးေအး သက္သာ ဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ့ပါဘူး။ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္နိုင္ေျခေတြကိုပဲ ညွိနွိုင္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ရပါတယ္။
အသြင္ကူးေျပာင္းတဲ့ကာလမွာ လံုျခံုေရးကို ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြက အၾကီးမားဆံုး အခက္အခဲပါ။ အမ်ိုးသားေရး စိတ္ဓာတ္ေတြ အားေကာင္းေနတာကို နိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အက်ိုးစီးပြား အုပ္စုေတြက အခြင့္ေကာင္း ယူနိုင္ပါတယ္။ စနစ္ေဟာင္းရဲ့ လက္က်န္ လံုျခံုေရးတပ္ဖြဲ့၊ မလြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ေတြကလည္း ႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို့ အခ်ိန္ယူရပါလိမ့္မယ္။ ဗ်ဴရိုကေရစီစနစ္ေဟာင္းနဲ့ေတာ့ အေျပာင္းအလဲကို ျပီးေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္နိုင္ပါဘူး။
အင္ဒိုနီး႐ွားမွာေတာ့ ဒီလို အက်ပ္အတည္းေတြကို တီထြင္မႈ႐ွိ႐ွိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။ ဥပမာ ဘ႑ာေရး ေဒဝါလီခံတဲ့ကိစၥ၊ အဂတိလိုက္စားမႈကိစၥေတြကို တာဝန္ယူေျဖ႐ွင္းဖို့ လြတ္လပ္တဲ့ တရားသူၾကီး တေယာက္ကို ခန့္ခဲ့ပါတယ္။ ႐ွိေနတဲ့ တရားသူၾကီးေတြဟာ နာမည္ပ်က္ ေပါင္းမ်ား ေနလို့ပါ။ အလားတူ ဆင္းရဲသားေတြကို ဦးစားေပးတဲ့ လုပ္ငန္း (pro-poor agenda) အရ အလုပ္အတြက္ ေငြ cash-for-work အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါမွာ လူထုေတြကိုပဲ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လုပ္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။
စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္မႈေတြ အဆင္ေျပဖို့ဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြအတြက္ အၾကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြ လိုပါတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ေနသားတက် ျပန္ျဖစ္ဖို့၊ အထူးသျဖင့္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြကို ဖန္တီးေပမယ့္ အဓိက အင္ဂ်င္ျဖစ္တဲ့ အေသးစားနဲ့ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ့ျဖိုးလာေအာင္၊ စြန့္ဦးတီထြင္သူေတြအၾကိုက္ စီးပြားေရး ေရခံေျမခံ ျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးဖို့ လိုပါတယ္။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေတြရဲ့ အစျဖစ္တဲ့ က်ဴနီး႐ွားက လမ္းေဘး သစ္သီးသည္ေလးတေယာက္ကို အာဏာပိုင္ေတြက ေနွာင့္ယွက္ ေစာ္ကားလို့ သူ့ကိုယ္ကို စေတးသြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ျပန္သတိရဖို့ ေကာင္းပါတယ္။
တာဝန္ခံမႈမ႐ွိ၊ လူမႈအသိုက္အဝန္းတခုလံုး မပါဝင္တဲ့ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ေရ႐ွည္မခံပါဘူး။ အစိုးရသစ္ေတြအေနနဲ့ ဆင္းရဲသားေတြ၊ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးသူေတြကို ကာကြယ္ဖို့ ခက္ခဲတဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြ လုပ္ရတာမ်ိုးလည္း ႐ွိတတ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲမႈတိုက္ဖ်က္ေရး၊ အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေရး အစီအစဥ္ေတြအတြက္ အရင္းအျမစ္သစ္ေတြ ပိုထြက္လာဖို့ မလိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေငြေၾကးအရ က်ားကန္ေပးတာေတြကို ဖ်က္သိမ္းသင့္ရင္ ဖ်က္သိမ္းရမွာပါပဲ။
အင္ဒိုနီး႐ွားမွာဆိုရင္ ဆင္းရဲသား (poor) ေတြနဲ့ စားနိုင္ေသာက္နိုင္ (near-poor) ဆိုျပီး ခြဲျခားခဲ့ရပါတယ္။ လူတိုင္းကို လစာတိုးေပးဖို့၊ ေငြေၾကးအရ က်ားကန္ေပးဖို့ က်မတို့ မတတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ သူေတြကို ကူညီနိုင္ဖို့အတြက္၊ တျခားသူေတြကို ဖယ္ထုတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါအင္မတန္ ခက္ခဲျပီး လူၾကိုက္နည္းတဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးတခု ေျပာစရာ႐ွိတာက အေျပာင္းအလဲကာလ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ အတြက္ ေငြအျပင္၊ နည္းပညာလည္း လိုပါတယ္။ က်မ အင္ဒိုနီး႐ွားရဲ့ ဘ႑ာေရး ဝန္ၾကီးျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက က်မ လက္ေအာက္မွာ ဝန္ထမ္း ၆ ေသာင္း ၄ ေထာင္ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို့ နိုင္ငံရဲ့ အခြန္စနစ္ကို ေခတ္မီေအာင္ လုပ္မယ္လည္း ဆိုလိုက္ေရာ တနိုင္ငံလံုးမွာ တကယ္ အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ ကၽြမ္းက်င္သူ ႐ွာလို့ မရေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္၊ က်မတို့အတြက္ အျပင္ကေန အကူအညီ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပုျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ကိုယ့္နိုင္ငံရဲ့ အေရးကိစၥ ျဖစ္တဲ့အတိုင္း က်မတို့ ဘယ္တုန္းကမွ လက္ေျမွာက္ အ႐ွံုးမေပးခဲ့ပါဘူး။ အလုပ္မလုပ္ဘဲ အလဟဿ မေနခဲ့ပါဘူး။ အကယ္၍ ကိုယ့္နိုင္ငံရဲ့ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ကိုယ္ဘာသာ တာဝန္ယူ မလုပ္ခဲ့ရင္ အင္ဒိုနီး႐ွားဟာ ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ က်ဆံုးသြားေလာက္ပါျပီ။ ဒီသင္ခန္းစာဟာ အသြင္ကူးေျပာင္းတဲ့ နိုင္ငံတိုင္းအတြက္ ေခါင္းထဲမွာ ထည့္ထားသင့္တဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ။
(www.project-syndicate.org မွ Indonesia's lessons for the Arab Spring ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ပါသည္)
ဆက်စပ်သတင်းများ