ဂူထဲလမ္းေပ်ာက္ ၁၃ ေယာက္၊ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ပိုင္သခင္မႏွင့္ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ (႐ုပ္သံ)
နန်းမြနဒီ
·
July 5, 2018
အခုတပတ္တြင္း လူမႈကြန္ရက္နဲ႔ သတင္းမီဒီယာမွာ ကမာၻ႔ဖလားေဘာလံုးပြဲနဲ႔အတူ လူေတြစိတ္အဝင္စားဆံုး အေၾကာင္းအရာတခုကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း၊ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္၊ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ရွိ ဒ႑ာရီဆန္တဲ့ ခြန္နမ့္ဒိြဳင္နန္းႏြန္းေတာင္က လိုဏ္ဂူႀကီးတခုထဲ ၁၀ ရက္ေလာက္ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တဲ့ ထိုင္းလူငယ္ေဘာလံုးအသင္းသား ၁၃ ေယာက္ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ကေလးေတြကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိဖို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက ဌာနဆိုင္ရာေပါင္းစံု၊ အလႊာစံု၊ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းေတြေရာ၊ ေခတ္မီစက္ကိရိယာေတြပါ၊ ေငြအင္အား ဘတ္သန္းေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီ အသံုးျပဳခဲ့သလို ႏုိင္ငံတကာက ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔၊ ေရငုပ္ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ပါဝင္ကူညီခဲ့ပါတယ္။
တဖက္ကလည္း ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သျခင္း၊ ေတာေစာင့္နတ္ ေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြ ပသပူေဇာ္ဆုေတာင္းျခင္းေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
အဆိုပါ လာေရာက္ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔တဲ့ သူေတာ္စင္ေတြထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တာခ်ီလိတ္ခ႐ုိင္၊ မိုင္းဖုန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေရႊႀတိဂံေဒသ လြိဳင္လိန္းေက်ာင္းတိုက္က မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္လို႔ လူသိမ်ားတဲ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ သဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲဉာဏသံဝရလည္း ပါဝင္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ၂၉ ရက္က တႀကိမ္၊ ဇြန္လ ၃၀ ရက္မွာ တႀကိမ္၊ ဇူလိုင္ ၄ ရက္မွာ တႀကိမ္ သံုးႀကိမ္တုိင္တုိင္ လိုဏ္ဂူႀကီးဆီ ေရာက္ရွိလာၿပီး ပရိတ္ရြတ္ ေရစက္ခ် အမၽွအတန္း ေပးေဝခဲ့ပါတယ္။
ကေလးေတြကို ရွာမေတြ႔ခင္ ဇြန္လ ၃၀ ရက္က လာေရာက္စဥ္မွာ ကေလး ၁၃ ေယာက္လံုး အဲဒီဂူနားတဝိုက္မွာ ေဘးအႏၲရာယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ အတူရွိေနၾကေၾကာင္း၊ ေနာက္ ၁ ရက္ ၂ ရက္ေနရင္ ေတြ႔မယ္လို႔ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္ တာဝန္ရွိသူေတြေရွ႕မွာေရာ ဒကာ၊ ဒကာမေတြေရွ႕မွာပါ နိမိတ္ျပစကား မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။
၇ မိုင္ေလာက္ ရွည္လ်ားၿပီး ေရေတြျပည့္ေနတဲ့၊ ဝကၤပါလို ႐ႈပ္ေနတဲ့၊ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ လိုဏ္ဂူႀကီးထဲ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း အစာေရစာမရွိ၊ အဝတ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံက လူအင္အား၊ စက္ကိရိယာအင္အားနဲ႔ အစြမ္းကုန္ရွာေနေပမယ့္ ရာသီဥတုက အေျခအေနမေပးဘဲ မိုးေတြလည္းရြာ၊ ေရေတြျပန္ႀကီးလာတာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ရဲ႕ နိမိတ္ျပစကားေပၚ မယံုမရဲ ျဖစ္ေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ နိမိတ္ဖတ္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ဝိုင္းဝန္းသေရာ္ခံရႏိုင္ၿပီး အမည္နဲ႔ သိကၡာ က်ဆင္းသြားမွာကိုလည္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဒကာတခ်ိဳ႕က ကိ်တ္ၿပီး စိုးရိမ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထူးျခားမႈတခုက ဂူနားသို႔ ဆရာေတာ္ေရာက္လာတာနဲ႔ အံု႔ေနတဲ့ မိုးသားေတြ ကင္းစင္လာၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း ေနပြင့္လာလို႔ ေရေတြ ျပန္က်သြားတယ္လို႔ ဂူနား တရားနာေရာက္လာသူေတြ ေျပာပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ရွာေဖြကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ ဆက္လုပ္ေနရာက ဇူလိုင္လ ၂ ရက္ေန႔ ည ၉ နာရီေက်ာ္ ၁၀ နာရီမထိုးခင္ ဂူဝင္ေပါက္နဲ႔ ၄ ကီလိုမီတာေက်ာ္အကြာ ကမူေလးတခုေပၚမွာ ေဘးမသီရန္မခ တစုတေဝး ထိုင္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ ၁၃ ဦးလံုးကို ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ ၿဗိတိသၽွ ေရငုပ္သမားႏွစ္ဦးက အရင္ဆံုး ျပန္လည္ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။
