Home
သုံးသပ်ချက်
နိုင္ငံျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ မူ၀ါဒေရးရာ စဥ္းစားစရာမ်ား (၆)
DVB
·
August 21, 2012
ျမန္မာအစိုးရသစ္ တက္လာျပီးေနာက္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ႐ုတ္ခ်ည္း ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာဟာ ျပည္တြင္းနိုင္ငံေရးနဲ့ စီးပြားေရး အေျခအေနေတြရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသတြင္း ပထ၀ီနိုင္ငံေရးနဲ့ စီးပြားေရးမွာ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ အခန္းက႑ ေနာက္က်က်န္ရစ္မႈက လက္ရိွေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို့ ယံုၾကည္လာေစခဲ့လို့လား ဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ ေလ့လာဆင္ျခင္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျဖစ္နိုင္ေျခအရိွဆံုးက ထိုအခ်င္းအရာ နွစ္ရပ္စလံုးက ျမန္မာ့အေျပာင္းအလဲမွာ အဓိကက်ျပီး အျပန္အလွန္အားျပုထားတဲ့ အေနအထား ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရိွ ျမန္မာအေျပာင္းအလဲေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ ျပည္တြင္း ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈကိုသာ ဗဟိုခ်က္ထားတဲ့ (Inward Looking)နဲ့ ၾကည့္ျမင္မႈ မ်ားေနျပီး ေဒသတြင္း ပထ၀ီနိုင္ငံေရးနဲ့ စီးပြားေရးအေျပာင္းအလဲေတြက ျမန္မာနိုင္ငံအေပၚ ဘယ္ေလာက္ရိုက္ခက္မႈရိွလို့ ဒီလိုအေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖို့ လိုအပ္လာသလဲဆိုတဲ့ (Outward Looking) နဲ့ ၾကည့္ျမင္မႈ အားနည္းေနတာ ေတြ့ရပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ဒုတိယၾကည့္ျမင္မႈကို အေလးေပး ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈပိုင္းကို ေဇာင္းေပးျပီး ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေနတာ ေတြ့ရသလို လတ္တေလာ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာလည္း ေ႐ွ့လာမည့္ ၃ နွစ္အတြင္း ေပၚေပါက္လာေတာ့မယ့္ အာဆီယံစီးပြားေရး အသိုင္းအ၀န္း (ASEAN Economic Community) အတြက္ အဖြဲ့၀င္နိုင္ငံေတြ အတြင္း အလြန္အမင္း ေနာက္က်ေနတဲ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရးက႑ပိုင္းက ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ တာ၀န္ေတြကို အခ်ိန္မီ ျဖည့္ဆည္းေဆာင္႐ြက္ေနတာလားလုိ့ ေမးခြန္းထုတ္စရာလည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ အာဆီယံ စီးပြားေရးအသိုင္းအ၀န္း (AEC) အတြက္ ျမန္မာနိုင္ငံအေနနဲ့ မျဖစ္အေန ေဆာင္႐ြက္ရမယ့္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ဖို့ လိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံ အာဆီယံအဖြဲ့၀င္ျဖစ္လာတဲ့ ၁၉၉၇ ခုနွစ္ကစလို့ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အဖြဲ့ရဲ့ နွစ္ ၃၀ ေျမာက္ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းမွာ ၂၀၂၀ ခုနွစ္ေရာက္ရင္ AEC ထူေထာင္ဖို့ ရည္မွန္းခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့ၾကျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ၂၀၁၅ ခုနွစ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ AEC က ဘယ္လို ေပါင္းစည္းမႈလဲ၊ အာဆီယံအဖြဲ့၀င္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံက AEC တြန္းအားကို ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ေနရသလဲ၊ အဲ့ဒီတြန္းအားေၾကာင့္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဘယ္လို အေလာသံုးဆယ္ ေဆာင္႐ြက္ေနရသလဲ၊ စတဲ့အခ်က္ေတြက လက္ရိွ ျမန္မာ့ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ၾကည့္ျမင္ရာမွာ အေရးပါတဲ့ ႐ႈ့ေထာင့္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ AEC ကို အလြယ္နားလည္နိုင္တဲ့အခ်က္က အာဆီယံဟာ ေဒသအတြင္း တခုတည္းေသာ ေဈးကြက္နဲ့ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အေျခခံေဒသၾကီး (Single Market and Production Base) ျဖစ္လာဖို့ ရည္႐ြယ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေဈးကြက္နဲ့ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အေျခခံေဒသၾကီးျဖစ္လာဖို့ ေဒသတြင္းနိုင္ငံေတြအၾကား ကုန္ပစၥည္း (Goods)၊ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း (Services)၊ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ (Investment) ေငြေၾကးအရင္းအနွီး (Capital)နဲ့ ကၽြမ္းက်င္းလုပ္သား (Skilled Labor) စတဲ့က႑ေတြမွာ အတားအဆီးအနည္းဆံုးနဲ့ ဆက္သြယ္စီးဆင္းနိုင္ဖို့ ရည္႐ြယ္ထားတယ္။ ဒီရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္လာဖို့အတြက္ အဖြဲ့၀င္နိုင္ငံအသီးသီးက ၎တို့ နိုင္ငံေတြရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာ နယ္နိမိတ္အတြင္း က်င့္သံုးေနတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ေတြမွာ ရိွေနတဲ့ အကန့္အသတ္ေတြကို ေျဖေလ်ာ့ေပးျပီး စီးပြားေရး လြတ္လပ္ခြင့္ (Economic Liberalization) ကို က်င့္သံုးရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံလည္း အလားတူက်င့္သံုးမႈမ်ိုး မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၂၀၁၅ အမီ အာဆီယံအဖြဲ့ၾကီးရဲ့ အဖြဲ့၀င္နိုင္ငံအျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ စီးပြားေရး ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို အခ်ိန္မီလုပ္ေဆာင္ဖို့ လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခင္စစ္အစိုးရရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲလိုသူေတြအေပၚ တင္းမာတဲ့ သေဘာထားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာ နိုင္ငံေရး ေ႐ွ့မတိုး ေနာက္မဆုတ္ အေျခအေနနဲ့ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့သလို ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုလည္း စစ္အစိုးရစိတ္တိုင္းက် အခ်ိန္ဆြဲေရးဆြဲခဲ့တဲ့အတြက္ ၂၀၀၈ ခုနွစ္မွ အတည္ျပုနိုင္ျပီး ၂၀၁၀ ခုနွစ္မွာမွ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခဲ့တယ္။ ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ့ အာမခံခ်က္ ရရိွသြားသလုိ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကတဆင့္ အာဏာကိုဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းနိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ လူေဟာင္းေတြနဲ့ ဖြဲ့စည္းထားတဲ့အစိုးရအသစ္ဟာ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို စိတ္ခ်လက္ခ် စတင္နိုင္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္က အေတာ္ကို ေနာက္က်ေနပါျပီ။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဘ၀တုန္းက အခုလိုျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ မလုပ္နိုင္ဘဲ သမၼတဘ၀ေရာက္မွ လုပ္ရတဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဟာ ၂၀၁၁ မတ္လမွာ သမၼတတာ၀န္ကို စတင္ရယူခ်င္းပဲ AEC အတြက္ သတ္မွတ္ အခ်ိန္ဇယားေတြ အတိုင္း စီးပြားေရး ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ဖို့ လိုအပ္လာပါတယ္။ ဥပမာျပရရင္ အာဆီယံအဖြဲ့ၾကီးရဲ့ ASEAN Economic Community Blueprint အခ်ိန္ဇယားမွာ မဟာဗ်ဴဟာနည္းလမ္းေတြနဲ့ ဦးစားေပးေဆာင္႐ြက္ရမယ့္ လုပ္ငန္းရပ္ေတြကို အခ်ိန္ကာလအလိုက္ အတိအက် ခ်မွတ္ထားတာ ရိွပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက Liberalization က႑မွာ အာဆီယံနိုင္ငံေတြအၾကား အျပန္အလွန္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈတိုးျမွင့္ေရးအတြက္ နိုင္ငံအသီးသီးရဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ့ အတားအဆီးေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို့နဲ့ ပယ္ဖ်က္ဖို့ လုပ္ငန္းစဥ္ကို အဆင့္ ၃ ဆင့္ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ ပထမအဆင့္ကို ၂၀၁၀ - ၂၀၁၁၊ ဒုတိယအဆင့္ကို ၂၀၁၂ - ၂၀၁၃ နဲ့ တတိယအဆင့္ကို ၂၀၁၄ - ၂၀၁၅ ေတြမွာ အျပီးအျပတ္ ေဆာင္႐ြက္ဖို့ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသစ္ တာ၀န္စတင္ရယူတဲ့ ၂၀၁၁ မွာ ျမန္မာဟာ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈဆိုင္ရာ အတားအဆီးေတြ ေလွ်ာ့ခ်/ ပယ္ဖ်က္ ေပးရမယ့္ ပထမအဆင့္ကို အျပီးအျပတ္ ေဆာင္႐ြက္ဖို့ တာ၀န္ရိွေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာနိုင္ငံအေျခအေနက အေနာက္နိုင္ငံေတြရဲ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို့မႈေတြ ခံထားရတဲ့အတြက္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ အတားအဆီးေတြ ေျဖေလွ်ာ့ေပးဦးေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ့ၾကြယ္၀တဲ့ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြကို ထုတ္ယူမယ့္ အက်ိုးအျမတ္ၾကီးတဲ့ စီးပြားေရးက႑ကလြဲလို့ ျပည္သူလူထုအတြက္ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ့ လယ္ယာက႑နဲ့ စက္မႈက႑ေတြကို အာဆီယံနိုင္ငံေတြက အရင္းနွီးေတြ ၀င္ေရာက္လာဖို့ အလားအလာ နည္းပါတယ္။ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ ထုတ္ယူတဲ့က႑မွာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၂၀ အတြင္း အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံေတြက ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ သစ္ေတာျပုန္းတီးမႈနဲ့ ရင္ဆိုင္ေနရသလို သတၱုတူးေဖာ္မႈေတြေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းမႈေတြနဲ့ ရင္ဆိုင္ေနရလို့ ဘက္ညီမႈမရိွတဲ့ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကို ေျပာင္းမွရေတာ့မယ့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ AEC က သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈဆိုင္ရာ ကန့္သတ္ခ်က္ေတြကို ေလွ်ာ့ေပါ့ရံု၊ ပယ္ဖ်က္ရံုသက္သက္ လုပ္ေဆာင္လို့မရနိုင္ဘဲ စီးပြားေရးပိတ္ဆို့မႈေတြ ပယ္ဖ်က္မွ အာဆီယံအတြင္းကေရာ ျပင္ပကပါ အရင္းနွီးေတြ ၀င္ေရာက္နိုင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နိုင္ငံေရးနဲ့စီးပြားေရး အေဆာက္အအံု တခုလံုး ေျပာင္းလဲမွရမယ္ဆိုတာကို သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရက ေကာင္းေကာင္းသိျမင္ပံု ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ AEC Investment Liberalization Phase II ထဲကို ေရာက္ေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အစိုးရပိုင္းက ေရးဆြဲထားတဲ့ စီးပြားေရး ေျဖေလ်ာ့မႈေတြ ပါ၀င္တဲ့ နိုင္ငံျခားရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈဥပေဒၾကမ္းကို လြွႊတ္ေတာ္က အတည္ျပုေပးဖို့ အေလာတၾကီး လိုလားေနပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း အရင္းနီွးေတြ ၀င္ေရာက္လာဖို့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္ေနျပီး အထူးစီးပြားေရဇုန္ ဥပေဒၾကမ္းကို ထပ္မံေရးဆြဲေနပါေသးတယ္။ ဘဏ္လုပ္ငန္းပိုင္းမွာလည္း စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြ ခပ္သြက္သြက္ေျဖေလ်ာ့လာတာ ေတြ့ရသလို နိုင္ငံျခားဘဏ္ေတြကိုလည္း ၂၀၁၅ မတိုင္မီ ျပည္တြင္းမွာ ဖြင့္လွစ္လုပ္ကိုင္နိုင္ဖို့ စီစဥ္ေနပါတယ္။ နိုင္ငံျခား ေငြလွယ္နႈန္းကိုလည္း နႈန္း႐ွင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့သလို နိုင္ငံအတြင္းမွာ မိမိရဲ့ကိုယ္ပိုင္ ေငြေၾကးေဈးကြက္ထူေထာင္နိုင္ဖို့ ေငြေၾကး သက္ေသခံ လက္မွတ္မ်ား လဲလွယ္ေရာင္း၀ယ္ေရး ဥပေဒၾကမ္းကို လြွႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းထားပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ တျခားအာဆီယံနိုင္ငံေတြမွာ အဆင္သင့္ရိွေန ျဖစ္ေပၚတိုးတက္ေနတာ ဆယ္စုနွစ္နဲ့ရိွေနေပမယ့္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ AEC အနားနီးမွာ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ေဆာင္႐ြက္ရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲ့လိုမွမလုပ္ရင္ AEC က ေပးတဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးကို ျမန္မာနိုင္ငံအေနနဲ့ ခံစားနိုင္ဖို့ မျဖစ္နိုင္ဘဲ အျခားအာဆီယံနိုင္ငံေတြကပဲ AEC ေၾကာင့္ အက်ိုးအျမတ္ၾကီးတဲ့ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ေတြကို ျမန္မာဆီကေန နိႈက္ယူသြားပါလိမ့္မယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့သလို AEC ဟာ တခုတည္းေသာ ေဈးကြက္ဖန္တီးဖို့ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နိုင္ငံေတြအၾကား ထားရိွထားတဲ့ ကုန္သြယ္ခြန္ေတြကို လံုး၀နီးပါး ေလွ်ာ့ခ်ၾကရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဆီယံနိုင္ငံတခုက ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုန္ပစၥည္း တခုဟာ အတားအဆီးမရိွ အျခားအာဆီယံနိုင္ငံတခုမွာ ေဈးကြက္႐ွာနိုင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံက အျခားနိုင္ငံေဈးကြက္ကို တင္ပို့ေရာင္းခ်စရာ ကုန္ပစၥည္းမရိွရင္ ဘာအက်ိုးအျမတ္မွ မရနိုင္သလို အာဆီယံနိုင္ငံေတြက ထုတ္ကုန္ပစၥည္းဟာလည္း ျမန္မာေဈးကြက္ကို အခြန္နႈန္းအနည္းဆံုးနဲ့ ဒလေဟာ ၀င္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းက လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြ မယွဥ္ျပိုင္နိုင္ဘူးဆိုရင္ ျပိုလဲဖို့ရိွပါတယ္။ ျခံုေျပာရရင္ ျမန္မာဟာ AEC အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖို့ အမ်ားၾကီးျပင္ဆင္ဖို့ လိုအပ္ေနပါေသးဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္ ၂၀ အတြင္း နိုင္ငံေရးပဋိပကၡေတြနဲ့ အခ်ိန္ျဖုန္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာဟာ ေဒသတြင္းက နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈနဲ့ အဆက္ျပတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုက်မွ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုျပီး ေကာက္ခါငင္ခါ ထလုပ္ရတဲ့အတြက္ ၾကည့္ရတာလည္း ရင္တမမပါပဲ။ ေဒသတြင္းမွာ တိုင္းျပည္ေခတ္ေနာက္က်က်န္ခဲ့တာကို ၾကည့္ျပီး သူတို့ေၾကာင့္လို့ အျပစ္မတင္နိုင္ဘဲ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား ေက်ာခ်င္းခိုင္းျပီး ဆက္လက္ ေခါင္းမာမေနေတာ့ဘဲ မ်က္နွာခ်င္ဆိုင္စကားေျပာဖို့ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီး ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ စတင္လာတာကိုပဲ ၾကိုဆိုရမယ့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ေနာက္တပတ္မွာ အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းနိုင္ငံက ျမန္မာ့အေျပာင္းအလဲကေန ၎တို့အတြက္ စီးပြားေရးအက်ိုးအျမတ္ေတြ ျဖစ္ထြန္းလာမယ္လို့ ယံုၾကည္ျပင္ဆင္ေနပံုကို ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024