စိမ္းလန္းသစ္ပင္ စိုက္ပါ ပ်ိဳးပါ ထိန္းသိမ္းပါ (အယ္ဒီတာအာေဘာ္)
DVB
·
June 21, 2019
ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈသည္ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈႏွင့္ တနည္းမဟုတ္တနည္း ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေန၏။ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈ အဆိုးရြားဆုံး ႏိုင္ငံမ်ားအနက္ တတိယအဆိုးရြားဆုံးႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ဟု ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အဖြဲ႔ႀကီးက ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ျမန္မာသစ္ေတာဖုံးလႊမ္းမႈကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၌ ႏိုင္ငံ၏ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိရွိခဲ့ၿပီး ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဖဆပလ လက္ထက္၌လည္း သစ္ေတာဖုံးလႊမ္းမႈ ဧရိယာ ၆၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္မူ သစ္ေတာဖုံးလႊမ္းမႈ ဧရိယာသည္ ၃၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ သစ္ေတာပညာရွင္ ဦးအုံးက ထုတ္ေဖာ္ဖြင့္ဟခဲ့သည္။
သစ္ေတာထိန္းသိမ္းမႈတြင္ အဂၤလိပ္တို႔က တန္ဖိုးထား၍ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သစ္ပင္သစ္ေတာ ခုတ္ယူျခင္း စိုက္ပ်ိဳးျခင္းတို႔ကို ဥပေဒအရ ကန္႔သတ္၍ ခုတ္ယူေစခဲ့ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ သစ္ေတာမ်ားကိုမူ လုံးဝခုတ္ယူခြင့္မျပဳဘဲ ကန္႔သတ္ခဲ့သည္တို႔လည္း ရွိခဲ့သည္။
၁၈၅၃ ခုႏွစ္ထဲတြင္ ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံကို ၿဗိတိသွ်တို႔ သိမ္းၿပီးေနာက္ ျမန္မာသစ္ေတာႏွင့္ ရာသီဥတုမွ်တေရး သုေတသနလုပ္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းႏွင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ေရေငြ႔ပ်ံႏႈန္း ျမင့္မားလာသည္ကို ေတြ႔သျဖင့္ အထက္ျမန္မာျပည္သည္ မိုးခါင္ေရရွားရပ္ဝနး္ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု သုံးသပ္ကာ “နင္းၾကမ္းသစ္ေတာ” တခုလုံးကို လုံးဝခုတ္ယူခြင့္မျပဳရန္ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခဲ့ေသာ မွတ္တမ္းမ်ား ရွိခဲ့သည္။
ျမန္မာတႏိုင္ငံလုံးကို အဂၤလိပ္တို႔ သိမ္းယူၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ၁၉၀၂ ခုႏွစ္တြင္ Forest Law (သစ္ေတာဥပေဒ) ကို ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။ ထိုဥပေဒကို ၁၉၅၆ တြင္ တႀကိမ္ျပင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ နဝတလက္ထက္တြင္ ထပ္မံျပင္ဆင္ၿပီး ယင္းဥပေဒႏွင့္အတူ သစ္ေတာထြက္ သယံဇာတမ်ားႏွင့္ ဓာတ္သတၱဳမ်ားပါ ျပည္ပသို႔ အထိန္းအကြပ္မဲ့ တင္ပို႔ၾကေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုန္းတြင္းသစ္ေတာမ်ားသာမက ဒီေရာက္သစ္ေတာမ်ားပါ ျပဳန္းတီးခဲ့ေတာ့သည္။
သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈအရ အဂၤလိပ္လက္ထက္ ၁၈၅၃ မွ လြတ္လပ္ေရးရသည္အထိ တြက္လွ်င္ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔သာ ျပဳန္းတီးခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္အထိ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ျပဳန္းတီးခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈႏွင့္ ရာသီဥတု ပူေႏြးလာမႈေၾကာင့္ ျပဳန္းတီးခဲ့ေသာ သစ္ပင္မ်ားအား ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းကို ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ားႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက စိုက္ပ်ိဳးလာသည္တို႔ကို မီဒီယာမ်ားတြင္ ေတြ႔ျမင္လာရသည္။
သို႔ေသာ္ ျပဳန္းတီးသြားခဲ့ေသာ သစ္ေတာဧရိယာ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ျပန္လည္နာလန္ထူရန္မွာ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ မျဖစ္ႏုိင္ဘဲ စီမံကိန္းခ်၍ စနစ္တက် ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးရေပလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ အပင္မ်ားအား ရွင္သန္ႏုိင္ေစရန္ ေပါင္းႏႈတ္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။
စိုက္တုန္းကစိုက္ၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ျပဳစုမႈ ကင္းမဲ့ပါကလည္း အက်ိဳးမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ စနစ္တက်ထိန္းမႈ ျပဳလုပ္ရန္ လုိပါလိမ့္မည္။ တႏွစ္တႏွစ္ ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကေသာ ဧကမွာ မနည္းလွေပ။ သို႔ေသာ္ ျပဳစုသူကင္းမဲ့သျဖင့္ သစ္ပင္မ်ား ရွင္သန္မႈမရွိ အေဟာသိကံ ျဖစ္သည္တို႔လည္း ရွိပါသည္။ ခုသီတင္းပတ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေမြးေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ သစ္ပင္စိုက္ပ်ဳိးပြဲမ်ား ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။
သစ္ပင္စိုက္ပြဲတြင္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ား၊ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုအမ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္ စုိက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကသည္မွာ အားရစရာျဖစ္သည္။ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး တခုတည္းတြင္ အပင္ေပါင္း တသိန္းေက်ာ္ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုနည္းတူ ပဲခူးတိုင္း၊ မေကြးတိုင္းႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းတို႔တြင္လည္း စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကသည္။
အဆိုပါ စိုက္ပ်ိဳးၿပီးအပင္တို႔ကို ဆက္လက္ရွင္သန္ေစရန္ ျပဳစုျခင္း ထိန္းသိမ္းျခင္းတို႔အတြက္ သစ္ေတာဦးစီးႏွင့္ အေသအခ်ာ ညႇိႏိႈင္းတာဝန္ယူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါမွ တခ်ိန္ အက်ိဳးရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရေသာ သစ္ေတာဧရိယာမ်ား ျပည့္မီေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာႏုိင္ေပမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သစ္ပင္စိုက္ပါ၊ ပ်ိဳးပါ၊ ထိန္းသိမ္းပါဟု ျမန္မာျပည္သူအေပါင္းအား ေဆာ္ၾသ တိုက္တြန္းလိုက္ရေပသည္။