၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ကြန္ဂရက္ႏွင့္ အလားအလာမ်ား
DVB
·
October 27, 2017
တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္း ေခါင္းေဆာင္ ေရြးခ်ယ္ေရးစနစ္
၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွ ၂၄ ရက္ေန႔အထိ တပတ္ၾကာ က်င္းပခဲ့ေသာ တ႐ုတ္ျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ကြန္ဂရက္သည္ ၅ ႏွစ္တႀကိမ္ က်င္းပေသာ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ပါတီညီလာခံ ျဖစ္သည္။ ယခုတႀကိမ္ ညီလာခံတြင္ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီ ၂၀၄ ေယာက္ႏွင့္ အရန္ဗဟုိေကာ္မတီ ၁၇၄ ေယာက္ကို အသစ္ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့သည္။ ပါတီ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး ဗဟိုေကာ္မရွင္ အဖဲြ႔ဝင္မ်ားကိုလည္း ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ေပးခဲ့သည္။
ယခုတႀကိမ္ ပါတီညီလာခံက “တ႐ုတ္ဝိေသသ လကၡဏာမ်ားရိွေသာ ရီွက်င့္ဖ်င္၏ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ အေတြးအေခၚ” ဆိုသည္ကို ပါတီဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံစည္းမ်ဥ္းတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ ျပင္ဆင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတံုးေနာက္ပိုင္း ပါတီ၏ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံစည္းမ်ဥ္းတြင္ ပထမဆံုး ထည့္သြင္းျခင္းခံရသည့္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သမိုင္းတြင္သြားေပသည္။
တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံစည္းမ်ဥ္းမွာ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္က က်င္းပခဲ့သည့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ပါတီညီလာခံတြင္ ပထမဆံုး ထြက္ေပၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပေသာ သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္ ပါတီညီလာခံတြင္ ေမာ္စီတံုး အေတြးအေခၚကို ပါတီ၏ လမ္းညႊန္သေဘာတရားအျဖစ္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံစည္းမ်ဥ္းတြင္ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းခဲ့သည္။
ပါတီဗဟုိေကာ္မတီကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေဝးမ်ားမွတဆင့္ ပါတီအေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို၊ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ (Politburo standing committee) ႏွင့္ ဗဟုိစစ္ေကာ္မရွင္ အဖဲြ႔ဝင္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ၾကရသည္။
ပါတီညီလာခံသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈအေျပာင္းအလဲ လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ပါတီလမ္းစဥ္ အေျပာင္းအလဲျပဳရာတြင္ အေရးႀကီးသည့္ အခင္းအက်င္းျဖစ္သည္။ ပါတီတရပ္လံုးကို ေခါင္းေဆာင္မႈေပးသည့္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို (ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္အဖဲြ႔) တြင္ အဖဲြ႔ဝင္ ၂၅ ဦး ပါဝင္ၿပီး ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖဲြ႔တြင္ အဖဲြ႔ဝင္ ၇ ဦး ပါဝင္ကာ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးက ဦးေဆာင္သည္။ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖဲြ႔မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြင္း အျမင့္မားဆံုး အာဏာပိုင္အဖဲြ႔ ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ပါတီညီလာခံမွစ၍ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖဲြ႔ဝင္ ျဖစ္ရန္အတြက္ အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ ထားရိွခဲ့ရာ ညီလာခံက်င္းပသည့္ႏွစ္တြင္ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ ျပည့္သူမ်ားကို အနားယူရန္ သတ္မွတ္ထားသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရီွက်င္းဖ်င္ႏွင့္ လီခက္ခ်န္တုိ႔မွအပ ဇန္းတဲ့က်န္း (၇၀)၊ ယုဇန္းစိန္း (၇၂)၊ လ်ဴယြန္ရွန္း (၇၀)၊ ဝမ္ခ်ိရွန္း (၆၉) ႏွင့္ ဇန္းေကာင္လိ (၇၀) တုိ႔သည္ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကၿပီျဖစ္၍ နားခဲ့ၾကရသည္။ ၎တို႔ ၅ ဦးမွာ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီသစ္တြင္ အမည္စာရင္း ပါမလာခဲ့ေတာ့ေပ။ မူလကပင္ အစားထိုး တာဝန္ေပးခံရလိမ့္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္ထားၾကသည့္အတုိင္း အလုပ္အမႈေဆာင္အဖဲြ႔ဝင္ ၅ ဦး အနားယူသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
ေမာ္စီတံုးေခတ္ေနာက္ပိုင္း ကာလမ်ားမွစ၍ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းကို အသက္ျဖင့္ ကန္႔သတ္ရန္ စဥ္းစားလာခဲ့ၾကသည္။ ေမာ္စီတုံး လက္ထက္က သက္ဆံုးတိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေရးဟု ေႂကြးေၾကာ္ကာ မေသမခ်င္း ေနရာဖယ္မေပးေသာ မူကို က်င့္သံုးခဲ့သျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈပိုင္းတြင္ မွားယြင္းစြာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းကို တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ေခတ္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သင္ခန္းစာ ယူခဲ့ဟန္တူသည္။
ပါတီတြင္း တာဝန္မ်ားကို အသက္ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳခဲ့သလို အစိုးရအဖဲြ႔ ဝန္ႀကီး၊ ဒု-ဝန္ႀကီးအဆင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈတြင္လည္း အသက္ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးအဆင့္တြင္ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ႏွင့္ ဒုတိယဝန္ႀကီးအဆင့္တြင္ အသက္ ၆၀ ျပည့္လၽွင္ အနားယူရမည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္မ်ားအတြက္ အသက္ကန္႔သတ္မႈမွာ စာျဖင့္ ေရးသားထုတ္ျပန္ထားျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာမ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ေလရာ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖဲြ႔ဝင္ တဦးတေယာက္သည္ အဆိုပါထံုးစံကုိ ခ်ိဳးေဖာက္လ်က္ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ေက်ာ္သည္အထိ ဆက္လက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေကာင္း ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ညီလာခံမတိုင္မီက ေကာလာဟလသတင္းမ်ား ထြက္ေနေသာ သမၼတရီွက်င့္ဖ်င္၏ မဟာမိတ္ ဝမ္ခ်ိရွန္မွာ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာကို ခ်ိဳးေဖာက္လ်က္ ဆက္လက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရလိမ့္မည္ ဆိုေသာ ယူဆခ်က္မွာ မမွန္ကန္ေခ်။ ဗဟိုေကာ္မတီသစ္တြင္ ၎၏အမည္စာရင္း ပါမလာသျဖင့္ အနားယူသြားရၿပီဟု ဆိုရေပမည္။
ထံုးစံအရ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ေက်ာ္သျဖင့္ အနားယူရမည့္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္ ၅ ေယာက္ရိွမည္ျဖစ္ကာ အစားထုိးမည့္ အသစ္ ၅ ေယာက္မွာ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ေမြးဖြားေသာ ၁၈ ႀကိမ္ေျမာက္ ပါတီညီလာခံက တင္ေျမႇာက္ခဲ့သည့္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖဲြ႔ဝင္မ်ားထဲက ျဖစ္ၾကသည္။
