ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ကေနစလို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းကမွ ႏုိင္ငံေရးအေႂကြးေတြ တင္ရွိေနဆဲမွာ ဒုလႅဘရဟန္းခံသြားခဲ့တဲ့ ဦးဇင္းႀကီး ဦးသိန္းစိန္တို႔ စစ္ေဘာင္းဘီခၽြတ္အစိုးရ လက္ထက္တိုင္ေအာင္ တိုင္းရင္းသား ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြဟာ မတရား အႏုိင္က်င့္ခံရ႐ုံသာမက အႏုိင္က်င့္သူေတြက လက္နက္နဲ႔ အာဏာကို အလြဲသံုးစားျပဳလို႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈကို ထပ္ဖန္တလဲလဲ ခံခဲ့ၾကရတာပါ။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ ျပည္သူေတြ ယံုၾကည္ကိုးစားတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရၿပီးလို႔ အစိုးရဖြဲ႔ခဲ့တာ ရက္ပိုင္းေလးသာ ရွိေသးေပမယ့္ ဦးဇင္းႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ လတ္တေလာ အေရးတႀကီး ေျဖရွင္းရမယ့္ မတရား အဖမ္းဆီးခံ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ကိစၥေတြ အပါအ၀င္ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ဟာ ပူေလာင္ျပင္းျပစြာ ေလာင္ကၽြမ္းေနဆဲပါ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အႏုိင္က်င့္ခံ မိဘျပည္သူေတြကလည္း သူတို႔ခ်စ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အေပၚ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ႀကီးမားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေထြးပိုက္ရင္း ေလးလံတဲ့ ႏွလံုးသားဆႏၵေတြကို ၿမိဳသိပ္ေအာင့္အီး ေစာင့္ဆိုင္းလို႔ေနပါၿပီ။ လူငယ္လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဆိုတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တာမို႔ အဖိုးတန္ရတနာေတြလို႔ တင္စားခိုင္းႏိႈင္းရမွာပါ။ ရတနာဆိုတာ ရတနာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ေနရာ ျမင့္ျမတ္စြာထားအပ္၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္အပ္ေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ကေတာ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာနဲ႔တူတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို သူခိုးဂ်ပိုးလက္အပ္ ႐ုိက္ႏွက္ဖမ္းဆီးလို႔ အမိႈက္ပံုး၊ မစင္ပံုးနဲ႔တူတဲ့ ေထာင္ဆိုတဲ့အရပ္မွာ ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္ အႏိုင္က်င့္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ပညာေရးဥပေဒအတြက္ ဆႏၵျပခဲ့လို႔ သားေရကြင္းလို ပုဒ္မအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စြဲခ်က္တင္ၿပီး ထိန္းသိမ္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုးဟာ ေထာင္ဆိုတဲ့အရပ္မွာ တေန႔တရက္ မေျပာနဲ႔ တမိနစ္၊ တစကၠန္႔ေတာင္ မထားသင့္၊ မထားအပ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔အားလံုးဟာ ရာဇ၀တ္မႈတခုမွ မက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အျပင္ တိုင္းျပည္ကို လမ္းမွန္ေပၚေရာက္ရွိေအာင္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ လူ႔အဖိုးတန္ ရတနာေတြ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာေတာ့ တာ၀န္ခံမႈ တာ၀န္ယူမႈေတြနဲ႔အတူ ျပည္သူအမ်ားကို အႏၱရာယ္မျပဳ၊ မထိခိုက္ေစဘဲ မိမိယံုၾကည္ရာဆႏၵကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္တယ္ဆိုတာ ႏုိင္ငံသားတိုင္းအတြက္ ေမြးရာပါ အေျခခံရပိုင္ခြင့္တရပ္ျဖစ္လို႔ တန္ဖုိးထား ေစာင့္ေရွာက္အပ္သလို တိုင္းျပည္အတြက္၊ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်တတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သတိခ်ပ္ရမယ့္ အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အစိုးရဟာ ၁၀၀ ရာႏႈန္းျပည့္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတရပ္ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာပါပဲ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာ ဘာကိုပဲၾကည့္ၾကည့္ အာဏာသံုးရပ္လံုးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ျပည္သူ႔အစိုးရ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေပါင္းထားတဲ့ သံုးမတ္သား ဒီမိုကေရစီအစိုးရလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ အရင္အေျခအေနထက္စာရင္ တိုးတက္လာၿပီ ေျပာရမွာျဖစ္ေပမယ့္ သံုးမတ္သား ဒီမိုကေရစီအစိုးရ အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥေတြကို ျပည္သူေတြစိတ္တိုင္းက် ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ အထူးဂ႐ုတစိုက္ ႏုိင္ငံေရးပရိယာယ္ႂကြယ္ႂကြယ္နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာရမွာပါ။ ဖမ္းဆီးခံ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ႁခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးေရးကိစၥအေၾကာင္း ေျပာလာရင္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးဆိုသူဟာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕အမိန္႔ကို နာခံေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးဆိုတာ ေမ့ထားလို႔မရသလို တမတ္သား စစ္ဗိုလ္ေတြဘက္ကလည္း ဒီကိစၥဟာ မိဘျပည္သူ အမ်ားစုရဲ႕ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵ ဆိုတာသာမက တိုင္းျပည္အနာဂတ္အေရးဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က လက္ရွိကာခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ေရြးေကာက္ခံမဟုတ္တဲ့ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြဟာ အရင္စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြလို ႀကီးမားတဲ့အျပစ္ က်ဴးလြန္မထားခဲ့ေသးဘူးဆိုတာရယ္ အခုခ်ိန္ဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းလက္တြဲလို႔ ျပည္သူေတြ လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို ေဖာ္ေဆာင္ၿပီး သမိုင္းေကာင္းကို ေရးထိုး ကမၸည္းတင္ႏုိင္မယ့္ အခြင့္ေကာင္း အခ်ိန္အခါဆိုတာ ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ျဖစ္တယ္။ သမိုင္းဆိုးေရးထိုးလို႔ လူ႔ဂ်ပိုး စစ္ဂ်ပိုးဘ၀ ခံယူမလား၊ သမိုင္းေကာင္းေရးထိုးလို႔ ျပည္သူ႔သားေကာင္း သူရဲေကာင္းဘ၀ ခံယူမလားဆိုတာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြးခ်ယ္ရမယ့္အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အစိုးရ အေနနဲ႔ကေတာ့ အခုခ်က္ခ်င္း လႊတ္ခြင့္ရရင္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို အခုခ်က္ခ်င္း လႊတ္ေပးဖို႔ ဆႏၵရွိၾကမယ္ဆိုတာ သံသယ၀င္စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သိပ္မၾကာေသးခင္အခ်ိန္က ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဘ၀နဲ႔ ေထာင္က်ခဲ့ရ၊ ဒုကၡဆင္းရဲႀကီးစြာ ခံစားခဲ့ရတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဖိုးတန္ရတနာေတြနဲ႔တူတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားျခင္းဟာ မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္ပါဘူး။ အခုခ်ိန္ခါ သမယဟာ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းေတာ့မယ့္ မဂၤလာရွိတဲ့ အခါသမယလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အထြတ္အျမတ္ထား က်င္းပၾကတဲ့ ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္အေၾကးေတြ ေဆးေၾကာလို႔ ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုၾကတဲ့ မဟာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ကလည္း နီးကပ္လို႔လာေနပါၿပီ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ “အတာ” လို႔ေခၚတဲ့ ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးကာလမွ “ကူးေျပာင္းျခင္း”၊ “ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း” လို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ပါဠိဘာသာ “သကၤႏၲ”၊ သကၠတဘာသာနဲ႔ “သႀကၤႏၲ” သႀကၤန္ကို ေစာင့္ႀကိဳတဲ့အေနနဲ႔ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔မွာ ၇ ရက္သားသမီးေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ပန္း ၇-မ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ အၫြန္႔၇-မ်ိဳးျဖစ္ေစ သႀကၤန္အိုးမွာ ထိုးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ စစ္မွန္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္တည္ေနတယ္ဆိုတာ ျပသႏုိင္ဖို႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ ၇ ရက္သားသမီး ပန္းပြင့္ ပန္းညြန္႔ေတြကို အက်ဥ္းခ်ထားရာက သႀကၤန္ရက္မေရာက္ခင္ အခ်ိန္မီလႊတ္ေပးျခင္းဆိုတဲ့ အတာအိုးနဲ႔ မဟာသႀကၤန္ကို ႀကိဳဆိုၾကဖို႔ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို မဂၤလာရွိရွိ၊ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ဒီႏွစ္သႀကၤန္ကို ႀကိဳႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးေပၚက သိၾကားမင္းႀကီး ပင္နီတိုက္ပံု၀တ္လို႔ ဒီမိုကေရစီျမင္းစီးၿပီး ဆင္းလာလို႔ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ႏွစ္သစ္ကို ေပြ႔ဖက္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ဧၿပီလ (၅) ရက္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္