အ႐ႈိးရာေတြ ပိုထင္းလာတဲ့ ႏုိင္ငံ
DVB
·
December 3, 2015
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို အသည္းတထိတ္ထိတ္၊ ရင္တဖုိဖိုနဲ႔ ေစာင့္စားေနတဲ့ ဒီလိုေန႔ရက္ေတြမွာ သတင္းေတြထဲက ေခ်ာက္ခ်ားစရာေတြဟာ ခါတုိင္းထက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ထိတ္လန္႔ နာက်င္ရသလိုပါပဲ။ ၀မ္းနည္းနာက်င္မႈနဲ႔အတူ အားရေက်နပ္ဖြယ္ရာေတြကလည္း ပါရွိေနတတ္ေလေတာ့ အျမင့္တက္ အေရြ႕လိႈင္းမ်ားရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကိုက ဒီလိုမ်ဳိးေပပဲလား။ ႏွလံုးေသြးေတြရဲ႕ခုန္ႏႈန္း ပိုျမန္ဆန္လာျခင္းဟာ ICU မီးေနခန္းနားမွာ ေနာက္ဆံုးရလဒ္ကို ေစာင့္စားေနရသလိုမ်ဳိး။ အမာရြတ္က ခ်က္ခ်င္းက်က္မွာ မဟုတ္ေသးေပမယ့္ ရလဒ္ေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရလဒ္ဆုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ တဘ၀စာပါပဲ။
လူမႈကြန္ရက္ ဆုိရွယ္မီဒီယာေတြေပၚမွာ စာနာစိတ္ရွိသူတို႔ရဲ႕ စီတီဇင္ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ အသိရွိတဲ့ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ အ႐ႈိးရာေတြဟာ မဖံုးႏုိင္ မဖိႏုိင္ ဗူးေပၚသလို ေပၚေပၚလာေနျခင္းဟာ ဖတ္႐ႈဖို႔ အခက္ခဲဆံုး စာမ်က္ႏွာေတြပါ။ ႀကိဳတင္တားဆီးျခင္းငွာ မစြမ္းသာေသးၾကေပမယ္လို႔ တဘ၀စာ နစ္နာရတဲ့ ကေလးမ်ားအတြက္ လူမႈတရားမွ်တမႈလုပ္ငန္းေတြ စတင္လာႏုိင္တာကိုပဲ ေက်နပ္သူေတြ မဟုတ္လား။
က်ပ္ေငြ ဆယ္သိန္းကို မိဘရင္းေတြထံက ရယူၿပီး သူစိမ္းေတြထံ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ျခင္း ခံလိုက္ရတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ ေမြးဖြားရာ ဇာတိတုိင္းျပည္ကို တန္ဖိုးျဖတ္ေပးလိုက္ျခင္းပါ။ အ႐ႈိးရာေတြ ထပ္ျဖည့္ခံလုိက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီကေလးေတြအတြက္ ဇာတိေျမဟာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရၿပီ။ ႏုိင္ငံကို ဆန္းသစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြကိုေတာ့ အားနာမိပါရဲ႕။ သီလမက်ဳိးေသးတဲ့ ျမန္မာေမြးစားသူငယ္မေလးဟာ သမာဓိနဲ႔ ပညာကို လႉဒါန္းခဲ့ပါတယ္။
ရြာအနီးအနားက သစ္ပင္ ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း အ႐ႈိးရာေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတာဟာ အရသာ ရွိလြန္းေနပါသလား။ စာသင္ေက်ာင္း ပတ္၀န္းက်င္၊ လူမႈပတ္၀န္းက်င္၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ ႏုိင္ငံေရးပတ္၀န္းက်င္၊ ရြာပတ္၀န္းက်င္ ဘယ္ေနရာၾကည့္လိုက္ၾကည့္လိုက္ အ႐ႈိးရာေတြဟာ ေသြးစီးေၾကာင္းေတြနဲ႔ လတ္ဆတ္ေနတုန္းပဲ။ ေတာင္ရဲ႕ပတ္လည္က