ညီလာခံၿပီးဆံုးၿပိီး ေနာက္တရက္တြင္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးက အတည္ျပဳလိုက္ေသာ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖဲြ႔ဝင္ ၇ ေယာက္မွာ ၁- ရီွက်င့္ဖ်င္ Xi Jinping (၆၄-ႏွစ္) ပါတီအေထြေထြအတြင္းေရးမႉး၊ ၂- လီခက္ခ်န္း Li Keqiang (၆၂-ႏွစ္) ႏွင့္ အသစ္ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံရေသာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္အဖဲြ႔ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္သစ္ ၅ ဦးမွာ ၁- လီဇန္း႐ႈ Li Zhanshu (၆၇-ႏွစ္)၊ ၂- ဝမ္ယန္း Wang Yang (၆၂-ႏွစ္)၊ ၃- ဝမ္ဟူနင္း Wang Huning (၆၂-ႏွစ္)၊ ၄- ေဇာက္လက္ဂ်ိ Zhao Leji (၆၀-ႏွစ္)၊ ၅- ဟန္ဇန္း Han Zheng (၆၃-ႏွစ္) တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ပါတီညီလာခံတြင္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖဲြ႔သို႔ ဝင္ေရာက္လာမည့္သူမ်ားမွာ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ေမြးဖြားသူမ်ား ျဖစ္ၾကရမည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားေလာက္ကစ၍ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖဲြ႔ကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံၾကရသူမ်ားမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ျပည္နယ္ပါတီအႀကီးအကဲတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖူးသည့္ အေတြ႔အႀကံဳရိွသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး တာဝန္သာ ထမ္းေဆာင္ေနရာမွ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖဲြ႔ဝင္အျဖစ္ တုိက္႐ိုက္ခုန္ကူးလာေရးမွာ မလြယ္ေခ်။ ျပည္နယ္အဆင့္ရိွ ေကဒါမ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေမြးဖြားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုတြင္ ေနရာတခုအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္မွာ ခက္ခဲျပင္းထန္လွသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေလာက္ကစ၍ ပါတီအထက္တန္းရာထူးမ်ားတြင္ ရွိရမည့္ အသက္အရြယ္ကို အလယ္အလတ္မွ အထက္သို႔ တိုးျမႇင့္ထားလိုက္ေသာ္လည္း အနားယူရမည့္ အသက္အရြယ္ကိုမူ ကန္႔သတ္ၿမဲ ကန္႔သတ္ထားေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ အမ်ားစုသည္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္အတြင္း ေမြးဖြားသူမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။ အေရြးခ်ယ္ခံရေသာ ဗဟိုေကာ္မတီမ်ားထဲမွ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ေမြးဖြားလာသူမ်ားကို ၂၀၂၂ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာရယူလာၾကမည့္ ပါတီ၏ ခုႏွစ္ဆက္ေျမာက္ မ်ိဳးဆက္မ်ားဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
တိန္႔ေရွာက္ဖိန္လက္ထက္မွ စတင္ကာ အနားယူေတာ့မည့္ ေခါင္းေဆာင္က ေနာင္တက္လာမည့္ေခါင္းေဆာင္ ေရြးခ်ယ္မႈအေပၚတြင္ ႀကီးမားေသာ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ရိွေလသည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက ဟူက်င္းေတာင္ကို တိန္႔ေရွာက္ဖိန္က ၎အနားမယူမီ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ ေမြးျမဴခဲ့သလို ရီွက်င့္ဖ်င္ကိုလည္း သူ႔အရင္ ေခါင္းေဆာင္ က်န္းဇိီမင္းႏွင့္ ဒု-သမၼတေဟာင္း ဇန္းခ်င္ဟုန္တုိ႔က ေမြးျမဴ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ႏွင့္ က်န္းဇီမင္းတို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည့္ ဤသို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေရြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္စဥ္မ်ားက ပါတီတြင္း ဂိုဏ္းဂနစိတ္ကို ထိန္းညိႇႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အာဏာလဲႊေျပာင္းေရးကို ေခ်ာေမြ႔ေစခဲ့သည္။
၁၉၇၈ ခုႏွစ္ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ စတင္ကတည္းက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ထိေရာက္စြာ စနစ္တက် ပံုသြင္းခဲ့ရာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေမြးျမဴ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ျခင္းမွာ အနာဂတ္ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းမ်ားကို ျမႇင့္တင္ေပးေရးတြင္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းမွ ဆက္လက္ပါဝင္ေနေပေတာ့သည္။
