ကေလးငယ္မ်ားေပ်ာ္ပါေစ
DVB
·
July 4, 2019
ကေလးငယ္မ်ား၏ မလုံၿခံဳမႈျပႆနာမ်ား ၾကားေန၊ ျမင္ေနရသည္။ တႀကိမ္တခါမဟုတ္။ ေန႔စဥ္နီးပါးႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္ကိစၥ။ မဖြယ္မရာျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္လည္း နစ္နာဆံုး႐ံႉးခဲ့ၾကရသည့္ ကာယကံရွင္တို႔ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားၾကရသည္။
ၾကားနာရသူအေပါင္းလည္း စိတ္မခ်မ္းသာၾကကုန္။ ကေလးငယ္တို႔၏ မလုံၿခံဳသည့္ဘဝ၊ မလြတ္လပ္သည့္ခံစားမႈ၊ မမွန္ကန္သည့္ သင္ယူျခင္း၊ မေျပာင္းလဲသည့္ဝန္းက်င္၊ မသင့္ေလ်ာ္သည့္ လမ္းညႊန္မႈ အစုစုတို႔ကို စဥ္းစားဖြယ္ရာအျဖစ္ ဆင္ျခင္လာမိသည္။ ကိုယ္ေမြးဖြားႀကီးျပင္းရာ ဝန္းက်င္ေငြ႕၏ ဓေလ့ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ တခုခုေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား လြဲေနၿပီဟုထင္သည္။
ကေလးငယ္တေယာက္ ေမြးဖြားလာသည္ႏွင့္ ပထမဦးစြာထိေတြ႕ေနရသည္မွာ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ “မိသားစုအာဏာရွင္”ျဖစ္သည္။ အဘိုးအဘြားမိဘႏွင့္ အစ္ကိုအစ္မ၏ အာဏာေအာက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။
“မိသားစုအာဏာရွင္”ဆိုသည့္အတိုင္း “အေျခာက္၊ အေခ်ာ့၊ အေငါက္”ဟူေသာ သုံးပါးရတနာႏွင့္ တိုးခဲ့ရသည္။ ေျခာက္လုံးမ်ားျဖင့္ အေၾကာက္တရားကို ေမြးေပးခဲ့ၾကသည္။ ေခ်ာ့ေမာ့ျခင္းျဖင့္ အေရးတယူအေလးေပးမႈကို သာယာလာသည္။ ေနာင္ ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ VIP စိတ္ျဖစ္ေပၚရန္ ႀကီးစြာလႈံ႕ေဆာ္မႈကိုေပးသည္။ ေငါက္ငန္းေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ကေလးငယ္၏ ထူးျခားေသာ ဆန္းသစ္လိုစိတ္ကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစေတာ့သည္။ အဆိုပါ “ေျခာက္လွန္႔၊ ေခ်ာ့ေမာ့၊ ေငါက္ငန္း”ျခင္းကို ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ သုံးပါးရတနာကဲ့သို႔ ကိုင္စြဲခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္ကို က်ြႏု္ပ္တို႔ ျပန္လည္စဥ္း စားသင့္ၿပီ။
မိဘတိုင္းက မိမိကေလးကို ခ်စ္ၾကသည္ပင္။ သို႔ေစကာမူ “ေမတၱာအာဏာရွင္”ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကသည္ကို သတိမမူမိသကဲ့သို႔ ခ်စ္စိတ္ျဖင့္ အျပစ္ကိုဖုံးကြယ္ေပးျခင္းသည္လည္း မိဘ၏လြဲမွားစိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ဆုံးမျခင္းႏွင့္လမ္းညႊန္ျခင္းကို ခြဲျခားႏိုင္စြမ္း အားနည္းခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုရမည္ထင္သည္။
ကေလးငယ္မ်ားမွာဆုံးမျခင္းထက္ လမ္းညႊန္ျခင္းကိုသာလိုလားၾကသည္ဟု ကေလးစိတ္ပညာရွင္မ်ားက ဆိုၾကပါသည္။ ထို႔အျပင္ သြန္သင္ျခင္းထက္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ရသည္ကို ပိုႏွစ္သက္တတ္ၾကသည္။ ျမန္မာကေလးမ်ားကို ‘တဆုံးမတည္းဆုံးမ’ ေနသည္ကို ကေလးစာေပပညာရွင္ႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ျဖဴးကလည္း လက္မခံခဲ့ေပ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ေဆာင္ရေသာ အေတြ႕အႀကံဳကို လိုလားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္က်ႏု္ပ္တို႔ ဤသို႔ေသာ ဝန္းက်င္ဖန္တီးမေပးႏိုင္ခဲ့ၾက။
