အစိုးရသစ္က ယခုထိ ေပၚမလာေသးေပ။ သို႔ေသာ္ အစုိးရသစ္၏ ေရွ႕ေျပးျဖစ္ေသာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ဦးေဆာင္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကေတာ့ စတင္ေနၿပီ။ အစုိးရက တစိတ္ခ်င္း တပုိင္းခ်င္း ကူးေျပာင္းဆဲ ဆုိပါေတာ့။ သည္အခ်ိန္မွာပင္ သို႔မဟုတ္ သည့္ထက္ ေစာေစာကပင္ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရ တက္ခဲ့ေသာ္ မီဒီယာေတြ ဘယ္ေနရာက ရပ္တည္ၾကမည္နည္းဟု ေမးျမန္း ေစာေၾကာမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္က လက္သံေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ ထုိးႏွက္ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ားသည္ လူထုေထာက္ခံမႈ ႀကီးမားေသာ အန္အယ္လ္ဒီအစုိးရ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အစိုးရ) ကို ေ၀ဖန္ႏုိင္ၾကမည္လား...ဟူ၍။ သည္အသံမ်ား ရွိေသာေၾကာင့္လား မသိ။ ၂၀၁၆ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄-၁၅-၁၆ က ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ တုိင္းရင္းသား မီဒီယာ ညီလာခံ၌ ေဆြးေႏြးၾကသည့္အခါ “အစိုးရသစ္ႏွင့္ ပင္မ မီဒီယာ၏ အခန္းက႑” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တရပ္ ပါ၀င္လာတာ ေတြ႔ရသည္။ ေယဘုယ်သေဘာ ေျပာရေသာ္... အစုိးရႏွင့္ သတင္းမီဒီယာတုိ႔သည္ ရန္သူလည္းမဟုတ္၊ မိတ္ေဆြလည္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ မိမိအလုပ္ကို မိမိလုပ္ရင္း အျပန္အလွန္ ပုံမွန္ ဆက္ဆံေနၾကရမည့္သူမ်ား ျဖစ္၏။ မီဒီယာ၏ ပင္မအလုပ္က အမ်ားျပည္သူကို သတင္းအခ်က္အလက္ေပးျခင္း ျဖစ္၏။ တုိင္းျပည္၏ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ား၊ တုိင္းျပည္၌ ထြန္းကားေနေသာ သို႔မဟုတ္ အသစ္၀င္ေရာက္လာေသာ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အႏုပညာကိစၥမ်ား၊ လူ႔အ၀န္းအ၀ိုင္းထဲက ထူးျခားေသာ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္မ်ား... စတာေတြထဲမွာ အမ်ားျပည္သူတုိ႔၊ သုိ႔မဟုတ္ မိမိစာနယ္ဇင္းဖတ္ ပရိသတ္တုိ႔ စိတ္၀င္စားမည့္အရာ၊ စိတ္၀င္စားသင့္၊ သတိျပဳသင့္သည့္ အရာမ်ားကို သက္ဆုိင္ရာ အယ္ဒီတာ အသီးသီးက ေရြးခ်ယ္စုစည္း တင္ဆက္ေပးရ၏။ သည့္အျပင္ အမ်ားျပည္သူ စိတ္၀င္စားေနေသာ အရာမ်ား၊ အမ်ားျပည္သူ၏ သေဘာထားမ်ား၊ ရပ္တည္ခ်က္မ်ား၊ လိုလားေသာအရာမ်ား၊ မလုိလားေသာအရာမ်ား တုိ႔ကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပေပးရ၏။ ယင္းႏွင့္ဆက္စပ္ကာ ပိုအေရးႀကီးသည့္ သတင္းမီဒီယာ၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္တရပ္က ႏုိင္ငံ အစိုးရတုိ႔ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ကိစၥအ၀၀တုိ႔ကို အမ်ားျပည္သူ အက်ဳိးစီးပြား ႐ႈေထာင့္မွ ရပ္တည္ ေစာင့္ၾကည့္ကာ အေျမာ္အျမင္နည္းေသာ အစီအစဥ္မ်ား၊ မမွန္ကန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပေပးရျခင္း ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ တုိင္းျပည္၏ အာဏာမ႑ိဳင္ ၃ ရပ္ျဖစ္ေသာ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရးတုိ႔ကို ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ျခင္း၊ ထိန္းေက်ာင္းတည့္မတ္ျခင္း ျပဳႏုိင္သျဖင့္လည္း သတင္းမီဒီယာတုိ႔ကို စတုတၳမ႑ိဳင္ဟု ေခၚဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သည္အခါ မီဒီယာသမားႏွင့္ အစုိးရတုိ႔အၾကား ဆက္ဆံေရးတရပ္ ရွိလာသည္။ မီဒီယာသမားသည္ အစိုးရအေၾကာင္း အမ်ားျပည္သူကို အသိေပးႏုိင္ရန္အတြက္၊ ကုိယ္တုိင္သိရန္ အရင္ ႀကိဳးစားရ၏။ စုံစမ္းရ ေမးျမန္းရ၏။ သတင္းရရွိႏုိင္ေသာ ေနရာမ်ား (သတင္းရင္းျမစ္မ်ား) သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရ၏။ အစိုးရပုိင္း သတင္းကို အဆင့္ဆင့္ေသာ အစိုးရပုိင္း ပုဂ္ၢိဳလ္တုိ႔ထံမွသာ တိက် ေသခ်ာစြာ ရရွိႏုိင္ရာ၊ သည္အတြက္ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းရ၏။ တဘက္တြင္ အစိုးရပုိင္းသည္လည္း မိမိလုပ္ရပ္ကို အမ်ားသိေအာင္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းေသာဘက္မွ အမ်ား႐ႈျမင္မိၾကေအာင္ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ျဖန္႔ခ်ိရ၏။ သည္အတြက္ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရ၏။ သတင္းထုတ္ျပန္ရ၏။ ေမးလာသည္မ်ားကို ေျဖၾကားရ၏။ မေျဖႏုိင္တာ မေျဖခ်င္တာမ်ားကို ေရွာင္ရွားကာ မိမိဘက္ပါေအာင္ စည္း႐ုံးႏုိင္ဖို႔၊ မိမိအလုပ္ကို ျမႇင့္တင္ႏုိင္ဖို႔ အားထုတ္ရ၏။ ထုိသေဘာကုိျမင္ကာ အစိုးရႏွင့္ မီဒီယာတုိ႔ အၾကားတြင္ အျပန္အလွန္ မွီခုိရပ္တည္သည့္ သဟဇီ၀ ဆက္ဆံေရးစနစ္ (symbiosis) ရွိသည္ဟု အခ်ဳိ႕က ဆုိၾက၏။ သို႔ေသာ္ မီဒီယာႏွင့္ အစုိးရ ဆက္ဆံေရး နီးစပ္လြန္းလွ်င္ (၀ါ) အလြမ္းသင့္လြန္းလွ်င္ မီဒီယာသမားသည္ အစုိးရတုိ႔အား ေစာင့္ၾကည့္ ေ၀ဖန္ရမည့္ တာ၀န္ လစ္ဟင္းမည္ ျဖစ္၏။ အဲဒါဆုိလွ်င္ အစုိးရ၏ လက္ကုိင္တုတ္ မီဒီယာ သို႔မဟုတ္ အစိုးရ၏ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ယႏၱရား ျဖစ္သြားႏုိင္၏။ အကယ္၍ ဆက္ဆံေရး ေ၀းလြန္းျပန္လွ်င္လည္း အစုိးရ၏ မူ၀ါဒမ်ား၊ လုပ္ရပ္မ်ားကို ပီပီျပင္ျပင္ မသိျမင္ႏုိင္ဘဲ အမ်ားျပည္သူကို အသိေပးရာ၌လည္း တိမ္းေစာင္း လြဲေခ်ာ္ႏုိင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ဆက္ဆံေရး ေ၀းျခင္းသည္ အျပန္အလွန္ မႏွစ္သက္ေသာ အေနအထားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါက မီဒီယာကလည္း အစုိးရလုပ္သမွ်ကို အမွားၾကည့္ေန၊ ေ၀ဖန္ေနမည္၊ အစိုးရကလည္း အခြင့္သာလွ်င္ သာသလုိ မီဒီယာကို ႏွိပ္ကြပ္ေနမည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အစိုးရႏွင့္ မီဒီယာတုိ႔ ရန္သူသဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ၾက၍ အစိုးရက မီဒီယာကို ႏွစ္ ၅၀ မွ် အစြမ္းကုန္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၿပီး၊ ၿပီးခဲ့ေသာ ၄-၅ ႏွစ္တြင္ အခြင့္သာလာသည့္ မီဒီယာကလည္း စြမ္းအားရွိသမွ် ျပန္လွန္ထုိးႏွက္ တုိက္ခုိက္ခဲ့တာ အားလုံးအသိျဖစ္သည္။ သင့္ျမတ္လြန္းလွ်င္ မေကာင္းသလုိ ရန္သူျဖစ္လွ်င္လည္း မေကာင္းေပ။ မေကာင္းတာက အစုိးရအတြက္လည္း မေကာင္း၊ မီဒီယာလည္း မေကာင္း၊ တုိင္းျပည္အဖုိ႔လည္း မေကာင္းဟု ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ မီဒီယာႏွင့္ အစိုးရၾကား သင့္ေတာ္ မွန္ကန္သည့္ ဆက္ဆံေရးရွိရန္ ဘာေတြ လုိအပ္သနည္း။ စဥ္းစားၾကည့္ေသာ္.... ၁။ အစုိးရတုိ႔အေနျဖင့္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ လုိပါမည္။ မီဒီယာသမားတုိ႔၏ ေရးသားခ်က္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အခ်ဳိ႕ အေသးစိတ္မ်ားတြင္ လြတ္လပ္ခြင့္ နယ္နိမိတ္ကို ေက်ာ္လြန္မႈ ရွိ မရွိ အျငင္းပြားေကာင္း ပြားႏုိင္ေသာ္လည္း ပုံမွန္အားျဖင့္မူ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္သည္ ဒီမုိကေရစီ၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္တရပ္အျဖစ္ လက္ခံရ တန္ဖိုးထားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၂။ သတင္းမီဒီယာသမားမ်ား၊ အယ္ဒီတာမ်ားအေနႏွင့္ အစိုးရေရာ ေငြရွင္ေၾကးရွင္မ်ား၏ ၾသဇာမွပါ ကင္းလြတ္ကာ သီးျခား လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းရွိဖို႔ လိုပါသည္။ ဥပမာ၊ အစုိးရပုိင္း ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား၊ သတင္းရင္းျမစ္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္လြန္းသျဖင့္ ၎တုိ႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ အားနာ ထိမ္ခ်န္ျခင္း၊ ေဖးမ ေထာက္ခံ ေရးသားျခင္းမ်ား ျပဳေသာ္ မီဒီယာ၏ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္မႈ ပ်က္ယြင္းမည္ ျဖစ္သည္။ ၃။ မီဒီယာက စတုတၳမ႑ိဳင္ ပီသစြာ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပရာမွ အစုိးရတုိ႔ႏွင့္ အၿငိအတင္ျဖစ္၍ အစုိးရပုိင္းက တရားစြဲဆုိျခင္း၊ စာနယ္ဇင္းသမားတုိ႔ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားမႈ မျပဳႏုိင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္ျခင္း၊ မမွန္မကန္ ထိန္းခ်ဳပ္ဟန္႔တားျခင္း စသည္မ်ား ျပဳလုပ္ပါက တရားေရးမ႑ိဳင္က မွ်တမွန္ကန္စြာ စီရင္ဆုံးျဖတ္ေပးႏုိင္ဖို႔ လိုသည္။ သည္အတြက္ တရားေရးမ႑ိဳင္ ကုိယ္တုိင္သည္ သီးျခား လြတ္လပ္ေသာ မ႑ိဳင္တခု ျဖစ္ဖို႔လုိသည္။ အစုိးရသစ္လက္ထက္တြင္ အထက္က အေနအထားမ်ားသည္ ယခုထက္ ပိုမုိ တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္သည္။ အစိုးရသစ္သည္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ပိုမုိပီျပင္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္မည့္ အစုိးရျဖစ္ရာ၊ တရားေရးမ႑ိဳင္ ႀကံ့ခုိင္ေရးကိုလည္းေကာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္ သန္႔ရွင္းေရးကိုလည္းေကာင္း၊ ဥပေဒျပဳမ႑ိဳင္ အရည္အေသြး ျပည့္၀ေရးကိုလည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္သကဲ့သုိ႔ စတုတၳမ႑ိဳင္၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကုိလည္း ပုိ၍ ေလးစား တန္ဖိုးထားလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တဘက္တြင္ ပကတိ အေနအထားအရ စဥ္းစားစရာ ႏွစ္ခ်က္ ရွိပါသည္။ အစုိးရသစ္တြင္ အန္အယ္လ္ဒီအင္အားစုႏွင့္ တပ္မေတာ္တုိ႔ ပူးတြဲ ပါ၀င္ၾကမည္ျဖစ္ရာ အဆုိပါ အင္အားစု ႏွစ္ခုအၾကား အဆင္ေျပစြာ ေပါင္းသင္းႏုိင္ၾကမည္လား၊ သို႔မဟုတ္ ပြတ္တုိက္မႈမ်ား ေတာက္ေလွ်ာက္ ရွိေနမည္လား မေျပာႏုိင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္အခ်က္၊ အကယ္၍ ပြတ္တုိက္မႈ မ်ားျပားျပင္းထန္ေသာ အေနအထားမ်ဳိးျဖစ္က မီဒီယာသမားတုိ႔ မည္သုိ႔ ရပ္တည္မည္လဲ၊ မီဒီယာသမား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ အဆင့္အတန္း မည္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားမည္လဲ ေျပာဖို႔ခက္သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕ တုိင္းျပည္မ်ား၌ ဒီမုိကေရစီ အကူးအေျပာင္း ထိခုိက္ ပ်က္စီးႏုိင္သည့္ အေနအထားမ်ဳိးတြင္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအၾကား ပြတ္တုိက္မႈ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ မီဒီယာသမားတုိ႔ ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ေပးၾကတာမ်ဳိးကား ရွိပါသည္။ ဒုတိယအခ်က္၊ အန္အယ္လ္ဒီ အင္အားစုႏွင့္ တပ္မေတာ္တုိ႔ အဆင္ေျပသည္၊ ပြတ္တုိက္မႈ နည္းပါးသည္ ဟူေသာ အေနအထားတြင္ လႊတ္ေတာ္၊ အစုိးရႏွင့္ တရားေရးမ႑ိဳင္တုိ႔သည္ တသားတည္း ရပ္တည္တာမ်ဳိး ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ ထုိအခါ မ႑ိဳင္သုံးရပ္အၾကား အျပန္အလွန္ ေစာင့္ၾကည့္ထိန္းေက်ာင္းမႈ ေလ်ာ့နည္းလိမ့္မည္။ အစိုးရအေနျဖင့္ အဂတိလုိက္စားမႈ အပုိင္းတြင္ သိသိသာသာ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္သည္ထားဦး၊ ေပၚလစီ မူ၀ါဒ ခ်မွတ္သည့္ အပိုင္းတြင္ တသံတည္း ျဖစ္ေနပါက မူ၀ါဒမ်ားအား မတူေသာ ႐ႈေထာင့္အသီးသီးမွ သုံးသပ္ ေ၀ဖန္ရန္ တာ၀န္သည္ အျခား အတုိက္အခံပါတီမ်ားသာမက မီဒီယာမ်ားအေပၚသို႔လည္း က်ေရာက္လာမည္ ျဖစ္သည္။ မီဒီယာသမားတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ ႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ မူ၀ါဒမ်ားကို သုံးသပ္ေ၀ဖန္ရာ စင္ျမင့္မ်ား ဖန္တီးေပးႏုိင္ၾကမည္ဆုိက စတုတၳမ႑ိဳင္၏ အလုပ္ကို သာမက တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ တာ၀န္ကုိပါ သယ္ပုိးထမ္းရြက္သူမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။ ေဖျမင့္ ၂၂၊ ၂၊ ၂၀၁၆ (မွတ္ခ်က္-ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၇၄၊ ေဖျမင့္ ေဆာင္းပါးကို ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္)