လူငယ္ေတြဟာ ခါတိုင္းဆို အဲဒီေနရာမွာမေနဘဲ ေရေတြတက္လာရင္ အေပၚဘက္က ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ တက္ေနၾကေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ေရက်တာေၾကာင့္ ေအာက္မွာ ခဏဆင္းထိုင္ေနစဥ္ ေရငုပ္သမားႏွစ္ဦးကလည္း ေရငုပ္စဥ္ အသြားအျပန္လမ္းေတြ မွတ္မိေအာင္ ေရထဲက ငုတ္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လာရာမွာ တေနရာအေရာက္ ႀကိဳးစကုန္သြားလို႔ ေရေပၚ ေခါင္းေဖာ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အဲဒီမွာတင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကမူေပၚထိုင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို စေတြ႔ခဲ့တာလို႔ ထိုင္းသတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
လူငယ္ေတြကို ျပန္လည္ေတြ႔ရွိတာဟာ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ႕ ဇြဲလံု႔လ၊ ဝီရိယ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြအျပင္ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုးနဲ႔ ပရိတ္ေမတၱာ ဘာဝနာေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္လို႔ ဗုဒၶဘာသာသက္ဝင္သူ လူမ်ားစုက ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက သတင္းမီဒီယာေတြမွာလည္း ျမန္မာျပည္က မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီတိုက္ဆိုင္မႈျဖစ္ရပ္ကို အက်ယ္တဝင့္ ထုတ္လႊင့္ေနၾကသလို ျမန္မာျပည္သားေတြကလည္း ဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညဳိေလးစားတဲ့အေၾကာင္း လူမႈကြန္ရက္ေတြေပၚမွာ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ လိုဏ္ဂူႀကီးဆီ ေရာက္လာရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ သားတပည့္ျဖစ္သူ တာခ်ီလိတ္ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းတိုက္က ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏသီရိကို ဒီဗြီဘီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာမွာ ဂူထဲပိတ္မိေနတဲ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ မိဘေတြက ပင့္ဖိတ္လာတာေၾကာင့္ သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ဆရာေတာ္နဲ႔ ဒြိဳင္နန္းႏြန္း ေတာင္ပိုင္သခင္မ၊ လူငယ္ ၁၃ ဦးတို႔ဟာ ေရွးေရစက္ ရွိခဲ့ဖူးသူေတြမို႔ အေရာက္သြားဖို႔ ျဖစ္လာရေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ဟာ ဂူထဲမွာ ရက္ရွည္လမ်ား တရားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ ဂူေတြအေၾကာင္း နားလည္သလို သာမန္လူေတြ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ျပင္ပေလာကသားေတြနဲ႔လည္း အာ႐ုံဆက္စပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္းလည္း ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏသီရိက မိန္႔ၾကားပါတယ္။
ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ပုံျပင္တခုမွာေတာ့ ေရွးတုန္းက လိရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ေနထိုင္ရာ ဆစ္ေဆာင္ပနားေဒသ (ယခု တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္မွာရွိ) က်ိဳင္း႐ုံးတိုင္းျပည္က ဘုရင္ႀကီးထံမွာ အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ သမီးေတာ္တပါး ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမီးေတာ္ဟာ အဆင့္အတန္းမတူတဲ့ ျမင္းထိန္းသမားနဲ႔ ေမတၱာမွ်ၿပီး ကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ ခမည္းေတာ္က ၿငိဳျငင္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ကိုေၾကာက္လို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး နန္းေတာ္ကေန ထြက္ေျပးခဲ့ေၾကာင္း၊ မဲေခါင္ျမစ္အလြန္ ေတာတြင္းတေနရာမွာ သမီးေတာ္က ပင္ပန္းၿပီး ဆာေလာင္လာတာေၾကာင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက အစာရွာထြက္စဥ္ အေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ရဲမက္ေတြက ခင္ပြန္းကို သတ္ျဖတ္လိုက္လို႔ သမီးေတာ္လည္း စိတ္ထိခိုက္ၿပီး ဆံထံုးေပၚက ဆံထိုးနဲ႔ သူ႔ေခါင္းသူျပန္ထိုးစိုက္ကာ ေသေၾကာင္းႀကံသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမီးေတာ္ဦးေခါင္းကေန စီးက်လာတဲ့ ေသြးေတြဟာ လက္ရွိ မယ္ဆိုင္ေခ်ာင္းေရ ျဖစ္လာၿပီး သူလဲက်ေသဆံုးတဲ့ ေနရာမွာလည္း ေတာင္တန္းႀကီးတခု ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း၊ အဲဒီေတာင္ကို ဒြိဳင္နန္းႏြန္း (သခင္မအိပ္ေတာင္) လို႔ေခၚေၾကာင္း၊ မယ္ဆိုင္ေခ်ာင္းေရဟာ အဲဒီေတာင္ေၾကာ အထက္ဘက္ကေန ထြက္လာတာမို႔ ခြန္နမ့္ (ေရထြက္ဦး) လို႔ ေခၚေၾကာင္း ပံုျပင္ထဲမွာ ပါရွိပါတယ္။
