ျမစ္ဆုံမွာ… ကခ်င္႐ုိးရာပုံျပင္ေလးတပုဒ္ရွိတယ္။ “စၾကဝဠာအစဟာ လဟာျပင္ႀကီးပါ။ အဲဒီလဟာျပင္ထဲမွာ အဖိုဓာတ္နဲ႔အမဓာတ္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိတယ္။ ဒီဓာတ္ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္မိေတာ့ “အင္ေဂါင္ဝမဂမ္” ဆိုတဲ့ နတ္မင္းႀကီး ျဖစ္လာသတဲ့။ ဒီနတ္မင္းႀကီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကေန ေမာဒန၊ ေမာဒလငြတ္နဲ႔ လင္ယူလဝဆိုတဲ့ နတ္မင္းညီေနာင္သုံးဦး ေပၚထြက္ခဲ့တယ္။ ဒီညီေနာင္သုံးဦးကမွ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီး၊ ေနလ နကၡတ္တာရာ ပန္းမန္သစ္ပင္နဲ႔တကြ လူသတၱဝါေတြ ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ နတ္မင္းႀကီး “အင္ေဂါင္ဝမဂမ္” က ညာလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ကိုင္၊ ဘယ္လက္နဲ႔ ေငြခြက္ကိုင္ကာ မဟာအဏၰဝါအတြင္းက ေရခြက္တခြက္စီခပ္ယူၿပီး ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားေပၚကို ေလာင္းခ်လုိက္သတဲ့။ ဒီလိုေလာင္းခ်ရာကေန ညာဘက္မွာ “ေမချမစ္” ဘယ္ဘက္မွာ “မလိခ” ဆိုၿပီး ေပၚလာခဲ့ပါေတာ့တယ္” လို႔ ကခ်င္႐ုိးရာပုံျပင္တပုဒ္ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီျမစ္ႏွစ္သြယ္ဟာ ဆက္လက္စီးဆင္းရင္း ခ်င္ခရန္ဂါအနီးမွာ ေပါင္းဆုံၿပီး ဧရာဝတီအျဖစ္ ဆက္လက္စီးဆင္းခဲ့ပါတယ္။ ကခ်င္တို႔အတြက္ေတာ့ ဧရာဝတီဟာ ကမၻာေလာကမွာ ပထမဆုံးေသာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ တန္ဖိုးထားစရာ ျမစ္တစင္းပါ။ တႏိုင္ငံလုံးအတြက္ကေတာ့ အသက္ေသြးေၾကာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ျမစ္ဆုံဆိုတာ ဧရာဝတီရဲ႕အစ။ သဘာဝအလွအပေတြ ေပါင္းစုရာ။ စိမ္းျမျမ ေရၾကည္ၾကည္မွာ ကူးခတ္ေနတဲ့ ငါးေတြ။ ေဆးႀကိတ္ေက်ာက္ေတြနဲ႔ တင့္တယ္လြန္းတဲ့ေနရာ။ ဒီေနရာကို အမွီျပဳလို႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳသူကလည္း မနည္းဘူး။ ဒီေနရာ ဒီျမစ္ျပင္က အစားအစာရတယ္။ ေနစရာ အမိုးအကာေတြရတယ္။ သမိုင္းတေလွ်ာက္ ဒီေရဒီေျမအတြက္ စစ္ခင္းခဲ့ရတယ္။ ခုခံခဲ့ရတယ္။ ကာကြယ္ခဲ့ရတယ္။ က်ဴးေက်ာ္စစ္ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ေသြးေတြ၊ အသက္ေတြ ဘဝေတြ မ်ားစြာ ေပးဆပ္ခဲ့သည္ပဲေလ။ ဒီေတာ့လည္း ျမစ္ဆုံနဲ႔ ဧရာဝတီဆိုတာ လူထုႏွလုံးသားျဖစ္မယ္ဆို ျဖစ္ေလာက္စရာပဲ။ မင္းတုန္းမင္းရဲ႕ စာခ်ဳပ္အယူအဆ အခုေတာ့ ျမစ္ဆုံမွာ အျဖစ္စုံ ခင္းျပစရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ ျမစ္ဆုံ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းတဲ့။ စာခ်ဳပ္ဆိုလည္း ျပည္သူမသိရ။ ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္ကလည္း ျပည္သူ႔သေဘာထား မပါ။ စာခ်ဳပ္မွာ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြပါမွန္း ျပည္သူသိခြင့္မရခဲ့။ ဒီလို တႏိုင္ငံလုံးအတြက္ အေရးပါတဲ့ အထင္ကရ ကိစၥရပ္ေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းတခုလို လက္သိပ္ထိုး အေရာင္းအဝယ္ လုပ္သလိုမ်ိဳးက မျဖစ္သင့္ဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ စစ္အုပ္စုလုပ္ပုံက မင္းတုန္းမင္းေလာက္ေတာင္ တိုင္းျပည္ခ်စ္ဟန္မရွိတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပုဂံမင္းလက္ထက္မွာ ဒုတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ ျဖစ္တယ္။ စစ္ၿပီးေတာ့ မင္းတုန္းက အာဏာသိမ္းလိုက္တာေပါ့။ အဂၤလိပ္တို႔က စစ္ေျပၿငိမ္းေရးစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ေျပာေတာ့ မင္းတုန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းဆိုခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး ဖယ္ရာနဲ႔ ေဆြးေႏြးစဥ္မွာ… ဖယ္ယာ - မဟာစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ေတာ္မူလွ်င္၊ အေဆြခင္ပြန္း လကၡဏာနဲ႔ ျပည့္စုံမည္ျဖစ္၍ စာခ်ဳပ္သာ ေကာင္းပါသည္။ မင္းတုန္းမင္း - ငါတို႔ အေဆြခင္ပြန္းဝတ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေအာင္ ျပဳရန္ရွိသည္။ ဖယ္ယာတို႔က အေဆြခင္ပြန္းဝတ္ႏွင့္ညီေအာင္ ျပဳမျပဳကို ဖယ္ယာစဥ္းစားဦးေတာ့။ (တဖက္သတ္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ စာခ်ဳပ္အျဖစ္ ရည္ညႊန္းသည္ - စာေရးသူ) စာခ်ဳပ္ဆိုသည့္အရာသည္ တဦးအက်ိဳးရွိ၍ တဦးအက်ိဳးမရွိသည္ကို ခ်ဳပ္ၿမဲမဟုတ္။ ႏွစ္ဦးအက်ိဳးရွိမွ ခ်ဳပ္ၿမဲျဖစ္သည္” လို႔ေျပာၿပီး မင္းတုန္းမင္းက ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။ ဒါ မင္းတုန္းမင္းရဲ႕ စာခ်ဳပ္ဆိုင္ရာ အယူအဆပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ပြဲဟာ ဘာစာခ်ဳပ္မွမရွိဘဲ ၿပီးဆုံးခဲ့တာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို အ႐ႈံးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေပမယ့္ မင္းတုန္းမင္းဟာ သူ႔ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ စာခ်ဳပ္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ဟာ စစ္ဘုရင္ေတြထက္ သာလြန္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳၾကရမွာပါ။ အခု ျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္မွာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားရဲ႕ ၉၉ ရာခုိင္ႏႈန္းဟာ တ႐ုတ္ကရယူမွာျဖစ္ၿပီး ၁ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ျမန္မာတို႔ရမယ္ ဆိုတာကေတာ့ မင္းတုန္းလို ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ တဦးေလာက္ေတာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကရဲ႕လားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ျမတ္ႏိုးစိတ္ကပဲ ပိုေနသလား မသိေတာ့။ စီးပြားေရးသူလွ်ိဳတို႔လုပ္ရပ္ ျမစ္ဆုံေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းက အခုတေလာ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ျမစ္ဆုံဆိုင္ရာ အျခားေသာ အခ်က္အလက္ေတြျဖစ္တဲ့ ေျမငလ်င္ျပတ္ေရြ႕ေၾကာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္သိမ္းေရး၊ ေရလႊမ္းဧရိယာ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကိုေတာ့ ပညာရွင္အသီးသီးက ေဆြးေႏြးၿပီးျဖစ္လို႔ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းၿပီးရင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဘယ္ေလာက္အထိ တိုးတက္လာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြ အေပၚမွာေတာ့ က်ေနာ္ သံသယရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြက ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဂၽြန္ပါကင္စ္ (John Perkins) ရဲ႕ The New Confessions of An Economic Hit Man စာအုပ္ပါ။ ေကာ္ပိုရိတ္ႀကီးေတြရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာ လုပ္ရပ္ေတြကို သတိထားမိခဲ့လို႔ပါ။ ဒီအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပါ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားကို က်င့္သုံးခဲ့တာ။ အဓိက သူတို႔လုပ္ရပ္က ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကေန ဝင္ေရာက္ျခယ္လွယ္ႏိုင္ေအာင္ ေကာ္ပိုရိတ္ႀကီးေတြကတဆင့္ စြမ္းအင္စီမံကိန္းေတြကို ခ်ျပၿပီး စြမ္းအင္အသုံးခ်မႈကေန ႏွစ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုရင္ အဲ့ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ “ငွက္တေကာင္ ထပ်ံသလို” တဟုန္ထိုး တိုးတက္လာမွာျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းမႈ အပိုတြက္ၿပီး ခ်ျပခဲ့တယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံက သူတို႔ အပိုေဆာင္းတြက္ျပတဲ့ စာရင္းေတြကို ယုံယံုၾကည္ၾကည္ လုပ္ေဆာင္လာၿပီဆိုရင္ အဲဒီႏုိင္ငံ မြဲၿပီသာမွတ္။ တကယ့္အရွိထက္ ႏွစ္ဆသုံးဆ ပိုတြက္ထားတဲ့ စာရင္းေတြကပဲ အဲဒီႏိုင္ငံကို ဆင္းရဲမြဲေတၿပီး အေႂကြးသံသရာ လည္ေစတာကိုး။ အထူးသျဖင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြမွာ အဓိက လုပ္ေလ့ရွိစၿမဲပါ။ ဒီနည္းနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားဟာ အေႂကြးတင္လို႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္က “တို႔စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈဆိုတဲ့ ကြန္ရက္ထဲ ေရာက္ဖို႔ပဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူတို႔ဟာ အေႂကြးဆိုတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္ရွိသြားၿပီး ငါတို႔လိုသလို သုံးလာႏိုင္မယ္။ ငါတို႔လိုအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးေတြမွာ အသုံးတည့္လာမယ္” လို႔ ဂၽြန္ပါကင္စ္က သူ စီးပြားေရးသူလွ်ဳိသင္တန္း တက္စဥ္က အေၾကာင္းကို သူ႔အမွာစာ (စာ-၁၃) မွာ ေဖာ္ျပထားတယ္။ တကယ္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္အသုံးျပဳမႈ ပမာဏဟာ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈနဲ႔ အခ်ိဳးညီရမွာပါ။ ဒါကို ပုိတြက္ထားတဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ တြက္ေခ်မကိုက္ျဖစ္ၿပီး အေႂကြးတင္ခဲ့တာ။ တ႐ုတ္ရဲ႕ CPI ဟာ ဂၽြန္ပါကင္စ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ိဳးနဲ႔ ေႂကြးတင္ႏြံနစ္ေရး စီမံကိန္း ျဖစ္ေလမလားဆိုတာ စဥ္းစားခ်င္စရာပါ။ အာဖရိကႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ႀကဳံေတြ႔ရမႈေတြ၊ ေလာေလာလတ္လတ္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ သင္ခန္းစာယူစရာပါပဲ။ ျမစ္ဆုံကေတာ့ တ႐ုတ္တို႔အတြက္ စြမ္းအင္လို႔ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာတို႔အတြက္က အမ်ိဳးသားလုံၿခံဳေရးအထိ ျပႆနာရွိလာပါတယ္။ ျမစ္ဆုံရဲ႕ ေရကာတာထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ဘယ္သူခ်ဳပ္ကိုင္မလဲဆိုတာ အမ်ိဳးသားလုံၿခံဳေရးအတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္ေတြကို ျပည္သူလူထု သိရွိခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ႏွလုံးေသြးေၾကာမႀကီးကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္သလို ျဖစ္ေနမွာကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း စိုးရိမ္မယ္ဆိုလည္း စိုးရိမ္စရာပါပဲ။ အကယ္လို႔မ်ား ျမစ္ဆုံဆိုင္ရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွာ လူထုဆႏၵနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ ခၽြတ္ေခ်ာ္မႈေတြ၊ တိမ္းေစာင္းမႈေတြ ရွိလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ “ျမစ္ဆုံမွာ အခ်စ္ကုန္သြားေလမလား” လို႔ စိုးရိမ္မိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။     ။ ဆရာေ႒း ၁။ တိုက္စိုးရဲ႕ ဧရာဝတီ ၂။ The New Confession of An Economic Hit Man  By John Perkins တို႔ကို ကိုးကားထားပါတယ္။