၂၀၁၅ ခုႏွစ္ကေတာ့ ထင္ရွားတဲ့သမိုင္းမွတ္တိုင္ေတြ စိုက္ထူလို႔ အၿပီးတိုင္ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ၊ အလင္းေရာင္ေတြသယ္ေဆာင္လို႔ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ဟာလည္း ဆိုက္ေရာက္လို႔ေနပါၿပီ။ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ နွစ္သစ္ကူးတိုင္းမွာ လူတဦးခ်င္းစီကစလို႔ အဖြဲ႔အစည္း အသင္းအပင္း ကုမၸကီေတြကေန ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရအဖြဲ႔ေတြတိုင္ေအာင္ ႏွစ္ေဟာင္းက လုပ္ရပ္ေတြ၊ အက်ိဳးရလဒ္ေတြကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သင္ခန္းစာယူလို႔ ႏွစ္သစ္အတြက္၊ ရည္မွန္းခ်က္အသစ္ေတြ၊ လ်ာထားခ်က္အသစ္ေတြ ခ်မွတ္ၾကရပါတယ္။ ေလာကႀကီး အမွားကင္းတဲ့လူဆိုတာ မရွိသလို၊ အၿမဲမွန္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ဘ၀ခရီးတိုးတက္ခ်င္သူတိုင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းတိုင္းဟာ ႏွစ္ေဟာင္းတံုးက အေတြးမွား၊ အျမင္မွား၊ အသိမွား ေတြေၾကာင့္ လုပ္ေဆာင္က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အေျပာမွား၊ အေရးမွား၊ အလုပ္မွားစတဲ့ ကံသံုးပါး အမွားေတြကို ဆင္ျခင္ျပဳျပင္ၾကၿမဲပါ။ အဲဒီလို ကိုယ့္အားနည္းခ်က္နဲ႔ အမွားေတြကို ျပင္ဆင္ၾကတဲ့အခါ အထူးသတိျပဳ ျဖည့္က်င့္ရမယ့္ အခ်က္က အသိနဲ႔ အက်င့္ တထပ္တည္းက်ျခင္းဆိုတဲ့ ဂုဏ္အရည္အေသြးပါ။ တကယ္ေတာ့ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ လို႔ေခၚတဲ့ အသိနဲ႔ အက်င့္ တထပ္တည္းက်ျခင္း ဂုဏ္ေတာ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သိတာက ၀ိဇၨာ၊ က်င့္တာက စရဏ ပါ။ သိရံုသာသိၿပီး မက်င့္ႀကံ ဘူးဆုိရင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္မျပဳနိုင္သလို ပညာရွိ (ပ႑ိတ) လို႔မေခၚႏိုင္ပါဘူး။ အသိဗဟုသုတမ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လို႔ပဲ ေခၚႏုိင္ပါလိမ့္္တယ္။ ထိုနည္းတူစြာဘဲ ႏိုင္ငံေရးအသိေတာ့ ရွိပါရဲ႕ လက္ေတြ႔မွာ လိုက္နွာက်င့္သံုးတဲ့ နိုင္ငံေရးအက်င့္ မရွိရင္ အလကား ျဖစ္ေတာ့တာပါဘဲ။ သာဓကျပရရင္ လက္ရွိ အာဏာရပါတီနဲ႔ အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ရွိရမယ္၊ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေစရမယ္၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေစရမယ္၊ အဂတိလိုက္စားမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ တိုက္ဖ်က္ရမယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိေတြ ပိုစတာေတြေပၚ မိန္႔ခြန္းေတြေပၚမွာဘဲ ရွိေနၿပီး လက္ေတြ႔ျဖစ္လာေအာင္ အေကာင္အထည္မေဖာ္တဲ့အျပင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ မရဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မ႐ႈမလွ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရတာမဟုတ္လား။ အသိအက်င့္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျမန္မာစကားမွာ ဆိုရိုးတခုရွိပါတယ္။ “ပါးစပ္က ဘုရားဘုရား လက္ကကားယား ကားယား”၊ “အေျပာတျခား အလုပ္တျခား” စတာေတြဟာ အသိနဲ႔ အက်င့္ထပ္တူမက်တဲ့သူေတြကို လူအမ်ားရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕တဲ့စကားေတြ မဟုတ္လား။ ေျပာေတာ့ တမ်ိဳး၊ လုပ္ေတာ့ တမ်ိဳး အၿမဲလုပ္ကိုင္သူေတြကို ဘယ္သူကမွ ေလးစားအားထားေလ့ မရွိပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္လို႔ စာေရးသူ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အသိအက်င့္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး တခုကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတံုးက ဇာတိခ်က္ေႂကြ ေမြးရပ္ေျမကို အလည္ျပန္ျဖစ္တယ္။ အလုပ္ကိစၥ တခုၿပီးလို႔ အိမ္အျပန္လမ္းက မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ မင္းသီဟ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္မွာ ထိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီဆိုင္က လမ္းမႀကီးေဘး ေမးတင္ၿပီး တည္ရွိေနတာမို႔ အၿမဲမျပတ္ လူစည္ေနေလ့ရွိတဲ့အျပင္ ကားဆိုင္ကယ္ေတြလည္း က်ပ္ညႇပ္ေနတတ္တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ၀င္ၿပီး လူတခ်ဳိ႕ ထိုင္ေနတဲ့စားပြဲတခုက ခံုလြတ္တလံုးမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ထံုးစံအတိုင္း ဖန္ေပါ့တခြက္မွာ ေသာက္ျဖစ္တယ္။ လူသံဆူသံေတြညံေနတဲ့ၾကားက ေဘးတခံုေက်ာ္၀ိုင္းမွာ အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့လူတေယာက္ရဲ႕အသံကို အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေျပာေနတဲ့အေၾကာင္းက အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ မိန္႔ခြန္းအေၾကာင္းပါ။ လြတ္လပ္ၿပီ လြတ္လပ္ၿပီဆိုၿပီး လမ္းေပၚေဆးရိုးတက္လွမ္း တာဟာ လြတ္လပ္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းကို အားရပါးရေျပာေနေတာ့ ေဘးကလူေတြလည္း ၀ိုင္းနားေထာင္ေနၾကတာေပါ့။ သူေျပာေနတာေတာင္ မဆံုးေသးဘူး စားပြဲထိုးေလးတေယာက္ ကေသာကေမွ်ာေျပးခ်လာၿပီး အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္က ဇက္ေသာ့ခတ္ထားၿပီး ေရႊ႕မရလို႔ လမ္းမွာပိတ္ေနၿပီး ကားေတြ ေမာင္းမရေတာ့ေၾကာင္း လာေျပာပါေလေရာ။ ပိတ္ေနတဲ့ကားေတြက စိတ္မရွည္ေတာ့ ကားဟြန္းေတြ တပြမ္ပြမ္တီးလာေတာ့မွ ဒီလူလည္း သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို သြားဖယ္ေပးဖုိ႔ ထသြားေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ က်န္ရစ္တဲ့ ေဘးစားပြဲ၀ိုင္းက လူေတြက အေျပာနဲ႔ အလုပ္မညီညြတ္တဲ့ အဲ့ဒီလူကို သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ကဲ့ရဲ႕စကားဆိုၾကတာေပါ့။ စာေရးသူအပါအ၀င္ ပုထုဇဥ္လူသားေတြဆိုတာ အမွားမကင္းၾကသလို အသိနဲ႔အက်င့္လည္း အၿမဲ တထပ္တည္းက်ေလ့မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း အသိမွန္ဖုိ႔ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် အၿမဲေလ့လာက်ိဳးကုတ္ေနဖုိ႔ လိုသလို အသိအတိုင္းလည္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အသိမွန္မွ အလုပ္မွန္ႏိုင္သလို အသိနဲ႔အက်င့္ ထပ္တူက်ႏိုင္မွ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလဒ္ေတြ ထြက္ႏိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူေကာင္းသူေကာင္း အာဇာနည္အေပါင္းရဲ႕ အသက္ေသြးေခၽြးေတြ စေတးလို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးလမ္းကို ေခ်ာေမြ႔ၿပီး လိုရာခရီးေရာက္ႏိုင္ေစဖုိ႔ စာေရးသူအပါအ၀င္ လူတဦးခ်င္းဆီသာမက၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္း ေပါင္းစံုတင္မက၊ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစိုးရတိုင္ေအာင္ အတိတ္က မိမိလုပ္ရပ္ေတြကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရင္း အမွားေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ျပင္ဆင္လို႔ တာ၀န္ယူသင့္တာေတြကို တာ၀န္ယူလို႔ တာ၀န္ခံသင့္တာ ခံရဲၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားအားလံုးရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ခြင့္လႊတ္သင့္တာကိုလည္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖုိ႔ လိုသလို၊ အတိတ္ကို သင္ခန္းစာယူရမွာမို႔ ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္စရာ မလိုေပမဲ့ အတိတ္ရဲ႕ ခါးသီးမႈ ေ၀ဒနာေတြကေန ရုန္းထြက္ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွ ေရွ႕ခရီးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလွ်ာက္နိုင္မွာမို႔… အတိတ္အက်ဥ္းေထာင္က ထြက္လို႔ လာျခင္းေကာင္းတဲ့ခုႏွစ္၂၀၁၆ ႏွစ္သစ္ကို … ႏိုင္ငံေရးအသိနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်င့္ ထပ္တူက်ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းၾကမယ္ဆိုတဲ့ သံႏၷိ႒ာန္ခ်လို႔ လူသစ္စိတ္သစ္ အျမင္သစ္အေတြးသစ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုၾကဖုိ႔ေမတၱာရပ္ခံတိုက္တြန္း ဆႏၵျပဳလိုက္ရ ပါေၾကာင္း…။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ဇန္န၀ါရီ ၃ ရက္ေန ့ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္