ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီးစီမံကိန္း ျပဿနာ ကုိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ့ ေျပလည္ေေစခ်င္တယ္လို့ သူရဲ့ မိန့္ခြန္းမွာ ေျပာဆိုပါတယ္။ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ စစ္ကုိင္းတုိင္း မုံ႐ြာျမို့ကုိ ေန့လယ္ ၂ နာရီေလာက္မွာ ေရာက္႐ွိခဲ့ျပီးေနာက္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီ တာ၀န္႐ွိသူေတြနဲ့ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတြ့ဆုံေဆြးေနြးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ကံကုန္းေက်း႐ြာမွာ ေဒသခံေတြကုိ မိန့္ခြန္းေျပာၾကားရာမွာ ထည့္သြင္းေျပာဆုိခဲ့တာပါ။ "ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို့ မရဘူး။ အမ်ားနဲ့ ညီေအာင္လို့ အမ်ားေကာင္းက်ိုးအတြက္ တခါတေလ  ကိုယ့္ရဲ့ အက်ိုးကို အေနာက္မွာ ထားျပီး လုပ္ရတယ္။ အဲဒီလို လုပ္မွသာ တိုးတက္နိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။" "ဒီေဒသမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ့ ပတ္သက္လို့ က်မတို့ဟာ နိုင္ငံၾကီးသား အျမင္နဲ့ ေျဖ႐ွင္းရမယ္။ က်မတို့ နိုင္ငံကို အျပစ္မ႐ွိတဲ့ နိုင္ငံ၊ အျပစ္မဲ့တဲ့ နိုင္ငံ၊ ကမာၻက ေလးစားတဲ့ နိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ၊ ဘယ္လို ေနမလဲ၊ ဘယ္လိုထိုင္မလဲ၊ ဘယ္လို ျပဿနာေတြကို ကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာ က်မတို့ ဆံုးျဖတ္ရလိမ့္မယ္။" "ကိုယ့္နိုင္ငံ သိကၡာ႐ွိဖို့ဆိုတာ  လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ တာ၀န္႐ွိဖို့ လိုပါတယ္။ နိုင္ငံတနိုင္ငံ သိကၡာ႐ွိဖို့ဆိုတာ လူတေယာက္တည္းနဲ့လည္း မရဘူး။ အဖြဲ့အစည္း တခုတည္း လုပ္လို့လည္း မရဘူး။ အစိုးရခ်ည္း လုပ္လို့လည္း မရဘူး။  ျပည္သူလူထုအားလံုး ပါ၀င္မွ က်မတို့ နိုင္ငံ သိကၡာ႐ွိေအာင္ က်မတို့ လုပ္နိုင္မွာပါ။ ျပည္သူေတြနဲ့ သက္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာ ျပည္သူေတြ အၾကိုက္ကို က်မ အျမဲလိုက္ျပီးေတာ့ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မ မွန္တဲ့အတိုင္းပဲ ေျပာမယ္။ ျပည္သူေတြက မၾကိုက္ရင္လည္း မၾကိုက္ဘူးလို့ ေျပာပိုင္ခြင့္ ႐ွိတယ္။ ၾကိုက္ရင္လည္း ၾကိုက္တယ္လို့ ေျပာပိုင္ခြင့္ ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ ေသေသခ်ာခ်ာ ကတိေပးနိုင္တယ္။ က်မ ျပည္သူေတြကို လွည့္ျဖားတဲ့ နိုင္ငံေရးမ်ိုး လုပ္လို့ မရဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ တခဏတာ ေပၚျပူလာ ျဖစ္ခ်င္လို့ လုပ္တဲ့ နိုင္ငံေရးမ်ိုးလည္း က်မ မလုပ္ဘူး။ က်မတို့ နိုင္ငံရဲ့ ေရ႐ွည္အက်ိုးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ က်မ လုပ္သြားမွာ။ က်မတို့ နိုင္ငံရဲ့ ေရ႐ွည္ အက်ိုးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္တဲ့အခါမွာ က်မမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ႐ွိလို့ ဆိုရင္လည္း ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ျပုျပင္ေပးၾကပါ။ က်မ လက္ခံဖို့ အဆင္သင့္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို့ ျပည္သူေတြ ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါ။ သေဘာထားၾကီးရမယ္။ ေရ႐ွည္အျမင္႐ွိရမယ္။ က်မတို့နိုင္ငံမွာ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အမ်ိုးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးပဲ။" "အမ်ိုးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆယ္စုနွစ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ကြာဟေနတဲ့ အသင္းအဖြဲ့ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိုးေတြနဲ့ အုပ္စုေတြ စုစည္းျပီးေတာ့ နုိင္ငံ့အက်ိုးအတြက္အတူ စြမ္းေဆာင္နိုင္ဖို့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ဖို့ ဆိုလို့႐ွိရင္ က်မတို့ ျပည္သူအားလံုးဟာ ေရ႐ွည္အျမင္နဲ့လုပ္ဖို့ လုိပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေရ႐ွည္အျမင္နဲ့လုပ္မွ က်မတို့ ေအာင္ျမင္နိုင္မွာပါ။ အခု ဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့အခက္အခဲေတြကို က်မတို့နိုင္ငံ သိကၡာ႐ွိမယ့္ ပံုစံနဲ့ က်မ ေျဖ႐ွင္းခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို လုပ္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းဝန္းျပီးေတာ့ ကူညီၾကပါလို့ က်မ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။" “ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကိုသြားတဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံမႈကိုမရဘဲနဲ့ က်မတုိ့ေအာင္ျမင္နုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး ျပည္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံမႈဆုိတာ ျပည္သူအၾကိုက္ လြယ္လြယ္ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ စိတ္ကေလးေတြ ခ်ျပီးေတာ့ ျပည္သူရဲ့ ေထာက္ခံမႈကုိ မမွန္မကန္နည္းနဲ့ ရယူရင္ ေရ႐ွည္မွာ အက်ိုးမ႐ွိပါဘူး။ က်မ ျပည္သူနဲ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊ မွန္မွန္ကန္ကန္၊ ရိုးရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆက္ဆံမယ္။ မလွည့္ဖ်ားဘူး။ က်မရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ျပည္သူကမၾကိုက္ရင္လည္း မၾကိုက္ဘူးလုိ့ ေျပာနုိင္တယ္။ က်မ တခုခုလုပ္တယ္ဆုိရင္ ဘာလို့လုပ္သလဲ က်မ႐ွင္းျပမယ္။ အခု ဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့ ေၾကးနီစီမံကိန္းျပဿနာေတြကုိ က်မ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ့ ေျပလည္သြားေစခ်င္တယ္။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေျပလည္ရင္ က်မတုိ့ျပည္သူေတြလည္း သက္သာတယ္၊ နုိင္ငံလည္း သိကၡာ႐ွိတယ္။ က်မတုိ့ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေကာင္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ဒါကုိ က်မၾကိုးစားမယ္၊ ၾကိုးစားေပမယ့္ က်မ ေအာင္ျမင္တယ္ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုတာကေတာ့ က်မက ဘယ္လိုမွ အာမခံခ်က္မေပးနုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူကသာ က်မနဲ့ လက္တြဲျပီး ေျပလည္မႈ႐ွာမယ္ဆုိရင္ ေအာင္ျမင္မယ္လို့ က်မ ယံုပါတယ္။” “က်မျပည္သူကို တခုပဲ ေတာင္းခံခ်င္ပါတယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ့ က်မက ဘယ္လုိပဲ ဆံုးျဖတ္ ဆံုးျဖတ္. က်မဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ရေသးဘူး။ က်မ လုပ္ငန္း႐ွင္နဲ့လည္းေတြ့ျပီးျပီ၊ သက္ဆုိင္ရာ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြ၊ လုပ္ငန္းကို ကန့္ကြက္တဲ့ ျပည္သူေတြနဲ့လည္း ေတြ့ခ်င္တယ္။ ေတြ့ျပီး ဟုိဘက္ဒီဘက္ အျမင္ ၂ ခုကုိ ၾကည့္ျပီးေတာ့ က်မတတ္နုိင္သေလာက္ ေျပလည္ေအာင္ ညွိေပးခ်င္တယ္။ ဒီလုိညွိေပးတာကုိ ျပည္သူေတြက သေဘာတူရဲ့လား။” (လူထု) “တူပါတယ္။” “က်မတုိ့ နုိင္ငံသူနုိင္ငံသားေတြဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တယ္ဆုိတာ က်မ ယံုၾကည္တယ္။ က်မတုိ့ဟာ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေစတနာ၊ ေမတၱာနဲ့ ေနခ်င္တယ္ ဆုိတာလည္း ယံုၾကည္တယ္။ လူသားတုိင္းဟာ ဒီလုိပါပဲ. ေစတနာ၊ ေမတၱာနဲ့ ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အင္မတန္ ေအးခ်မ္းပါတယ္။ ေဒါသေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာဟာ မေအးခ်မ္းနုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မတုိ့နုိင္ငံ ေအးခ်မ္းဖို့အတြက္ က်မဟာ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးနည္းလမ္းကုိ အစဥ္အျမဲပဲ ေလွ်ာက္ဖို့ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္တဲ့အခါ က်မနဲ့အတူ ျပည္သူ ပါလာမွ က်မလုပ္ငန္းေတြဟာ ေအာင္ျမင္နုိင္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မကို ျပည္သူေတြက လမ္းမွာ ၾကိုဆုိရင္ က်မအင္မတန္မွ အားတက္တယ္။ အားတက္တယ္ဆုိတာဟာ က်မကုိ က်န္းမာပါေစ ေအာ္ေနလို့ မဟုတ္ဘူး။ အသက္ရာေက်ာ္႐ွည္ပါေစ ေအာ္ေနလုိ့ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူရဲ့ ေထာက္ခံမႈ ႐ွိရင္ က်မတုိ့ လုပ္ငန္းေတြ ေအာင္ေခ်အမ်ားၾကီး႐ွိတယ္လို့ အားတက္ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာဟာ လြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘက္က ခက္ခဲတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရပ္တည္ေပးသူမ်ားဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းပဲ။ က်မတို့ရဲ့ ျပည္သူေတြဟာ က်မရဲ့မိတ္ေဆြေကာင္းေတြျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို့ က်မ ရိုးရိုးပဲေျပာပါရေစ။” “က်မအေနနဲ့လည္း က်မတို့ျပည္သူေတြရဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ခ်င္တယ္။ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ ရပ္တည္မယ္။ ေနာက္တခုက မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံရတယ္၊ ေတာင္းဆိုရတယ္။ ကိုယ့္အၾကိုက္ လုိက္လုိက္ေျပာတဲ့လူက မိတ္ေဆြေကာင္းလုိ့ မထင္နဲ့ေနာ္။ ဘယ္ေတာ့မဆုိ ကုိယ့္အၾကိုက္ကုိယ္ လုိက္ျပီးေျပာတာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားရဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္မိတ္ေဆြမ်ားဆုိတာဟာ ကိုယ့္ရဲ့ေကာင္းက်ဳိးကုိ ေ႐ွး႐ႈျပီးေတာ့ ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တာကုိ ေျပာမယ္၊ ေထာက္ျပသင့္တာကုိ ေထာက္ျပမယ္။ က်မတုိ့ဟာ တဦးနဲ့တဦး က်မတုိ့နဲ့ျပည္သူၾကားမွာ တကယ့္ကို