ယခုတေခါက္ ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္သစ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အသက္ ၅၀ ပတ္ဝန္းက်င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား မပါဝင္သျဖင့္ ဆက္ခံမည့္သူကို ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ ႀကိဳတင္ေမြးျမဴသည့္ အစဥ္အလာအရ ဆိုပါလၽွင္ အေမြခံမည့္ မ်ိဳးဆက္ မပါဝင္ေသးဟု ယူဆရမလို ျဖစ္သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ၂၀၂၂ ခုႏွစ္တြင္ ထံုးစံအရ အနားယူရေတာ့မည့္ ရီွက်င့္ဖ်င္မွာ ထံုးတမ္းစဥ္လာကို ခ်ိဳးဖ်က္ကာ ဆက္လက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လိမ့္မည္လား ေတြးဆစရာ ျဖစ္သည္။
ရီွက်င့္ဖ်င္၏ ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေတြ႔အႀကံဳရိွမႈက အဆင့္နိမ့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ရာထူးတိုးေပးရာတြင္ ပုဂိၢဳလ္ေရး အက်ိဳးစီးပြား သို႔မဟုတ္ အဆင့္ျမင့္ရာထူး ကိုင္ထားျခင္းမွ ရလာမည့္ စီးပြားေရးအရ တံု႔ျပန္မႈတို႔အေပၚ မူမတည္ဘဲ အလုပ္ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ကိုင္သည့္ အမူအက်င့္ေပၚတြင္ ဦးစားေပးေလ့ရိွျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနမ်ားက ရီွက်င့္ဖ်င္က သူ႔လက္ေအာက္ ေနရာမ်ားကို ေရြးခ်ယ္သည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္လၽွင္ ပါတီတြင္း အာဏာတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဂိုဏ္းအုပ္စုဖဲြ႔သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆသည့္အခါတိုင္း တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝသည့္ စာနယ္ဇင္းမ်ားက မတူျခားနားေသာ အျမင္ျဖင့္ ေရးသားၾကသည္။ ရီွက သူႏွင့္ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္သူမ်ားကို ရာထူးတိုးေပးျခင္းမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစရန္ အျပန္အလွန္ ခ်ိတ္ဆက္မႈရိွသည့္ ကြန္ရက္ကို အေသအခ်ာ စစ္ေဆးစီမံခန္႔ခဲြႏိုင္ရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုလုပ္္္ဟန္မွာ က်န္းဇိီမင္း လက္ထက္ကပင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရးစနစ္တရပ္အျဖစ္ ထြန္းကားလာခဲ့ၿပီးေၾကာင္း ေရးသားၾကသည္။
ရီွက်င့္ဖ်င္ ပါတီအေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ျဖစ္လာၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူႏွင့္ တခိ်န္က အတူလက္တဲြ လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးသူမ်ားကို ပါတီ၏ အဆင့္အသီးသီးတြင္ ေနရာေပးလာခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ပါတီကြန္ဂရက္မတိုင္မီတြင္ သူ႔အေပါင္းအေဖာ္မ်ားမွာ ျပည္နယ္တာဝန္ခံမ်ား ျဖစ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ေကြ႔ႀကိဳးျပည္နယ္မွ ခ်င္မင္အဲ၊ က်န္းစူးျပည္နယ္မွ လိခ်ိအန္း၊ ေလ်ာင္နင္ျပည္နယ္မွ လိရီွ၊ ဇက္က်န္းျပည္နယ္မွ ရွားေပါက္လံုႏွင့္ က်ိလင္ျပည္နယ္မွ ဘယန္ကိုလုတို႔ ျဖစ္ၾကၿပိီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဝါဒျဖန္႔ခိ်ေရးဌာနတြင္ ဟြမ္ခြန္မင္း၊ ပါတီစည္း႐ံုးေရးဌာနတြင္ ခ်င္ရွီ၊ ပါတီ အေထြေထြေရးရာဌာနတြင္ တင့္ရဲႊရွန္း၊ ပါတီေက်ာင္းတြင္ ေဟာ့ယိထင္၊ စီးပြားေရး ေဆာင္ရြက္မႈဌာနတြင္ လ်ဴေဟာ့၊ အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးဌာနတြင္ ဆိုက္ခ်ိႏွင့္ အင္တာနက္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးဌာနတြင္ ႐ႈလင္းတို႔သည္လည္း ရီွက်င့္ဖ်င္၏ အေပါင္းအေဖာ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။
