ရခုိင္႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ရျခင္း အေၾကာင္း
DVB
·
July 9, 2018
က်ေနာ္တုိ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ေပါမ်ား၍ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ ကုိယ့္ရြာနဲ႔ ကုိယ္ဇာတ္ ဆုိသလုိ ဘုရားပြဲမ်ား၌ မပါမျဖစ္ ႐ိုးရာအစဥ္အလာမပ်က္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ‘ေတာ္သလင္းလ ေလွၿပိဳင္ပြဲ’ ဆုိထားသည့္အတုိင္း ျမန္မာနုိင္ငံ၏ အျခားေဒသမ်ား၌ ေတာ္သလင္းလတြင္ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ က်င္းပၾကေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔ ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ားတြင္ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးသည့္ တန္ခူးလတြင္သာ က်င္းပၾကသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ အထင္ကရ ဘုရားပြဲမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕ ေတာင္ပြဲႏွင့္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ရွစ္ေသာင္းထုကၠသိမ္ အံေတာ္ဘုရားပြဲမ်ားကုိ တန္ခူးလတြင္ က်င္းပၾကၿပီး ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားလည္း အလြန္စည္ကားသည္။ ေရွးရခုိင္ဘုရင္မ်ားလက္ထက္ ေလွတပ္မေတာ္အတြက္ သူရဲေကာင္းမ်ားကုိ ရခုိင္႐ိုးရာ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားက ေရြးခ်ယ္ၾကသည္ဟု သမုိင္းမွတ္တမ္း စာအုပ္မ်ားတြင္ ဖတ္ဖူးခ့ဲရပါသည္။
စာေရးသူ ငယ္ငယ္တုန္းက ေမြးရပ္ေျမရြာ ဘုရားပြဲသည္ အလြန္စည္ကားခ့ဲၿပီး ရြာ၏ ေခ်ာင္းထဲ၌ ေလွၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပခ့ဲသည္ကုိ အခုထိ မ်က္စိထိ ျမင္ေယာင္ေနမိပါသည္။ အခုခ်ိန္ ရြာ၏အနီး ပတ္ဝန္းက်င္ရြာမ်ား၌ အရြယ္ေကာင္းေသာ ေယာက်္ားမ်ား ထုိင္း၊ မေလးရွား၊ ဖားကန္႔ႏွင့္ တ႐ုတ္နယ္စပ္ေဒသမ်ားသုိ႔ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ရြာမွထြက္ခြာသြားၾက၍ ေလွၿပိဳင္ပြဲ၌ ေလွေလွာ္သားမ်ား မရွိၾကေတာ့သျဖင့္ မက်င္းပျဖစ္သလုိ ရြာသားမ်ား စီးပြားေရး က်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္လည္း ဆုိရပါလိမ့္မည္။ လြန္ခ့ဲေသာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားက ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ဖုိ႔ လာၾကသည့္ အျခားရြာမွ ေလွေလွာ္သားမ်ားကုိ ဘုရားပြဲက်င္းပေသာ က်ေနာ္တို႔ရြာမွ တအိမ္တြင္ ႏွစ္ေယာက္၊ သုံးေယာက္ ထမင္းေကၽြးေမြးႏိုင္ခ့ဲၾကေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရြာသားမ်ား စီးပြားေရး က်ပ္တည္းၾက၍ ႏွစ္စဥ္က်င္းပေသာ ရြာဘုရားပြဲ၌ ေလွၿပိဳင္ပြဲကုိ ယခုအခ်ိန္တြင္ ထည့္သြင္းမက်င္းပေတာ့ပါ။