ခြန္နမ့္နန္းႏြန္းေတာင္တန္းႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တာခ်ီလိတ္ ခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားဘက္ကေန ထိုင္းဘက္ျခမ္း မယ္ဆိုင္ၿမဳိ႕ဘက္ ဝင္လာရင္ ညာဘက္ျခမ္းမွာရွိၿပီး အေဝးကၾကည့္ရင္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးတဦး အိပ္စက္လဲေလ်ာင္းေနပံုနဲ႔ ဆင္တူေနတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္တန္းေအာက္မွာ အလြန္ႀကီးမား နက္႐ႈိင္းတဲ့ ဂူႀကီးတခုရွိၿပီး အဲဒီဂူမွာ အေစာင့္အေရွာက္ေတြရွိတယ္၊ နတ္ႀကီးတယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
ကေလး ၁၃ ေယာက္ လုိဏ္ဂူထဲမွာ ထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ေနထိုင္သူ ေခ်္႕ဖ္လို႔ေခၚတဲ့ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးတဦးက ထူးျခားတဲ့ အိပ္မက္အေၾကာင္းကို သူ႔ရဲ႕ လူမႈကြန္ရက္ Nattanuch Prasertong ကေန ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။
အဆိုပါအိပ္မက္မွာ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ပိုင္သခင္မက ဆရာေတာ္တပါးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာ နွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က လာေရာက္ၿပီး အမွ်အတန္းေဝေပးမွ သူလည္း အဲဒီဘဝက ကၽြတ္မွာျဖစ္သလို ကေလး ၁၃ ေယာက္ကိုလည္း လႊတ္ေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အိပ္မက္ထဲက အမ်ိဳးသမီးမွာ သူ႔ကိုယ္သူ နန္းႏြဲ႔ပင္ခမ္းလို႔ေျပာၿပီး အသားျဖဴျဖဴ ရွည္လ်ားတဲ့ဆံပင္၊ သြယ္လ်တဲ့ခႏၶာရွိကာ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ အျပင္းအထန္ ငိုေႂကြးထားသူလို နီရဲေနေၾကာင္း၊ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာလည္း အင္မတန္မွ ပူေဆြးေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အင္တာနက္ထဲ ေတြ႔မိတဲ့ ဆရာေတာ္တပါးဟာ သူမအိပ္မက္ထဲက ဆရာေတာ္နဲ႔ တူေနေၾကာင္း၊ အမည္ရွာၾကည့္ေတာ့ ခူးဘားဝုန္းစုမ့္ (မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္) လို႔ သိရေၾကာင္း၊ သူမဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခခ်သူမို႔ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ကို သိလည္းမသိ ျမင္လည္း မျမင္ဘူးေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ သူမဟာ သတင္းထဲဖတ္ရတဲ့ ဂူထဲက ကေလး ၁၃ ေယာက္ကို သနားမိလို႔ ေတာင္တန္းတမွ် ႀကီးမားလွတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမွာ သူ႔အိပ္မက္ဟာ အဲဒီေတာင္ေပၚက ဆံမွ်င္ေလးတမွ်င္စာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတခုအေနနဲ႔ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရေၾကာင္း၊ သူမအေနနဲ႔ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘဲ သူမအိပ္မက္ကိုလည္း ယံုခ်င္မွယံုပါလို႔ ေျပာသြားပါတယ္။
သူမရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့အိပ္မက္ဟာ လူမႈကြန္ရက္ေတြေပၚ ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားၿပီး ဂူထဲပိတ္မိတဲ့ လူငယ္ ၁၃ ဦးရဲ႕ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကပါ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ရဲ႕ အလာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္က ဂူႀကီးဆီ ႂကြေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္ က်ိန္းဆဲင္ၿမိဳ႕နယ္ ဝိန္းေက်ာက္ေတာင္ေပၚရွိ ေရပတ္လည္ဝုိင္းေနတဲ့ ေတာရေက်ာင္းမွာ ၃ ရက္တာ ဝဇီပိတ္ တရားထိုင္ေနခဲ့တယ္လို႔ ဆရာေတာ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ ဒကာ ခြန္ကစ္သာ အႏုရတ္က ထိုင္း BrightTV နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျပာပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ အရင္ကလည္း ဝဇီပိတ္တရားထိုင္ရင္ အနည္းဆံုး သီတင္းတပတ္ကေန သံုးလေလာက္အထိ ၾကာျမင့္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ဒီတေခါက္မွာ ထူးထူးျခားျခား သုံးရက္သာထိုင္ၿပီး ဂူထဲက ကေလး ၁၃ ေယာက္ကို ျပန္ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ ဆရာေတာ္က ထြက္မလာေသးဘူးလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။
