မြန်မာပြည်ထဲမှာ ၂၀၁၃ ခုနှစ်က ရေစတင်ငုပ်ခဲ့ပြီး တနှစ်ထက်တနှစ် ရေအောက်အခြေနေဟာ ဆိုးရွားလာတဲ့အတွက် အခုလို ရေအောက်ကြမ်းပြင်ကို ရှင်းလင်းရေး စတင်ဆောင်ရွက်လာတာ ၁ နှစ်ဝန်းကျင်ရှိပြီလို့ Myanmar Ocean Project အဖွဲ့က Project Director မသန္တာကိုကြီးက ပြောပါတယ်။
“စစချင်း ရေစငုပ်တုန်းက တွေ့တဲ့ပိုက်က တထွာလောက်ဆို၊ နောက် လေးငါးနှစ်ကြာတော့ ပိုက်က လေး ငါးလွှာလောက် ဖြစ်လာတယ်။ ဒီလိုမျိုးနေရာတွေ များလာမယ်ဆိုရင် စိတ်ပူစရာကောင်းတယ်။ တချို့နေရာမှာဆို ရေအောက်က ကျောက်ပုံလည်း မမြင်ရတော့ဘူး၊ သဲတွေလည်း မမြင်ရတော့ဘူး၊ ပိုက်တွေပဲ မြင်ရတော့တယ်။ အဲဒီအပေါ်မှာရှိတဲ့ သန္တာကျောက်တန်းတွေလည်း ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ အဲဒီလိုဖြစ်တာက Tourism အတွက် လုပ်စားလို့လည်း မကောင်းဘူး။ ဒေသခံတွေအတွက် ရေရှည်ဆိုလည်း ငါးမျိုးပြုန်းတီးတယ်၊ ဒီဟာတွေ ပျက်စီးသွားရင် ဘာမှမကျန်တော့ဘူး။”
အခုလို ရေအောက်ကြမ်းပြင် ပျက်စီးလာတဲ့အတွက် ငါးမျိုးစိတ်တွေ ရှင်သန်ဖို့ ခက်ခဲပြီး ဒေသခံတွေအနေနဲ့ ငါးဖမ်းဆီးရမိမှု တနှစ်ထက်တနှစ် နည်းသွားတာကြောင့် ငါးဖမ်းသင်္ဘောတွေအနေနဲ့ စွန့်ပစ်တဲ့ ငါးဖမ်းပိုက်တွေကို စနစ်တကျ စွန့်ပစ်စေချင်တယ်လို့ ဒေသခံ ဘုတ်ပြင်းမြို့နယ် လငန်းကျေးရွာနေ ရေလုပ်သား ဦးမြင့်လွင်က ပြောပါတယ်။
“ဒေသခံ တပိုင်တနိုင် လုပ်သူတွေကတော့ ဒီလိုပိုက်လုပ်ငန်းကို သိပ်မသုံးဘူး၊ ကမ်းနီးငါးဖမ်းလှေနဲ့ ကမ်းဝေးငါးဖမ်းလှေတွေက ပျက်စီးသွားတဲ့ သုံးမရတော့တဲ့ ငါးဖမ်းပိုက်တွေကို ရေထဲကို ဒီအတိုင်း မပစ်ဘဲနဲ့ သေသေချာချာ ထုပ်ပိုးပြီး ကုန်းပေါ်မှာ မီးရှို့ပစ်တာတို့၊ ကုန်းပေါ်မှာ သိမ်းဆည်းနိုင်တဲ့သူတွေနဲ့ သေသေချာချာ ပူးပေါင်းနိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ ရေအောက်မှာ ပျက်စီးသွားတဲ့ သန္တာကျောက်တန်းတွေရော သေကျေသွားတဲ့ ငါးမျိုးစိတ်တွေရော လျော့နည်းသွားမှာ။”
 |
 |
|---|
 |
 |
|---|
