တိုင္ဖြန္းမုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေနရတဲ့ ဘ၀မ်ား
DVB
·
April 20, 2014
ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို တိုင္ဖြန္းမုန္တိုင္း ဟိုင္ယန္ ၀င္တိုက္ခတ္သြားၿပီးလို႔ ၅ လ ေလာက္ ၾကာသြားခ်ိန္မွာ တက္ကလိုဘန္ၿမိဳ႕ဟာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လယ္ကို ေမးတင္ထားတဲ့ ရြာတစ္ရြာမွာေတာ့ ရြာသားေတြဟာ သူတို႔အိမ္ေတြကို ျပန္ေဆာက္ၿပီးၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေနရာမွာ ေနထိုင္ဖို႔ကို တရား၀င္ ခြင့္ျပဳမထားပါဘူး။ သူတို႔ဟာ ေနာက္ထပ္ မုန္တိုင္း၀င္လာမွာကိုပဲ စိတ္ပူေနရတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေဒသအေခၚ ယိုလန္ဒါလို႔ သိၾကတဲ့ တိုင္ဖြန္မုန္တိုင္း ဟိုင္ယန္ဟာ အာနီဘြန္င္ရြာရဲ႕ ပင္လယ္ကမ္းဘက္ အျခမ္းကို တိုက္ခတ္ခဲ့ရာမွာ ဆူနာမီ လိုမ်ိဳး လႈိင္းလံုးႀကီးေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီရြာက ေဒသခံ ၂၇ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူေတြလည္း အရာအားလံုးကို ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရပါတယ္။
၀ါနာ ယူစထရီးရဲ႕ အိမ္ကို လွ်ံတက္လာတဲ့ ေရေတြက ဆြဲယူ၀ါးမ်ိဳသြားခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ က်န္ခဲ့သမွ်အားလံုးဟာ တခ်ိန္က သူ႔အိမ္ရွိခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အပ်က္အစီးေတြပဲ က်န္ေနပါတယ္။
၀ါနာ ယူစထရီးက “တိုင္ဖြန္း မတိုက္ခင္ေလးမွာ က်မတို႔ေတြ ယာယီကယ္ဆယ္ေရး စခန္းကို သြားဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီး က်မတို႔ မိသားစုကို လာၿပီး သတိေပးပါတယ္။ ယိုလန္ဒါ တိုက္ၿပီးသြားေတာ့လဲ က်မတို႔ အဲဒီကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာ တပတ္ေလာက္ ဆက္ေနခဲ့ေသးတယ္။ ၿပီးမွ ဆီဘူးကို သြားပါတယ္။ က်မ တို႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ က်မတို႔အိမ္က လံုး၀ပ်က္စီးေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ရာေပါင္းအနည္းငယ္ေလာက္ပဲ အသက္ရွင္ က်န္ခဲ့တဲ့ တျခား အာနီဘြန္ ရြာသားေတြလိုပဲ ယူစထရီးလည္း အစိုးရက အေဆာက္အဦ မေဆာက္ရ နယ္ေျမလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာမွာပဲ သူ႔ရဲ႕ယာယီအိမ္ေလးကို ျပန္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နဲ႔ မီတာ ၄၀ ေလာက္ ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီမွာ ေနထိုင္ရတာဟာ တရား၀င္ ခြင့္မျပဳေပးထားဘူး ဆိုတာ သိေပမယ့္ သူ႔မွာ တျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူးလို႔ ယူစထရီးက ေျပာပါတယ္။
“ဒီမွာ က်မတို႔အိမ္ေတြကို က်မတို႔ ျပန္ေဆာက္ေနတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မတို႔ တျခားဘယ္ေနရာ သြားရမလဲ မသိဘူးေလ။ က်မတို႔ ဒီမွာပဲ ဆက္ေနခ်င္ၾကပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မတို႔အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ေနရာနဲ႔ အရမ္းနီးလို႔ပါ။ က်မေယာက်္ားနဲ႔ က်မက ဒီေနရာက သူ႔အလုပ္ေပၚမွာ အားကိုးၿပီးေနရတာပါ။ က်မတို႔ တျခားတေနရာကို ေျပာင္းၿပီးေနမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ အဲဒီေနရာမွာ အလုပ္ရဖို႔ဆိုတာ အာမခံခ်က္ မရွိဘူးေလ။”
