ေက်ာင္းလခေပးရန္ စြန့္ပစ္ပစၥည္းမ်ား အသံုးျပုေနသည့္ အင္ဒိုနီး႐ွားေက်ာင္း
DVB
·
December 3, 2013
အသက္ ၅ နွစ္္အ႐ြယ္ အီဖရန္က အိမ္မွာ ျပန္ျပီး အသံုးျပုလို့ရတဲ့ အမိႈက္ေတြကို ေ႐ြးရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့ သူအေမ ယူလီရာနာနားမွာ ကစားေနပါတယ္။
[caption id="attachment_47557" align="alignleft" width="300"]
အင္ဒိုနီး႐ွား႐ွိ မူလတန္းေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ကေလးငယ္မ်ား စာသင္ၾကားေနစဥ္[/caption] အိမ္႐ွင္မ ယူလီရာနာက သူကေလးရဲ့ ေက်ာင္းလခေတြ ေပးဖို့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို သံုးတယ္လို့ ေျပာပါတယ္။ “က်မက အဲဒါေတြကို စုေဆာင္းရံုပါပဲ။ နို့ကတ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဒီလို ပလစ္စတစ္ဘူးေတြ ေပါ့႐ွင္။ ေက်ာင္းလခ ေပးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ က်မက အဲဒါေတြကို ေက်ာင္းကို ယူသြားမွာပါ။” အီဖရန္က အခု အေနာက္ဂ်ာဗား ဒီေပါ့ခ္က ပုဂၢလိက မူၾကိုေက်ာင္းတခုမွာ ပညာ သင္ယူေနပါတယ္။ မနွစ္က ဆင္းရဲသားမိသားစုေတြဟာ ျပန္သံုးနုိင္တဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို သံုးျပီး ေက်ာင္းလခ ေပးနုိင္တယ္လို့ ေက်ာင္းက ေၾကညာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္သက္သာရာ ရသြားခဲ့ပါတယ္လို့ ယူလီရာနာက ေျပာပါတယ္။ အီဖရန္ရဲ့အေဖက အစိုးရေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ယာယီ လုပ္သားတေယာက္ လုပ္ေနျပီး သူကေတာ့ လူေတြရဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ျပီး ၀င္ေငြ ႐ွာေနရတယ္လုိ့ ယူလီရာနာက ေျပာပါတယ္။ “က်မ ေယာက်္ားက လတိုင္း လစာ မရပါဘူး။ တခါတရံ ၃ လ ၁ ခါ ေလာက္ပဲ ရပါတယ္။ တကယ္လို့ က်မက အဲဒီေလာက္ ၾကာေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ရျပီဆိုရင္ က်မတို့ ဒုကၡေရာက္ ရတာေပါ့႐ွင္။” ေက်ာင္း စဖြင့္တဲ့ေန့မွာ ကေလး ၄၀ ေလာက္က သူတို့ရဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို သင္ဖို့ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဒီေန့ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက သူတို့ရဲ့ မိဘေတြက စုေဆာင္းထားတဲ့ ပလစ္စတစ္ ဘူးေတြနဲ့ အဖံုးေတြကို သံုးျပီး စာသင္ၾကားေနၾကပါျပီလို့ ဆရာကီကီက ေျပာပါတယ္။ “က်မတို့က အဖံုးေတြကို ကစားနည္းတခုကို ဖန္တီးေပးဖို့ အသံုးခ်ပါတယ္။ အကၡရာ စာလံုးေတြနဲ့ နံပါတ္ေတြကို ဖန္တီးဖို့ ပန္းေတြ၊ ကားေတြကို ဖန္တီးဖို့ အဖံုးေတြနဲ့ ကစားကြင္းကို သံုးနုိင္ပါတယ္။” ေက်ာင္းဆင္းလို့ ကေလးေတြ အိမ္ျပန္သြားၾကေပမယ့္ ဆရာေတြ အတြက္ကေတာ့ ေနာက္လုပ္ငန္းေတြက ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဒီေန့ ျပန္သံုးလို့ ရတဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြ အားလံုးကို အမိႈက္ စုေဆာင္းသူေတြ ျပန္သံုးစြဲဖို့ မလုပ္ခင္ ေ႐ြးခ်ယ္သန့္႐ွင္းဖို့ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုေတြ ေက်ာင္းလခအျဖစ္ ျပန္လည္သံုးစဲြနိုင္ဖို့ အိမ္ေတြက စြန့္ပစ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို အသံုးျပုနိုင္တဲ့အေတြးကို ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္ မာမူဒါ ကာရာ၀တီက ရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္ မာမူဒါ ကာရာ၀တီက ကေလးေတြရဲ့ အေစာပိုင္း ပညာေရးကို လူတိုင္း တတ္နုိင္ေစခ်င္တယ္လို့ ေျပာပါတယ္။ “က်မတို့က ကေလးေတြ ေက်ာင္းသြားဖို့ နည္းလမ္းေတြကို ႐ွာေဖြရပါမယ္။ ဒီလိုမွပဲ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုေတြက ကေလးေတြဟာ မ်ားလွတဲ့ ေက်ာင္းလခေတြ ေပးစရာမလိုဘဲ တျခားကေလးေတြလို ပညာရနုိင္မွာေပါ့႐ွင္။ က်မတို့ဆီမွာ တျခား စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြနဲ့ ယွဥ္ရင္ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့ ျပန္အသံုးျပုနိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို လူတိုင္းက စြန့္ထုတ္ေနတာပဲ႐ွင္။ ဇီ၀ စြန့္ပစ္ပစၥည္း ဟာလည္း အသံုး၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို့က အဲဒါေတြကို ျပုျပင္ေပးရပါမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေက်ာင္းမွာ လူတိုင္းက ျပန္အသံုးျပုနိုင္တဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို အသံုးျပုနုိင္သေလာက္ ေပးနုိင္ၾကပါတယ္။” မိဘေတြဆီက ျပန္အသံုးျပုလို့ရတဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္း ၄ ကီလိုဂရမ္အထိ ေန့တိုင္း လက္ခံ ရ႐ွိပါတယ္လို့ ေက်ာင္းဆရာ အနီက ေျပာပါတယ္။ “သက္မဲ့ ဇီ၀စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို စုေဆာင္းရတာက လြယ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို့လဲ ဆိုေတာ့ လူတိုင္းက ေနတိုင္း စြန့္ပစ္ေနၾကတာပဲေလ။ ေနာက္ က်မတို့က တျခား ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း သူတို့ ေပးနုိင္သေလာက္ ေပးဖို့ ေျပာထားပါတယ္။ ေနာက္ က်မတို့က အမိႈက္ေတြကို ေရာင္းခ်လို့ ရတဲ့ေငြနဲ့ ေက်ာင္းရဲ့ က်န္တာေတြကိုလည္း ကူညီ ေထာက္ပံ့ေပးပါတယ္။” ေက်ာင္းရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္ မာမူဒါရဲ့ ေယာက်္ား အီရီယန္းတိုက “ေက်ာင္းဆိုတာက အရမ္းၾကီး အကုန္အက် မ်ားဖို့ မလိုဘူးေလ။ ပိုျပီးအေရးၾကီးတာက ပညာေရးရဲ့အရည္အေသြးပါဗ်ာ။ ေက်ာင္းတေက်ာင္းရဲ့ အရည္အေသြးကို ေက်ာင္းလခက အဆံုးအျဖတ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဆရာေတြနဲ့ ဖန္တီး တည္ေဆာက္မႈေပၚမွာပဲ မူတည္တာပါ” လို့ ေျပာပါတယ္။ မာမူဒါကေတာ့ တျခားေက်ာင္းေတြကလည္း အဲဒီလုိမ်ိုး လုပ္လာဖို့ စိတ္ကူးရလာမယ္လို့ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ အင္ဒရာနာစူ႐ွင္းက အာ႐ွေဒသ သတင္းေဆာင္းပါးက႑အတြက္ အင္ဒိုနီး႐ွားနိုင္ငံ ဂ်ကာတာကေန သတင္းေပးပို့ ထားပါတယ္။