အ႐ႈိးရာေတြအတြက္ တရားခံေတြကိုေတာ့ မိမယ့္ပံုမေပၚေသးဘူး။ ေစာစီးစြာ အပ်ဳိရည္ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ေတာေတြရဲ႕ နာက်င္ငို႐ႈိက္သံဟာ ကူကယ္ရာမဲ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံေနရဆဲ။ ေတာ္လဲသံေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ႂကြက္သားစိုင္ခဲေတြဟာ လမ္းျဖစ္သြားတဲ့အခါ အနာဂတ္ဟာ စိုျပည္ေနမယ္လို႔ ယူဆပါသလား။ ဟက္တက္ကြဲ အက္ေၾကာင္းမ်ားနဲ႔ ဖုန္းဆုိးေျမျဖစ္သြားတဲ့ အဖြားအိုရဲ႕ ယာခင္းေဟာင္းထဲက ေနေလာင္ သစ္သီး၀လံ အေမြမွ်ေတာ့ ေျမးတို႔ စားပါရေစ။
စားပြဲ၀ို္င္းေတြေပၚကို အ႐ႈိးရာေတြ မတင္ေၾကး “ႀကိဳတင္ကတိက၀တ္” ေတြဟာလည္း သစၥာရွိလြန္းေနတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒီအရင္းအႏွီးမွ်သာ ေပးစရာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အာဂ်င္ဒါမွာ စကၠန္႔၀က္မွ် ျပသခြင့္ျပဳပါ။
မနက္ျဖန္တုိင္းျပည္မွာေတာ့ ဒီဒဏ္ရာေတြ က်က္ေလာက္ပါရဲ႕လို႔ ေျဖေတြးရင္း ရင္းလိုက္ရတဲ့ အ႐ႈိးရာေတြအတြက္ အျမတ္ကို တြက္ေနမိသူေတြကိုလည္း တညတာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ခြင့္ျပဳပါေလ။
မႏုႆ ေဗဒထဲက အာဖရိကတုိက္သူမ်ားနဲ႔ ဇမၺဴဒီပါ လက္်ာေတာင္ကၽြန္းသူမ်ားရဲ႕ ရင္သားေတြေပၚက ထံုးျဖဴသုတ္ အ႐ႈိးရာမ်ားစြာဟာ ကမၻာႀကီးရဲ႕ သုခုမအႏုပညာ တရပ္တဲ့ကြယ္။ အေသြးအသားကို ျခစ္၊ အေရျပားကို ကေလာ္ထုတ္၊ နီရဲေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးတစနဲ႔တို႔ထိ၊ ႐ုိးရာတံဆိပ္ေတြကို အသားမွာ႐ုိက္ႏွိက္၊ ဒဏ္ရာနက္ေလ အမ်ဳိးကိုပိုခ်စ္ေလတဲ့။ ဒီအ႐ႈိးရာေတြဟာ လူနဲ႔လူ အခ်င္းခ်င္း၊ လူမ်ဳိးႏြယ္စုအခ်င္းခ်င္း၊ လူနဲ႔ သစ္ပင္ေတာေတာင္ ေက်ာက္တံုးေတြအၾကား ကတိက၀တ္လည္း ျဖစ္ပါသတဲ့။ ေခတ္သစ္ မိုက္ခ႐ုိဘုိင္အုိ ပညာသည္မ်ားရဲ႕ ေရာဂါေဗဒဟာ ခႏၶာအလွ ႐ုိးရာမ်ားစြာကို တုိးမေပါက္ေသးသလိုပါပဲ။ မနက္ျဖန္ႏုိင္ငံသစ္ရဲ႕ သမုိင္းျပတုိက္ထဲမွာ ဒီေန႔ အ႐ႈိးရာေတြဟာလည္း အႏုပညာျဖစ္ပါေစ။
အေမြဆိုး စကားပံုအခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘက္လိုက္လြန္းလွတယ္။ မိဘေတြ၊ အုပ္ထိန္းသူေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြ၊ အာဏာရွိသူ အခ်ဳိ႕ေတြရဲ႕ အတၱစိတ္ေတြကို ႐ုိးရာစကားပံုအခ်ဳိ႕ဟာ မီးထိုးေပးေနသလိုပါ။ ေစတနာေတြ၊ က႐ုဏာေတြ၊ အုိးထိန္းသည္ေတြဟာ ဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ မင္းတုန္းမင္းနဲ႔ ငါးေျခာက္ျပားကို နမူနာျပၿပီး မင္းတုန္းမင္းမဟုတ္တဲ့ အတန္းထဲက၊ ဒီမိသားစုထဲက သူငယ္ေလးေတြကို ရက္စက္လိုက္ၾကပံုမ်ား။ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ တန္ဖိုးရွိေသာ အ႐ႈိးရာေတြတဲ့လား။ စံလြဲေနတဲ့ ႐ုိးရာစကားပံု အခ်ဳိ႕ေတြကို လက္နက္ႀကီးဘန္ကာတခုလို အကာအကြယ္ယူထားၿပီး ေခ်ာင္းေျမာင္း ပစ္ခတ္တုိက္ခိုက္တတ္သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္ေတြဟာ ကုန္ဆံုးေတာ့မယ္။ ပိုႀကီးမားတဲ့ အ႐ႈိးရာေတြ ေလ်ာ့နည္းလာမယ့္ နိမိတ္အတြက္ ဒါဟာ ၀မ္းသာစရာပါပဲ။