တခ်ိဳ႔ေဒသခံေတြ ေျပာတာကေတာ့ ဒီအေျခအေနအတြက္ အစိုးရကိုပဲ အျပစ္တင္ခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ေတြကို ကုန္းျမင့္ေတြေပၚမွာ အိမ္ေတြေဆာက္ေပးဖို႔ သူတို႔ရဲ႕အသနားခံခ်က္ကို တာ၀န္ရွိသူေတြ ဘာမွ လာလုပ္မေပးဘူးလို႔ အာနီဘြန္င္ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္ ခ်က္တ္ဘက္ခ္တိုလ္ က ေျပာပါတယ္။
“ဒီေနရာက အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္။ ပင္လယ္နဲ႔ သိပ္နီးတယ္ေလ။ က်မတို႔ ေနာက္ထပ္ ယိုလန္ဒါ မုန္တိုင္းလဲ မလိုခ်င္ပါဘူး။ က်မတို႔ကို ေနရာျပန္ခ်ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ က်မတို႔အားလံုးအတြက္ အစိုးရက အိမ္ေတြ မေဆာက္ေပးတာဟာ က်မတို႔က ဦးစားေပး မွ မဟုတ္တာ။”
႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့ အာနီဘြန္ရြာရဲ႕အက်ပ္အတည္းကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏို၀င္ဘာလက တိုင္ဖြန္းတိုက္ၿပီးကတည္းက ကုန္တင္သေဘၤာႀကီး ၃ စီး ကုန္းေပၚလာတင္ေနတာပါ။
အာနီဘြန္င္ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္ ခ်က္တ္ဘက္ခ္တိုလ္ က “က်မကေတာ့ ဒီသေဘၤာေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ ျပန္ရခ်င္တာပါပဲ။ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ သေဘၤာေတြက တစစီ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
အဲဒီသေဘၤာေတြထဲက အီဗာ ဟို႔စ္လင္း အမည္ရွိ ကုန္တင္သေဘၤာကို သူ႔ေနရာသူ ျပန္ေရာက္ေအာင္ ပစၥည္းေတြ ေရႊ႔သယ္ေျပာင္း ေနရာခ်ေပးတဲ့ အဖြဲ႔တဖဲြ႔ကိုလည္း ေခၚထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ရြန္နီ အာရီဗာလိုကေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ သူ႔အဖြဲ႔သားေတြ အလုပ္မၿပီးေသးဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
သေဘၤာအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ရြန္နီ အာရီဗာလိုက “က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ေတြ တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ၿပီးဖို႔ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ယာယီ ရပ္ထားရပါဦးမယ္။ ပိုင္ရွင္နဲ႔ ဒီသေဘၤာရဲ႕ ကပၸတိန္တို႔ၾကားမွာ အျငင္းပြားမႈတစ္ခု ရွိေနလို႔ အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ကို ရပ္ထားရတာပါ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
အာရီဗာလို ရွင္းျပတာကေတာ့ အစီအစဥ္လုပ္ထားတာက ဒီသေဘၤာကို ဒလိမ့္တံုးေတြေပၚကို တင္ၿပီး အတြန္းအေရႊ႔စနစ္ကို သံုးၿပီးေတာ့ အီဗာဟိုစ္လင္း သေဘၤာကို ေရထဲကို ျပန္ခ်ဖို႔ပါလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲလိုလုပ္ဖို႔ကလဲ တိုင္ဖြန္း တိုက္ၿပီးကတည္းက ျပန္ေဆာက္ၿပီးသားျဖစ္ေနတဲ့ တခ်ိဳ႔အိမ္ေတြကလဲ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။
အာရီဗာလို က “သေဘၤာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ခ်မယ္ဆိုရင္ အိမ္ေပါင္း ၆ အိမ္ ၇ အိမ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကန္ထရိုက္တာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒါက ေဘးကင္းမွာပါလို႔ လူေတြကို က်ေနာ္ အာမခံၿပီး ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီသေဘၤာကို ပင္လယ္ထဲ ဘယ္လိုျပန္ဆြဲခ်ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ေလ့လာထားၿပီးသားပါ။ ဒါကို အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ေဘးကင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔လဲ က်ေနာ့္သူေဌးရယ္၊ အထက္အရာရွိေတြနဲ႔ရယ္ က်ေနာ္ အစည္းအေ၀းေတြ လုပ္ထားၿပီးပါၿပီ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
သေဘၤာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ခ်ႏိုင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ သေဘၤာပိုင္ရွင္ဆီကေန အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ၾကရတဲ့ ေဒသခံေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးတခ်ိဳ႕ ျပန္ရႏိုင္မယ္လို႔ အာနီဘြန္င္ ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္ ခ်က္တ္္ ဘက္တိုလ္က ေျပာပါတယ္။
“သူတို႔အိမ္ေတြကို ျပန္ေဆာက္ရတဲ့ လုပ္အားအတြက္ သူတို႔ ေပးပါလိမ့္မယ္။”
သေဘၤာကို ေရႊ႔လိုက္လို႔ အားလံုးကို ေနာက္တေခါက္ အစကေန ျပန္လုပ္ရမယ့္သူေတြထဲမွာ ၀ါနာ ယူစထရီးလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အိမ္အသစ္က အီဗာဟို႔စ္လင္းန္ သေဘာနဲ႔ ကမ္းေျခၾကား တည့္တည့္မွာ ရွိေနတာပါ။
၀ါနာ ယူစထရီးက “လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြကေတာ့ ရွဳပ္ေထြးေနတာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သေဘၤာကိုလည္း ပင္လယ္ထဲ ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ကလည္း လိုတယ္။ က်မတို႔ကလည္း အိမ္ေတြက ေဆာက္ထားၿပီးသားေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ က်မတို႔အားလံုး က်မရဲ႕မိသားစု။ က်မရဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ အကုန္လံုး အခု ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနၾကရတာကို ျငင္းဆန္လို႔မွ မရႏိုင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ေရွ႔ဆက္ လုပ္ေဆာင္ၾကရဦးမယ္။ က်မတို႔ အသက္ရွင္ေနတာကိုပဲ ၀မ္းသာလွပါၿပီ။ က်မထင္တယ္.. က်မတို႔ရဲက အႀကီးမားဆံုး ေသာက ကေတာ့ က်မတို႔ကို ဒီေနရာကေန အစိုးရက ေမာင္းထုတ္မွာကိုပါပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ယူစထရီးနဲ႔ တျခားရြာသားအားလံုး အခု လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အိမ္ေတြကို အစိုးရေၾကာင့္။ ေနာက္ထပ္လာမယ္ဆိုတဲ့ မုန္တိုင္းေၾကာင့္။ ဒါမွမဟုတ္ သေဘၤာႀကီးေၾကာင့္ မဖယ္ရွားရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ ရွိပါတယ္။
အာရွေဒသ သတင္းေဆာင္းပါးအတြက္ သတင္းေထာက္ ေဂ်ဆန္ စထရုသ္သာက ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ တက္ကလိုဘန္ကေန သတင္းေပးပို႔ထားတာပါ။
၀ါနာ ယူစထရီးရဲ႕ အိမ္ကို လွ်ံတက္လာတဲ့ ေရေတြက ဆြဲယူ၀ါးမ်ိဳသြားခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ က်န္ခဲ့သမွ်အားလံုးဟာ တခ်ိန္က သူ႔အိမ္ရွိခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အပ်က္အစီးေတြပဲ က်န္ေနပါတယ္။
၀ါနာ ယူစထရီးက “တိုင္ဖြန္း မတိုက္ခင္ေလးမွာ က်မတို႔ေတြ ယာယီကယ္ဆယ္ေရး စခန္းကို သြားဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီး က်မတို႔ မိသားစုကို လာၿပီး သတိေပးပါတယ္။ ယိုလန္ဒါ တိုက္ၿပီးသြားေတာ့လဲ က်မတို႔ အဲဒီကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာ တပတ္ေလာက္ ဆက္ေနခဲ့ေသးတယ္။ ၿပီးမွ ဆီဘူးကို သြားပါတယ္။ က်မ တို႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ က်မတို႔အိမ္က လံုး၀ပ်က္စီးေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ရာေပါင္းအနည္းငယ္ေလာက္ပဲ အသက္ရွင္ က်န္ခဲ့တဲ့ တျခား အာနီဘြန္ ရြာသားေတြလိုပဲ ယူစထရီးလည္း အစိုးရက အေဆာက္အဦ မေဆာက္ရ နယ္ေျမလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာမွာပဲ သူ႔ရဲ႕ယာယီအိမ္ေလးကို ျပန္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နဲ႔ မီတာ ၄၀ ေလာက္ ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီမွာ ေနထိုင္ရတာဟာ တရား၀င္ ခြင့္မျပဳေပးထားဘူး ဆိုတာ သိေပမယ့္ သူ႔မွာ တျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူးလို႔ ယူစထရီးက ေျပာပါတယ္။