ရီွက်င့္ဖ်င္က “တက္ႏိုင္၊ က်ႏိုင္ (နိမ္စန္႔-နိမ္ရွ) ဆိုေသာ ေပၚလစီကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးသည္။ အဆိုပါ မူေဘာင္အရ ေကဒါတေယာက္အေနျဖင့္ လက္ရိွတာဝန္မွ ပိုမိုနိမ့္ပါးသည့္တာဝန္သို႔ ေလၽွာက်သြားျခင္း သို႔မဟုတ္ အေဆာင္အေယာင္မၽွျဖစ္သည့္ ေနရာတခုသို႔ ေရာက္ရိွသြားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ယခင္အတိတ္ကာလက ေကဒါမ်ားအေနျဖင့္ ဂရိတ္ကို အေျခခံကာ ဆက္ခံရသည့္ ျမင့္မားသည့္ အဆင့္တခုသို႔ ေရာက္ရိွသြားပါက ရာဇဝတ္မႈတခုခု မက်ဴးလြန္သမၽွ ရာထူးမွ ျပန္လည္ေလၽွာက်ျခင္း မရိွေတာ့ေခ်။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုက ထုိသို႔ တင္းက်ပ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား က်င့္သံုးမႈေၾကာင့္ ပါတီတြင္း ေကဒါျမႇင့္တင္ေပးေရးတြင္ အသက္အရြယ္က အဓိကက်လာသျဖင့္ ငယ္ရြယ္ၿပီး ပိုမို လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရိွသူမ်ားကို အထက္သို႔ ျမႇင့္တင္ေပးေရးတြင္ အခက္ေတြ႔ၾကရသည္။
ရီွက်င့္ဖ်င္ မိန္႔ခြန္းမွ အဓိကအခ်က္မ်ား
၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ပါတီညီလာခံ ပထမေန႔တြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးျဖစ္သူ ရီွက်င့္ဖ်င္က ၂ နာရီခဲြခန္႔ ၾကာျမင့္သည့္ မာရသြန္ မိန္႔ခြန္းတရပ္ ေျပာၾကားသြားေလရာ အဓိကအခ်က္မ်ားမွာ…
- ေခတ္သစ္ႏွင့္ ေတြးေခၚမႈသစ္
တ႐ုတ္ဝိေသသလကၡဏာမ်ားရိွေသာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္သည္ ေခတ္သစ္တခုဆီသို႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီဟု ေၾကညာသည္။
တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ေခတ္သစ္အတြက္ တ႐ုတ္ဝိေသသလကၡဏာမ်ား ရိွသည့္ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ အေတြးအေခၚကို ပံုေဖာ္ေပးသည္။ အဆိုပါ အေတြးအေခၚမွာ ပါတီ၏ ေရွ႕ဆက္ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရမည့္ ေရရွည္လုပ္ငန္း လမ္းညႊန္ခ်က္ ျဖစ္သည္။
အေတြးအေခၚသစ္မွာ မာ့က္စ္-လီနင္ဝါဒ၊ ေမာ္စီတံုး အေတြးအေခၚ၊ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ သီအုိရီ၊ သံုးမ်ိဳး ကိုယ္စားျပဳျခင္းႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားအတြက္ သိပၸံနည္းက် အျမင္စိုက္ထူေရးတုိ႔အေပၚႏွင့္ ေနာက္ပိုင္း တိုးတက္လာမႈမ်ားအေပၚ အေျခစိုက္ထားသည္။
- မဟာ ေခတ္မီဆိုရွယ္လစ္တိုင္းျပည္
တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ၂၀၂၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၂၁ ရာစု အလယ္ပိုင္းအထိ ကာလအတြင္း တ႐ုတ္ျပည္ကုိ မဟာေခတ္မီဆိုရွယ္လစ္ တိုင္းျပည္အျဖစ္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ရိွေသာ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး စီမံကိန္းကို ေရးဆဲြထားသည္။ ပထမအဆင့္သည္ ၂၀၂၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၂၀၃၅ ခုႏွစ္အတြင္း အတန္အသင့္ သာယာဝေျပာေသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအေျခခံေပၚတြင္ ၁၅ ႏွစ္ၾကာမၽွ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္မီလူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ား ရရိွလာေစရန္ ရည္ရြယ္သည္။
ဒုတိယအဆင့္ ၂၀၃၅ ခုႏွစ္မွ ၂၁ ရာစုအလယ္ပိုင္းအထိ ကာလအတြင္း အေျခခံအားျဖင့္ ေခတ္မီလူ႔အဖဲြ႔အစည္း လကၡဏာမ်ား ရရိွေနၿပီျဖစ္ေသာ အေျခခံေပၚတြင္ ေနာက္ထပ္ ၁၅ ႏွစ္မၽွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ျခင္းျဖင့္ သာယာဝေျပာေသာ၊ အင္အားရိွေသာ၊ ဒီမိုကေရစီရိွေသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ ေရွ႕တန္းေရာက္ေသာ၊ သဟဇာတျဖစ္ၿပီး သာယာလွပေသာ မဟာေခတ္မီ ဆိုရွယ္လစ္တိုင္းျပည္ကို တည္ေဆာက္ရန္ ျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္ျပည္သူတို႔အတြက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာဘဝကို ရရိွေရး လိုအပ္ခ်က္မ်ားမွာ တေန႔တျခား ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာသည္။ ၎တို႔၏ ႐ုပ္ဘဝႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ပိုမိုတိုးတက္လာ႐ံုသာမက ဒီမိုကေရစီေရး၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းရိွေရးႏွင့္ တရားမၽွတေရး၊ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ရိွေရးတို႔ကိုလည္း တိုးတက္ေတာင္းဆိုလာၾကသည္။