ဂူထဲမွာ ထိုင္းလူငယ္ေတြ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ေနာက္ ၂ ရက္အၾကာ ဇူလိုင္လ ၄ ရက္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ဟာ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းဂူကို တဖန္ျပန္ႂကြေရာက္လာၿပီး ဂူထဲမွာ ၁ နာရီၾကာ ဘာဝနာပြါး တရားထိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ တရားထိုင္ေနစဥ္ လိုဏ္ဂူေစာင့္နတ္၊ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြကို တိုင္တည္ၿပီး ေမတၱာဘာဝနာပြား၊ အမွ်အတန္း ေဝေနမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္း ခြန္ကစ္သာက ေျပာပါတယ္။
ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ရဲ႕ ဒ႑ာရီ၊ အေမရိကားက ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးတဦးရဲ႕ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေဒသခံနဲ႔ လူမႈကြန္ရက္ေတြကေတာ့ လူငယ္ ၁၃ ဦး၊ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ပိုင္သခင္မနဲ႔ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္တို႔ဟာ ေရွးက ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။
လူငယ္ ၁၃ ဦးဟာ ေရွးေရွးက သမီးေတာ္ စဝ္ႏြဲ႔ပင္ခမ္းရဲ႕ ခင္ပြန္းကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သူ ရဲမက္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္က ဘုရင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သမီးေတာ္အေနနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္းကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ရဲမက္ေတြကို ကလဲ့စားေခ်လိုတာက တေၾကာင္း၊ ေလာကမွာ ခ်စ္သူဆံုး႐ံႈးခဲ့ၿပီး ခ်စ္သူနဲ႔ ေကြကြင္းရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡကို သိေစခ်င္လို႔ ကေလးေတြ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ဂူလမ္းေၾကာင္း ပိတ္ဆို႔ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ ၁၃ ဦးမွာ ေရွးဘဝက တာဝန္ေက်ပြန္သူ မင္းမႈထမ္းေတြ ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ တတိုင္းျပည္လံုးရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ အကူအညီေတြ ရေနတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရဲမက္ေတြကို အမိန္႔ေပးခဲ့သူ ခမည္းေတာ္မွာ ယခုဘဝမွာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္နဲ႔ ေမတၲာစြမ္းအားႀကီးမားတဲ့ ဆရာေတာ္တပါးလည္း ျဖစ္ေနတာမို႔ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဝဋ္ေႂကြးသံသရာ ေျပျပတ္သြားေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆရာေတာ္ဟာ သမီးေတာ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္မဟုတ္ဘဲ ရဲမက္ေတြက သတ္ခဲ့တဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္ကာ အေမရိကန္က အိပ္မက္ပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးမွာလည္း သမီးေတာ္ရဲ႕ အထိန္းေတာ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အဆိုပါအေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ေဒသခံ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ ပံုျပင္ဆန္ဆန္၊ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ယံုတမ္းစကား အယူအဆေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ လက္ရွိအေျခအေနအရေတာ့ ဂူထဲမွာ ေရႀကီးေနလို႔ လူငယ္ေတြလည္း ဂူထဲကေန ထြက္လို႔မရေသးပါဘူး။ ေဒသခံေတြနဲ႔ ကေလးမိဘေတြကေတာ့ သူတို႔ေတြကို ျပန္ေတြ႔တာ ဝမ္းသာေပမယ့္ ဂူထဲကေန မထြက္မခ်င္း စိတ္မေအးႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ သဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲဉာဏသံဝရဟာ လိရွမ္းလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး မိဘေတြက ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း မိုင္းေယာင္းေဒသကေန ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ကာ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္၊ က်ိန္းဆဲန္ၿမိဳ႕နယ္၊ မဲ့ခမ္းေနာင္ဘိုရြာမွာ ဆရာေတာ္ကို မ်က္ႏွာျမင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ မယ္ေတာ္မွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္က ေရႊေရာင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ဆင္းတုေတာ္အႀကီးႀကီး ဖူးေျမာ္ရတယ္လို႔ အိပ္မက္ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၅ ရက္ (အဂၤါေန႔) မိုးေတြ အဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းခ်ိန္မွာ ေမြးဖြားတာေၾကာင့္ ငယ္နာမည္ ဝုမ္းစုမ့္ထားကဲန္းလို႔ တြင္ၿပီး ထိုင္းနဲ႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြက ဆရာေတာ္ကို ခူးဝါးဝုမ္းစုမ့္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ထိုင္းေက်ာင္းမွာ ၄ တန္းထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး အသက္ ၁၁ ႏွစ္မွာ ကိုရင္ဝတ္ပါတယ္။ သက္ေတာ္ ၂၀ မွာေတာ့ ရဟန္းဘဝ ေရာက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ႏူးညံ့သူျဖစ္ၿပီး ကိုရင္ဘဝကတည္းကစ အခု ဆရာေတာ္ျဖစ္တဲ့ထိ သက္သတ္လြတ္ဘုဥ္းေပးတာ၊ ရလာတဲ့ အလႉခံပစၥည္းေတြကို ႏွေမ်ာတြန္႔တိုျခင္းမရွိဘဲ ျပန္စြန္႔ေပးတာ၊ ေစတီ ဘုရားနဲ႔ ေက်ာင္း၊ ဇရပ္ေတြ ဦးေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းတာ၊ ဝါတြင္းသံုးလ ဂူေအာင္း တရားထိုင္တာ၊ ေမြးေန႔မွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကို စင္ၾကယ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံု လႉဒါန္းတာ၊ သီလေပးတာ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ သာသနာျပဳခရီးေတြ ေဆာင္ရြက္တာေတြ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္တခုမွာ ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အလြယ္တကူ ေလ့လာေျပာဆိုႏိုင္တာပါ။ ပါဠိ၊ ရွမ္း၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ လာအို၊ ဘူတန္ စတဲ့ဘာသာေတြနဲ႔ တရားေဟာႏိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္၊ တ႐ုတ္ စတဲ့ဘာသာေတြေတာ့ အနည္းငယ္ေျပာဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ လားဟူ၊ နီေပါ၊ ဟိႏၵဴ စတဲ့ ဘာသာစကားေတြကိုေတာ့ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း နားလည္တယ္လို႔ သားတပည့္ ဦးဉာဏသီရိက မိန္႔ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ၿမဳိ႕ရြာအႏွံ႔ နယ္လွည့္သာသနာျပဳတာေၾကာင့္ ဒကာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဆက္ဆံရေၾကာင္း၊ အဲဒီထဲမွာ ရွမ္းႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြလည္း ပါရွိတာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရလက္ထက္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ လိုက္လံဖမ္းဆီးတာ ခံခဲ့ရၿပီး ျပည္ပကို ေခတၱထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ျမန္မာျပည္တြင္း ျပန္ႂကြခြင့္ရၿပီး သာသနာအက်ိဳး သယ္ပိုးရာက ၁၉၉၆ ခု ႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ကခ်ီးျမႇင့္တဲ့ အဂၢမဟာ သဒၶမၼေဇာတိကဓဇဘြဲ႔၊ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရ လက္ထက္ ၂၀၁၈ မွာ အဂၢမဟာ ကမၼဌာနာစရိယဘြဲ႔ ခ်ီးျမႇင့္ဆက္ကပ္ျခင္း ခံရပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ မဟုတ္မမွန္စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမရွိဘဲ နမိတ္ျပေျပာဆိုတိုင္းလည္း မွန္ကန္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ဂူတြင္းပိတ္ေနတဲ့ ကေလးေတြ ျပန္ေတြ႔မယ္ဆိုတာကိုလည္း ေသခ်ာလို႔ ေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏသီရိက မိ္န္႔ပါတယ္။
ေလာကမွာ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြ အမ်ားအျပားရွိၿပီး အရာရာတိုင္းဟာ မိမိျပဳသမွ် ကံအေၾကာင္းတရားေပၚ မူတည္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ကို ကယ္တင္လို႔ရသလို အခ်ိဳ႕ကို မကယ္တင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က နတ္လူ၊ သတၱဝါတိုင္းအေပၚ ေမတၱာပို႔သေပမယ့္ ကိုယ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ အတိတ္ကံအတိုင္းသာ ကိုယ္ျပန္ရေနၾကတာ ျဖစ္တယ္လို႔႔လည္း ဆရာေတာ္က မိန္႔ၾကားသြားပါတယ္။
