ဧၿပီ ၂၉ ရက္က စတင္ခဲ့သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အသီးသီး၏ ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ ပုံမွန္အစည္းအေဝးမ်ားကို ဇြန္ ၇ ရက္တြင္ ရပ္နားလိုက္ျပန္သည္။ ရက္ ၄၀ ၾကာ က်င္းပခဲ့သည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဥပေဒ ၁၀ ခု အတည္ျပဳႏုိင္ခဲ့ၿပီး ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒၾကမ္းကဲ့သို႔ အျပင္းအထန္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရသည့္ ဥပေဒမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ထို႔အျပင္ ျပည္ပေခ်းေငြကိစၥရပ္ ၆ ခုကိုလည္း အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံ၏ ေခ်းေငြရယူထားမႈ မ်ားျပားေသာေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္တို႔က ကန္႔ကြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးက်င္းပသည့္ရက္ ဇြန္ ၇ ရက္တြင္ပင္လွ်င္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္မ်ားႏွင့္ ၂ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ရန္ ေဒၚလာသန္း ၁၀၀ ေခ်းယူမည့္ကိစၥကို မဲခြဲဆံုးျဖတ္ခဲ့ရာ ကန္႔ကြက္သူေပါင္း ၁၆၇ ဦးထိ ရွိခဲ့သည္။ ေခ်းေငြမ်ားရယူမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသူမ်ားက ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေခ်းေငြအရပ္ရပ္သည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀ ဒသမ ၅၈၆ ဘီလီယံအထိ ရွိေနသည္ကို ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးသြားၾကသည္။ ျပည္ပေခ်းေငြျဖင့္ တည္ေဆာက္ျပဳျပင္မည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရေတာ့မည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ပါဝင္ေနသည္။ ဥပမာ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္႐ံု ၅ ႐ုံ အလံုးစံုျပဳျပင္ရန္ ျပင္သစ္ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေအဂ်င္စီထံမွ ယူ႐ုိ ၃၅ ဒသမ ၇ သန္း ေခ်းယူမည့္ကိစၥ၊ ရန္ကုန္တိုင္း လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ျဖန္႔ျဖဴးေရးစနစ္ ေကာင္းမြန္ေစရန္ ထိုင္းႏုိင္ငံအစိုးရ၊ NEDA ထံမွ ထိုင္းဘတ္ေငြ ၁၄၅၈ ဒသမ ၂၄၈ သန္း ေခ်းယူမည့္ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အလားတူ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္မ်ားႏွင့္ ၂ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ရန္ ကမၻာ့ဘဏ္၏ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔ထံမွ ေဒၚလာသန္း ၁၀၀ ေခ်းယူမည့္ ကိစၥရပ္သည္လည္း မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ျပည္ပေခ်းေငြမ်ားကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က လြယ္လြယ္ကူကူ ခြင့္ျပဳေပးေနသည္ မဟုတ္ဘဲ အနည္းဆံုး သက္ဆိုင္ရာ ဝန္ႀကီးဌာန ၂ ခု၏ ရွင္းလင္းတင္ျပခ်က္မ်ားကို ၾကည့္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သက္ဆိုင္ရာ ေငြစာရင္းပူးေပါင္းေကာ္မတီလို ေကာ္မတီမ်ား၏ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္ အစီရင္ခံစာမ်ားအား နာၾကားသည္။ ေဆြးေႏြးလိုသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚေဆြးေႏြးေစၿပီး ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေထာက္ျပသည္မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ ဝန္ႀကီးဌာနက ေက်လည္ေအာင္ ရွင္းျပရသည္။ ၿပီးမွ ေခ်းေငြယူသင့္ မယူသင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္း စက္ခလုတ္သံုးၿပီး မဲခြဲဆံုးျဖတ္တာ ျဖစ္သည္။ ဒီတႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ထူးျခားခ်က္က ျပည္ပေခ်းေငြအားလံုးကို အရင္လို သက္ဆိုင္ရာဌာနက ေတာင္းခံျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ေပးပို႔သည့္ ေခ်းေငြကိစၥရပ္မ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေခ်းေငြကိစၥအျပင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီးလည္း  ယခုအႀကိမ္လႊတ္ေတာ္တြင္ ေကာ္မတီတရပ္ ဖြဲ႔စည္းျခင္းတခုသာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ယင္းသို႔ ေကာ္မတီဖြဲ႔ျခင္းကို တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တဦးက မတ္တပ္ရပ္ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ အရင္လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္လို တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားလံုး ထရပ္ၿပီး ကန္႔ကြက္သည့္ပံုစံမ်ိဳး မျမင္မေတြ႔ခဲ့ရေပ။ ေမးခြန္းေမး၊ အဆိုတင္ လႊတ္ေတာ္ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားဘက္က ေယဘုယ်ဆန္ဆန္ ေမးခြန္းေမး၍ ဥကၠ႒က သတိေပးတာ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသလို လာေျဖသည့္ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔အစည္းဝင္က ေမးသည့္အေျဖ ပါမလာဘဲ လာေျဖသျဖင့္ သတိေပးရျခင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ အလားတူ ေက်ာင္းေဆာက္ေပးရန္၊ ေဆး႐ုံအဆင့္ျမႇင့္တင္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ားလည္း လႊတ္ေတာ္တြင္ ၾကားျမင္ေနရတုန္း ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ မရွိမျဖစ္သည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ား၏ အခန္းက႑သည္ ေရွ႕သို႔ မွန္မွန္ခ်ီတက္ေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္ၿပီး "ျပည္သူ႔အသံ - လႊတ္ေတာ္အသံ" ျဖစ္ေစဖို႔နဲ႔ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္ ခုိင္မာအားေကာင္းေစဖို႔ ယခုထက္ပိုမို အရွိန္အဟုန္ျမႇင့္တင္ဖို႔ လိုေသးသည္ဟု ႐ႈျမင္သည္။