အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားရွိ၏။ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ား လက္ေအာက္မွ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရာတြင္ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးအျဖစ္ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားက ယံုၾကည္ၾကသည္။ ေနာက္ သစ္ခုတ္သမားဘဝမွ ေရွ႕ေန၊ ေနာက္ ဆီးနိတ္လႊတ္ေတာ္အမတ္၊ ေနာက္သမၼတႀကီးျဖစ္လာေသာ ေအဘရာဟမ္ လင္ကြန္းတို႔ ရွိၾက၏၊ လင္ကြန္းသည္ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈကို ယံုၾကည္ေသာ အစြန္းေရာက္မားတစ္ဦး၏ လုပ္ၾကံ မႈျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါသည္။ သူသည္ အေမရိကန္သမိုင္းတြင္ လူျဖဴ၊ လူမည္းအသားအေရာင္ခြဲျခားမႈအား အျမစ္ ျဖဳတ္ခဲ့ေသာ သမၼတႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ နိုင္ငံေရးသမားႀကီး တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါသည္။ အေမရိကန္သမၼတမ်ားတြင္ စံထားထိုက္ေသာ နိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးမွာ ဖရန္ကလင္ဒီလာနိုရုစဗဲ့ ျဖစ္၏။ သူသည္ သမၼတသက္တမ္းေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ အေရြးခံရသူလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အေမရိကန္နုိင္ငံ၏ အနိမ့္ ဆံုးအထိ က်ဆင္းေနေသာ စီးပြားေရးကို ျပန္ဆြဲတင္နိုင္ခဲ့သလို အေမရိကန္တပ္မေတာ္ကို  ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးတြင္ အနုိင္တုိက္နုိင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့၏။ အေမရိကန္ကို ႀကီးမားခ်မ္းသာေသာ နိုင္ငံအျဖစ္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့သလုိ လြတ္လပ္ေသာ ေဒသႀကီးအျဖစ္ အေမရိကန္နိုင္ငံကို ဖန္တီးခဲ့ပါသည္။ သူ၏ သမာသမတ္က်မႈ၊ ရဲရင့္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ လိမၼာပါးနပ္ေသာ နိုင္ငံေရး ပရိယာယ္တို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္နုိင္ငံသည္ ကမာၻ႔အလယ္တြင္ အင္အားႀကီး ေသာ နိုင္ငံတစ္နုိင္ငံ ျဖစ္ခဲ့၏။ ရုစဗဲ့သည္ ျပည္တြင္းျပည္ပ၌ ဒီမိုကေရစီကို အာမခံခ်က္ေပးနိုင္သလို ကမာၻတစ္ခုလံုး တြင္ ရွိေသာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးေခါင္းေဆာင္မ်ားအနက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ နိုင္ငံေရးသမားႀကီး တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔စံျပဳရေသာ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးမွာ မိုဟန္ဒတ္ခ်္ကရမ္ခ်န္ ဂႏၵီ ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ ကမာၻတြင္အၾကမ္းမဖက္ေရးလမ္းစဥ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ အနစ္နာခံခဲ့ သည့္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယနိုင္ငံ၏ အႀကီးျမတ္ဆံုးေသာ နိုင္ငံေရးသမားႀကီး တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ သူက အၾကမ္းမဖက္ေရး Nonviolence လမ္းစဥ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့၏။ ထို လမ္းစဥ္ကုိ သူသည္ ရုရွားစာေရးဆရာႀကီ ေတာ္စထရြိဳင္းထံမွ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ေတာ္စထရြိဳင္းနွင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း စာအဆက္အသြယ္ရွိၿပီး ေတာ္စထရြိဳင္း၏ အၾကမ္းမဖက္မႈ အယူဝါဒကို ယံုၾကည္ကာ ဂႏၵီက လက္ေတြ႕က်င့္သံုးခဲ့ေလသည္။ ဂႏၵီကို မဟတၱမဟုလည္း ေခၚၾကေလသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ `မဟာစိတ္ဓာတ္​​` ဟု အဓိပၸါယ္ရေလသည္။ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားကြန္ဂရက္ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားတြင္ သူသည္ ထိပ္ဆံုးမွေန၍ အိႏိၵယျပည္သူ မ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ သူကအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ျဗိတိသွ်အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲဝင္ျခင္းအား ဆန္႔က်င္ သည္။ သူ၏အဓိက တိုက္ပြဲမွာ သပိတ္ေမွာက္ျခင္း၊ က်ဴးေက်ာ္သူနယ္ခ်ဲ႕အစုိးရနွင့္ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈမရွိျခင္း၊ တန္းစီ လွည့္လည္ကာ လိုခ်င္သည္ကို ေတာင္းဆိုျခင္းမ်ားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးကို ရေအာင္ယူခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ အဂၤလန္မွ လာေသာ ျဗိတိသွ်တို႔၏ အဝတ္အထည္မ်ား၊ ပိတ္စမ်ားကို မဝတ္ဘဲဆန္႔က်င္၍ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။ ျဗိတိသွ်နယ္ ခ်ဲ႕သမား၏ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားမႈနွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို ပိတ္ပင္မႈအား ဆန္႔က်င္ျခင္းျဖင့္ လူထု ေျခက်င္လမ္းေလွ်ာက္ပြဲႀကီးကို ဆင္ႏႊဲခဲ့၏။ မိုင္ေပါင္း ၂၅ဝ (ကီလုိမီတာ ၄ဝဝ) ကို ဂႏၵီဦးေဆာင္၍ ေျခက်င္လမ္း ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ သူနွင့္အတူ အိႏၵိယျပည္သူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝင္ခဲ့ပါသည္။ ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ရဲရဲ ရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲဝင္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးေတာင္းဆိုခဲ့ရံုမက အိႏၵိယနိုင္ငံတြင္  အဆိုးဝါးဆံုးျဖစ္ေသာ ဇာတ္ခြဲျခားမႈ ကိုလည္း ဂႏၵီက တုိက္ဖ်က္ခဲ့၏။ အိႏၵိယတြင္ ဇာတ္နိမ့္၊ ဇာတ္ျမင့္ျပႆနာမွာ အလြန္ႀကီးက်ယ္လွ၏။ ေရွးနွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းကသတ္မွတ္ခဲ့ေသာ ဓေလ့ထံုစံေဟာင္း တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ဟိႏၵဴ၊ မူဆလင္ခြဲျခားမႈ ကား အဆိုးဝါးဆံုးျဖစ္ေလသည္။ နွစ္စဥ္ ဟိႏၵဴ၊ မူဆလင္သတ္ျဖတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အိႏၵိယျပည္သူ ေထာင္နွင့္ ေသာင္း နွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးခဲ့ၾကရသည္။ ဂႏၵီက ထိုသို႔ ဟိႏၵဴ၊ မူဆလင္ အဓိကရုဏ္းမ်ား ရပ္တန္႔ရန္ အစာမစားဘဲ အငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့၏။ အိႏၵိယျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ဤသို႔သတ္ျဖတ္ေနလွ်င္ သူလည္း အစာမစားဘဲ အေသခံမည္ဟု ေၾကညာ ခဲ့သျဖင့္ ဟိႏၵဴ၊ မူဆလင္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ရပ္တန္႔သြားခဲ့ပါသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ ဒုတိယလူဦးေရးအမ်ားဆံုး၊ ဆင္းရဲမႈ အမ်ားဆံုး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈအႀကီးဆံုး၊ ဗိုလ္က်မႈအမ်ားဆံုးရွိေသာ နိုင္ငံႀကီးကို တစည္းတလံုးတည္းျဖစ္ ေအာင္ စည္းရံုး၍ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေခါင္းေဆာင္နိုင္ခဲ့သူမွာ ဂႏၵီသာျဖစ္သည္။ သူသည္အလြန္ႀကီးက်ယ္ေသာ နိုင္ငံေရးသမားႀကီးတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ စာေရးဆရာဘဝထက္ နုိင္ငံေရးသမားဘဝကို ခံုမင္ခဲ့သူ တစ္ဦးမွာ သခင္သိန္းေဖေခၚ စာေရးဆရာသိန္းေဖျမင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သလို နုိင္ငံေရး၊ စာေပ၊ သတင္းစာေလာက တို႔တြင္ ထင္ရွားၿပီး ၾသဇာႀကီးမားသူလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့သလို ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ဆန္႔က်င္တုိက္ခိုက္ခဲ့၏။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလ၌ အိႏၵိယနိင္ငံသို႔သြားကာ ျဗိတိသွ်တို႔နွင့္ အတူ ျပည္တြင္းမွ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား အဆက္အသြယ္ရ ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့သည္။ ေနာင္ စစ္ၿပီးစတြင္ သူသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္လာခဲ့ သည္။ သခင္သိန္းေဖသည္ အလြန္စာေရးေကာင္းေသာ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူ၏ ‘တက္ဘုန္း ႀကီး’ ၊ ‘တက္ေခတ္နတ္ဆိုး’ စေသာ စာအုပ္မ်ားမွာ အလြန္ထင္ရွား၏။ ‘တက္ဘုန္းႀကီး’ စာအုပ္ေရးအၿပီးတြင္ သူ႔ကို တက္ဘုန္းႀကီး သိန္းေဖဟုပင္ ေခၚၾကေလသည္။ သူေရးခဲ့ေသာ “သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသား’၊ ‘အေရွ႕ကေနဝန္း ထြက္သည့္ပမာ’ ဝတၳဳႀကိီးမ်ားမွာ ျမန္မာစာေပေလာကတြင္ မွတ္တိုင္ စိုက္ထူခဲ့ေသာ စာအုပ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ‘ဗိုလ္တေထာင္’ သတင္းစာကို ထူေထာင္ကာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ေသာ သတင္းစာဆရာလည္းျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္သူက စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာထက္ နိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးအျဖစ္ သူ႔ကိုယ္သူ တန္ဖိုးထားသူ လည္းျဖစ္ပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ထုတ္ပယ္ခံရၿပီးေနာက္ ဖဆပလေခတ္တြင္ ပမညတ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အျဖစ္ အတုိက္အခံနိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္ခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးအျဖစ္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ဖဆပလ အစိုးရကို ေဝဖန္ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ သူသည္ နိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ခ်စ္သူနည္းၿပီး မုန္းသူမ်ားေသာ နုိင္ငံေရး သမားတစ္ေယာက္ဟု တခ်ိဳ႕ သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း  နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ရသည္ကို ဂုဏ္ယူခဲ့ေသာ နိုင္ငံေရးသမား တစ္ဦးျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ေနာက္ထပ္ အထင္ရွားဆံုး နုိင္ငံေရးသမားမွာ သခင္သန္းထြန္းျဖစ္ ေလသည္။ သူသည္ တကၠသိုလ္မေရာက္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးျဖစ္ကာ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို အေသြးထဲ၊ အသား ထဲမွ ယံုၾကည္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး ဆရာဒဂုန္တာရာက “သူသည္ မႏၱေလးပိုး အေပၚဖံုးပိုးလံုခ်ည္ကုိ ဝတ္ထား၏။ မ်က္နွာမွာ ခပ္လံုးလံုး အရုပ္ဆိုးသည္ဟု ေခၚရမည္။ အသားကဝါလဲ့လဲ့၊ ဆံပင္ ေကာက္ေကာက္ျဖစ္သည္။ အထူးျခားဆံုးမွာ ေခါင္းႀကီးျခင္းျဖစ္သည္။ အမူအရာမွာ သိမ္ေမြ႕၏။ စကားေျပာလွ်င္ ခပ္ေအးေအး ေျပာတတ္သည္။ အစက ထင္ထားသလို အာေပါင္အာရင္း  ဟစ္ေအာ္သူမဟုတ္။ ညင္ညင္သာသာေလသံျဖင့္ ကဗ်ာဆရာ မီလ္တန္၊ လီနင္ဝါဒ၊ ကိုိလိုနီေတာ္လွန္ေရး၊ ဘားနတ္ေရွာျပဇာတ္၊ ခ်ားလ္စ္ဒစ္ကင္း၏ ဝတၳဳ၊ ျဗိတိသွ်ပါ လီမန္၊ ဦးကုလားရာဇဝင္၊ သိပၸံေမာင္ဝ၏ ေခတ္စမ္းစာ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ရတု စေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာ၏။ ေနာက္မွ သူသည္ ဆရာျဖစ္သင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွ ထြက္ေၾကာင္း၊ သူသည္ အဂၤလိပ္စာ၊ ရာဇဝင္ စေသာ ဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင့္ ေအာင္ေၾကာင္းသိရသည္။ ထိုစဥ္အခါက သူသည္ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းကုလား ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာျပဆရာလုပ္လ်က္ရွိေလသည္။ ၁၉၃၉ က တို႔ဗမာ အစည္းအရံုးမွ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕သည္ အိႏၵိယကြန္ဂရက္၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ အရ ရမ္းဂါးသို႔ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ကိုဘဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ပါ သြားၾကသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ က သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ကို မၾကာခဏဖိတ္ၿပီး စကားေျပာေစသည္။ သခင္သန္းထြန္းကို ပြဲေတာင္းၾကသည္ဟု ဆို၏။ ဂ်ပန္ေခတ္လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီးျဖစ္စဥ္က သူ႔ဌာနတြင္လုပ္ေသာ အတြင္းဝန္မ်ားက သူ႔ကို ေလးစားၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို နားလည္ၿပီး ညာဝါးျဖန္းသန္းကာ မဆိုင္သည္ ကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မလုပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူသည္ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကို ထူေထာင္သူျဖစ္သည္။ သူနွင့္ သခင္စိုးသည္ ျမန္မာျပည္တြင္ မာ့က္စ္ဝါဒ၊ လီနင္ဝါဒကို ပထမဆံုးျဖန္႔ေသာ သူမ်ားျဖစ္သည္။ သခင္စိုးက စာေပျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးသည္။ ဆိုရွယ္ လစ္ဝါဒနွင့္ ျမန္မာျပည္၊ ကမာၻစသည္တို႔နွင့္ ယွဥ္ကာ နားလည္ေအာင္ လုပ္ေပးသူျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ေလ့လာသူတိုင္း သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ျပဳစုစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ အသီးအပြင့္နွင့္ မကင္းၾက။ သူတို႔စကားလံုးေတြကိုပင္ လူေတြက သင္အံၿပီး ေဖာက္ျပန္ေရး၊ ကလာပ္စည္း၊ လူမႈ ဆက္ဆံေရး စသည္ျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည္ဟု ေရးခဲ့ပါသည္။ သခင္သန္းထြန္းသည္ နိုင္ငံေရးသတၱဝါ လံုးလံုး လ်ားလ်ားျဖစ္၏။ ကြန္ျမဴနစ္ စစ္စစ္လည္းျဖစ္သည။္ ၁၉၄၈ ကတည္းက သူသည္ ဖဆပလအစိုးရကို  လက္နက္ဆြဲ ကိုင္ကာ ေတာခိုသူပုန္ထခဲ့သည္။ ေတာထဲ၌ပင္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခံရၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ နုိင္ငံေရးသမားတစ္ ဦးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ထင္ရွားၿပီး ခ်စ္သူမ်ား ရွိသလို မုန္းသူမ်ားသည္ဟု ေျပာရေလာက္ ေသာနုိင္ငံေရးသမားမ်ား ရွိပါသည္။ ဥပမာ - သခင္စိုး၊ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔မွာ အခ်စ္ခံ၊ အမုန္းခံၾကား တြင္ ရွိသူမ်ား၊ တခ်ိဳ႕က အမုန္းမ်ားခံရသူမ်ားဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ၾက၏။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သူတို႔အားလံုးသည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားေရာ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကိုပါ တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နုိင္ငံတုိင္း၏ သမုိင္းမ်ားမွာပင္ျဖစ္ေစ၊ ကမာၻ႕သမုိင္းတြင္ပင္ျဖစ္ေစ နုိင္ငံေရးသမားမ်ား သည္ အေရးႀကီးေသာ အခန္းက႑မွေန၍ နိုင္ငံကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့သလို ကမာၻႀကီးကိုလည္း ေျပာင္းလဲေစခဲ့ပါသည္။ ဟစ္တလာလို၊ မူဆိုလီနီလို၊ တုိဂ်ိဳလို ဖက္ဆစ္ဝါဒကို ကမာၻတြင္မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးကာ ကမာၻႀကီးကို မီးေလာင္တိုက္သြင္း ခဲ့သူမ်ားလည္း ရွိၾကေပသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ နုိင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ သမုိင္းကို ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ကား မည္သူမွ် ျငင္းကြယ္၍မရနိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ နိုင္ငံေရးသမားဆိုးကို လူထုကပစ္ပယ္ကာ နိုင္ငံေရးသမား ေကာင္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို႔သာ လုိအပ္ပါသည္။