မုိင္းဖုန္းဆရာေတာ္အေၾကာင္း ႐ုပ္သံကို ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါသည္။
ဆရာေတာ္ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ၂၉ ရက္က တႀကိမ္၊ ဇြန္လ ၃၀ ရက္မွာ တႀကိမ္၊ ဇူလိုင္ ၄ ရက္မွာ တႀကိမ္ သံုးႀကိမ္တုိင္တုိင္ လိုဏ္ဂူႀကီးဆီ ေရာက္ရွိလာၿပီး ပရိတ္ရြတ္ ေရစက္ခ် အမၽွအတန္း ေပးေဝခဲ့ပါတယ္။
ကေလးေတြကို ရွာမေတြ႔ခင္ ဇြန္လ ၃၀ ရက္က လာေရာက္စဥ္မွာ ကေလး ၁၃ ေယာက္လံုး အဲဒီဂူနားတဝိုက္မွာ ေဘးအႏၲရာယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ အတူရွိေနၾကေၾကာင္း၊ ေနာက္ ၁ ရက္ ၂ ရက္ေနရင္ ေတြ႔မယ္လို႔ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္ တာဝန္ရွိသူေတြေရွ႕မွာေရာ ဒကာ၊ ဒကာမေတြေရွ႕မွာပါ နိမိတ္ျပစကား မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။
၇ မိုင္ေလာက္ ရွည္လ်ားၿပီး ေရေတြျပည့္ေနတဲ့၊ ဝကၤပါလို ႐ႈပ္ေနတဲ့၊ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ လိုဏ္ဂူႀကီးထဲ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း အစာေရစာမရွိ၊ အဝတ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံက လူအင္အား၊ စက္ကိရိယာအင္အားနဲ႔ အစြမ္းကုန္ရွာေနေပမယ့္ ရာသီဥတုက အေျခအေနမေပးဘဲ မိုးေတြလည္းရြာ၊ ေရေတြျပန္ႀကီးလာတာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ရဲ႕ နိမိတ္ျပစကားေပၚ မယံုမရဲ ျဖစ္ေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ နိမိတ္ဖတ္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ဝိုင္းဝန္းသေရာ္ခံရႏိုင္ၿပီး အမည္နဲ႔ သိကၡာ က်ဆင္းသြားမွာကိုလည္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဒကာတခ်ိဳ႕က ကိ်တ္ၿပီး စိုးရိမ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထူးျခားမႈတခုက ဂူနားသို႔ ဆရာေတာ္ေရာက္လာတာနဲ႔ အံု႔ေနတဲ့ မိုးသားေတြ ကင္းစင္လာၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း ေနပြင့္လာလို႔ ေရေတြ ျပန္က်သြားတယ္လို႔ ဂူနား တရားနာေရာက္လာသူေတြ ေျပာပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ရွာေဖြကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ ဆက္လုပ္ေနရာက ဇူလိုင္လ ၂ ရက္ေန႔ ည ၉ နာရီေက်ာ္ ၁၀ နာရီမထိုးခင္ ဂူဝင္ေပါက္နဲ႔ ၄ ကီလိုမီတာေက်ာ္အကြာ ကမူေလးတခုေပၚမွာ ေဘးမသီရန္မခ တစုတေဝး ထိုင္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ ၁၃ ဦးလံုးကို ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ ၿဗိတိသၽွ ေရငုပ္သမားႏွစ္ဦးက အရင္ဆံုး ျပန္လည္ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။
လူငယ္ေတြဟာ ခါတိုင္းဆို အဲဒီေနရာမွာမေနဘဲ ေရေတြတက္လာရင္ အေပၚဘက္က ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ တက္ေနၾကေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ေရက်တာေၾကာင့္ ေအာက္မွာ ခဏဆင္းထိုင္ေနစဥ္ ေရငုပ္သမားႏွစ္ဦးကလည္း ေရငုပ္စဥ္ အသြားအျပန္လမ္းေတြ မွတ္မိေအာင္ ေရထဲက ငုတ္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လာရာမွာ တေနရာအေရာက္ ႀကိဳးစကုန္သြားလို႔ ေရေပၚ ေခါင္းေဖာ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အဲဒီမွာတင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကမူေပၚထိုင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို စေတြ႔ခဲ့တာလို႔ ထိုင္းသတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
လူငယ္ေတြကို ျပန္လည္ေတြ႔ရွိတာဟာ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ႕ ဇြဲလံု႔လ၊ ဝီရိယ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြအျပင္ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုးနဲ႔ ပရိတ္ေမတၱာ ဘာဝနာေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္လို႔ ဗုဒၶဘာသာသက္ဝင္သူ လူမ်ားစုက ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက သတင္းမီဒီယာေတြမွာလည္း ျမန္မာျပည္က မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီတိုက္ဆိုင္မႈျဖစ္ရပ္ကို အက်ယ္တဝင့္ ထုတ္လႊင့္ေနၾကသလို ျမန္မာျပည္သားေတြကလည္း ဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညဳိေလးစားတဲ့အေၾကာင္း လူမႈကြန္ရက္ေတြေပၚမွာ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ လိုဏ္ဂူႀကီးဆီ ေရာက္လာရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ သားတပည့္ျဖစ္သူ တာခ်ီလိတ္ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းတိုက္က ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏသီရိကို ဒီဗြီဘီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာမွာ ဂူထဲပိတ္မိေနတဲ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ မိဘေတြက ပင့္ဖိတ္လာတာေၾကာင့္ သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ဆရာေတာ္နဲ႔ ဒြိဳင္နန္းႏြန္း ေတာင္ပိုင္သခင္မ၊ လူငယ္ ၁၃ ဦးတို႔ဟာ ေရွးေရစက္ ရွိခဲ့ဖူးသူေတြမို႔ အေရာက္သြားဖို႔ ျဖစ္လာရေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ဟာ ဂူထဲမွာ ရက္ရွည္လမ်ား တရားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ ဂူေတြအေၾကာင္း နားလည္သလို သာမန္လူေတြ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ျပင္ပေလာကသားေတြနဲ႔လည္း အာ႐ုံဆက္စပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္းလည္း ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏသီရိက မိန္႔ၾကားပါတယ္။
ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ပုံျပင္တခုမွာေတာ့ ေရွးတုန္းက လိရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ေနထိုင္ရာ ဆစ္ေဆာင္ပနားေဒသ (ယခု တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္မွာရွိ) က်ိဳင္း႐ုံးတိုင္းျပည္က ဘုရင္ႀကီးထံမွာ အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ သမီးေတာ္တပါး ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမီးေတာ္ဟာ အဆင့္အတန္းမတူတဲ့ ျမင္းထိန္းသမားနဲ႔ ေမတၱာမွ်ၿပီး ကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ ခမည္းေတာ္က ၿငိဳျငင္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ကိုေၾကာက္လို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး နန္းေတာ္ကေန ထြက္ေျပးခဲ့ေၾကာင္း၊ မဲေခါင္ျမစ္အလြန္ ေတာတြင္းတေနရာမွာ သမီးေတာ္က ပင္ပန္းၿပီး ဆာေလာင္လာတာေၾကာင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက အစာရွာထြက္စဥ္ အေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ရဲမက္ေတြက ခင္ပြန္းကို သတ္ျဖတ္လိုက္လို႔ သမီးေတာ္လည္း စိတ္ထိခိုက္ၿပီး ဆံထံုးေပၚက ဆံထိုးနဲ႔ သူ႔ေခါင္းသူျပန္ထိုးစိုက္ကာ ေသေၾကာင္းႀကံသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမီးေတာ္ဦးေခါင္းကေန စီးက်လာတဲ့ ေသြးေတြဟာ လက္ရွိ မယ္ဆိုင္ေခ်ာင္းေရ ျဖစ္လာၿပီး သူလဲက်ေသဆံုးတဲ့ ေနရာမွာလည္း ေတာင္တန္းႀကီးတခု ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း၊ အဲဒီေတာင္ကို ဒြိဳင္နန္းႏြန္း (သခင္မအိပ္ေတာင္) လို႔ေခၚေၾကာင္း၊ မယ္ဆိုင္ေခ်ာင္းေရဟာ အဲဒီေတာင္ေၾကာ အထက္ဘက္ကေန ထြက္လာတာမို႔ ခြန္နမ့္ (ေရထြက္ဦး) လို႔ ေခၚေၾကာင္း ပံုျပင္ထဲမွာ ပါရွိပါတယ္။
ခြန္နမ့္နန္းႏြန္းေတာင္တန္းႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တာခ်ီလိတ္ ခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားဘက္ကေန ထိုင္းဘက္ျခမ္း မယ္ဆိုင္ၿမဳိ႕ဘက္ ဝင္လာရင္ ညာဘက္ျခမ္းမွာရွိၿပီး အေဝးကၾကည့္ရင္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးတဦး အိပ္စက္လဲေလ်ာင္းေနပံုနဲ႔ ဆင္တူေနတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္တန္းေအာက္မွာ အလြန္ႀကီးမား နက္႐ႈိင္းတဲ့ ဂူႀကီးတခုရွိၿပီး အဲဒီဂူမွာ အေစာင့္အေရွာက္ေတြရွိတယ္၊ နတ္ႀကီးတယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
ကေလး ၁၃ ေယာက္ လုိဏ္ဂူထဲမွာ ထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ေနထိုင္သူ ေခ်္႕ဖ္လို႔ေခၚတဲ့ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးတဦးက ထူးျခားတဲ့ အိပ္မက္အေၾကာင္းကို သူ႔ရဲ႕ လူမႈကြန္ရက္ Nattanuch Prasertong ကေန ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။