မီဒီယာေတြေပၚမွာ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ တင္ပါးထက္က အ႐ႈိးရာေတြဟာ “အားလံုးေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ား” ဆိုတဲ့ ပညာေရးရီပို႔မ်ဳိးေတြကို ျပက္ရယ္ျပဳေနတဲ့အတြက္လည္း ၀မ္းသာစရာပါ။ စာသင္ခန္းထဲက ႀကိမ္လံုးေတြကေတာ့ ျပင္ပေလာကအတြက္ လက္ေတြ႔က်က် အမွန္တကယ္ ျပင္ဆင္ေပးလိုက္တဲ့ တခုတည္းေသာ ပညာေရး အႏွစ္သာရပဲလား။ ျပင္ပေလာကနဲ႔ စာသင္ခန္းေတြကို ႀကိမ္လံုးေတြက ေပါင္းကူးေပါ႔။ ေမတၱာတရားနဲ႔ လႊမ္းၿခံဳေသာ အင္ကလူးရွင္းဆိုတဲ့ လူတုိင္းအက်ဴံး၀င္ပညာေရး ဂါထာဟာ မရြတ္ဖတ္ရေသးမီမွာဘဲ ေဆးျပယ္သြားခဲ့ရၿပီ။ ပညာကို အသျပာနဲ႔ ခ်ိန္စက္၀ယ္ယူႏုိင္တဲ့အခါ အေနာက္တုိင္းရဲ႕ ပညာလြန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ဒီတုိင္းျပည္ကို ေစာစီးစြာမ်ား ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါသလား။
လြန္ေလၿပီးေသာ အနွစ္ ၂၀၀ ေက်ာ္ ၁၇၈၃ ခုႏွစ္မွာ ပိုလန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ႀကိမ္လံုး လံုး၀မသံုးရ အဆံုးသတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ ဥပေဒဟာ ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔သမုိင္းခရီးလမ္းမွ ရြာတရြာကို ခ်န္လွပ္ထားေသးတယ္။ ေဖာင္းကနဲ တခ်က္႐ုိက္လိုက္တာဟာ အနာဂတ္တုိင္းျပည္ကိုပါ ခါထြက္ေစႏုိင္တယ္၊ သင္ယူသူရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဟာ စာသင္ခန္းထဲက ထြက္ေျပးသြားေစတယ္၊ ဒီကေလးငယ္အတြက္ေတာ့ အဏုျမဴဗံုးတလုံးထက္ကို ထိခိုက္ေစတယ္ဆိုသူမ်ားရဲ႕ ကန္႔ကြက္ခ်က္ဟာလည္း ဒီရြာေက်ာင္းကိုေတာ့ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ခြင့္ မရေသးပါဘူး။ အတန္းထိန္းဖို႔၊ ရြာထိန္းဖို႔၊ ႏုိင္ငံထိန္းဖို႔ လိုအပ္ေနဆဲလို႔ ယံုၾကည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အာဏာဟာ ပိုလို႔စူးရွေနတာဟာ ရြာသားတို႔က လက္ခံထားခ်က္ တခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အ႐ႈိးရာမ်ားစြာကိုလည္း အသျပာနဲ႔ အံံ့ၾသဖြယ္ရာ အလဲအလွယ္ ျပဳလုပ္ၾကပါေသးတယ္။ ငါ႔ေက်ာင္းမဟုတ္ဘူး၊ ငါ့အတန္းထဲက မဟုတ္ဘူး၊ ငါတို႔ေခတ္က မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့မ်ဳိးႏြယ္စု မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ရြာ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ငါ့သားသမီးမဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့သူေတြအတြက္လည္း မနက္ျဖန္မွာ ႀကံဳေတြ႔ခ်င္ ႀကံဳေတြ႔ရႏုိင္တဲ့ အလားတူ ျပႆနာအေပၚ ေတြးခ်င့္ စဥ္းစားစရာ၊ ျပန္လွန္ဆန္းစစ္စရာ ရသြားျခင္းဟာ ဒဏ္ရာရသူငယ္မအတြက္ေတာ့ တခုတည္းေသာ အျမတ္ပါပဲ။