“ဒီမွာ က်မတို႔အိမ္ေတြကို က်မတို႔ ျပန္ေဆာက္ေနတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မတို႔ တျခားဘယ္ေနရာ သြားရမလဲ မသိဘူးေလ။ က်မတို႔ ဒီမွာပဲ ဆက္ေနခ်င္ၾကပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မတို႔အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ေနရာနဲ႔ အရမ္းနီးလို႔ပါ။ က်မေယာက်္ားနဲ႔ က်မက ဒီေနရာက သူ႔အလုပ္ေပၚမွာ အားကိုးၿပီးေနရတာပါ။ က်မတို႔ တျခားတေနရာကို ေျပာင္းၿပီးေနမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ အဲဒီေနရာမွာ အလုပ္ရဖို႔ဆိုတာ အာမခံခ်က္ မရွိဘူးေလ။”
တခ်ိဳ႔ေဒသခံေတြ ေျပာတာကေတာ့ ဒီအေျခအေနအတြက္ အစိုးရကိုပဲ အျပစ္တင္ခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ေတြကို ကုန္းျမင့္ေတြေပၚမွာ အိမ္ေတြေဆာက္ေပးဖို႔ သူတို႔ရဲ႕အသနားခံခ်က္ကို တာ၀န္ရွိသူေတြ ဘာမွ လာလုပ္မေပးဘူးလို႔ အာနီဘြန္င္ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္ ခ်က္တ္ဘက္ခ္တိုလ္ က ေျပာပါတယ္။
“ဒီေနရာက အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္။ ပင္လယ္နဲ႔ သိပ္နီးတယ္ေလ။ က်မတို႔ ေနာက္ထပ္ ယိုလန္ဒါ မုန္တိုင္းလဲ မလိုခ်င္ပါဘူး။ က်မတို႔ကို ေနရာျပန္ခ်ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ က်မတို႔အားလံုးအတြက္ အစိုးရက အိမ္ေတြ မေဆာက္ေပးတာဟာ က်မတို႔က ဦးစားေပး မွ မဟုတ္တာ။”
႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့ အာနီဘြန္ရြာရဲ႕အက်ပ္အတည္းကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏို၀င္ဘာလက တိုင္ဖြန္းတိုက္ၿပီးကတည္းက ကုန္တင္သေဘၤာႀကီး ၃ စီး ကုန္းေပၚလာတင္ေနတာပါ။
အာနီဘြန္င္ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္ ခ်က္တ္ဘက္ခ္တိုလ္ က “က်မကေတာ့ ဒီသေဘၤာေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ ျပန္ရခ်င္တာပါပဲ။ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ သေဘၤာေတြက တစစီ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
အဲဒီသေဘၤာေတြထဲက အီဗာ ဟို႔စ္လင္း အမည္ရွိ ကုန္တင္သေဘၤာကို သူ႔ေနရာသူ ျပန္ေရာက္ေအာင္ ပစၥည္းေတြ ေရႊ႔သယ္ေျပာင္း ေနရာခ်ေပးတဲ့ အဖြဲ႔တဖဲြ႔ကိုလည္း ေခၚထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ရြန္နီ အာရီဗာလိုကေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ သူ႔အဖြဲ႔သားေတြ အလုပ္မၿပီးေသးဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
သေဘၤာအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ရြန္နီ အာရီဗာလိုက “က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ေတြ တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ၿပီးဖို႔ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ယာယီ ရပ္ထားရပါဦးမယ္။ ပိုင္ရွင္နဲ႔ ဒီသေဘၤာရဲ႕ ကပၸတိန္တို႔ၾကားမွာ အျငင္းပြားမႈတစ္ခု ရွိေနလို႔ အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ကို ရပ္ထားရတာပါ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
