ေတာင္ၿပံဳး ခံု႐ုံး
DVB
·
August 24, 2015
ျမန္မာျပည္မွာက်င္းပတဲ့နတ္ပြဲေတြထဲမွာေတာင္ျပဳန္းပြဲဟာအေၾက၊ အညာစံုစံုလင္လင္ စည္စည္ကားကားလာေရာက္ၾကတဲ့ပြဲပါပဲ။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က မႏၲေလးကို ေရာက္လာၾကၿပီး မႏၲေလးကေန ေတာင္ျပဳန္းကိုကားနဲ႔ မီးရထားနဲ႔ သြားလာၾကတယ္။ အရင္ေခတ္တုန္းက ေတာင္ျပဳန္းကို ေလွေတြနဲ႔ သြားၾကတယ္။ မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္က ကပ္စီးတဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းကေန ေတာင္ျပဳန္းအထိ ေလွေတြနဲ႔ သြားၾကတယ္။ မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကကပ္စီးတဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းကေန ေတာင္ျပဳန္းအထိ ေလွေတြနဲ႔သြားၾကတယ္ဆိုရင္ အေတာ္အံ့ၾကသၾကမွာပါပဲ။ ဒီလိုသြားၾကတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္မွ မမီခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘမ်ားေခတ္ ျဖစ္မွာေပါ့။ "ႏွဲကုပ္သို" လို႔ အမည္ရတဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းဟာ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တည္းက မတၱရာကေန အမရပူရေနျပည္ေတာ္ တက္သိမ္းအင္းအထိ ေဖာက္သြယ္ခဲ့တဲ့ ေျမာင္းျဖစ္ပါတယ္။ တာေပါင္း ၂၇၀၀ ရွည္သတဲ့။ လယ္ေတြကို ေရေပးေ၀ဖို႔အျပင္ မတၱရာနဲ႔ အမရပူရေနျပည္ေတာ္ ဆက္သြယ္သြားလာေရးအတြက္ ေရလမ္းအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့တာေပါ့။ ရတနာပံုေခတ္မွာေတာ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းအမည္နဲ႔ ေရရွင္ေရေကာင္းေတြ စီးဆင္းခဲ့ၿပီး မတၱရာနယ္မွာ လယ္ေရေပးေ၀ေရးနဲ႔ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ သံုးေရခ်ိဳးေရ အတြက္သာမက မတၱရာနယ္က သစ္သီးသစ္ႏွံေတြကို မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳေတာ္ဆီေလွမ်ားႏွင့္ ပို႔ေဆာင္ဖို႔ အသံုး၀င္ခဲ့တယ္။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္အခါေရာက္ရင္ လူစည္ကားတဲ့ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ကေန ေလွေတြနဲ႔ ဆိုင္းေတြဗံုေတြနဲ႔ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ဆီ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းအတိုင္း သြားၾကတာတဲ့။ သီေပါမင္းေခတ္မွာ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ က်င္းပတဲ့အခါ ပြဲေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ကို လႊဲအပ္ထားတာတဲ့။ သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ဆိုတာက သီေပါဘုရာင္ရဲ႕ "သူ႔ဓားႏွင့္ မေသေစရ" လို႔ အပစားေပးခံထားရသူပါ။
ဒီေတာ့ ေတာင္ျပဳန္းပြဲကို ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္လက္ ၀ကြက္အပ္ထားတဲ့အခါ ပြဲေတာ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မႈခင္းမႈရာေတြကိုလည္း ေနျပည္ေတာ္က လႊတ္႐ံုးအဆင့္ဆင့္ဆီ တရားနည္းလမ္းက်စြာ ဥပေဒနဲ႔အညီ ဓမၼသတ္ ရာဇသတ္မ်ားနဲ႔အညီ တက္ေရာက္စရာမလိုဘူး။ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္း အမိန္႔အာဏာနဲ႔ သေဘာက်စီရင္ေစရတယ္။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲဆိုတာကလည္း အခုမွမဟုတ္ဘူး။ ရတနာပံုေခတ္ကတည္းက မူးယစ္ရမ္းကား အေပ်ာ္ၾကဴးၾကတဲ့ပြဲလို႔ ဆိုတယ္။ ခိုးၾကမယ္၊ ၀ွက္ၾကမယ္။ တိုက္ၾကမယ္၊ သတ္ၾကမယ္၊ ႐ိုက္ၾကမယ္။ အဲ… အဲ… မိန္းကေလးေတြကို ကာယိေႁႏၵပ်က္ေအာင္ေစာ္ကားၾကမယ္။ ဒီလိုကိုး…။ ဒီေတာ့ ပြဲေတာ္တြင္း အျပစ္က်ဴးလြန္သူ မွန္သမွ် အျပစ္က်ဴးလြန္သူလို႔ ယူဆသူမွန္သမွ်…။ မ်က္မုန္းက်ိဳးသူမွန္သမွ်…။ အမိန္႔အာဏာဖီဆန္သူ မွန္သမွ်…။ ထင္ရင္ ထင္သလို…၊ မထင္ရင္ မထင္သလို ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းသေဘာနဲ႔ တရားစီရင္သတဲ့…။ ရွင္းပါတယ္။ "ရေနာင့္တရား႐ံုး" ရဲ႕ စီရင္ခ်က္က တစ္မ်ိဳးတည္းပါပဲ။ "သတ္ေစ…"ေပါ့။
ဒီေတာ့ မႏၲေလးကေန ေတာင္ျပဳန္းကို ပြဲေတာ္လာသူေတြ ဖီး၊ လိမ္း၊ ၀တ္စား ျပင္ဆင္ၿပီး၊ ဆိုင္းသံ ဗံုသံ တညံညံနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အမ်ားဆံုးလာၾကတဲ့ လမ္းျဖစ္တဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းေဘာင္မွာ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကအထြက္၊ ေတာင္ျပဳန္းပြဲခင္းအထိ ေျမာင္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကားစင္ေတြ ဆင္ထားသတဲ့…။ အဲဒီကားစင္ေတြမွာ ရာဇ၀တ္သားလို႔ ယူဆသူတိုင္း ကားစင္တင္သတ္တယ္။ သတ္ၿပီးရင္ သုႆန္လုပ္တုိင္းေတြမွာ ခ်က္ခ်င္းျမႇဳပ္ႏွံတာ မဟုတ္ဘူး။ ကားစင္ေပၚမွာပဲ ရင္ကိုခြဲ၊ အတြင္းကကလီစာေတြႏႈတ္၊ ေတာ္ရာျမႇဳပ္ၿပီး က်န္လူေသေကာင္ႀကီးကို ကားစင္ေပၚမွာပဲ ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႔ ေရနံေခ်းသုတ္ထားတာ ပြဲေတာ္ၿပီးတဲ့အထိ ဒီအတိုင္းထားသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲလာၾကတဲ့ ပြဲေတာ္လာေတြထဲက မိန္းမပ်ိဳ၊ မိန္းမအိုေတြ၊ အသည္းငယ္တဲ့ ေယာက္်ားသားေတြဟာ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ အိုးဘိုရပ္လြန္တာနဲ႔ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းအတိုင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကားစင္ႀကီးေတြ ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္အျမင္မွာတင္ ေလွ၀မ္းမွာေမွာက္ၿပီး မ်က္ႏွာ၀ွက္ၾက ဆိုသကိုး…။ ပြဲေတာ္လာသူေတြ ရေနာင္ရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ မဖီဆန္ရဲေအာင္ ႀကိဳၿပီးသတိေပးတဲ့သေဘာေပါ့…။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ရက္အတြင္း ျဖစ္ပြားတဲ့ အမႈအခင္းကို ခ်ဳပ္ရင္ခ်ဳပ္၊ သတ္ရင္သတ္၊ လႊတ္ရင္လႊတ္၊ ပြဲေတာ္အတြင္းမွာပဲ အၿပီးစီရင္ရတာတဲ့။ အဲဒီအမႈအခင္းကို ဒီ့ျပင္႐ံုးအထိ သယ္ယူမလာရဘူးတဲ့။ ေတာင္ျပဳန္းပြဲအတြင္းပဲအျပတ္စီရင္…၊ ဒီလိုကိုး…။ ဒါကို "ေတာင္ျပဳန္းတရား" လို႔ ေခၚသတဲ့။ ဒီအစဥ္အလာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အမႈအခင္းတစ္ခုခုကို တရားနည္းလမ္းအရ သက္ေသသကၠာရနဲ႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ စစ္ေဆး၊ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္နဲ႔ ေလွ်ာက္လဲ၊ ခံု႐ံုးအဆင့္ဆင့္နဲ႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားနည္းလမ္းက်စြာဆံုးျဖတ္ အျပစ္မေပးဘဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္ဖြဲ႔ရဲ႕ အာဏာနဲ႔၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ခ် အျပစ္ေပးရင္ "ေတာင္ျပဳန္းတရားစီရင္တယ္" လို႔ ေျပာစမွတ္ရိွၾကတယ္။