- စီးပြားေရး
တ႐ုတ္စီးပြားေရးသည္ အလွ်င္အျမန္ တိုးတက္ႀကီးထြားသည့္အဆင့္မွ အရည္အေသြးျမင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ အဆင့္သို႔ ကူးေျပာင္းသည့္ျဖစ္စဥ္တြင္ ေရာက္ရိွေနၿပီ ျဖစ္သည္။
ေခတ္မီဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ စီးပြားေရးတြင္ တုိင္းျပည္က အစစ္အမွန္ စီးပြားေရးကို အာ႐ံုစိုက္ရမည္။ တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အရင္းအႏွီးကို ပိုမိုသန္မာေစရန္၊ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစရန္ႏွင့္ ပိုမိုႀကီးထြားလာေစၿပီး တ႐ုတ္ကုမၸဏီႀကီးမ်ားကို ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္းရိွသည့္ ကမာၻ႔အဆင့္မီ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾကရမည္။
တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ စီးပြားေရး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ စားသံုးမႈအေျခခံက႑ကို တြန္းအားေပးမည္။ အတိုးႏႈန္းႏွင့္ ေငြလဲႏႈန္းမ်ားကို ပိုမို၍ ေဈးကြက္အေျခခံ ျဖစ္လာေစေရးကို အေထာက္အကူျပဳသည့္ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ မူဝါဒ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား ပိုမိုတိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာေစရန္ ေဆာင္ရြက္မည္။
- တံခါးဖြင့္ျခင္း
တ႐ုတ္ျပည္က သူ၏တံခါးမ်ားကို ကမာၻသို႔ ပို၍ပို၍ က်ယ္က်ယ္ ဆက္လက္ဖြင့္ေပးထားမည္ဟု ရီွက်င့္ဖ်င္က ဆိုေလသည္။
ေဈးကြက္ႏွင့္ အလြယ္တကူ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္ေစရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားအတြက္ ဥပေဒအရ အခြင့္အေရးမ်ား၊ အခြင့္အေရးမ်ားနွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကာကြယ္ေပးမည္ဟု ကတိကဝတ္ျပဳထားသည္။
- ဥပေဒ
တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ က႑အားလံုးတြင္ ဥပေဒကို အေျခခံသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ဗဟိုဦးေဆာင္အဖဲြ႔တဖဲြ႔ကို တည္ေထာင္မည္။
အဆိုပါအဖဲြ႔က အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညိီ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း၊ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညိီ၊ မညိီ သံုးသပ္ျခင္းႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ၏ အာဏာပိုင္စုိးေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးတို႔ကုိ အားျဖည့္ေပးသြားမည္ဟု ဆိုပါသည္။
- လူႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ သဟဇာတျဖစ္ေရး
တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ မဟာေခတ္မီဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ရန္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအဆင့္ ႏွစ္ဆင့္ ခ်မွတ္ထားရာတြင္ လွပသာယာေသာ တ႐ုတ္ျပည္ျဖစ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္လည္း ပါဝင္သည္။
ေခတ္မီေရးဆိုသည္မွာ လူႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အၾကား အျပန္အလွန္ သဟဇာတျဖစ္ကာ အတူယွဥ္တဲြေနထိုင္ေရး ဆိုသည့္ အခ်က္တခ်က္လည္း ပါဝင္သည္။
တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ သဘာဝသယံဇာတ အရင္းအျမစ္မ်ားကို မွန္ကန္စြာ စီမံခန္႔ခဲြရန္ႏွင့္ သဘာဝ ေဂဟေဗဒစနစ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္အတြက္ အမိ်ဳးသားဥယ်ာဥ္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ခ်မွတ္ေရး ေအဂ်င္စီမ်ားကို ထူေထာင္မည္။
- လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား
၂၀၂၀ ျပည့္ႏွစ္အေရာက္တြင္ စစ္ေရးဆိုင္ရာ စက္မႈတည္ေဆာက္ေရးမွာ အေျခခံအားျဖင့္ တည္ေထာင္ၿပီးမည္ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား ေခတ္မိီတိုးတက္ေရးမွာ ၂၀၃၅ တြင္ အေျခခံအားျဖင့္ ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္မည္။ ကမာၻ႔အဆင့္မီစစ္တပ္အျဖစ္သို႔ ျပည္သူ႔လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား၏ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာ ၂၁ ရာစုအလယ္တြင္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မည္ဟု ဆိုသည္။
- သံတမန္ေရး
တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံက မည္သည့္ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအဆင့္သို႔ ေရာက္ရိွပါေစ၊ ဗိုလ္က်လႊမ္းမိုးေရးဝါဒႏွင့္ နယ္ပယ္ခ်ဲ႔ထြင္ေရးဝါဒကုိ မည္သည့္အခါမၽွ က်င့္သံုးမည္ မဟုတ္ဟု ကမာၻသိ ေၾကညာသည္။
- ပါတီ တည္ေဆာက္ေရး
တ႐ုတ္တမ်ိဳးသားလံုးကို ဦးေဆာင္မႈေပးေနေသာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အႀကီးအက်ယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ အႏၲရာယ္ျပဳေနသည့္ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈကို ဆန္႔က်င္ တိုက္ဖ်က္ရာတြင္ လံုးဝ ေအာင္ျမင္မႈရသည္အထိ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု ရီွက်င့္ဖ်င္က ဆိုေလသည္။
စိုးရိမ္ပူပန္ခ်က္မ်ား
ႏိုင္ငံတကာမွ ပညာရွင္အခ်ိဳ႕ကမူ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ရိွေနသည္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အမ်ိဳးသားအင္အားကို တည္ေဆာက္ရန္ဆိုသည့္ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ပါတီ၏ အေစာပိုင္း အာ႐ံုစိုက္မႈျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွင့္ ဥစၥာဓန ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာေရး ဆိုသည့္ ရည္မွန္းခ်က္၏ အဆက္-ဆိုသည့္ ယုတိၱရိွမႈကို ျပဆိုေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ တဦးတေယာက္တည္းက ေတြးေခၚမႈအရေရာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အားလံုးနီးပါးကိုပါ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္သည္ ေဘးဒုကၡကပ္ဆိုးႀကီးဆီ သြားေရာက္ရာ လမ္းညႊန္ ျဖစ္ေနတတ္ျခင္းေၾကာင့္ဟု ဆိုပါသည္။ တ႐ုတ္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ေခတ္ ၃ ေခတ္ ရွိသည္။ ပထမေခတ္မွာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္မွ ေမာ္ ကြယ္လြန္သည့္ ၁၉၇၆ အထိျဖစ္ၿပီး ဒုတိယေခတ္မွာ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ ဦးစီးေသာ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်င္းပသည့္ ၁၁ ႀကိမ္ေျမာက္ ကြန္ဂရက္၏ တတိယအႀကိမ္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးမွ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ကြန္ဂရက္မစတင္မီအထိ ျဖစ္သည္။ တတိယေခတ္မွာ ရီွက်င္းဖ်င္ ဦးစီးသည့္ ယခုက်င္းပေသာ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ပါတီကြန္ဂရက္မွ စတင္သည္။