ေနာက္တခုက ရြာ၏ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ရွိသည့္ ေလွၿပိဳင္ပဲြဝင္ခဲ့ၾကေသာ ေလွမ်ားသည္ ေဆြးျမည့္ပ်က္စီးသြားၾကၿပီး ေလွအသစ္ျပဳလုပ္ရန္ သစ္ရွားပါးမႈေၾကာင့္ ရြာဘုံပုိင္ေလွ မရွိၾကေတာ့၍ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ သြားမၿပိဳင္္ၾကေတာ့ပါ။ စစ္အစုိးရလက္ထက္တြင္ ခ႐ိုနီမ်ားသည္ ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ အာဏာပုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး သစ္ေတာမ်ား ျပဳန္းတီးေအာင္အထိ သစ္ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ခ့ဲၾကသျဖင့္ ေလွအသစ္ျပဳလုပ္ရန္ သစ္ရွားပါးသြားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ရြာအနီးအနားရွိ ေတာေတာင္မ်ားကုိ တပ္ပုိင္ဧရိယာအျဖစ္ သိမ္းဆည္းေသာအခါ ႐ိုးရာၿပိဳင္ေလွမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ သစ္ပင္အႀကီးမ်ားစြာ ခုတ္လဲျခင္း ခံရလုိက္သည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ ေက်းရြာမ်ား၌ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲဝင္ရန္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ အရြယ္ေရာက္ေသာ ေယာက်္ားမ်ား တုိင္းတပါးသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လာၾကျခင္းဟု ဆုိရပါမည္။
တေခတ္တခါက ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားျဖင့္ အလြန္စည္ကားခ့ဲပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္၌ ရခုိင္ျပည္နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီအဖြဲ႔မွ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ဆိတ္႐ိုးက်ေခ်ာင္းတြင္ က်င္းပခ့ဲေသာ ‘ကၽြန္းပြဲ’ ဟုေခၚသည့္ ရခုိင္႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲႀကီး က်င္းပခ်ိန္ ေဘးဝဲယာ ကမ္းနဖူးတေလၽွာက္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားခ့ဲၿပီး ေလွၿပိဳင္ပြဲဝင္သူမ်ားသည္လည္း စစ္ေတြၿမဳိ႕ ကၽြန္းပြဲမွရေသာ ဆုတံဆိပ္ ‘ေအာင္လံ’ ကုိ အလြန္တန္ဖုိးထားၾကပါသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ ေက်းရြာေဒသမ်ားမွ ေလွၿပိဳင္ဖုိ႔ လာသူမ်ားကုိ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚရွိ ရပ္ကြက္မ်ားမွ ေန႔ည အလွည့္က် တာဝန္ယူ ထမင္းေကၽြးေမြးၾကရပါသည္။
စစ္ေတြၿမိဳ႕ ဆိတ္႐ိုးက်ေခ်ာင္း၌ က်င္းပခ့ဲေသာ ကၽြန္းပြဲဟုေခၚသည့္ ေလွၿပိဳင္ပြဲတြင္ ၁၆ လံ ေလွမ်ား အလွျပ ၿပိဳင္ၾကဖူးပါသည္။ ယခုေခတ္ကာလ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ၈ လံ၊ ၆ လံ၊ ၅ လံ ၂ ေတာင္ အလ်ားအရွည္ရွိေသာ ၿပိဳင္ေလွမ်ားသာ ျမင္ေတြ႔ေနပါေတာ့သည္။ ေလွလုပ္ရန္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား ရွားပါးလာျခင္းေၾကာင့္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ၁၆ လံ ၿပိဳင္ေလွမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား၌ သံခ်ပ္ဆရာမ်ား သံခ်ပ္ထုိးၾကျခင္းသည္ မဆလေခတ္တြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္၏ လက္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကေသာ ပစၥကၡအေျခအေနမ်ားကုိ ဌာနဆုိင္ရာမွ လူႀကီးမ်ားသိေအာင္ ေျပာျပေနျခင္းတမ်ဳိး ဆုိလၽွင္လည္း မမွားပါ။
႐ိုးရာေလွၿပဳိင္ပြဲမ်ားတြင္ ေလွၿပိဳင္ပြဲမက်င္းပမီ တရက္အလုိ ရခုိင္စကားႏွင့္ေျပာရလၽွင္ ညေရာက္ေန႔တြင္ ေလွၿပိဳင္ပြဲလာၾကေသာ ေက်းရြာအသီးသီးက မိမိတုိ႔ရြာ ကုိယ္စားျပဳ ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ေလွမ်ားအား အလွျပသၾကသည္ကုိ ‘ေလွစုိင္ေန႔’ ဟု ေခၚၾကၿပီး ‘ေလွဦးစီး’ က ေလွဦးပုိင္းမွာရပ္ၿပီး ကျပၾကပါသည္။ ၿပဳိင္ပြဲဝင္မည့္ေလွတြင္ ေလွဦးစီးေလွာ္မည့္ လူသည္ တဖက္ေလွ၏ ေလွသြားႏႈန္း၊ ဒီေရစီးေၾကာင္း အေျခအေနႏွင့္ မိမိတုိ႔ေလွမွ ေလွေလွာ္သားမ်ား၏ သက္လုံအေနအထားကုိၾကည့္ၿပီး ဦးေဆာင္ေလွာ္ျပရသူျဖစ္၍ အလြန္အေရးႀကီးသူတေယာက္ ျဖစ္၏။
