နားမၾကားသူေတြအတြက္ အခမဲ့ ပညာသင္ေက်ာင္း
DVB
·
June 7, 2014
နားမၾကားသူေတြ ပညာသင္ၾကားနိုင္ဖို႔အတြက္ အခမဲ့ အေျခခံပညာသင္ေက်ာင္းတခုကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါတယ္။
အၾကားအာရံု မသန္စြမ္းသူေတြအတြက္ ဖြင့္ထားတဲ့ေက်ာင္းထဲ စ၀င္လိုက္ရင္ပဲ ၿမိဳ႕ရြာရပ္ကြက္ေတြ ထဲက ေက်ာင္းေတြလို ကေလးေတြရဲ႕ စာအံသံေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားသံေတြကေတာ့ ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဒီေက်ာင္းေနရာႀကီးဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ဆရာေတြၾကားမွာေတာ့ သူတို႔ခ်င္းပဲ နားလည္ၾကတဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ ဆူညံေနၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔က အၾကားအာရံု မသန္စြမ္းသူေတြအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္း ရွိရာ အမွတ္ ၃၄ (အက္ဖ္ဂ်ီ)၊ အိုးစု ၃ လမ္း တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွာ ပထမရက္ ေက်ာင္းတက္နဲ႔ ေက်ာင္းအပ္ လက္ခံေနၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းအသစ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အရာရာတိုင္းဟာ သစ္လြင္ေနၿပီး ေက်ာင္းအေရွ႕မွာ နိုင္ငံေတာ္အလံ က တလူလူလြင့္ေနတာလည္း ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။
စာသင္ခန္းေပါင္း ၆ ခန္း ရွိၿပီး အေျခခံပညာ သူငယ္တန္းကေန စတုတၳတန္းအထိ သင္ၾကားေပး ေနတဲ့အျပင္ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာလဲ နယ္ကလာသူေတြအတြက္ အေဆာင္ေတြ ထားၿပီး အခမဲ့ သင္ၾကားေပးမွာ ျဖစ္လို႔ ၂ ထပ္တိုက္ခံအျဖစ္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္ လက္ခံႏိုင္တဲ့ေက်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းအပ္ လက္ခံတဲ့ ဒီေန႔မွာပဲ ပညာလာသင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေက်ာင္းသူ ၂၄ ေယာက္ ရွိတယ္လို႔ ဆရာမႀကီးက ေျပာပါတယ္။
ဆရာမႀကီး ေဒၚစုျမတ္ႏြယ္ ကေတာ့ နားမၾကားကေလးေတြဟာ သာမန္ကေလးေတြလို အတူတူပဲ ျဖစ္ၿပီး ဒီလို ေက်ာင္းေတြ ေပၚလာျခင္းက ကေလးေတြကို လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း အမ်ားနည္းတူ ၀င္ဆံ့လာမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“နားမၾကားကေလးေတြက သာမန္ကေလးေတြနဲ႔ အတူတူပဲေလ။ သူတို႔မွာ အတားအဆီး ျဖစ္ေနတာ ဘာသာ စကားပဲေလ။ က်မတို႔လည္း အခုေန ႏိုင္ငံျခားသြားလို႔ တရုတ္စကား မတတ္ဘူးဆိုရင္ က်မတို႔လည္း ဘာသာစကား အတားအဆီးျဖစ္ေနတာ။ နားမၾကားတဲ့ ကေလးေတြကလည္း ဘာသာစကား အတားအဆီး ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးတမ်ဳိးပဲေပါ့။ ဘာသာစကား ကိုသာ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ အတားအဆီး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုေက်ာင္းေတြ ေပၚလာျခင္းအားျဖင့္ အမ်ားနည္းတူ ကေလးေတြ သင္ယူႏိုင္မယ္။”
ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူဦးေရးရဲ႕ ၂ ဒသမ ၃၂ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္တဲ့ ၁၃ သိန္းခန္႔ဟာ မသန္စြမ္းသူေတြ ျဖစ္ၿပီး မသန္စြမ္းသူေတြရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ နားမၾကားသူေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဒီလို စာသင္ေက်ာင္းေတြက နည္းပါးေနပါေသးတယ္။
အရင္တုန္းက မႏၱေလးမွာ လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ဖြင့္တဲ့ ေက်ာင္းတခုတည္းသာ ရွိရာက အခု ပညာသင္နွစ္မွာမွ စတင္ ဖြင့္လွစ္လိုက္တဲ့ နားမၾကားသူေတြရဲ႕ အခမဲ့ ေက်ာင္းဟာ ဒုတိယေျမာက္ေက်ာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အတိုင္းအတာမွာ စာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ ေမရီခ်က္(ပ္)မင္း နားမၾကားေသာ ကေလးမ်ားေက်ာင္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေၾကာင္း လူမႈ၀န္ထမ္းဦးစီးဌာန လက္ေထာက္ညႊန္မွဴး ေဒၚယုယုေဆြက ခုလို ေျပာပါတယ္။
“ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အတိုင္းအတာမွာ စာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ ေမရီခ်က္(ပ္)မင္း နားမၾကားေသာ ကေလးမ်ားေက်ာင္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ ႏွစ္စဥ္ နားမၾကားေသာ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ နယ္က လူေတြကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အခု ဒီေက်ာင္းကို ဖြင့္မယ္။ ၂၀၁၄ - ၁၅ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ေန႔ေက်ာင္းကိုပဲ လက္ခံႏိုင္မယ္။ နယ္က လူေတြအတြက္ အေဆာင္ကို ၂၀၁၅-၁၆ ပညာသင္ႏွစ္မွာ လက္ခံမယ္။”
ၾကည့္ျမင္တိုင္တဘက္ကမ္းမွာေနတဲ့ ေဒၚလွနုထြန္းကေတာ့ အၾကားအာရံု မသန္စြမ္းသူ သမီးေလးကို တာေမြကေက်ာင္းအထိ ေလွစီး၊ ကားစီးၿပီး အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔သားအမိကို ဆရာနဲ႔ ဆရာမေတြကလည္း ခ်စ္ၾကသလို ေက်ာပိုးအိတ္ေတြလည္း ၀ယ္ေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဒၚလွနုထြန္း က သားသမီးေတြကို ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို႔ နားမၾကားတဲ့ သူသမီးေလးကို တခ်က္ၾကည့္ရင္း ခုလို ေျပာပါတယ္။
“ကေလးေတြကို ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္တယ္။ ပညာတတ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔အေနနဲ႔ ကေလးေတြဘက္ကို ျပန္လွည့္မၾကည့္ႏုိင္တဲ့ အဆင့္ျဖစ္ေနတယ္။ တဖက္တလမ္းက စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရွာေဖြေနရတယ္။”
သူ႔မွာ သားသမီး ၅ ေယာက္ ရွိၿပီး နားမၾကားတဲ့ သမီးေလး စုလဲ့၀င္းေထြးထက္ဆိုးတဲ့ ပိုလီယို ျဖစ္ေနတဲ့ ၁၄ နွစ္ အရြယ္ အႀကီးဆံုးသားႀကီးတေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။
သူသမီးေလးအတြက္ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အဆင္ေျပေပမယ့္ သူသားႀကီးလိုမ်ိဳးအတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းေတြကလဲ လက္မခံလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဒၚလွနုထြန္းက သူသားႀကီးအတြက္ တခုခုေတာ့ လုပ္ေပးရဦးမယ္လို႔ ေက်ာင္းအခန္းနားက ဆရာမ တေယာက္နဲ႔ ေျပာရင္း ေက်ာင္းဆင္းၿပီမို႔ နားမၾကားတဲ့သမီးေလးကို လက္ဆြဲရင္း ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဒီေက်ာင္းေနရာႀကီးဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ဆရာေတြၾကားမွာေတာ့ သူတို႔ခ်င္းပဲ နားလည္ၾကတဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ ဆူညံေနၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔က အၾကားအာရံု မသန္စြမ္းသူေတြအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္း ရွိရာ အမွတ္ ၃၄ (အက္ဖ္ဂ်ီ)၊ အိုးစု ၃ လမ္း တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွာ ပထမရက္ ေက်ာင္းတက္နဲ႔ ေက်ာင္းအပ္ လက္ခံေနၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းအသစ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အရာရာတိုင္းဟာ သစ္လြင္ေနၿပီး ေက်ာင္းအေရွ႕မွာ နိုင္ငံေတာ္အလံ က တလူလူလြင့္ေနတာလည္း ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။
စာသင္ခန္းေပါင္း ၆ ခန္း ရွိၿပီး အေျခခံပညာ သူငယ္တန္းကေန စတုတၳတန္းအထိ သင္ၾကားေပး ေနတဲ့အျပင္ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာလဲ နယ္ကလာသူေတြအတြက္ အေဆာင္ေတြ ထားၿပီး အခမဲ့ သင္ၾကားေပးမွာ ျဖစ္လို႔ ၂ ထပ္တိုက္ခံအျဖစ္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္ လက္ခံႏိုင္တဲ့ေက်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းအပ္ လက္ခံတဲ့ ဒီေန႔မွာပဲ ပညာလာသင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေက်ာင္းသူ ၂၄ ေယာက္ ရွိတယ္လို႔ ဆရာမႀကီးက ေျပာပါတယ္။
