ေခတ္တို႔ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကသည္။ စနစ္တို႔ေျပာင္းခဲ့ၾကၿပီ။ လူမႈဘဝ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔လည္း ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကသည္။ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ မတူညီေတာ့။ သမုတိသစၥာကို ျဖစ္တန္ရာ အေျခေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ သည့္အတြက္ ဗဟုဝါဒတို႔ အသံပိုက်ယ္လာသည္။ ႏိုင္ငံစုံယဥ္ေက်းမႈတို႔ ေခါင္းေထာင္လာသည္။ သို႔ေစကာမူ ေျပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္း၌ ထိုအေျပာင္းအလဲကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကေသာ ပညာရွင္မ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၏ သူ႔ေခတ္ႏွင့္ သူ႔တန္ဖုိးကို မေမ့မေလ်ာ့သင့္။ သူတို႔အျမင္ သူတို႔အေတြးတို႔သည္ ေခတ္ႏွင့္အံမဝင္သည္တို႔လည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္။ သို႔ေစကာမူ အေျပာင္းအလဲတခုကို အားထုတ္ႀကဳိးပမ္း သယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္ကိုကား အသိအမွတ္ ျပဳၾကရေပမည္။ ဤသည္ပင္ ျမန္မာတို႔၏ မြန္ျမတ္ေသာ တန္ဖိုးထားစိတ္ဟု ဆိုရမည္သာ။ မၾကာေသးခင္ရက္မ်ားအတြင္း ထိုဆရာႀကီးမ်ား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို သတိတရ ေဖာ္ထုတ္၍ ရာျပည့္ပြဲမ်ား က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ဒဂုန္တာရာ ရာျပည့္၊ ေသာ္တာေဆြ ရာျပည့္၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ရာျပည့္အႀကိဳပြဲ စသည့္ ေအာက္ေမ့သတိတရ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာပင္။ ထိုသို႔ ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ မိသားစုႏွင့္ အသိုင္းအဝိုင္း တပည့္တပန္းမ်ားက ဦးစီးက်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အစိုးရမဟုတ္ေသာ ပုဂၢလအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ဦးစီးက်င္းပခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေနရာမတူ၊ ေဒသမတူ မိမိတို႔ အဆင္ေျပသလို က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ အဖြဲ႔အစည္းအား၊ မိသားစုရဲ႕ ေငြေၾကးဓနအင္အားအေပၚ မူတည္၍ ပရိသတ္ နည္းျခင္း မ်ားျခင္းကေတာ့ မတူ ကြဲျပားေနမည္ပင္။ ပြဲစီစဥ္သူမ်ားကေတာ့ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ အမွတ္တရေန႔ရက္မ်ားကို ခုထက္ပို၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ က်င္းပလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ရန္ပံုေငြအင္အား မလံုေလာက္ဟု ရင္ဖြင့္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ သို႔တည္းမဟုတ္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ား၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္၊ ေဒသအဆင့္ပြဲမ်ား က်င္းပလိုသည့္ဆႏၵ ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအေနအထားအရ အစိုးရက ရန္ပံုေငြကူညီရန္ မဆိုထားႏွင့္ အထင္ကရ ျမန္မာ့သမိုင္းဝင္ စာဆိုေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အမွတ္တရ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ လက္ရွိအစိုးရ တာဝန္ရွိသူ တဦးတေယာက္မွ တက္ေရာက္လာသည္ကို မျမင္ေတြ႔ရေပ။ ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ ဇြန္လ ၉ ရက္ေန႔ကေတာ့ ရန္ကုန္တြင္ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ရာျပည့္အႀကဳိပြဲ က်င္းပသြားရာ အစိုးရ ျပန္ၾကားေရးလက္ေအာက္ရွိ စာေပဗိမာန္က ခန္းမေနရာ ကူညီေပးခဲ့သည္။ "လူတ​ေယာက္​ရဲ႕တန္​ဖိုးဟာ သူ ျဖတ္​သန္​း​ေက်ာ္​လႊား​ေနတဲ့ ​ေခတ္​ႀကီးက သူ႔ပုခံုး​ေပၚ တင္​​ေပးလိုက္​တဲ့ သမိုင္​းတာဝန္​ကို သူဘယ္​​ေလာက္​ သယ္​ပိုး ထမ္​းဆာင္​ခဲ့တယ္​ဆိုတဲ့ အခ်က္​နဲ႔ တိုင္​းတာရမွာပဲ" ဆိုေသာ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ေပးခဲ့ေသာ ေပတံျဖင့္ တိုင္းၾကည့္လွ်င္ ရာျပည့္ကို ျဖတ္သန္းၿပီးခဲ့ၾကေသာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၊ ဆရာ ပီမိုးနင္း၊ ဆရာ ေဇယ်၊ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း၊ ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာ မင္းသုဝဏ္၊ လူထုဦးလွ၊ လူထုေဒၚအမာ၊ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ၊ ဆရာ ေသာ္တာေဆြ စသျဖင့္ ေရွးစာေရးဆရာႀကီးအားလုံး သူတို႔ျဖတ္သန္းရာ ေခတ္တိုင္းအေပၚ တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကသည္။ ျပည္သူကို စာေပျဖင့္ မ်က္စိအလင္း ဖြင့္ေပးခဲ့ၾကေသာ ျပည္သူခ်စ္ေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားကို မ်က္ေမွာက္စာေပအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္တကြ စာဖတ္ပရိသတ္ အေပါင္းတို႔ကလည္း တာဝန္ေက်ရန္ႏွင့္ သူတို႔၏ စာေပေက်းဇူးကို သိတတ္ၾကရန္ အထူးလိုသည္။ အမွန္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူခ်စ္ေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ အမွတ္တရ ေန႔ရက္မ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ ျပန္ၾကားေရးဌာနအေနျဖင့္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ၍ က်င္းပေပးႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ပို၍ တာဝန္ေက်ေပလိမ့္မည္ဟု ႐ႈျမင္သည္။ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စာေပေက်းဇူးကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ကို ေဘးဖယ္ထားကာ တိုင္းရင္းသားေဒသက စာေပပညာရွင္မ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူ႔ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စာေပလက္ရာမြန္မ်ားကို အမွတ္တရ ေဖာ္ထုတ္ကာ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား ေလ့လာႏိုင္ရန္အတြက္ စာတမ္းဖတ္ပြဲမ်ား၊ အထိမ္းအမွတ္ ေန႔ရက္မ်ားကို တခမ္းတနား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ က်င္းပေပးရန္ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။