အာရီဗာလို ရွင္းျပတာကေတာ့ အစီအစဥ္လုပ္ထားတာက ဒီသေဘၤာကို ဒလိမ့္တံုးေတြေပၚကို တင္ၿပီး အတြန္းအေရႊ႔စနစ္ကို သံုးၿပီးေတာ့ အီဗာဟိုစ္လင္း သေဘၤာကို ေရထဲကို ျပန္ခ်ဖို႔ပါလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲလိုလုပ္ဖို႔ကလဲ တိုင္ဖြန္း တိုက္ၿပီးကတည္းက ျပန္ေဆာက္ၿပီးသားျဖစ္ေနတဲ့ တခ်ိဳ႔အိမ္ေတြကလဲ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။
အာရီဗာလို က “သေဘၤာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ခ်မယ္ဆိုရင္ အိမ္ေပါင္း ၆ အိမ္ ၇ အိမ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကန္ထရိုက္တာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒါက ေဘးကင္းမွာပါလို႔ လူေတြကို က်ေနာ္ အာမခံၿပီး ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီသေဘၤာကို ပင္လယ္ထဲ ဘယ္လိုျပန္ဆြဲခ်ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ေလ့လာထားၿပီးသားပါ။ ဒါကို အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ေဘးကင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔လဲ က်ေနာ့္သူေဌးရယ္၊ အထက္အရာရွိေတြနဲ႔ရယ္ က်ေနာ္ အစည္းအေ၀းေတြ လုပ္ထားၿပီးပါၿပီ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
သေဘၤာကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ခ်ႏိုင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ သေဘၤာပိုင္ရွင္ဆီကေန အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ၾကရတဲ့ ေဒသခံေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးတခ်ိဳ႕ ျပန္ရႏိုင္မယ္လို႔ အာနီဘြန္င္ ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္ ခ်က္တ္္ ဘက္တိုလ္က ေျပာပါတယ္။
“သူတို႔အိမ္ေတြကို ျပန္ေဆာက္ရတဲ့ လုပ္အားအတြက္ သူတို႔ ေပးပါလိမ့္မယ္။”
သေဘၤာကို ေရႊ႔လိုက္လို႔ အားလံုးကို ေနာက္တေခါက္ အစကေန ျပန္လုပ္ရမယ့္သူေတြထဲမွာ ၀ါနာ ယူစထရီးလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အိမ္အသစ္က အီဗာဟို႔စ္လင္းန္ သေဘာနဲ႔ ကမ္းေျခၾကား တည့္တည့္မွာ ရွိေနတာပါ။
၀ါနာ ယူစထရီးက “လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြကေတာ့ ရွဳပ္ေထြးေနတာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သေဘၤာကိုလည္း ပင္လယ္ထဲ ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ကလည္း လိုတယ္။ က်မတို႔ကလည္း အိမ္ေတြက ေဆာက္ထားၿပီးသားေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ က်မတို႔အားလံုး က်မရဲ႕မိသားစု။ က်မရဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ အကုန္လံုး အခု ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနၾကရတာကို ျငင္းဆန္လို႔မွ မရႏိုင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ေရွ႔ဆက္ လုပ္ေဆာင္ၾကရဦးမယ္။ က်မတို႔ အသက္ရွင္ေနတာကိုပဲ ၀မ္းသာလွပါၿပီ။ က်မထင္တယ္.. က်မတို႔ရဲက အႀကီးမားဆံုး ေသာက ကေတာ့ က်မတို႔ကို ဒီေနရာကေန အစိုးရက ေမာင္းထုတ္မွာကိုပါပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ယူစထရီးနဲ႔ တျခားရြာသားအားလံုး အခု လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အိမ္ေတြကို အစိုးရေၾကာင့္။ ေနာက္ထပ္လာမယ္ဆိုတဲ့ မုန္တိုင္းေၾကာင့္။ ဒါမွမဟုတ္ သေဘၤာႀကီးေၾကာင့္ မဖယ္ရွားရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ ရွိပါတယ္။
အာရွေဒသ သတင္းေဆာင္းပါးအတြက္ သတင္းေထာက္ ေဂ်ဆန္ စထရုသ္သာက ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ တက္ကလိုဘန္ကေန သတင္းေပးပို႔ထားတာပါ။