ဆရာမႀကီး ေဒၚစုျမတ္ႏြယ္ ကေတာ့ နားမၾကားကေလးေတြဟာ သာမန္ကေလးေတြလို အတူတူပဲ ျဖစ္ၿပီး ဒီလို ေက်ာင္းေတြ ေပၚလာျခင္းက ကေလးေတြကို လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း အမ်ားနည္းတူ ၀င္ဆံ့လာမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“နားမၾကားကေလးေတြက သာမန္ကေလးေတြနဲ႔ အတူတူပဲေလ။ သူတို႔မွာ အတားအဆီး ျဖစ္ေနတာ ဘာသာ စကားပဲေလ။ က်မတို႔လည္း အခုေန ႏိုင္ငံျခားသြားလို႔ တရုတ္စကား မတတ္ဘူးဆိုရင္ က်မတို႔လည္း ဘာသာစကား အတားအဆီးျဖစ္ေနတာ။ နားမၾကားတဲ့ ကေလးေတြကလည္း ဘာသာစကား အတားအဆီး ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးတမ်ဳိးပဲေပါ့။ ဘာသာစကား ကိုသာ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ အတားအဆီး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုေက်ာင္းေတြ ေပၚလာျခင္းအားျဖင့္ အမ်ားနည္းတူ ကေလးေတြ သင္ယူႏိုင္မယ္။”
ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူဦးေရးရဲ႕ ၂ ဒသမ ၃၂ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္တဲ့ ၁၃ သိန္းခန္႔ဟာ မသန္စြမ္းသူေတြ ျဖစ္ၿပီး မသန္စြမ္းသူေတြရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ နားမၾကားသူေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဒီလို စာသင္ေက်ာင္းေတြက နည္းပါးေနပါေသးတယ္။
အရင္တုန္းက မႏၱေလးမွာ လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ဖြင့္တဲ့ ေက်ာင္းတခုတည္းသာ ရွိရာက အခု ပညာသင္နွစ္မွာမွ စတင္ ဖြင့္လွစ္လိုက္တဲ့ နားမၾကားသူေတြရဲ႕ အခမဲ့ ေက်ာင္းဟာ ဒုတိယေျမာက္ေက်ာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အတိုင္းအတာမွာ စာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ ေမရီခ်က္(ပ္)မင္း နားမၾကားေသာ ကေလးမ်ားေက်ာင္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေၾကာင္း လူမႈ၀န္ထမ္းဦးစီးဌာန လက္ေထာက္ညႊန္မွဴး ေဒၚယုယုေဆြက ခုလို ေျပာပါတယ္။
“ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အတိုင္းအတာမွာ စာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ ေမရီခ်က္(ပ္)မင္း နားမၾကားေသာ ကေလးမ်ားေက်ာင္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ ႏွစ္စဥ္ နားမၾကားေသာ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ နယ္က လူေတြကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အခု ဒီေက်ာင္းကို ဖြင့္မယ္။ ၂၀၁၄ - ၁၅ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ေန႔ေက်ာင္းကိုပဲ လက္ခံႏိုင္မယ္။ နယ္က လူေတြအတြက္ အေဆာင္ကို ၂၀၁၅-၁၆ ပညာသင္ႏွစ္မွာ လက္ခံမယ္။”
ၾကည့္ျမင္တိုင္တဘက္ကမ္းမွာေနတဲ့ ေဒၚလွနုထြန္းကေတာ့ အၾကားအာရံု မသန္စြမ္းသူ သမီးေလးကို တာေမြကေက်ာင္းအထိ ေလွစီး၊ ကားစီးၿပီး အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔သားအမိကို ဆရာနဲ႔ ဆရာမေတြကလည္း ခ်စ္ၾကသလို ေက်ာပိုးအိတ္ေတြလည္း ၀ယ္ေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဒၚလွနုထြန္း က သားသမီးေတြကို ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို႔ နားမၾကားတဲ့ သူသမီးေလးကို တခ်က္ၾကည့္ရင္း ခုလို ေျပာပါတယ္။
“ကေလးေတြကို ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္တယ္။ ပညာတတ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔အေနနဲ႔ ကေလးေတြဘက္ကို ျပန္လွည့္မၾကည့္ႏုိင္တဲ့ အဆင့္ျဖစ္ေနတယ္။ တဖက္တလမ္းက စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရွာေဖြေနရတယ္။”
သူ႔မွာ သားသမီး ၅ ေယာက္ ရွိၿပီး နားမၾကားတဲ့ သမီးေလး စုလဲ့၀င္းေထြးထက္ဆိုးတဲ့ ပိုလီယို ျဖစ္ေနတဲ့ ၁၄ နွစ္ အရြယ္ အႀကီးဆံုးသားႀကီးတေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။
သူသမီးေလးအတြက္ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အဆင္ေျပေပမယ့္ သူသားႀကီးလိုမ်ိဳးအတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းေတြကလဲ လက္မခံလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဒၚလွနုထြန္းက သူသားႀကီးအတြက္ တခုခုေတာ့ လုပ္ေပးရဦးမယ္လို႔ ေက်ာင္းအခန္းနားက ဆရာမ တေယာက္နဲ႔ ေျပာရင္း ေက်ာင္းဆင္းၿပီမို႔ နားမၾကားတဲ့သမီးေလးကို လက္ဆြဲရင္း ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