ေခတ္ ၃ ေခတ္လံုးတြင္ တူညီသည့္ အတြင္းသေဘာ ၃ ရပ္ရိွသည္။ ပထမတခ်က္မွာ- အဓိကေခါင္းေဆာင္ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳသူမ်ားသည္ ရာထူးမွ ဖယ္ရွား သို႔မဟုတ္ အနားေပး၊ သို႔မဟုတ္ ဖယ္ထုတ္ခံရျခင္း၊ ဒုတိယအခ်က္မွာ အဆိုပါ အဓိက ေခါင္းေဆာင္တင္ျပသည့္ အေတြးအေခၚကို ပါတီက လက္ခံအတည္ျပဳ၍ တပါတီလံုးက ညီညြတ္စြာ လက္ခံရျခင္းႏွင့္ တတိယအခ်က္မွာ တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ သမိုင္းေပးတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္၍ ပါတီဝင္တရပ္လံုးက မယိမ္းမယိုင္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ ေလၽွာက္လွမ္းၾကရမည္ ဆိုသည့္အခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ေမာ္စီတံုး ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပခဲ့ေသာ ပထမေခတ္တြင္ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး (Great Leap forward)၊ မဟာယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး (Great Cultural Revolution) စသည့္ မွားယြင္းေသာ ႏိုင္ငံေရး-စီးပြားေရး ေပၚလစီမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသေက် အနာတရျဖစ္ၾကၿပီး ေဘးဒုကၡႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ ဦးေဆာင္ေသာ ဒုတိယေခတ္တြင္မူ ဆုိရွယ္လစ္ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးလ်က္ ထုတ္လုပ္ေရး အင္အားစုမ်ားကို ပုဂၢလိကပိုင္ျပဳေရး အင္တိုက္အားတုိက္ လုပ္ေဆာင္ကာ တ႐ုတ္ျပည္ကို ကမာၻ႔ဒုတိယ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ျပည္သူ သန္းရာေပါင္းမ်ားစြာကို ဆင္းရဲတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ေခတ္ႏွစ္ေခတ္အၾကား အဓိကျခားနားခ်က္မွာ၊ ေနာင္ဆက္ခံမည့္ မ်ိဳးဆက္ကို ႀကိဳတင္စနစ္တက် ေမြးျမဴေလ့က်င့္ေပးျခင္းႏွင့္ အသက္အရြယ္ ကန္႔သတ္ခ်က္ျဖင့္ ရာထူးတာဝန္မွ အနားယူေစျခင္း၊ ထိပ္ဆံုး ရာထူးတာဝန္မ်ားကို သက္တမ္းႏွစ္ႀကိမ္သာ ထမ္းေဆာင္ေစျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္မႈ အမွားေၾကာင့္ ႀကီးမားသည့္ ေဘးဒုကၡမိ်ဳး မႀကံဳႏိုင္ဟုလည္း တ႐ုတ္မီဒီယာမ်ားက ဆုိၾကေလသည္။
သို႔ေသာ္လည္း အာဏာအားလံုးနီးပါးကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လူတဦး တေယာက္တည္း၏ အေတြးအေခၚ၊ သေဘာတရားေရး ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ေမာင္းႏွင္သည့္ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ျပင္းထန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တရပ္သည္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္လံႈ႔ေဆာ္မႈျဖင့္ ကမာၻ႔အဆင့္ စစ္အင္အားႀကီးတရပ္ ျဖစ္ရန္ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားစြာ ရိွေနျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္မႈအဖဲြ႔အတြင္း မတူသည့္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈမ်ားကို တားဆီးခံရျခင္း၊ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္မရိွျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ထိန္းေက်ာင္းမႈကင္းမဲ့ကာ တေန႔တျခား အင္အားႀကီးထြားလာသည့္ တ႐ုတ္ျပည္သည္ အျခားႏိုင္ငံမ်ား၏ လံုၿခံဳေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္လာေလမည္လားဟု စိုးရိမ္ပူပန္မႈလည္း ရိွလာေနေပသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ယခု ရီွက်င္းဖ်င္၏ တတိယေခတ္သည္ တ႐ုတ္ျပည္အတြက္ လမ္းဆံုလမ္းခြသို႔ ေရာက္ေနသည္ဟုလည္း ဆုိသည္။ တ႐ုတ္ျပည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ၊ အင္အားႀကီးလာမႈသည္ ၎၏ အခက္အခဲမ်ားကိုလည္း ေျဖရွင္းႏိုင္၊ ကမာၻ႔ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေရးတြင္လည္း အျပဳသေဘာ အေထာက္အကူျပဳသည့္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ တ႐ုတ္ျပည္ ျဖစ္လာမည္လား၊ သို႔မဟုတ္ တ႐ုတ္ျပည္ကိုယ္တိုင္က ပိုမိုရန္လိုသည့္ ျပႆနာရွာသူ ျဖစ္လာေလမည္လား ဆုိသည့္ လမ္းဆံုလမ္းခြသို႔ ေရာက္ေနၿပီဟု ေဟာင္ေကာင္ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာတကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡ ေဒးဗစ္ ဇြစ္ (DR. David Zweig) က သံုးသပ္ထားေလသည္။
ရဲထြန္း(သီေပါ)