ဘဏ္တိုးနႈန္းေလ်ွာ့ခ်ေပးရန္ ေတာင္းဆိုေနမႈနွင့္ပတ္သက္ျပီး ေမးျမန္းခ်က္
ရွှေအောင်
·
August 2, 2011
ျပည္တြင္း႐ွိ အစိုးရဘဏ္တိုးနႈန္းေတြဟာ အာဆီယံေဒသတြင္းနိုင္ငံေတြနဲ့ နွိုင္းစာရင္ ျမင့္ေနတာမို့ ေလ်ွာ့ခ်ေပးဖို့ ျပည္တြင္းလုပ္ငန္း႐ွင္တခ်ို့က ေတာင္းဆိုေနၾကပါတယ္။
ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ အစိုးရဘဏ္ေတြေရာ၊ ပုဂၢလိကဘဏ္ေတြမွာပါ အပ္ေငြအတြက္ ရတဲ့အတိုးနႈန္းက တနွစ္ကို ၁၂ ရာခိုင္နႈန္းျဖစ္ျပီး ေခ်းေငြအတြက္ ေပးရတဲ့ အတိုးနႈန္းက တနွစ္ကို ၁၇ ရာခိုင္နႈန္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ဘဏ္တိုးနႈန္း ေလ်ွာ့ခ်ေပးဖို့ ေတာင္းဆိုေနၾကတာနဲ့ ပတ္သက္လို့
ျမန္မာ့ဓန စီးပြားေရးမဂၢဇင္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာသီဟေစာကို ေမးျမန္းထားပါတယ္။
နိုင္ငံမွာ႐ွိတဲ့ ဘဏ္ေတြကေတာ့ အတိုးနႈန္းေတြ မ်ားေနတယ္ေပါ့။ အဲဒါ အတိုးနႈန္းေတြ ေလ်ွာ့ခ်ေပးဖို့ အၾကံျပုတယ္တို့ ၾကားေနရတယ္။ ဘဏ္အတိုးနႈန္းက ဘယ္လိုျဖစ္လို့လဲ။ အတိုးနႈန္းမ်ားေနေတာ့ ဘယ္လိုေတြ လုပ္ရ ကိုင္ရခက္လို့လဲ ဆရာ။
“မ်ားတယ္ဆိုတာ သူမ်ားနိုင္ငံထက္ယွဥ္ရင္ေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ သူမ်ားနိုင္ငံက ပံုမွန္အားျဖင့္ ေလးရာခိုင္နႈန္း၊ ငါးရာခိုင္နႈန္း၊ ေျခာက္ရာခိုင္နႈန္း အဲဒီလိုသြားတယ္။ က်ေနာ္တို့က ဟိုအရင္ကတည္းက ႐ွစ္ရာခိုင္နႈန္း၊ ၁၀ ရာခိုင္နႈန္း၊ ၁၂ ရာခိုင္နႈန္း အဲလိုမ်ိုး႐ွိတယ္။ သူမ်ားနိုင္ငံထက္ နွိုင္းယွဥ္ရင္ေတာ့ မ်ားတယ္လို့ ေျပာလို့ရတယ္။ ကိုယ့္ဟာနဲ့ကိုယ္ေတာ့ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတယ္။”
အဲဒီလိုမ်ားေနေတာ့ သူတို့က အာဆီယံ စံခ်ိန္စံညြွႊန္းေပါ့။ တျခားနိုင္ငံေတြလိုပဲ ထားသင့္တယ္လို့ ေျပာေနတာက ဘာျဖစ္လို့လဲဆရာ။ လူေတြက အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ဘဏ္မွာေငြအပ္ျပီးေတာ့ ဘဏ္တိုးကိုပဲ ထိုင္စားေနမွာဆိုးလို့လား။ ဘာေၾကာင့္အဲလိုေျပာေနတာလဲ။
“အတိုးနႈန္း နည္းတယ္၊ မ်ားတယ္ဆိုတာက ျပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ ၂၀ တုန္းေလာက္က ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက ၂၀၊ ၃၀ တို့ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဥပမာ ေငြေဖာင္းပြမႈက ၂၀ ေရာက္ေနရင္ ဘဏ္မွာ ၁၂ က်ပ္ပဲ ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူပိုက္ဆံ စုခ်င္မလဲ။ အျပင္က ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက မ်ားေနေတာ့ ဘဏ္မွာ ပိုက္ဆံက ႐ွံုးေတာင္႐ွံုးတယ္။ အဲဒီအပိုင္း႐ွိတယ္။ အခေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္မို့ ေငြေဖာင္းပြမႈက ၁၀ ေအာက္ကို ေရာက္သြားတယ္။ ဒါက အေကာင္းဘက္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ နိမ့္က်သြားတဲ့သေဘာ႐ွိတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ဘဏ္မွာသြားအပ္ရင္ မ႐ွံုးဘူးေပါ့။ ဒီတိုင္းထိုင္စားေလာက္ေအာင္လည္း မရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြက ဘာကိုတြက္လည္းဆိုရင္ ဥပမာ ထိုင္းမွာ႐ွိတဲ့ လူတေယာက္က သူ့မွာ ၆ရာခိုင္နႈန္းနဲ့ရမယ္။ သူက ဗမာပိုက္ဆံလြွႊဲျပီးေတာ့ ၁၂ ရာခိုင္နႈန္းရတယ္ဆိုရင္ သူ့ေနရာကၾကည့္ရင္ ဟုတ္တာေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ိုးအျမင္နဲ့ ျမင္တာလည္း႐ွိတယ္။ အဲဒီတခုတည္းၾကည့္လို့ မရဘူး။ က်ေနာ္တို့က အာဆီယံနဲ့ ညွိဖို့ဆိုတာ အကုန္လံုး တေျပးညီဖို့ မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ့္နိုင္ငံနဲ့ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ့ ထင္ဟပ္ျပီးေတာ့ အက်ိုး႐ွိေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့။ ကိုယ္ကလုပ္ခ်င္တိုင္း လိုက္လုပ္လို့ ခ်က္ခ်င္းၾကီး တေျပးညီေတာ့ မျဖစ္ဘူး။”
တျခားနိုင္ငံေတြ ဝင္လာျပီးေတာ့ ကိုယ့္ျပည္တြင္းဘဏ္ေတြမွာ ပိုက္ဆံေတြလာအပ္တယ္တို့ဆိုတာ တကယ္ေကာ ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား။
“အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ႐ွိမွာေပါ့။ ဘယ္သူမွ အထုတ္လိုက္လဲျပီးေတာ့ လာျပီးေတာ့မထားဘူး။ အဲဒါကို လဲတာလည္း အျပင္မွာပဲ လဲၾကတာေလ။ သေဘာက နိုင္ငံျခားက ေဒၚလာေငြ တသိန္း ယူလာျပီးေတာ့။ ျမန္မာက်ပ္နဲ့ ထားမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာက်ပ္နဲ့လဲ၊ အျပင္နႈန္းထားနဲ့ လဲျပီးေတာ့မွ ထား၊ ထားျပီးေတာ့မွ ျပန္ထြက္သြားတဲ့ တန္ဖိုးကို ေဒၚလာျပန္လဲ။ အဲဒီ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျပဿနာကို ရင္္ဆိုင္ရမယ္။ အမ္အက္ဖ္တီဘီတို့၊ အမ္အိုင္စီတို့ နိုင္ငံျခားေငြ ဘဏ္ေတြ႐ွိတယ္။ အဲဒီမွာအပ္တဲ့အတိုင္း နႈန္းေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ဘဏ္မွာ ထားရင္ ထားထားတာေတာင္မွ ေငြေသစာရင္းထားတာေတာင္မွ ပိုက္ဆံေပးရေသးတယ္။ အတိုးကလည္း မေပးသေလာက္ပဲ။ အဲလိုလာထားမွာ မဟုတ္ဘူး။”
အဲဒါဆိုရင္ ဘဏ္အတိုးနႈန္း ေလ်ွာ့ခ်ဖို့ကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ေတြ ေတာင္းဆိုတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
“အလိုအေလ်ာက္ေလ်ာ့ေစခ်င္တာ။ ဥပမာဆိုရင္ ဘဏ္ကေန ပိုက္ဆံေခ်းတာေပါ့။ လုပ္ငန္း႐ွင္တေယာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လယ္သမားပဲျဖစ္ျဖစ္။ သူက အခု ၁၇- ၁၈ ေပးေနတာ။ သူက ၁၀ သာေပးရမယ္ဆိုရင္ သက္သက္သာသာ လိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘဏ္ကလည္း သူကျပန္ျပီးေတာ့ ေငြထားသူေတြကို ၁၂ ရာခိုင္နႈန္းေပးျပီးေတာ့ သူက ၁၇ ရာခိုင္နႈန္းျပန္ေခ်းမွ သူစားရတဲ့ပိုက္ဆံက အမ်ားၾကီး စားရတာမဟုတ္ဘူး။ ဘဏ္ကလူကလည္း ခ်က္ခ်င္းလုပ္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ေငြ႐ွိတဲ့လူကလည္း ပိုက္ဆံေတြ ေလ်ွာ့ခ်လို့႐ွိရင္ ဘယ္႐ွိေတာ့မလဲ။ ေငြေခ်းတဲ့လူကေတာ့ အတိုးသက္သာခ်င္တာေပါ့။ အဲဒီသေဘာပါ။”