၁၃ ႀကိမ္ေျမာက္ ျပည္သူ၊ အမ်ိဳးသားႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အသီးသီး၏ ပံုမွန္ အစည္းအေဝးမ်ားကို ဇူလိုင္လလယ္ပိုင္းတြင္ ျပန္လည္ က်င္းပခဲ့သည္။ ယခုအႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္မ်ား စလွ်င္စခ်င္း ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရး ပူးေပါင္းေကာ္မတီ၏ အစီရင္ခံစာ၊ အစိုးရဘတ္ဂ်က္ကိစၥမ်ားက ေရွ႕တန္းေရာက္လာတာ ေတြ႔ရသည္။ အထူးသျဖင့္ လာမည့္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ စတင္မည့္ အစိုးရဘတ္ဂ်က္ ေတာင္းခံထားမႈကို စိစစ္မည့္ကိစၥက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္မ်ားေစမည့္ လႊတ္ေတာ္ကာလတခု ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ပူးေပါင္းေကာ္မတီ၏ အခ်က္ေပါင္း ၃၇၆၅ ပါ အစီရင္ခံႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ေဆြးေႏြးၾကမည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကလည္း ေစာင့္ၾကည့္စရာ ျဖစ္လာေနသည္။ လႊတ္ေတာ္မ်ား ျပန္လည္စတင္ၿပီး မ်ားမၾကာမီမွာပင္ အေရးႀကီးအဆို ၂ ခု ပယ္ခ်ခံရသည့္သတင္း ထြက္ေပၚလာတာလည္း ၾကားသိလိုက္ရသည္။ တခုက ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္တင္မည့္ မီတာခ တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံေရးကို ဆိုင္းငံ့ထားရန္ အေရးႀကီးအဆို တင္သြင္းခြင့္မရျဖစ္ၿပီး ေနာက္တခုက ရခိုင္ႏွင့္ ခ်င္းျပည္နယ္က ၿမိဳ႕နယ္ ၉ ခုတြင္ အင္တာနက္ျဖတ္ထားျခင္းကို ျပန္လည္ခြင့္ျပဳရန္ အဆိုတင္သြင္းျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ ၁၃ ႀကိမ္ေျမာက္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမ်ား ျပန္လည္စတင္ၿပီ ဆိုကတည္းက အထက္ပါ ကိစၥရပ္ ၂ ခု လႊတ္ေတာ္မ်ားထံ ေရာက္လာမည္ဟု ခန္႔မွန္းမိသလို ထင္သည့္အတိုင္း ေရာက္လာခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္က ခြင့္မျပဳဆိုသည့္အပိုင္းကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိရာ အစိုးရက ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ထားၿပီးျဖစ္၍ အစိုးရတရပ္အေနျဖင့္ အက်ပ္မေတြ႔ေအာင္ တင္ခြင့္မျပဳျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ဟု သံုးသပ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ တဖက္ကၾကည့္လွ်င္မူ မီတာခတိုးေကာက္ျခင္း ဆိုင္းင႔ံေပးရန္ အဆိုကို လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္သြင္းခြင့္ျပဳလွ်င္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစိုးရက မီတာခတိုးေကာက္ ဆိုသည္ကို လႊတ္ေတာ္မွတဆင့္ ျပည္သူက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိသြားႏိုင္သည္။ အလားတူ ရခိုင္တြင္ အင္တာနက္ျဖတ္ထားရျခင္းသည္ မည္သို႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကိုလည္း လႊတ္ေတာ္မွတဆင့္ ျပည္သူက သတင္းရသြားႏိုင္သည္။ ျပည္သူသိခြင့္ရလွ်င္ ျပည္သူက နားလည္ေပးႏိုင္ၿပီး အစိုးရအေပၚ စာနာမႈေပးႏိုင္သလို ျပည္သူ႔အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ ဆိုသည့္ေဆာင္ပုဒ္လည္း သက္ဝင္သြားႏိုင္သည္။ ယခုေတာ့ လႊတ္ေတာ္မ်ားသည္ အစိုးရ အက်ပ္မေတြ႔ေအာင္ဆိုသည့္ ေတြးျမင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အေရးႀကီးအဆိုမ်ားကို ပယ္ခ်ေနသည့္အတြက္ လႊတ္ေတာ္မ်ားသည္ အစိုးရကို ငဲ့လြန္းသည္ဟု ဆိုလိုက္ခ်င္သည္။ အျခားတဖက္တြင္လည္း အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီလႊတ္ေတာ္ ဘာလုပ္လုပ္ တင့္တယ္ေနေတာ့သည္ဟု ေဝဖန္စရာလည္း ျဖစ္သည္။ ေခတ္စားေနသည့္စကားႏွင့္ ဆိုရလွ်င္မူ ထိန္းေက်ာင္းျခင္းအႏုပညာႏွင့္ ငဲ့ကြက္ျခင္းအႏုပညာတို႔ ေရာေထြးယွက္တင္ေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

ယခုအစိုးရလက္ထက္တြင္ ေခြး႐ူးကာကြယ္ေဆးမ်ားအတြက္ က်ပ္ ၁၅ ဘီလီယံခန္႔ သံုးစြဲထားရသည္ဟု ဇူလိုင္လအတြင္း က်င္းပေနသည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တရပ္တြင္ က်န္းမာေရး ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ေဒါက္တာျမင့္ေထြးက ေျပာသည္။ ႏွစ္စဥ္ ေခြးကိုက္ႏႈန္းမ်ား တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္လာၿပီး ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ေခြးကိုက္ခံရသည့္ လူေပါင္း ၁၈၀၀၀၀ ဦး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္တြင္ ၁၉၂၀၀၀ ဦးေက်ာ္၊ ၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွ ယခုေျခာက္လအတြင္း အေယာက္ ၆၀၀၀၀ အကိုက္ခံခဲ့ရသည္။ ပ်မ္းမွ် တလလွ်င္ လူအေယာက္ ၁၂၀၀၀ ခန္႔ အကိုက္ခံေနရျခင္းျဖစ္ၿပီး ေခြး႐ူးအကိုက္ခံရသျဖင့္ လူေသဆံုးမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန စာရင္းဇယားမ်ားအရ ေခြး႐ူးေရာဂါေၾကာင့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ၁၅၂ ဦး၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ၉၈ ဦး၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္တြင္ ၉၉ ဦး၊ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ၇၈ ဦးႏွင့္ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္တြင္ ၆၉ ဦး၊ ၂၀၁၉ ခုႏွစ္တြင္ ယခုအခ်ိန္ထိ ၄၁ ဦး အသီးသီး ေသဆံုးခဲ့ၾကရသည္။ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာန အေနျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္ Dog Bite Treatment Centre ဆိုၿပီး ေမလ ၂၉ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီး၊ ေျမာက္ဥကၠလာပေဆး႐ုံႀကီး၊ သဃၤန္းကြၽန္းႏွင့္ အင္းစိန္တို႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ အဆိုပါစင္တာမ်ား ဖြင့္လွစ္အၿပီး တလခြဲအတြင္း လူ ၃၃၂၆ ဦးကို ေခြး႐ူးကာကြယ္ေဆး အႀကိမ္ေပါင္း ၁၁၄၆၈ ထိုးလိုက္ႏိုင္သည္ဟုလည္း ဌာနက ထုတ္ျပန္ထားသည္။ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ေခြးသန္းေခါင္စာရင္းအရ ပိုင္ရွင္ရွိေခြး ၄ သန္း၊ ပိုင္ရွင္မဲ့ေခြး ၂ သန္းေက်ာ္ ရွိသည္ဟု သိရၿပီး ေခြးေပါက္ဖြားႏႈန္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တိုးျမင့္ေနသည္။ က်န္းမာေရး ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးက ေခြးေပါက္ဖြားႏႈန္းသည္ Time Bomb အခ်ိန္ကိုက္ဗုံးႀကီးႏွင့္ တူေနသည္ဟု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ထုတ္ေျပာသြားသည္။ “ေခြးက သားေမြးေပါက္မည္ဆိုပါက ၎ေခြးမ်ားကို ကာကြယ္ေဆးမ်ား လိုက္ထိုး၍ ၿပီးမည့္ကိစၥ မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ထပ္ အႏွစ္တရာလည္း ၿပီးမည္မဟုတ္သည့္အတြက္ ေခြးေပါက္ဖြားႏႈန္းကို ေလွ်ာ့ရန္လိုတယ္” ဟု ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးက ေထာက္ျပသြားသည္။ ေခြးအေရးကို လက္ေတြ႔က်ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ၾကရန္ လိုအပ္ေနၿပီး လူမႈယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ေထာက္တိုင္ (Socio Cultural Pillar)၊ နည္းပညာဆိုင္ရာ ေထာက္တိုင္ (Technical Pillar)၊ အဖြဲ႔အစည္းေဆာင္ရြက္မႈဆိုင္ရာ (Organization Pillar) ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စီမံခန္႔ခြဲမႈဆိုင္ရာ (Political and Administrative Pillar) မ်ား အားလုံးဝိုင္းဝန္းၿပီး လုပ္ေဆာင္မွသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္မည္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒလည္းရွိၿပီးျဖစ္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ စည္ပင္သာယာေရး ဥပေဒမ်ားျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ (၂၀၁၈)၊ မႏၱေလး (၂၀၀၂)၊ ေနျပည္ေတာ္ (၂၀၀၉)၊ ၂၀၁၀ တပ္ၿမိဳ႕စည္ပင္သာယာေရး ဥပေဒမ်ားတြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္နယ္နိမိတ္အတြင္း အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ တိရစၦာန္မ်ားကို အဆိပ္ေကၽြးသုတ္သင္ျခင္း အပါအဝင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္း၊ အခ်ိန္မေရြး ဖမ္းဆီးျခင္း၊ တိရစၦာန္ထိန္းသိမ္းေရး႐ုံသို႔ ပို႔ေဆာင္ျခင္း၊ စီမံခန္႔ခြဲျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္ဟု ျပ႒ာန္းထားၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဥပေဒအတိုင္း သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ထိထိေရာက္ေရာက္ ႏွိမ္နင္း လုပ္ေဆာင္မႈကို ယေန႔အထိ မျမင္မေတြ႔ရေသးေပ။ ယခုတခါ ကာကြယ္ေဆးထိုးၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္မည္လား ဆိုသည္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပ ေဆြးေႏြးလာၾကျပန္ရာ လမ္းေဘးေခြး အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေခြးအားလုံးကို ေခြး႐ူးေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး ထိုးႏွံရန္လုပ္ငန္းသည္ လက္ေတြ႔မက်ေသာ လုပ္ငန္းဟု တင္ျပလိုရင္လည္း ျဖစ္သည္။