"ေတာင္ျပဳန္းတရား" ဆိုတာ ေရေျမလိုက္တာေနမွာေပါ့…။ တ႐ုတ္ျပည္က အေနာ္ရထာမင္း ျပန္အလာ၊ ေတာင္ျပဳန္းရပ္မွာ စစ္နားတုန္း ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီ တည္တယ္မဟုတ္လား။ ျပည္သူျပည္သား၊ မင္းမႈထမ္းေတြနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီ လုပ္အားနဲ႔ ေစတီတည္ေတာ့ အကေလးအရြယ္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလးတို႔ အေပ်ာ္မက္ၿပီး ေစတီေတာ္မွာ လုပ္အားဒါန မပါႏိုင္ဘဲ အုတ္ ၂ ခ်ပ္ လပ္ေရာမဟုတ္လား…။ ဒီအျပစ္အတြက္ ဘုရင္ကေျမးေတာ္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလး ညီေနာင္ကို ေရႊႀကိမ္လံုးနဲ႔ ဆံုးမလိုက္ပါဆိုတာကို မင္းအလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္လိုက္႐ံုမက သည္းသည္းလႈပ္ေတြက လြန္ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္သတ္လိုက္တာမဟုတ္လား…။ ဒီအစဥ္အလာ ဒီေရခံေျမခံေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ သီေပါမင္းလက္ထက္၊ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္လက္ထက္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ကို "၀"ကြက္အပ္ထားခ်ိန္ ရာဇ၀င္တြင္ေလာက္တဲ့ "ေတာင္ျပဳန္းတရား" ဆိုတာ ေျပာစမွတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း နတ္ျဖစ္သြားတဲ့ မင္းႀကီးမင္းေလးရဲ႕ အာဏာစက္က တစ္ျပည္လံုး ျဖန္႔က်က္သြားခဲ့ထင္ပါရဲ႕…။ "ေတာင္ျပဳန္းခံု႐ုံး"က တရားအစီအရင္ေတြ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ျပည္လံုး ခါးေကာ့ေအာင္ခံခဲ့ရၿပီပဲ…။ အခုလည္း "ေတာင္ျပဳန္းခံု႐ုံး" အစီအရင္မ်ားက လြတ္ၾကပါၿပီလား…။ ။
ဆူးငွက္
(မွတ္ခ်က္-ဆရာ ဆူးငွက္ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
ေတာင္ျပဳန္းပြဲဆိုတာကလည္း အခုမွမဟုတ္ဘူး။ ရတနာပံုေခတ္ကတည္းက မူးယစ္ရမ္းကား အေပ်ာ္ၾကဴးၾကတဲ့ပြဲလို႔ ဆိုတယ္။ ခိုးၾကမယ္၊ ၀ွက္ၾကမယ္။ တိုက္ၾကမယ္၊ သတ္ၾကမယ္၊ ႐ိုက္ၾကမယ္။ အဲ… အဲ… မိန္းကေလးေတြကို ကာယိေႁႏၵပ်က္ေအာင္ေစာ္ကားၾကမယ္။ ဒီလိုကိုး…။ ဒီေတာ့ ပြဲေတာ္တြင္း အျပစ္က်ဴးလြန္သူ မွန္သမွ် အျပစ္က်ဴးလြန္သူလို႔ ယူဆသူမွန္သမွ်…။ မ်က္မုန္းက်ိဳးသူမွန္သမွ်…။ အမိန္႔အာဏာဖီဆန္သူ မွန္သမွ်…။ ထင္ရင္ ထင္သလို…၊ မထင္ရင္ မထင္သလို ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းသေဘာနဲ႔ တရားစီရင္သတဲ့…။ ရွင္းပါတယ္။ "ရေနာင့္တရား႐ံုး" ရဲ႕ စီရင္ခ်က္က တစ္မ်ိဳးတည္းပါပဲ။ "သတ္ေစ…"ေပါ့။
ဒီေတာ့ မႏၲေလးကေန ေတာင္ျပဳန္းကို ပြဲေတာ္လာသူေတြ ဖီး၊ လိမ္း၊ ၀တ္စား ျပင္ဆင္ၿပီး၊ ဆိုင္းသံ ဗံုသံ တညံညံနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အမ်ားဆံုးလာၾကတဲ့ လမ္းျဖစ္တဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းေဘာင္မွာ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကအထြက္၊ ေတာင္ျပဳန္းပြဲခင္းအထိ ေျမာင္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကားစင္ေတြ ဆင္ထားသတဲ့…။ အဲဒီကားစင္ေတြမွာ ရာဇ၀တ္သားလို႔ ယူဆသူတိုင္း ကားစင္တင္သတ္တယ္။ သတ္ၿပီးရင္ သုႆန္လုပ္တုိင္းေတြမွာ ခ်က္ခ်င္းျမႇဳပ္ႏွံတာ မဟုတ္ဘူး။ ကားစင္ေပၚမွာပဲ ရင္ကိုခြဲ၊ အတြင္းကကလီစာေတြႏႈတ္၊ ေတာ္ရာျမႇဳပ္ၿပီး က်န္လူေသေကာင္ႀကီးကို ကားစင္ေပၚမွာပဲ ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႔ ေရနံေခ်းသုတ္ထားတာ ပြဲေတာ္ၿပီးတဲ့အထိ ဒီအတိုင္းထားသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲလာၾကတဲ့ ပြဲေတာ္လာေတြထဲက မိန္းမပ်ိဳ၊ မိန္းမအိုေတြ၊ အသည္းငယ္တဲ့ ေယာက္်ားသားေတြဟာ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ အိုးဘိုရပ္လြန္တာနဲ႔ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းအတိုင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကားစင္ႀကီးေတြ ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္အျမင္မွာတင္ ေလွ၀မ္းမွာေမွာက္ၿပီး မ်က္ႏွာ၀ွက္ၾက ဆိုသကိုး…။ ပြဲေတာ္လာသူေတြ ရေနာင္ရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ မဖီဆန္ရဲေအာင္ ႀကိဳၿပီးသတိေပးတဲ့သေဘာေပါ့…။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ရက္အတြင္း ျဖစ္ပြားတဲ့ အမႈအခင္းကို ခ်ဳပ္ရင္ခ်ဳပ္၊ သတ္ရင္သတ္၊ လႊတ္ရင္လႊတ္၊ ပြဲေတာ္အတြင္းမွာပဲ အၿပီးစီရင္ရတာတဲ့။ အဲဒီအမႈအခင္းကို ဒီ့ျပင္႐ံုးအထိ သယ္ယူမလာရဘူးတဲ့။ ေတာင္ျပဳန္းပြဲအတြင္းပဲအျပတ္စီရင္…၊ ဒီလိုကိုး…။ ဒါကို "ေတာင္ျပဳန္းတရား" လို႔ ေခၚသတဲ့။ ဒီအစဥ္အလာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အမႈအခင္းတစ္ခုခုကို တရားနည္းလမ္းအရ သက္ေသသကၠာရနဲ႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ စစ္ေဆး၊ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္နဲ႔ ေလွ်ာက္လဲ၊ ခံု႐ံုးအဆင့္ဆင့္နဲ႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားနည္းလမ္းက်စြာဆံုးျဖတ္ အျပစ္မေပးဘဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္ဖြဲ႔ရဲ႕ အာဏာနဲ႔၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ခ် အျပစ္ေပးရင္ "ေတာင္ျပဳန္းတရားစီရင္တယ္" လို႔ ေျပာစမွတ္ရိွၾကတယ္။
"ေတာင္ျပဳန္းတရား" ဆိုတာ ေရေျမလိုက္တာေနမွာေပါ့…။ တ႐ုတ္ျပည္က အေနာ္ရထာမင္း ျပန္အလာ၊ ေတာင္ျပဳန္းရပ္မွာ စစ္နားတုန္း ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီ တည္တယ္မဟုတ္လား။ ျပည္သူျပည္သား၊ မင္းမႈထမ္းေတြနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီ လုပ္အားနဲ႔ ေစတီတည္ေတာ့ အကေလးအရြယ္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလးတို႔ အေပ်ာ္မက္ၿပီး ေစတီေတာ္မွာ လုပ္အားဒါန မပါႏိုင္ဘဲ အုတ္ ၂ ခ်ပ္ လပ္ေရာမဟုတ္လား…။ ဒီအျပစ္အတြက္ ဘုရင္ကေျမးေတာ္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလး ညီေနာင္ကို ေရႊႀကိမ္လံုးနဲ႔ ဆံုးမလိုက္ပါဆိုတာကို မင္းအလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္လိုက္႐ံုမက သည္းသည္းလႈပ္ေတြက လြန္ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္သတ္လိုက္တာမဟုတ္လား…။ ဒီအစဥ္အလာ ဒီေရခံေျမခံေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ သီေပါမင္းလက္ထက္၊ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္လက္ထက္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ကို "၀"ကြက္အပ္ထားခ်ိန္ ရာဇ၀င္တြင္ေလာက္တဲ့ "ေတာင္ျပဳန္းတရား" ဆိုတာ ေျပာစမွတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း နတ္ျဖစ္သြားတဲ့ မင္းႀကီးမင္းေလးရဲ႕ အာဏာစက္က တစ္ျပည္လံုး ျဖန္႔က်က္သြားခဲ့ထင္ပါရဲ႕…။ "ေတာင္ျပဳန္းခံု႐ုံး"က တရားအစီအရင္ေတြ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ျပည္လံုး ခါးေကာ့ေအာင္ခံခဲ့ရၿပီပဲ…။ အခုလည္း "ေတာင္ျပဳန္းခံု႐ုံး" အစီအရင္မ်ားက လြတ္ၾကပါၿပီလား…။ ။
ဆူးငွက္
(မွတ္ခ်က္-ဆရာ ဆူးငွက္ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
