ေၾသာ္… အေဆာင္ေဆာင္ နန္းေတြ၊ ၾကငွန္းေတြႏွင့္ ေနာ၊ အေခါင္မျမန္းခင္က၊ ေအာင္စာတမ္း ခ်ိဳ႕ေစဘို႔၊ ေအာင္ပန္ညိဳ႕ရရွာတဲ့၊ ေတာင္တမန္း တို႔ဗမာမွာ အေဟာင္းသံသရာ အငုတ္ေတြနဲ႔၊ ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ သူတို႔ ကံၾကမၼာ အလုပ္ေပထင့္၊ ေသာင္းျမန္ မရဏာစမုတ္မွာေတာ့ ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္၊ ေဒါင္းလံပု၀ါအုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္ခ်င္။ ေၾသာ္…. တပည့္အရင္းေတြမို႔၊ က၀ိမတင္းႏိုင္ဘုကြဲ႔၊ သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ၿပီး၊ ခက္ကၿပီး လက္ဆည္လို႔ မရႏိုင္ဘု၊ ေသာက ဘေလာင္ဆူေတာ့၊ ေတာင္ဇမၺဴ ပုဂံေခတ္ဆီက၊ ယေခါင္မူ ယမန္သနစ္ေတြ႔ေပါ့၊ ရန္အျဖစ္ မကြဲ႔ မေႏွးသေနာ္ တေသာင္း ဒီဇမၺဴ ရမ္းေနၾက၊ က်န္ရစ္တဲ့ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူရဲ႕ နန္းကိုျဖင့္၊ လူၾကမ္းေျပေတြ၊ ၾကမ္းလာရမ္းလာတဲ့ အေရးတြင္မွ၊ ေဘးအေပါင္းႀကီးစြာ ေ၀ဒနာအစံုနဲ႔၊ ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသရွာပံုရဲ႕ျပင္၊ ေရႊျမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္း သမၼတေတြနဲ႔၊ သတင္းလွတဲ့ အင္း၀ရာဇာအမြန္ သာလြန္မင္းကိုမွ၊ သားရင္း ရွင္တရုတ္ကယ္က၊ ရွင္ဘုရင္လုပ္မယ္ အက်ယ္ဇယားတြင္ျဖင့္၊ ဒ၀ယ္သားေတြ ဗိုလ္၀င္ခံလို႔မို႔၊ ဟိုအရင္ယမန္ နန္းေတာ္စီးစဥ္က၊ အပ်က္ႀကီး ပ်က္ကာ အသက္ခႏၶာေတြဆံုးပံုနဲ႔၊ တထံုးေနာက္တနဲ႔မွာေတာ့၊ မင္းရဲရႏၱမိတ္ခမ်ာမွာ ညီသနင္းေပပါ့၊ ျပည္မင္း ဂုဏ္ခံလို႔၊ မႈန္မႈန္ဆန္ဆန္ ပုန္ကန္တဲ့အတိုင္းရဲ႕ျပင္၊ တလိုင္းနယ္ ေရႊျပည္တခြင္မေတာ့၊ ဓမၼေစတီဘုရင္လက္ထက္တုန္းဆီက၊ လက္ရံုးရည္ တသိန္းလွ်မ္းေပတဲ့၊ သမိန္ဘရမ္းဆိုသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုျဖင့္၊ မဟုတ္တရုတ္အေကာင္ ေတေလတေစး ကိုက္တာနဲ႔၊ ေၾသာ္…. ေဖြေဖြရွာရွာ မေက်စရာေပေပါ့ေႏွာ၊ မေရမရာ ေသရြာဆိုက္သလိုေပါ့၊ အခိုက္အခါ တူလို႔မို႔၊ ဆရာတမူ မၾကာမၾကာ လြမ္းရပါတဲ့၊ ဘမရာအဆူဆူ ၾကာၾကငွန္းေတြနဲ႔၊ ျမန္မာဇမၺဴ အညာမန္းတြင္ျဖင့္ ငါတလူ ငါသရမ္းေရာ့မဟဲ့လို႔၊ သာခန္း ပလင္ ညႊန္းၿပီး၊ ျမင္ကြန္းပိုင္ သူပုန္ထစဥ္က၊ ၾကံဳရသူ မသာေတာ္နဲ႔၊ ပမာေသာ္ တူတယ္လို႔ ႏိႈင္းမိတယ္၊ ရိုင္းသနဲ႔ အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္၊ စကိုင္းတပဲ့ ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ေတြ႔နဲ႔၊ မိႈင္းရဲ႕ စိတ္ထင္။ နန္းၿမိဳ႕တည္ရန္၊ မွန္းလို႔ ရည္ကာသန္တဲ့၊ ညီလာခံဗိုလ္ရႈပြဲတြင္မွ၊ ထိုထိုလူခပဲကို မၾကည္ညိဳတဲ့၊ ၀တီအလို တေျဖးေျဖး ရူးမဟဲ့လို႔၊ တေႏြးေႏြး မူးမူးၿပီး ေခြးဘီးလူးလို အေကာင္မိုက္ေတြက၊ ေၾသာ္… အေမွာင္စရိုက္ကယ္ႏွင့္၊ ေျပာင္ေျပာင္ဘဲ မိုက္မေပါ့လို႔၊ ေျဗာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီ ယၾတာအခ်ိန္နဲ႔ ဇာတာမွိန္လို႔မို႔၊ ဂဏာမၿငိမ္ တာ၀တိန္ယြန္းၾကေပါ့၊ ေျဖမၾကည့္ ေနရီေတာ့လြမ္းေစဘို႔၊ ျမန္မာျပည္ေပၚကို ဓမၼစည္ေတာ္ ရႊန္းခ်ိန္မိုး၊ အစြမ္းကုန္ သည္တခါျဖင့္၊ ျပည္ရြာ ညီညာဘို႔ အလုပ္ေပပါ့၊ သုသာန္ တံခြန္ေစာင္းရရွာတဲ့၊ ရုပ္အက်န္ခုႏွစ္ေလာင္းရယ္ႏွင့္၊ အလြန္ေကာင္းစြာ ကမၻာ့တည္မည့္၊ အာဇာနည္ဗိမာန္ ပုထိုးကိုျဖင့္၊ ပါရမီ အဓိဌာန္းတမ်ိဳးရယ္ႏွင့္၊ ရွိခိုးကာ ဆရာကန္႔ေတာ္ခ်င္ရဲ႕၊ ျမန္မာမေတာ့ ပူစရာဘို႔၊ တဗ်ဴဟာ ေအာင္ခမန္းတြင္မွ၊ လူမသမာ အေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႔၊ ေသာင္ကမ္းမို႔မို႔ဆီက၊ ေဖာင္နန္းကူးတို႔ႏွင့္ အေၾကဒဂုန္တည္းဟူေသာ ေရစုန္ေမ်ာေလရဲ႕၊ ေၾသာ္…. ေတာင္နန္းေျမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ၾကငွန္းနဲ႔၊ အေခါင္ မျမန္းရင္ခင္က ေအာင္ပန္းညိဳ႕ရရွာတဲ့၊ ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသပံု ႏွေျမာ။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း