“ဝ” ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသသည္ ဆင္းရဲတြင္းနက္သည့္ ေတာင္တန္းေဒသအျဖစ္မွ မိုးေျမ ေျပာင္းျပန္လွန္ေအာင္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာၿပီျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္အဆင့္ သတ္မွတ္ေပးရန္ “ဝ”ေခါင္းေဆာင္ ေပါက္ယူခ်န္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ပြဲ၌ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကို ေတာင္းဆိုလုိက္သည္။ ျပည္နယ္သတ္မွတ္ေပးရန္ အရင္ကလည္း “ဝ”ေခါင္းေဆာင္တို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းဆုိခဲ့ဖူးသည္။ ယခုတႀကိမ္ကေတာ့ စစ္သည္ဗိုလ္ပါ လက္နက္အျပည့္အစံုႏွင့္ စစ္ေရးျပၿပီး ေတာင္းဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ တနည္းဆိုရလွ်င္ လက္နက္ျပ၍ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ တကယ္ဆို ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု ပုဒ္မ ၅၆ (စ) အရ ရွမ္းျပည္နယ္ ဟိုပန္၊ မိုင္းေမာ၊ ပန္ဝုိင္၊ နားဖန္း၊ မက္မန္းႏွင့္ ပန္ဆန္း(ပန္ခမ္း) ၿမဳိ႕နယ္ ေျခာက္ၿမဳိ႕နယ္တုိ႔ကို ခ႐ိုင္ ႏွစ္ခ႐ိုင္ဖဲြ႔ၿပီး “ဝ” ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္းအျဖစ္ တရားဝင္ သတ္မွတ္ေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္းကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္း ဥကၠ႒ ေခါင္းေဆာင္သည့္  ဦးစီးအဖြဲ႔က စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔လည္း ဖြဲ႔စည္းပံုက ျပ႒ာန္းထားသည္။ ဖဲြ႔စည္းပံုက မည္သို႔ပင္ ျပ႒ာန္းထားေစကာမူ “ဝ” ေခါင္းေဆာင္ ဦးေပါက္ယူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ‘ဝ’ ျပည္နယ္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီ (UWSP) အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၊ ဝျပည္နယ္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္၊ ‘ဝ’ျပည္နယ္ ျပည္သူ႔အစိုးရ ဥကၠ႒အျဖစ္ မွတ္ယူသံုးစြဲသည္။ ျမန္မာရာဇဝင္၌ မည္သည့္ဧကရာဇ္မွ ‘ဝ’ ျပည္နယ္ကို မစိုးမိုးခဲ့သလို မည္သည့္ တ႐ုတ္ဧကရာဇ္ကမွလည္း မစိုးမိုးခဲ့ဘူးသည့္ အစိုးရမဲ့ေဒသ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟုလည္း ဦးေပါက္ယူခ်န္းက ဆိုသည္။ စတုရန္းကီလုိမီတာ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီသည့္ ေျမေပၚတြင္ လူဦးေရ ၆ သိန္းကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနသလို “ဝ”ျပည္နယ္အေျခခံဥပေဒလည္း ေရးဆြဲ ျပ႒ာန္းထားၿပီဟုလည္း ဆိုပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနအရ “ဝ” ေဒသကို သြားေရာက္ရန္ ဗီဇာမလိုေပမယ့္ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြ သြားေရာက္လိုပါက “ဝ” ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွာသာ သြားေရာက္ႏိုင္သလို လက္ရွိ သတင္းသမားမ်ား သြားေရာက္ရာတြင္လည္း “ဝ” အဖြဲ႔၏  အစီအစဥ္ျဖင့္သာ ၎တုိ႔ခြင့္ျပဳသည့္ ေနရာမ်ား၌သာ သတင္းယူခြင့္ရွိ၏။ ပန္ဆန္းၿမဳိ႕သည္ တ႐ုတ္နယ္ၿမဳိ႕တၿမဳိ႕ အသြင္သဏၭာန္ ေဆာင္ေနၿပီး ျမန္မာက်ပ္ေငြထက္ တ႐ုတ္ေငြသာ ပိုမိုအသံုးတြင္က်ယ္ကာ ေနရာတိုင္းမွာ တ႐ုတ္စာေတြသာ ျမင္ေတြ႔ရသည္။ အစိုးရဝန္ထမ္းဆို၍ ေက်ာင္းဆရာႏွင့္ ဆရာဝန္တခ်ဳိ႕သာ ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ဦးေပါက္ယူခ်န္း ေႂကြးေၾကာ္သလို လက္ရွိ “ဝ” ေဒသသည္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ ၾသဇာ အာဏာစက္ သက္ေရာက္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိပါသလဲ၊ တုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ္လည္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးတြင္ “ဝ” ေဒသပါ ပါဝင္သလား ဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာေနသည္။ “ဝ”ေဒသသည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံမွ ခြဲထုတ္လို႔မရသည့္ အစိတ္အပိုင္းတခုျဖစ္ၿပီး ခြဲမထြက္၊ လြတ္လပ္ေရး မေတာင္းဆိုဟု ဦးေပါက္ယူခ်န္းက ေလးေလးနက္နက္ ကတိသစၥာျပဳ ေျပာၾကားထားသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ “ဝ”က ျပည္နယ္ေတာင္းသည့္ ကိစၥအေပၚ သေဘာထားေျပာဆိုျခင္း မရွိဘဲ တႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (အန္စီေအ) တြင္ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထုိးဖုိ႔သာ သဝဏ္လႊာေပးပို႔ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ “တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရး၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေရးတုိ႔ကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္မယ့္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြဟာ အန္စီေအ လက္မွတ္ထုိးၿပီးမွသာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္၊ “ဝ” အထူးေဒသ ၂ အပါအဝင္ တုိင္းရင္းသားေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ အမ်ိဳးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကုိယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ရွိေရး ဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရျပည့္ဝတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္္ေဆာက္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာ အန္စီေအဟာ ျဖတ္သန္းရမယ့္ တံခါးေပါက္တခုသာျဖစ္ၿပီး လမ္းဆုံးပန္းတုိင္ မဟုတ္ဘူး” ဟု သဝဏ္လႊာတြင္း ေဖာ္ျပသည္။ အန္စီေအတြင္ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထုိးၿပီးေနာက္ အန္စီေအက လႊမ္းၿခံဳျခင္းမရွိသည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ရွိလာပါက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ အစုိးရႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းၿပီး သေဘာတူညီမႈ ရယူေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည္ဟုလည္း အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္က ေျပာသည္။ အန္စီေအသည္ ယခင္အစိုးရေဟာင္းလက္ထက္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ ကိစၥျဖစ္ၿပီး ေဘာင္ခ်ဲ႔ဖို႔လိုသည္ဟု “ဝ” အပါအဝင္ အန္စီေအ လက္မွတ္မထိုးရေသးသည့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔တုိ႔ ယူဆထားၾကၿပီး စာခ်ဳပ္ေဘာင္ခ်ဲ႔ထြင္ၿပီးမွ လက္မွတ္ထိုးႏုိင္ဖြယ္ ရွိသည္။ လက္ရွိ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရအေနျဖင့္ အန္စီေအ လက္မွတ္ထိုးၾကရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ တိုက္တြန္းေနမလား၊ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္မြမ္းမံျပင္ဆင္ကာ ပုိမိုေကာင္းမြန္သည့္ စာခ်ဳပ္အသစ္ ဖန္တီးၿပီး အားလံုးပါ၀င္လက္မွတ္ထိုးလာေအာင္ ႀကဳိးစားမလား ဆန္းစစ္သင့္သည္။ “ဝ”တုိင္းရင္းသားတို႔သည္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗကပ) ကို ေက်ာခုိင္းကာ ဝျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (UWSA)ကို တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၉ခုႏွစ္၌  နဝတ စစ္အစိုးရႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းလက္မွတ္ထိုးခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးစုၾကာ ရွိခဲ့ေပၿပီ။ ဧၿပီ ၁၇ ရက္က ပန္ဆန္းၿမိဳ႕၌ က်င္းပသည့္   ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွစ္ (၃၀) ျပည့္ပြဲတြင္ “ဝ” တပ္ဖြဲ႔က စစ္သည္အင္အား ၇၆၀၀၊ အရပ္သား ၈၇၀၀ ေလာက္က စစ္ေရးျပခဲ့သလို ေလယာဥ္ပစ္စက္ေသနတ္မ်ား၊ ေမာင္းသူမဲ့ေလယာဥ္မ်ား၊ ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ပစ္ဒံုးမ်ားပါ ခ်ျပသြားသည္။ ပြဲတက္ေရာက္သည့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ အသီးသီးကလည္း “ဝ” တပ္ဖြဲ႔၏ စစ္အင္အားႏွင့္ “ဝ” ေဒသ ဖြံ႔ၿဖဳိးတိုးတက္မႈမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ၾကရသည့္အေပၚ အားက်သည့္အေၾကာင္း၊ အလားတူျဖစ္ေအာင္ ႀကဳိးစားခ်င္သည္ဟု မီဒီယာကို ဖြင့္ဟေျပာၾကသည္။ သို႔ပါ၍ အနာဂတ္တြင္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ စစ္အင္အားကို တိုးခ်ဲ႔ၾကၿပီး ပါဝါတည္ေဆာင္ၾကမည့္ အလားအလာမ်ား ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ အမိျမန္မာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ၾကာသည့္တုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစ မျမင္ရေသး၊ ျပည္တြင္းစစ္မီး မၿငိမ္းေသး။ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လက္ေတြ႔က်က် ဘာဆက္လုပ္မလဲ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္တို႔ စဥ္းစားခ်ိန္တန္ၿပီ။