ေကာင္းျမတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ဆက္ဆံမႈမ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မတတ္နုိင္သေလာက္ ျပည္သူေတြနဲ့ ေတြ့တယ္။ ေျပာဆုိတယ္ဆုိတာဟာ ျပည္သူေတြနဲ့ က်မတုိ့ရဲ့ ၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္နုိင္ေအာင္လုိ့၊ က်မတုိ့ၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ တည္ေဆာက္နုိင္ေအာင္လုိ့ က်မ ေတြ့ဆုံတာပါ။ တကယ္ေတာ့ တေယာက္ခ်င္း၊ တေယာက္ခ်င္း ေတြ့နုိင္ရင္ ပုိေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သန္း ၆၀ ကုိ ဘယ္လုိလုပ္ ေတြ့နုိင္မွာလဲ။ သန္း ၆၀ ကုိ တေယာက္ခ်င္းစီ မေတြ့နုိင္ေတာ့ ဒီလုိပဲ ေတြ့ရတာ။ ေတြ့ရတုိင္းလည္း က်မ၀မ္းသာပါတယ္။ က်မတခါတေလ စိတ္ဆုိးရတာေတြ ႐ွိပါတယ္။ ျပည္သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ က်မတုိ့ အဖြဲ့၀င္ေတြ လုပ္ပုံကုိင္ပုံမဟုတ္လုိ့။ ဒါေပမယ့္ အဲလုိ စိတ္ဆုိးရတဲ့အခါက်ရင္ေတာင္မွ ျပည္သူေတြကေနျပီး ျပံုးျပံး႐ြွႊင္႐ြွႊင္နဲ့ က်မကို ၾကိုဆုိတဲ့အခါ ဒီစိတ္ဆုိးတာေတြ ေျပရပါတယ္လုိ့ ေျပာပါရေစ။ “အခု ေတာ္ေတာ္လည္း ေမွာင္ေနျပီဆုိေတာ့ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ့ က်မ ေတာင္းပန္စရာ တခု႐ွိေသးတယ္။ ဒီလုိေမွာင္တဲ့အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့တာကုိ က်မေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒါက က်မတုိ့ မနက္တုန္းက မနၱေလးကေနျပီး မုံ႐ြာကုိလာေတာ့ မုံ႐ြာျပည္သူေတြက အင္မတန္မွ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ၾကိုဆုိလုိ့ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်သြားတယ္။ လမ္းမွာ ျဖည္းျဖည္းပဲ သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မတုိ့ အေရာက္ေနာက္က်တယ္။ ေနာက္က်လုိ့ လမ္းမွာ ၾကိုဆုိတဲ့ ႐ြာသားေတြကုိ က်မ အကုန္လုံး မနႈတ္ဆက္နုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ လမ္းမွာ မနႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အခုလုိ ေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ရတဲ့ ဒီမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြအားလုံးကိုလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။ “ေနာင္ဆုိရင္လည္း က်မတုိ့ အမ်ားၾကီး အတူတူလုပ္ရဦးမယ္။ ဒီလုိ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ မေတြ့နုိင္သည့္တုိင္ေအာင္ က်မတုိ့နုိင္ငံ ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ အားလုံး အတူလုပ္ရမွာပဲ။ အေ၀းကေနလည္း က်မတုိ့ ဆက္ျပီးလုပ္သြားရမွာပဲ။ တခ်ဳိ့က်ေတာ့လည္း က်မတုိ့ရဲ့ ေ႐ွးေရစက္အရ တခါျပန္ျပီး နီးနီးကပ္ကပ္ ဆုံနုိင္မယ့္သူေတြလည္း ႐ွိမွာပါ။ ဒီလုိ နီးနီးကပ္ကပ္ မဆုံနုိင္ရင္ေတာင္မွ တခ်ိန္တခါမွာ က်မတုိ့ဟာ အတူတူ က်မတုိ့နုိင္ငံရဲ့ ျပဿနာေတြအတြက္ စဥ္းစားပိုင္ခြင့္ အတူတူထုိင္ျပီးေတာ့ တေယာက္နဲ့ တေယာက္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ပိုင္ခြင့္ရရမယ္လုိ့ မွတ္သားထားပါမယ္။ က်မ ရင္ထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားပါမယ္ လုိ့ ေျပာရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။ အားလံုး က်န္းမာၾကပါေစ။ ေဘးရန္ကင္းပါေစ။”