ေလွၿပိဳင္ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ လာၾကေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ၿပိဳင္ပဲြဝင္မည့္ေလွအျပင္ သံခ်ပ္ထုိးရန္ႏွင့္ ေလွစုိင္ေန႔မွာ အလွျပဖုိ႔အတြက္ ဆုိင္းဝိုင္းတင္ရန္ ေလွအပုိတစီး ယူလာၾကရပါသည္။ ေလွစုိင္ေန႔ အလွျပၾကခ်ိန္တြင္ ကုန္းေဘာင္စီး ေလွေလွာ္သားမ်ားသည္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ခႏၶာကုိယ္မ်ားတြင္ အုိးမည္းႏွင့္ ထုံးမ်ားသုတ္ကာ ရယ္စရာပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ျပဳလုပ္ထားၾကၿပီး ကမ္းနဖူးေပၚမွ အားေပးေနၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားကုိ ကျပၾကပါသည္။
႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပသည့္ေန႔မ်ားတြင္ ကမ္းနဖူးေပၚမွ အားေပးေနၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ရြာ၊ မိမိတုိ႔ တုိက္နယ္ဘက္မွ ေလွမ်ား အႏိုင္ရရွိလၽွင္ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ေရထဲသုိ႔ ဒုိင္ဗင္ထုိးဆင္းသူမ်ား ရွိသလုိ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဆုိလၽွင္လည္း မိမိတုိ႔ ဦးေခါင္းထက္တြင္ ေဆာင္းထားေသာ ခေမာက္(မကၠလာ) မ်ားကုိ ေရထဲသုိ႔ ပစ္ခ်လုိက္ၾကသည္ကုိ ျမင္ေတြ႔ၾကရေသာေၾကာင့္ ငယ္စဥ္က ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား ၾကည့္ရသည္မွာ အလြန္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းလွပါသည္။ ေလွၿပဳိင္ပြဲ၌ သံခ်ပ္ထုိးသူမ်ားကုိ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းသည့္ တခုက ေလွၿပဳိင္ပြဲတြင္ ေတြ႔ျမင္သမၽွကို ရယ္စရာျဖစ္ေအာင္ လက္တန္း ႏႈတ္တန္းမဆြ စပ္ဆိုႏိုင္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းက သံခ်ပ္ဆရာမ်ား သံခ်ပ္ထုိးခဲ့ၾကသည့္ ‘သံခ်ပ္မ်ဳိး ထုိးမကုန္ ဆလီၿခံဳမွာတင္ပခယင့္’ ဆုိသည့္ သံခ်ပ္စာသားကုိ အခုထိ နားထဲၾကားေယာင္ေနပါေသးသည္။
ယေန႔အခ်ိန္ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္လာေနၿပီး နာမည္ႀကီးေသာ၊ လူသိမ်ားေသာ ဘုရားပြဲမ်ားတြင္သာ ေတြ႔ျမင္ေနရပါေတာ့သည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္းတြင္ ဆိုပါလၽွင္ ပုဏၰားကၽြန္းၿမိဳ႕ ဦးရာဇ္ေတာင္ဘုရားပြဲ၊ ေက်ာက္ေတာ္ေတာင္ဘုရားပြဲႏွင့္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ရွစ္ေသာင္းထုကၠသိမ္ အံေတာ္ဘုရားပြဲမ်ားတြင္သာ ေတြ႔ျမင္ေနရပါေတာ့သည္။ တခ်ဳိ႕ဘုရားပြဲမ်ားတြင္ ေဂါပကအဖြဲ႔မ်ားက ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ က်င္းပေပးေနၾကေသာ္လည္း ေလွၿပိဳင္ပြဲကုိ ၾကည့္႐ႈမည့္သူ မရွိၾကဘဲ ဘုရားပြဲက်ခ်ိန္ ေခ်ာင္းထဲ၊ ျမစ္ထဲမွာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ ေလွေပၚ ေဆာင္းေဘာက္(စ္)တင္ အရက္ေသာက္ကာ မူးၿပီး ေရေပၚသႀကၤန္ ေပ်ာ္ေနၾကသည္ကုိသာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဘုရားပြဲျပဳလုပ္ခ်ိန္ ေခ်ာင္းထဲ၊ ျမစ္ထဲမ်ားတြင္ ေရေပၚသႀကၤန္ ျပဳလုပ္အားႀကီးလာျခင္းသည္လည္း ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား ေမွးမွိန္လာရျခင္း အေၾကာင္းရင္းတခု၌ ပါဝင္ေနပါသည္။
ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ေလွၿပိဳင္ပြဲဆုိရာဝယ္ ေရထဲတြင္ၿပိဳင္ေသာ ေလွၿပိဳင္ပြဲႏွင့္ ကုန္းေပၚတြင္ၿပိဳင္ေသာ ကုန္းေလွၿပိဳင္ပြဲဟူ၍ ရွိသည္။ ကုန္းေလွၿပိဳင္ပြဲသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အရပ္ေဒသတြင္မွ ျပဳလုပ္ က်င္းပေနျခင္း မရွိဘဲ က်ေနာ္တုိ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ တခုတည္းတြင္သာ ၿပိဳင္ပဲြျပဳလုပ္ က်င္းပၾကသည္။ ကုန္းေလွကုိ သစ္သားျဖင့္ ျပဳလုပ္သည္ မဟုတ္ဘဲ ဝါးျဖင့္ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ေလွေလွာ္သားမ်ား ေလွေလွာ္ၾကမည့္ ပုံစံအေနအထားသည္ ေရထဲ၌ ေလွေလွာ္ၾကမည့္ ပုံစံအေနအထားအတုိင္းပင္ျဖစ္ၿပီး ေလွေလွာ္စည္းကမ္းခ်က္သည္လည္း အတူတူပါ။ ကုန္းေလွတြင္ ေလွေလွာ္သား ၁၅ ေယာက္ကေန ၁၇ ေယာက္အထိ ပါဝင္ၾကၿပီး ၿပိဳင္ပဲြဝင္မည့္သူမ်ားသည္ ၿပဳိင္ပြဲဝင္မည့္ ကုန္းေလွအား မာေသာႀကိဳးမ်ားျဖင့္ခ်ည္ၿပီး ပခုံးထက္ေပၚ တင္ထားရပါသည္။
ကုန္းေလွၿပိဳင္ပဲြကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ အလြန္ေပ်ာ္ဖုိ႔လည္းေကာင္းၿပီး ရယ္ဖုိ႔လည္း ေကာင္းသည္။ ေလွေလွာ္သားအခ်င္ခ်င္း အတုိင္အေဖာက္ညီညီ ေျပးတတ္ဖုိ႔လုိအပ္ၿပီး မဟုတ္ပါက ဟန္ခ်က္မညီလၽွင္ ကုန္းေလွတစီးလုံး ပန္းတုိင္မေရာက္ခင္ ၿပိဳလဲက်သြားၾကသည္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ရယ္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။
ကုန္းေလွၿပိဳင္ပြဲသည္လည္း ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္မ်ား ျမင္ဖူးၾကမည္ မဟုတ္ပါေပ။ ရွစ္ေလးလုံး အေရးအခင္းအၿပီး စာေရးသူတုိ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတြင္ ကုန္းေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ ေနာက္ဆုံး ျမင္ေတြ႔လုိက္သည္ဟု ဆုိရမည္သာ။ ကုန္းေလွၿပိဳင္ပြဲကုိ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားက့ဲသုိ႔ ဘုရားပြဲမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းက်င္းပျခင္း မဟုတ္ဘဲ ရခုိင္ျပည္နယ္ေန႔၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အစရွိေသာ အထိမ္းအမွတ္ေန႔မ်ားတြင္ အားကစားကြင္း၊ ေဘာလုံးကြင္းမ်ားတြင္သာ က်င္းပၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ အစုိးရအဖြဲ႔ႏွင့္ ရခုိင့္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ရခုိင့္႐ိုးရာ ကုန္းေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ ျပန္လည္က်င္းပႏိုင္ေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ၾကေစခ်င္ပါသည္။