ျမန္မာဆိုရိုးစကားတြင္ “လက္ဦးဆရာမည္ထိုက္စြာ၊ ပုပၸစရိယ၊ မိႏွင့္ဘ”ဟူ၍ ရွိသည္။ မွန္ပါသည္။ ကေလးငယ္၏ အနီးကပ္ဆုံးပတ္ဝန္းက်င္သည္ မိခင္ႏွင့္ ဖခင္ပင္ျဖစ္သည္။ မိခင္ဖခင္တို႔ထံမွ လြဲမွားသင္ယူမႈရွိခဲ့လွ်င္ ထိုကေလး၏ ဘဝတေလ်ာက္ သင္ယူမႈ အမွားေပါင္းမ်ားစြာကိုသာႀကံဳေတြ႕သြားႏိုင္ဖြယ္ရာရွိသည္။
ႏုနယ္လြန္းေသာ ကေလးငယ္ငယ္ဦးေႏွာက္တြင္ သင္ယူမႈအမွားမ်ား က်ေရာက္လာမည္ကို ေပါ့ေပါ့ဆဆစဥ္းစားခဲ့ၾကသည္။ ယင္း ႏုနယ္ေသာကေလးငယ္၏ မသိစိတ္အတြင္း စိတ္ဒဏ္ရာ တို႔ စြဲထင္သြားမွာကို စိုးရိမ္ၾကဟန္မရွိၾကေပ။ အနီးစပ္ဆုံး သာဓကအျဖစ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ပုဂၢလိကေက်ာင္းတခုတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ သက္ငယ္ကေလးတဦး မဖြယ္မရာျပဳက်င့္ခံရမႈ ပင္ျဖစ္သည္။
ဧကန္စင္စစ္ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ကေလးငယ္တေယာက္အတြက္ “မုဒိန္းက်င့္ခံရသည္” ဆိုေသာေဝါဟာရ ကိုပင္မသုံးစြဲေစခ်င္ေပ။ ဤေဝါဟာရသည္ ကလးငယ္တေယာက္အတြက္ အလြန္ရင့္သီးေစေသာေဝါဟာရတခု ျဖစ္သည္။
အဆုံးစြန္ဆုံးဆိုရပါလွ်င္ ဤကဲ့သို႔ငယ္ရြယ္လြန္းေသာ ကေလးငယ္တို႔၏ သိစိတ္ဝန္းက်င္၌ ပင္ အဓမၼျပဳဆိုေသာ စကားမ်ိဳးပင္ မၾကားေစခ်င္ေပ။ ႏုနယ္ေသာကေလးငယ္၏ အသိ၌ “မုဒိမ္းက်င့္ခံရ”ဆိုေသာ အရိပ္ဆိုးႀကီး မလႊမ္းေစခ်င္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထူးသတိထား ေရွာင္က်ဥ္ရမည့္ ေဝါဟာရတခုျဖစ္သည္ဟု ႐ႈျမင္မိသည္။
ေနျပည္ေတာ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ဴးလြန္ခံရသည့္ ကေလးငယ္ အတြက္ တရားမွ်တမႈရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လုိအပ္သလို အျပစ္က်ဴးလြန္သူကိုလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူႏိုင္ရန္လုိအပ္ေနေပၿပီ။
ဤအမႈကို သင္ခန္းစာယူ၍ ကေလးမိဘမ်ားႏွင့္ ဆရာဆရာမမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ ရင္ေသြးငယ္ သားသမီးမ်ားကို ေစာ္ကားခံရသူမ်ားမျဖစ္ရေအာင္ အစဥ္သတိျပဳ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ လုိအပ္သကဲ့သို႔ ေနာင္မွာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားမျဖစ္ရေလေအာင္လည္း နည္းမွန္ လမ္းမွန္ျဖင့္ သြန္သင္ဆံုးမေပးၾကရန္လည္း တိုက္တြန္းလိုသည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ ကေလးငယ္လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ မဖြယ္မရာျပဳက်င့္ခံရမႈကို ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂၀ အထိခ်မွတ္ႏိုင္သည့္ ဥပေဒတရပ္ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း အတည္ ျပဳျပ႒ာန္းေပးၿပီးျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္ ကေလးငယ္တုိင္းကို တာဝန္ယူမႈအျပည့္ျဖင့္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကရင္း ကေလးငယ္ေလးမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္း လိုက္ရေပသည္။