အင္ဒိုနီး႐ွား႐ွိ မူလတန္းေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ကေလးငယ္မ်ား စာသင္ၾကားေနစဥ္[/caption] အိမ္႐ွင္မ ယူလီရာနာက သူကေလးရဲ့ ေက်ာင္းလခေတြ ေပးဖို့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို သံုးတယ္လို့ ေျပာပါတယ္။ “က်မက အဲဒါေတြကို စုေဆာင္းရံုပါပဲ။ နို့ကတ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဒီလို ပလစ္စတစ္ဘူးေတြ ေပါ့႐ွင္။ ေက်ာင္းလခ ေပးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ က်မက အဲဒါေတြကို ေက်ာင္းကို ယူသြားမွာပါ။” အီဖရန္က အခု အေနာက္ဂ်ာဗား ဒီေပါ့ခ္က ပုဂၢလိက မူၾကိုေက်ာင္းတခုမွာ ပညာ သင္ယူေနပါတယ္။ မနွစ္က ဆင္းရဲသားမိသားစုေတြဟာ ျပန္သံုးနုိင္တဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို သံုးျပီး ေက်ာင္းလခ ေပးနုိင္တယ္လို့ ေက်ာင္းက ေၾကညာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္သက္သာရာ ရသြားခဲ့ပါတယ္လို့ ယူလီရာနာက ေျပာပါတယ္။ အီဖရန္ရဲ့အေဖက အစိုးရေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ယာယီ လုပ္သားတေယာက္ လုပ္ေနျပီး သူကေတာ့ လူေတြရဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ျပီး ၀င္ေငြ ႐ွာေနရတယ္လုိ့ ယူလီရာနာက ေျပာပါတယ္။ “က်မ ေယာက်္ားက လတိုင္း လစာ မရပါဘူး။ တခါတရံ ၃ လ ၁ ခါ ေလာက္ပဲ ရပါတယ္။ တကယ္လို့ က်မက အဲဒီေလာက္ ၾကာေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ရျပီဆိုရင္ က်မတို့ ဒုကၡေရာက္ ရတာေပါ့႐ွင္။” ေက်ာင္း စဖြင့္တဲ့ေန့မွာ ကေလး ၄၀ ေလာက္က သူတို့ရဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို သင္ဖို့ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဒီေန့ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက သူတို့ရဲ့ မိဘေတြက စုေဆာင္းထားတဲ့ ပလစ္စတစ္ ဘူးေတြနဲ့ အဖံုးေတြကို သံုးျပီး စာသင္ၾကားေနၾကပါျပီလို့ ဆရာကီကီက ေျပာပါတယ္။ “က်မတို့က အဖံုးေတြကို ကစားနည္းတခုကို ဖန္တီးေပးဖို့ အသံုးခ်ပါတယ္။ အကၡရာ စာလံုးေတြနဲ့ နံပါတ္ေတြကို ဖန္တီးဖို့ ပန္းေတြ၊ ကားေတြကို ဖန္တီးဖို့ အဖံုးေတြနဲ့ ကစားကြင္းကို သံုးနုိင္ပါတယ္။” ေက်ာင္းဆင္းလို့ ကေလးေတြ အိမ္ျပန္သြားၾကေပမယ့္ ဆရာေတြ အတြက္ကေတာ့ ေနာက္လုပ္ငန္းေတြက ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဒီေန့ ျပန္သံုးလို့ ရတဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြ အားလံုးကို အမိႈက္ စုေဆာင္းသူေတြ ျပန္သံုးစြဲဖို့ မလုပ္ခင္ ေ႐ြးခ်ယ္သန့္႐ွင္းဖို့ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုေတြ ေက်ာင္းလခအျဖစ္ ျပန္လည္သံုးစဲြနိုင္ဖို့ အိမ္ေတြက စြန့္ပစ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို အသံုးျပုနိုင္တဲ့အေတြးကို ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္ မာမူဒါ ကာရာ၀တီက ရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္ မာမူဒါ ကာရာ၀တီက ကေလးေတြရဲ့ အေစာပိုင္း ပညာေရးကို လူတိုင္း တတ္နုိင္ေစခ်င္တယ္လို့ ေျပာပါတယ္။ “က်မတို့က ကေလးေတြ ေက်ာင္းသြားဖို့ နည္းလမ္းေတြကို ႐ွာေဖြရပါမယ္။ ဒီလိုမွပဲ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုေတြက ကေလးေတြဟာ မ်ားလွတဲ့ ေက်ာင္းလခေတြ ေပးစရာမလိုဘဲ တျခားကေလးေတြလို ပညာရနုိင္မွာေပါ့႐ွင္။ က်မတို့ဆီမွာ တျခား စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြနဲ့ ယွဥ္ရင္ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့ ျပန္အသံုးျပုနိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို လူတိုင္းက စြန့္ထုတ္ေနတာပဲ႐ွင္။ ဇီ၀ စြန့္ပစ္ပစၥည္း ဟာလည္း အသံုး၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို့က အဲဒါေတြကို ျပုျပင္ေပးရပါမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေက်ာင္းမွာ လူတိုင္းက ျပန္အသံုးျပုနိုင္တဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို အသံုးျပုနုိင္သေလာက္ ေပးနုိင္ၾကပါတယ္။” မိဘေတြဆီက ျပန္အသံုးျပုလို့ရတဲ့ စြန့္ပစ္ပစၥည္း ၄ ကီလိုဂရမ္အထိ ေန့တိုင္း လက္ခံ ရ႐ွိပါတယ္လို့ ေက်ာင္းဆရာ အနီက ေျပာပါတယ္။ “သက္မဲ့ ဇီ၀စြန့္ပစ္ပစၥည္းေတြကို စုေဆာင္းရတာက လြယ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို့လဲ ဆိုေတာ့ လူတိုင္းက ေနတိုင္း စြန့္ပစ္ေနၾကတာပဲေလ။ ေနာက္ က်မတို့က တျခား ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း သူတို့ ေပးနုိင္သေလာက္ ေပးဖို့ ေျပာထားပါတယ္။ ေနာက္ က်မတို့က အမိႈက္ေတြကို ေရာင္းခ်လို့ ရတဲ့ေငြနဲ့ ေက်ာင္းရဲ့ က်န္တာေတြကိုလည္း ကူညီ ေထာက္ပံ့ေပးပါတယ္။” ေက်ာင္းရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္ မာမူဒါရဲ့ ေယာက်္ား အီရီယန္းတိုက “ေက်ာင္းဆိုတာက အရမ္းၾကီး အကုန္အက် မ်ားဖို့ မလိုဘူးေလ။ ပိုျပီးအေရးၾကီးတာက ပညာေရးရဲ့အရည္အေသြးပါဗ်ာ။ ေက်ာင္းတေက်ာင္းရဲ့ အရည္အေသြးကို ေက်ာင္းလခက အဆံုးအျဖတ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဆရာေတြနဲ့ ဖန္တီး တည္ေဆာက္မႈေပၚမွာပဲ မူတည္တာပါ” လို့ ေျပာပါတယ္။ မာမူဒါကေတာ့ တျခားေက်ာင္းေတြကလည္း အဲဒီလုိမ်ိုး လုပ္လာဖို့ စိတ္ကူးရလာမယ္လို့ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ အင္ဒရာနာစူ႐ွင္းက အာ႐ွေဒသ သတင္းေဆာင္းပါးက႑အတြက္ အင္ဒိုနီး႐ွားနိုင္ငံ ဂ်ကာတာကေန သတင္းေပးပို့ ထားပါတယ္။