မၾကာခင္တုန္းပဲ ပါကစၥတန္လြွႊတ္ေတာ္က ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလးေတြကို ႐ုိက္နွက္ ဆံုးမတာကို တားဆီးတဲ့ဥပေဒကို အတည္ျပုလုိက္ပါတယ္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကေလးေတြရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာနဲ့ ကေလးအခြင့္အေရးကို ေလးစားဖို့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္သူကို ေထာင္ဒဏ္ ၁ နွစ္ သို့မဟုတ္ ဒဏ္ေငြအျဖစ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅၀၀ အျပစ္ဒဏ္က်ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားေနာက္လိုက္ ဒလာ၀ါးခန္တို့လို လူေတြအတြက္ေတာ့ ဥပေဒကို ေနာက္ေတာင္ က်ေနပါျပီ။ မနွစ္တုန္းက ဒလာ၀ါးခန္ကို သူ့ေက်ာင္းက ဆရာက ႐ုိက္နွက္ဆံုးမတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းကေန ထြက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း သူက ေျပာျပပါတယ္။ "က်ေနာ့္ကို ဆရာက တုတ္နဲ့ ရိုက္တယ္၊ ရာဘာတုတ္နဲ့လည္း ရိုက္တယ္။ ေက်ာင္းမွာ က်ေနာ့္လိုပဲ ဆရာရိုက္မွာကို ေၾကာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြ ရာနဲ့ ခ်ီျပီး ႐ွိတယ္။ ဒီလို အျပစ္ေပးတာမ်ဳိးကို မခံနိုင္ပါဘူး။" ဒီလို ႐ုိက္နွက္ဆံုးမတဲ့ဒဏ္ကို ခံခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးအေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ႐ွိသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတာ့ မ႐ွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပါကစၥတန္က ေက်ာင္းေတြမွာ ႐ုိက္နွက္ဆံုးမတာ ထံုးစံတခုပါပဲ။ လူသိမ်ားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုကေတာ့ မာလီကာဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ မာလီကာကို သူ့ဆရာက အဖံုးပြင့္ေနတဲ့ ေဘာပင္နဲ့ လွမ္းပစ္လိုက္တာ ညာဘက္ မ်က္လံုးတည့္တည့္ကို မွန္ပါတယ္။ လံုး၀ မ်က္လံုး ကြယ္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မနွစ္တုန္းကလည္း အသက္ ၁၃ နွစ္အ႐ြယ္ အက္ဗဒူမူဘင္း ဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးလည္း ေက်ာင္းမွာ ဆရာ႐ုိက္တာကို ခံရျပီးေနာက္ အိမ္မွာ လည္ပင္းၾကိုးစြပ္ျပီး ေသေၾကာင္း ၾကံသြားပါတယ္။ သူ့အေဖ မိုဟာမက္  မူဘင္းက ဒါကို မေက်နပ္ေသးပါဘူး။ "က်ေနာ္သား အခုလို ျဖစ္သြားတာ သူ့ဆရာရဲ့တာ၀န္မကင္းဘူး။ တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ အစ္ဖတီခါ ေခ်ာင္ဒရီဆီမွာ အယူခံ တင္ျပခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွ အေရးမယူခဲ့ပါဘူး။" ကေလးအခြင့္အေရးကာကြယ္ေရး အန္ဂ်ီအိုတခုျဖစ္တဲ့ (အက္စ္ပီအာရ္စီ) ရဲ့အဆုိအရ ေက်ာင္းမွာ ရိုက္နွက္အျပစ္ေပးတာကို ေၾကာက္ျပီး ေက်ာင္းထြက္သြားတဲ့ ကေလး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ွိတယ္လို့ ဆုိပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာ ပါဗက္ခန္ကလည္း အတန္းထဲမွာ ကေလးတျပံုတမၾကီးကို ထိန္းရတာ မလြယ္ဘူးလို့ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္အျပစ္ေပးတာကို သေဘာမက်ေပမယ့္ ကေလးေတြကို လိမၼာေရးျခား ႐ွိဖို့ တနည္းနည္းနဲ့ေတာ့ ဆံုးမဖို့ လိုမယ္လို့ သူက ယူဆပါတယ္။ "အကယ္၍ ႐ုိက္နွက္ဆံုးမတာကို ပိတ္ပင္မယ္ဆုိရင္ အတန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသား ၄၀ ေလာက္ပဲ ႐ွိဖို့ လိုလိမ့္မယ္။ အခုေတာ့ ၁၀၀ ျဖစ္ေနတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းမွာ လာတက္တဲ့ကေလးအမ်ားစုက ဆင္းရဲသားေတြ မ်ားတယ္။ မိဘေတြကလည္း သားသမီးကို မဆံုးမထားၾကပါဘူး။” ေက်ာင္းသားေတြကို ႐ုိက္နွက္ဆံုးမတာ အစုိးရေက်ာင္းေတြမွာ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြမွာထက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းက အသက္ ၄၀ အ႐ြယ္ ေက်ာင္းဆရာမ နာဒီယာခန္ကလည္း ဆရာေတြကို ေက်ာင္းသားေတြ ေလးစားေအာင္ လုပ္ရမယ့္ နည္းလမ္းတခုေတာ့ ႐ွိသင့္တယ္လို့ ယူဆပါတယ္။ "ဆရာကို ေလးစားရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆက ေပ်ာက္ေနျပီ။ မိဘေတြကလည္း ကိုယ္ကေလးေတြကို ဆရာဆိုတာ ႐ုိေသရမယ္ဆုိတာကို သင္ၾကားထားရမယ္။ စာရိတၱေကာင္းမြန္ေအာင္ ဆံုးမထားရမွာေပါ့။" ၂၀၀၆ ခုနွစ္ အစိုးရရဲ့ ကေလးသူငယ္ဆုိ္င္ရာမူ၀ါဒမွာကတည္းက ကေလးေတြကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ုိက္နွက္တာကို ကာကြယ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဥပေဒအရ အရေတာ့ ပိတ္ပင္ခဲ့တာမ်ဳိး မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ပတ္႐ွ၀ါ အထက္တရားရံုးေ႐ွ့ေနမ်ားအဖြဲ့က ဒုဥကၠ႒ ဘီဘာခန္ ယူဆြတ္ဇာအိကေတာ့ အခု ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ဥပေဒေၾကာင့္ ကေလးေတြအတြက္ အကာအကြယ္ရသြားလိမ့္မယ္လို့ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ "ကုိယ္ထိလက္ေရာက္အျပစ္ေပးျခင္းဆုိ္င္ရာအက္ ၂၀၁၃ ကို တနုိင္ငံလံုးမွာ က်င့္သံုးေနပါျပီ၊ ကေလးေတြကို ရဲေတြက အကာအကြယ္ေပးေတာ့မယ္။ ရဲစခန္းကို သြားျပီး ဆရာကို အမႈဖြင့္လို့ ရပါတယ္။" အသက္ ၁၀ နွစ္အ႐ြယ္ မိဘမဲ့ မူဆစ္ခန္ကလည္း အစိုးရ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းစတက္တာ မၾကာေသးပါဘူး။ သူလည္း ေၾကာက္ေန႐ွာပါတယ္။ "နွိပ္စက္ခံရလို့ ေက်ာင္းကေန ထြက္ေျပးတဲ့ ကေလးေတြက မနည္းပါဘူး။ က်ေနာ္တို့ ဆရာက မ႐ုိက္တတ္တဲ့ဆရာ ျဖစ္ပါေစလို့ ဆုေတာင္းပါတယ္။ အျပစ္ေပးတာမ႐ွိရင္ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။" (Pakistani Parliament Bans Corporal Punishment in Schools by Shahab-ur-Rahman, Peshwar, Pakistan)