မတ္လရဲ႕ ဒုတိယပတ္မွာပဲ ခရီးစဥ္တစ္ခုထြက္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့တယ္။ ေတာင္႐ုိး တိုင္းရင္းသားေတြရွိရာဆီကိုေပါ့။ အရင္ပရင့္ေလာက ဂ်ာနယ္ေလာကမွာေတာ့ ေရာက္ခဲ့ၿပီးသား ေဒသပါ။ အခု႐ုပ္သံေလာကဘက္ေရာက္ေတာ့ ထပ္မေရာက္ျဖစ္ေသးတဲ့ေဒသေပါ့။ လွပတဲ့ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြၾကားက လူသိပ္မသိေသးတဲ့ လူမ်ိဳးစုအေၾကာင္းေတြးၾကည့္ေတာ့ ရင္ထဲ တလွပ္လွပ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္လွတဲ့ ကေလာၿမိဳ႕က ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္းသားအေရး လႈပ္ရွားသူေတြ မညည္းမညဴ ဧည့္ခံတဲ့ ဆည္ေခါင္းေက်းရြာသားေတြနဲ႔ ထပ္ေတြ႔ရမွာမို႔ ေပ်ာ္မိတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ ကေလာၿမိဳ႕သို႔ ဒီတခါေတာ့ ပံုမွန္စီးေနၾက ေရႊေတာင္႐ိုးကားအစား ကၽြန္ေတာ္တို႔ (ဂ်ာနယ္သတင္းစာ ဘက္က သူငယ္ခ်င္းေတြ) လုမၼနီအေဝးေျပးလက္မွတ္ကို ေရြးၿပီးသြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေအာင္မဂၤလာ အေဝးေျပးကေန ည ၇ နာရီထြက္ခဲ့တာ ေအးျမလွပတဲ့ ကေလာၿမိဳ႕ကို မနက္ ၄ နာရီခြဲေလာက္ ေရာက္တယ္။ ေတာင္႐ိုးစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမူအဖြဲ႔ဥကၠ႒ ဦးေသာင္းေရႊက ကားနဲ႔လာႀကိဳၿပီး တည္းခိုရမယ့္အခန္း လိုက္ပို႔လို႔ အားနာနာေက်းဇူးတင္ခဲ့ရတယ္။ ဆည္ေခါင္းရြာသို႔ တည္းခိုတဲ့အခန္းမွာ ခဏတာအိပ္စက္ၿပီး အန္ကယ္ဦးေသာင္းေရႊရဲ႕သားငယ္ ကိုအငဲရဲ႕ ေကာင္းမႈနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ကေလာနံနက္ခင္းရဲ႕ ရွမ္းအစားအစာေတြ စားခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေတာင္႐ိုးပြဲက်င္းပမယ့္ ဆည္ေခါင္ေက်းရြာကို လိုက္ပို႔မယ့္ကား ျပန္ေျပာင္းစီးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္သိုက္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ကေလာ-ဆည္ေခါင္းကားလမ္းဟာ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားသလို ခံစားရတယ္။ ဒီ ခရီးလမ္းကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေတာင္႐ိုးပြဲတုန္းကလည္း ေရာက္ခဲ့ဖူၿပီးသားပါ။ ထင္းရူးပင္တစ္ခ်ိဳ႕ ေျမေနရာအတြက္ ခုတ္လွဲခံထားရတာျမင္ေတာ့ ရင္ထဲမေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ ကားလမ္း မေဘးဝဲယာက ေတာင္ယာတစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာလည္း ေနအိမ္ေတြ ဝင္ေရာက္ေနတာ ေတြ႔ ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကားေလး ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ခရီးဆက္လာတာ တည္းခိုရမယ့္ ဆည္ေခါင္း ရြာသူႀကီးေဟာင္း ဦးဘစီရဲ႕ေနအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။ ၇ ႀကိမ္ေျမာက္ေတာင္႐ိုးပြဲ ဒီႏွစ္ေတာင္႐ုိးပြဲရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က ေဘာလံုးျပိဳင္ပြဲပါတာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ရြာေျပာင္းက်င္းပတာပါ။ အရင္ဆည္ေခါင္းရြာထိပ္မွာ က်င္းပေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဆည္ေခါင္း ရြာနဲ႔ တစ္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ေနာင္မူေက်းရြာမွာ က်င္းပတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္တဲ့ ညေနမွာပဲ နဂါးအသင္းနဲ႔ ရပခအသင္းတို႔ရဲ႕ ဗိုလ္လုပြဲနဲ႔ႀကံဳပါတယ္။ ေတာင္႐ိုးအသင္းကေတာ့  ဆီမီးဖိုင္ နယ္မွာ ကပ္ျပဳတ္သြားလို႔ ေဒသခံေတြပါတဲ့ နဂါးအသင္းကိုသာ ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္းသားေတြ ေနပူပူကြင္းထဲမွာ ပိုအားေပးခဲ့ေပမယ့္လည္း ဒုတိယဆုနဲ႔သာ ေက်နပ္လိုက္ရပါတယ္။ တီက်စ္ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ုံ ကေလာၿမိဳ႕နဲ႔ ပင္ေလာင္ၿမိဳ႕ၾကားမွာ လွပၿပီးစိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့ ေတာင္႐ုိး၊ ဓႏု၊ ပအိုးဝ္စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္ၾကေပမယ့္လည္း သူတို႔နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာေတာ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ တီက်စ္ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ံုက ထီးထီးႀကီးတည္ရွိေနပါတယ္။ ဒီစက္ရံုက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းက ဖြင့္လွစ္လည္ပတ္ေနေပမယ့္လည္း ရြာခံေတြက အနံ႔ဆိုးနံတာေတြ၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္မႈေတြ ႀကံဳေနရဆဲပါ။ အဲဒီညမွာပဲ နာရီ၀က္ ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး တီက်စ္ေက်းရြာေဒသခံေတြနဲ႔ ည ၁၁နာရီထိုးေလာက္ထိ ဒီဗြီဘီ သတင္းဌာနအတြက္ အင္တာဗ်ဳဳးခဲ့တယ္။ ေနာက္မနက္လည္း တီက်စ္ေက်ာက္မီးေသြးပိုင္း ထပ္သြားၿပီး ဗီြဒီ႐ို႐ိုက္ မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေတာင္႐ိုးဘယ္ကစ ေတာင္႐ိုးလူမ်ဳိးစုေတြဟာ ဓႏု၊ ပေလာင္၊ ပအို၀္း စတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ ေရာယွဥ္ေနထိုင္ၾက ရင္း သူတုိ႔ရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြ ကြယ္ေပ်ာက္လုနီးနီးျဖစ္ခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာခဲ့ရတာပါ။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ကစၿပီး ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္းသား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ဦးေသာင္းေရႊ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္းသား ယဥ္ေက်းမႈကို ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ရာကေန လူသိမ်ားလာခဲ့တာပါ။ ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္းသားစုစုေပါင္း တစ္သိန္းခန္႔ ရိွေနေပမယ့္လည္း တရားဝင္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမူအရ ၅၀၀၀၀ ခန္႔သာရွိတဲ့အတြက္ ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္း သား ဝန္ႀကီးေလွ်ာက္ဖို႔ ၂၀၀၀ ေလာက္လိုေနေသးတယ္လို႔ ဦးေသာင္းေရႊက ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ ေတာင္႐ိုးလူမ်ဳိးစုေတြဟာ ပုဂံေခတ္ စေလငေခြးမင္း လက္ထက္မွာ ဓည၀တီမင္းသမီးနဲ႔ ေႁခြရံသင္းပင္း ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြ မင္းအာဏာစက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကရင္းနဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသ အႏွံ႔အျပားမွာ ေနထိုင္စားေသာက္ရင္း တစ္စတစ္စ ျပန္႔ပြားလာတယ္လို႔လည္း ဆို႐ိုးရွိပါတယ္။ ကေလာျပန္ၿပီ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေတာင္႐ိုးတိုင္းရင္းသားပြဲေတာ္ ဖြင့္ပြဲတက္ေရာက္ၿပီး ေနာင္မူရြာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကားနဲ႔ပဲ ကေလာၿမိဳ႕ကို ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီညေနမွာေတာ့ ကေလာၿမိဳ႕က ထင္း႐ူးပင္ေတြ ပတ္လည္ဝန္းရံေနတဲ့ Green Haven ဟိုတယ္ကို သြားေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္လည္းျဖစ္ ကေလာဟိုတယ္ဇုန္ ဥကၠ႒လည္းျဖစ္တဲ့ ဦးသန္းလြင္နဲ႔ အင္တာဗ်ဳးဖို႔ပါ။ အဲဒီညမွာပဲ  သုေမာင္ထမင္းဆိုင္မွာ ေတာင္႐ုိးစာေပဥကၠ႒ ဦးေသာင္းေရႊ ဧည့္ခံတဲ့ ညစာစားရင္း ကေလာၿမိဳ႕ရဲ့ ဧည့္သည္ဝင္ေရာက္မႈေတြ ထင္း႐ူးအိမ္ရာစီမံကိန္း စတာေတြ အင္တာဗ်ဳးထပ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ ကေလာေဒသထြက္၀ိုင္ေသာက္ၿပီး ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မနက္ေစာေစာထၿပီး ရြာငံ၊ ပင္းတယဘက္သြားဖို႔ပါ။ ရြာငံကေရျပာအိုင္ ကေလာၿမိဳ႕ရဲ႕ မႈန္ျပျပမနက္ခင္းမွာပဲ စီစဥ္ထားတဲ့ကားနဲ႔ ရြာငံဘက္မွာ နာမည္ႀကီးစျပဳေနတဲ့ ျမသပိတ္ေရျပာအိုင္ရွိရာဘက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ ကေလာကေန ေအာင္ပန္းကို မိနစ္အနည္းငယ္ ေလာက္ ကားေမာင္းၿပီး ေဒၚစိန္ထမင္းဆိုင္မွာ နံနက္စာစားခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကား တစ္နာရီေလာက္ ေမာင္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မိန္းမရဲေတာင္ကို လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ကားခဏရပ္ အမွတ္တရဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မိန္းမရဲေတာင္ကေန မိနစ္နည္းနည္းထပ္ေမာင္းရင္ပဲ ေညာင္ပင္ခြရြာထိပ္မွာ ေရျပာအိုင္သို႔ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ေသး ေသးေလးေတြ႔တယ္။  ၅မိနစ္ေလာက္ ရြာထဲေမာင္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ နာမည္ႀကီးေရျပာ အိုင္ဆီ ေရာက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ လူေတာ္ေတာ္ရွင္းေနတာေတြ႔တယ္။ ကန္ ထဲသြားတဲ့လမ္းထိပ္မွာ နတ္စင္ႀကီးႀကီးတစ္ခုလည္း ေတြ႔တယ္။ နတ္ႀကီးတယ္ ၊ အမိႈက္မပစ္ရ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းပါ စတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြ ဟိုနားဒီနားေတြ႔ရတယ္။ ကန္တစ္ဝိုက္ ဗီြဒီယိုမွတ္တမ္းတင္ၿပီး ကန္အေၾကာင္းသိဖို႔ ရြာသူႀကီး ဥိးဘဟန္အိမ္ ေမးျမန္းၿပီးသြားခဲ့ၾကတယ္။ ရြာသားေတြကေတာ့ သစ္ပင္ေျခရင္းမွာ ေနာင္ဘုရားပြင့္လာရင္ လွဴဒါန္းဖို႔  ျမသပိတ္ကိုျမဳႇပ္ထားတဲ့အတြက္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ၿပီး ေရေတြျပာေနတာေတာ့ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ျမသပိတ္ကန္ေရအနက္ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာ သိရွိျခင္းမရွိပဲ ျခံခတ္ထား တာေတြ႔ရပါတယ္။ ကန္ကေနျပန္လာေတာ့ ေန႔လယ္စားစားဖို႔ ေစာေသးတဲ့အတြက္ အလာတုန္းကေတြ႔ခဲ့တဲ့ မိန္းမရဲေတာင္ကို သြားေရာက္ၿပီး တက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ရင္တထိပ္ထိပ္ ေတာင္ျမင့္ကေန ေအးခ်မ္းတဲ့ ရြာငံတစ္ဝိုက္က ရူခင္းေတြလည္းတစ္၀ႀကီး ၾကည့္ရင္းနဲ႔ေပါ့။ မိန္းမရဲေတာင္ကေန ဆင္းလာၿပီး က်ေနာ္တို႔ေတြ ပင္းတယၿမိဳ႕အဝင္က ေရႊဥမင္လိုဏ္ဂူ ေတာ္ဘုရားကို သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္။ ေရႊဥမင္လိုဏ္ဂူေတာ္ဘုရားကေန ျပန္လာေတာ့ ညေနဘက္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ကေလာျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ ကေလာၿမိဳ႕ကို ဓာတ္ပံု႐ုိက္ခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ကားဆရာကို တိမ္ေတာင္ေမာင္းခိုင္းၿပီး ေတာင္ေပၚကေန မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ကားက ည ၈ နာရီေလာက္ ေတာင္ႀကီးကေန ေရာက္မွာမို႔ အခန္းကို ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္ၿပီး အထုပ္အပိုး ေတြျပင္ဆင္ၿပီး ကားဂိတ္ကို ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဓာတ္ပံု - ထြန္းထြန္းသိန္း ပံု၁ - ေတာင္ရိုးတိုင္းရင္းသူ ပံု၂-တီက်စ္ေက်ာက္မီးေသြးသံုးဓာတ္အားေပးစက္ရံု ပံု၃-ရြာငံအနီးကမိန္းမရဲေတာင္ ပံု၄-ျမသပိတ္ေရျပာအိုင္ ပံု၅-မိန္းမရဲေတာင္ေပၚကရူခင္း ပံု၆-ပင္းတယေရႊဥမင္လိုဏ္ဂူဘုရား ပံု၇-တိမ္ေတာင္ကေနျမင္ရတဲ့ကေလာၿမိဳ႕