အ႐ႈိးရာမ်ားစြာကို ျပည္ပမွာလည္း ထုတ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ေပပဲ။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြမွာ အိမ္ေဖာ္ျမန္မာမေလးရဲ႕ လူမသိသူမသိ ႐ႈိက္သံေတြဟာ က်က္သေရအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အာဆီယံကြန္ျမဴနတီရဲ႕ အဖြင့္တီးလံုးေတြေအာက္မွာ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သင့္ပါသလား။
ကိုယ့္ဘုိးဘြား ေက်းရြာနားက တုိင္းရင္းသူ ေျမးမေလးဟာ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာနဲ႔ ေျပးလႊားေရွာင္ရွားရင္း ရခဲ့တဲ့ အ႐ႈိးရာေတြအတြက္ လက္ညႇဳိးထိုးစရာလူ မရွိေသးပါဘူးကြယ္။
အဲဒီအ႐ႈိးေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာထဲမွာ ကေလးငယ္ရဲ႕ တင္ပါးနဲ႔ ေျခသလံုးေပၚက အ႐ႈိးရာေတြဟာ အနာဂတ္ႏုိင္ငံအတြက္ အိပ္မက္ဆိုးတခု မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။ ဒီစာသင္ခန္း၊ ဒီမိသားစုနဲ႔ ဒီတုိင္းရင္းသားေက်းရြာေတြက ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အေရျပားေပၚက ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ အနာရြတ္ေတြကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ေကာင္းသြားႏိုင္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံသစ္ကို ဒုကၡေပးႏုိင္ေလာက္တဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာကေတာ့ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ပိုလို႔ ႀကီးထြားရင့္သန္လာႏုိင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာျပရမလဲ။
အ႐ႈိးရာမ်ားစြာေတာ့ျဖင့္ ရွိႏွင့္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဒီကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လို ရင္ၾကားေစ့ေပးမလဲ။ ေက်ေအးႏုိင္ေလာက္တဲ့ အ႐ႈိးရာမ်ား ျဖစ္ပါေစလို႔ပဲ မိုးေသာက္ယံေရာက္လုနီး ဒီေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ ညလည္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ ဆုေတာင္းေနသူေတြ မဟုတ္လား။
ေန႔သစ္ေတြမွာ အ႐ႈိးရာေတြ ထပ္မသစ္လာေစဖို႔ကေတာ့ ေရႊႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ငင္းႏုိင္ငံေရး ကိစၥမွ်သာ။
သိန္းႏုိင္ (ေမာကၡပညာေရး)