ဘုရားပြဲမ်ား၌ က်င္းပေသာ ႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပဲြမ်ားတြင္ ေလွေလွာ္သားအခ်င္းခ်င္း ပန္းဝင္သည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကားမ်ားၾကသည္မွာ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္တခု ျဖစ္ပါေသာ္လည္း ယခုႏွစ္ ပုဏၰားကၽြန္းၿမိဳ႕ ဦးရာဇ္ေတာင္ဘုရားပြဲ ေနာက္ဆုံးေန႔ အလံလုပြဲတြင္ ေက်ာက္ဆိပ္ရြာႏွင့္ သာစည္ရြာက ေလွၿပိဳင္ပဲြဝင္ ေလွေလွာ္သားမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကၿပီး အနာတရျဖစ္ ေဆး႐ံုေရာက္ၾကရ၍ ဘုရားပြဲတြင္ ကျပေနေသာ ဇာတ္အဖြဲ႔ အပါအဝင္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားကုိ သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပုိင္အဖြဲ႔အစည္းက ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္ကုိ ၾကားလုိက္ရပါေသးသည္။ ေနာက္ႏွစ္မ်ားတြင္ ဘုရားေဂါပကအဖြဲ႔ႏွင့္ ၿမဳိ႕နယ္အာဏာပုိင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေလွၿပဳိင္ပြဲခ်ဖုိ႔ တာဝန္မယူႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး ဆုိပါလၽွင္ ရခုိင့္႐ိုးရာပြဲတခုသည္ ဘုရားပြဲမ်ားတြင္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္လာႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ေနာင္ ဘုရားပြဲမ်ား၌ ဤသုိ႔မျဖစ္ၾကရန္ အမ်ဳိးသားေရး အသိအျမင္ျဖင့္ ျမင္တတ္ၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါမည္။
ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ရခုိင္ျပည္သူတုိ႔ လူမႈစီးပြားဘဝ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနၾကသေရြ႕ မိသားစုဝမ္းေရးအတြက္ အရြယ္ေရာက္ေသာ ေယာက်္်ားမ်ား အဖရခုိင္ျပည္ကုိ စြန္႔ခြာ၍ ေရၾကည္ျမက္ႏုရာ တျပည္တရြာသုိ႔ ထြက္ခြာသြားေနၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား၌ ၈ လံ ၂ ေတာင္ အရွည္ရွိေသာ ေလွကုိေလွာ္ဖုိ႔ တခ်ဳိ႕ရြာမ်ားတြင္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက်္ား သုံးေလးဆယ္ ရွိဖုိ႔ေနသာသာ ရြာမွာ လယ္ထြန္၊ ပ်ဳိးစုိက္ဖုိ႔ ေယာက်္ားသားမ်ား မရွိၾက၍ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက စပါးႀကဲ ပ်ဳိးစုိက္ေနၾကရပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္၌ ရခုိင္႐ိုးရာေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လာရျခင္း အဓိက အေၾကာင္းရင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ စစ္အစုိးရလက္ထက္တြင္ တပ္သစ္ခ်ဖုိ႔အလုိ႔ငွာ ရြာသားမ်ားပုိင္ ေတာေတာင္မ်ားကုိ တပ္ပုိင္ဧရိယာအျဖစ္ သိမ္းဆည္းခံလုိက္ရေသာေၾကာင့္ ရြာမ်ား၌ ေလွၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖုိ႔ ေလွလုပ္ရန္ သစ္ရွားပါးေနျခင္း၊ ေက်းရြာမ်ား၌ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ျပဳလုပ္ေနက် ဗုဒၶပူဇနိယ ဘုရားပြဲမ်ားတြင္ ေလွၿပိဳင္ပြဲကုိ ထည့္သြင္းက်င္းပလုိပါေသာ္လည္း အျခားရြာမ်ားမွ ေလွေလွာ္သားမ်ားကုိ ထမင္းေကၽြးေမြးရန္ ရြာခံသားမ်ား စီးပြားေရး က်ပ္တည္းလာၾကျခင္းႏွင့္ ေလွၿပဳိင္ပြဲဝင္ၿပိဳင္ရန္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက်္ားမ်ား မရွိၾကျခင္းသည္လည္း ရခုိင္ျပည္နယ္၌ ႐ိုးရာေလွေလွာ္ၿပဳိင္ပြဲမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လာရျခင္း အဓိကအေၾကာင္းရင္းမ်ားဟု ဆုိၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ေအာင္ၾကည္မုိး(စစ္ေတြ)
