သဟဇာတေတြၾကားက မႏၱေလး ပုဏၰားမ်ား
DVB
·
February 12, 2019
မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္ထဲက မဟာႏြယ္စင္ရပ္ ေဗာဓိကုန္းလုိ႔ ေခၚတဲ့ေနရာကို စ၀င္လုိက္တာနဲ႔ အိမ္တုိင္း လမ္းတုိင္းလုိလုိမွာ ျမင္ေတြ႔ရတာကေတာ့ “ေဗဒင္ေဟာသည္” “ဇာတာဖြဲ႔သည္” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစုရပ္ေလးကို ပုဏၰားကုန္းလုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ အဲ့ဒီရပ္ကြက္ဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ လူနည္းစုျဖစ္တဲ့ ယခု အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဏိပူျပည္နယ္သားေတြရဲ႔ မ်ဳိးဆက္ေတြ ေနထိုင္ရာ အရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
“မတူညီရာ လူမ်ိဳးေတြၾကားထဲ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္လာတဲ့ အမ်ိဳးႏြယ္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ပုဏၰားမ်ိဳးေတြလည္း ပါတယ္’’ လိုု႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ၃၅ လမ္းနဲ႔ ၃၆ လမ္းၾကား ၇၃ လမ္းမႀကီးေဘးက မဟာကာလီမယ္ေတာ္ႀကီး ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္း ဘုရားခန္းေရွ႕မွာ ဒိုတီလုိ႔ ေခၚတဲ့ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ကို ၀တ္ၿပီး မုတ္ဆိတ္အေဖြးသားနဲ႔ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ေနတဲ့ ဦးလွျမင့္က ေျပာပါတယ္။
အေလာင္းဘုရားလက္ထက္၊ ကုန္းေဘာင္ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္မင္းတရားလက္ထက္၊ ဘၾကီးေတာ္ (စစ္ကိုင္းမင္း) လက္ထက္ေတြမွာ မဏိပူရ ကသည္းျပည္ကို သိမ္းပိုက္တဲ့အခါ ကသည္းလူမ်ဳိး အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြနဲ႔ လုပ္သားေတြကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာမႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ယခုအခါမွာေတာ့ ျမန္မာေတြအေခၚ ကသည္းအိႏၵိယသားေတြအေခၚ ေမ့ေသးေတြဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႕ မဟာေအာင္ေျမသာဇံရပ္၊ ခ်မ္းေအးသာဇံရပ္၊ သမီးေတာ္ေစ်း၊ ၁၉ လမ္း၊ မင္းတဲျပည္တင္းရပ္နဲ႔ ႏွင္းဆီၿခံရပ္တိုု႔မွာေနထုုိင္ၾကၿပီး စုစုေပါင္း ၁၅၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ ကသည္း အသိုင္းအ၀ိုင္းက ခန္႔မွန္းေျပာဆုိၾကပါတယ္။
ဦးေမာင္ေမာင္တင္ (မဟာ၀ိဇၨာ) ေရးသားျပဳစုတဲ့ “ျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ေတာ္ စာတမ္းမ်ား” ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာ “မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ေတာ္၌ ခတၲိယ၊ ျဗဟၼဏ၊ သုဒၶ၊ ဗိသွ်၊ ပုဏၰားျဖဴ ၁၀ဝ၊ ပုဏၰားညိဳ ၁၀ဝ၊ ဘိသိက္ေတာ္ပုဏၰား ၃၀ဝ၊ ေရၾကည္ေတာ္ခပ္ ၁၀ဝ၊ ၿဂိဳဟ္စာေကြ်း နတ္တင္ ၁၀ဝ၊ ဇာတာေတာ္ေဆး ၁၀ဝ၊ ပုေရာဟိတ္ ၆၀၊ အခါေပး ၁၀ဝ ရွိ၏။” လို႔ ပါရွိပါတယ္။
“ကသည္းလူမ်ိဳးအမႈထမ္းမ်ားမွာ ေလွေတာ္တန္း၊ ျမင္းစီးသူရဲတန္း၊ ယက္ကန္းေတာ္၊ ဆတၲာေတာ္၊ ခဝါေတာ္၊ အႏွိပ္ေတာ္၊ ေရၾကည္ေတာ္ ေပ်ာ္ရာက အမႈေတာ္ထမ္းၾကရသည္။” ဟူ၍ ဆက္လက္ေရးသားထားပါတယ္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ယခင္က ေဗာဓိကုန္းရပ္ကြက္ဆုိရင္ ရႊံ႕ေျမနံ႔ ႏြားေခ်းနံ႔ေတြနဲ႔ ရွိေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ ေနအိမ္ေတြကို တည္ေဆာက္ရာမွာ နံရံေတြကို ရႊံ႔နဲ႔ႏြားေခ်း ေရာေမႊထားတာနဲ႔ မြမ္းမံတတ္ၾကတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုုခ်ိန္မွာေတာ့ ေခတ္ေပၚ အေဆာက္အံုုေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။ မေျပာင္းလဲေသးတာတာကေတာ့ သူတိုု႔ရဲ့ သုုိသိုုသိပ္သိပ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနထိုုင္တတ္တဲ့ အမူအက်င့္အေလ့အထပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေဗဒင္ေဟာ ပုဏၰားေတြဟာ သူတုုိ႔ ဘိုုးေဘးဘီဘင္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တဲ့ ေဗဒင္ေဟာျခင္းအတတ္ပညာနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြက အသက္ေမြးၾကပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ ေဗဒင္အတတ္ပညာကိုု စိတ္၀င္စားမႈ နည္းသြားၿပီး အျခားျပင္ပ အလုုပ္မ်ားကိုု လုုပ္ကိုုင္ၿပီး ရပ္တည္ေနၾကပါတယ္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ယခင္က လူမ်ိဳး ဘာသာေရး ျပႆနာေတြအခ်ဳိ႕ ရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကသည္းေတြကေတာ့ မည္သည့္ပဋိပကၡထဲမွာမွ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမရွိဘဲ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အမ်ားေတြနဲ႔ သဟာဇာတျဖစ္ေအာင္ေနထိုုင္ က်င့္ႀကံေနခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ေနတယ္။ အသင္းအဖြဲ႔လုိက္ေနတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္တယ္။ တဖက္က ျပႆနာရွာတာေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လုိ ျဖစ္လာရင္ လူႀကီးေတြကိုပဲ တုိင္ၿပီး သူတုိ႔ (လူႀကီး) ေတြေျပာတာပဲ နားေထာင္ေနလုိက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးမွာက ဂ်ာတီလုိ႔ေခၚတဲ့ စည္းကမ္းရွိတယ္ေလ။ လူႀကီးေတြ ေျပာရင္ လူငယ္ေတြလုိက္ နားေထာင္ရတယ္’’ လုိ႔ စၾကာႏြယ္စင္ရပ္တြင္ ေနထိုုင္တဲ့ ဦးသန္းထြန္းက ေျပာပါတယ္။
မဟာႏြယ္စင္ရပ္တြင္ ေနထိုုင္သည့္ ပုဏၰားတဦးျဖစ္တဲ့ ဦးစိန္ေမာင္ကလည္း “က်ေနာ္ကေတာ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ျဖစ္တည္မႈအတိုင္း သဘာ၀ကို နားလည္ဖုိ႔လုိတယ္။ ဘာသာတရားတုိင္းက ေကာင္းပါတယ္။ လူေတြကပဲ မေကာင္းတာလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ လူသားတုိင္း ဘာသာတုိင္းမွာ ျဖစ္တည္မႈ ကံၾကမၼာ အသီးသီးရွိတယ္။ ဒါကို တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ လူေတြက အျပစ္မေျပာဘဲ နားလည္မႈနဲ႔ေနမယ္ဆုိရင္ ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆုိ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းသင္းေနထုိင္လုိ႔ရတယ္” လုိ႕ ေျပာပါတယ္။
လူဦးေရ ၆ သန္းေက်ာ္ ေနထုိင္တဲ့ မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီးလုိေနရာမွာ လူနည္းစု ေနထုိင္ၾကတဲ့ ကသည္းေတြအေနနဲ႔ တျခားလူေတြနဲ႔ ျပႆနာ ပဋိပကၡမျဖစ္ေအာင္ ေနထုုိင္ရတာဟာ သည္းခံမႈမ်ားနဲ႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး လူငယ္အစည္းအ႐ုံး အလုပ္အမႈေဆာင္ ပုဏၰားမ်ဳိးႏြယ္ လူငယ္ ကိုေအာင္စိုးမုိးက “လူငယ္ေတြ ဆုိေတာ့ လူႀကီးေတြလုိ စိတ္မ်ိဳး တခါခါ မရွိဘူး၊ ထိခုိက္လြယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကုိယ့္အဖြဲ႔အစည္းကို ကိုယ္ထိန္းတယ္။ ျပႆနာ အနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္တယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း အရံႈးေပး သည္းခံ ေပါင္းရတာေတြရွိတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕ခံ စာေရးဆရာ ဆူးငွက္ကလည္း “သူတုိ႔ေတြက အရင္ ရတနာပံုနန္း မတည္ခင္ကတည္းက ေရာက္ေနတာ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရင့္ရဲ႕သစၥာေတာ္ခံအေနနဲ႔ ေနတယ္။ သူတုိ႔မွာ ေဗဒင္ေဟာတယ္။ ကုန္သည္လုပ္တယ္။ ဂါထာမႏၱာန္အတတ္ေတြနဲ႔ ေနလာၾကတယ္။ ကုန္သည္ အလုပ္လုပ္သူကလည္း ရတဲ့ဟာကို ေရႊစုတယ္။ လႉဒါန္းတယ္။ အေနအထုိင္လည္း သိုသိပ္တယ္။ ေလာဘ နည္းၾကတယ္။ တကယ္ ပဋိပကၡ ျဖစ္တာက လုိခ်င္သူ ေလာဘႀကီးသူ အပိုင္သိမ္းခ်င္သူေတြပဲ ျဖစ္ၾကတာ။ သူတုိ႔ ပုုဏၰားေတြအေနနဲ႔ေတာ့ အရင္ကလည္း ပဋိပကၡ မျဖစ္ခဲ့ဖူး။ ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
မင္းရဲစစ္ႏုိင္