အဆိုပါအိပ္မက္မွာ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ပိုင္သခင္မက ဆရာေတာ္တပါးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာ နွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က လာေရာက္ၿပီး အမွ်အတန္းေဝေပးမွ သူလည္း အဲဒီဘဝက ကၽြတ္မွာျဖစ္သလို ကေလး ၁၃ ေယာက္ကိုလည္း လႊတ္ေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အိပ္မက္ထဲက အမ်ိဳးသမီးမွာ သူ႔ကိုယ္သူ နန္းႏြဲ႔ပင္ခမ္းလို႔ေျပာၿပီး အသားျဖဴျဖဴ ရွည္လ်ားတဲ့ဆံပင္၊ သြယ္လ်တဲ့ခႏၶာရွိကာ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ အျပင္းအထန္ ငိုေႂကြးထားသူလို နီရဲေနေၾကာင္း၊ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာလည္း အင္မတန္မွ ပူေဆြးေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အင္တာနက္ထဲ ေတြ႔မိတဲ့ ဆရာေတာ္တပါးဟာ သူမအိပ္မက္ထဲက ဆရာေတာ္နဲ႔ တူေနေၾကာင္း၊ အမည္ရွာၾကည့္ေတာ့ ခူးဘားဝုန္းစုမ့္ (မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္) လို႔ သိရေၾကာင္း၊ သူမဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခခ်သူမို႔ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ကို သိလည္းမသိ ျမင္လည္း မျမင္ဘူးေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ သူမဟာ သတင္းထဲဖတ္ရတဲ့ ဂူထဲက ကေလး ၁၃ ေယာက္ကို သနားမိလို႔ ေတာင္တန္းတမွ် ႀကီးမားလွတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမွာ သူ႔အိပ္မက္ဟာ အဲဒီေတာင္ေပၚက ဆံမွ်င္ေလးတမွ်င္စာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတခုအေနနဲ႔ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရေၾကာင္း၊ သူမအေနနဲ႔ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘဲ သူမအိပ္မက္ကိုလည္း ယံုခ်င္မွယံုပါလို႔ ေျပာသြားပါတယ္။
သူမရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့အိပ္မက္ဟာ လူမႈကြန္ရက္ေတြေပၚ ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားၿပီး ဂူထဲပိတ္မိတဲ့ လူငယ္ ၁၃ ဦးရဲ႕ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကပါ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ရဲ႕ အလာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္က ဂူႀကီးဆီ ႂကြေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္ က်ိန္းဆဲင္ၿမိဳ႕နယ္ ဝိန္းေက်ာက္ေတာင္ေပၚရွိ ေရပတ္လည္ဝုိင္းေနတဲ့ ေတာရေက်ာင္းမွာ ၃ ရက္တာ ဝဇီပိတ္ တရားထိုင္ေနခဲ့တယ္လို႔ ဆရာေတာ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ ဒကာ ခြန္ကစ္သာ အႏုရတ္က ထိုင္း BrightTV နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျပာပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ အရင္ကလည္း ဝဇီပိတ္တရားထိုင္ရင္ အနည္းဆံုး သီတင္းတပတ္ကေန သံုးလေလာက္အထိ ၾကာျမင့္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ဒီတေခါက္မွာ ထူးထူးျခားျခား သုံးရက္သာထိုင္ၿပီး ဂူထဲက ကေလး ၁၃ ေယာက္ကို ျပန္ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ ဆရာေတာ္က ထြက္မလာေသးဘူးလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။
ဂူထဲမွာ ထိုင္းလူငယ္ေတြ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ေနာက္ ၂ ရက္အၾကာ ဇူလိုင္လ ၄ ရက္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ဟာ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းဂူကို တဖန္ျပန္ႂကြေရာက္လာၿပီး ဂူထဲမွာ ၁ နာရီၾကာ ဘာဝနာပြါး တရားထိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ တရားထိုင္ေနစဥ္ လိုဏ္ဂူေစာင့္နတ္၊ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြကို တိုင္တည္ၿပီး ေမတၱာဘာဝနာပြား၊ အမွ်အတန္း ေဝေနမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္း ခြန္ကစ္သာက ေျပာပါတယ္။
ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ရဲ႕ ဒ႑ာရီ၊ အေမရိကားက ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးတဦးရဲ႕ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေဒသခံနဲ႔ လူမႈကြန္ရက္ေတြကေတာ့ လူငယ္ ၁၃ ဦး၊ ဒြိဳင္နန္းႏြန္းေတာင္ပိုင္သခင္မနဲ႔ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္တို႔ဟာ ေရွးက ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။
လူငယ္ ၁၃ ဦးဟာ ေရွးေရွးက သမီးေတာ္ စဝ္ႏြဲ႔ပင္ခမ္းရဲ႕ ခင္ပြန္းကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သူ ရဲမက္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္က ဘုရင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သမီးေတာ္အေနနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္းကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ရဲမက္ေတြကို ကလဲ့စားေခ်လိုတာက တေၾကာင္း၊ ေလာကမွာ ခ်စ္သူဆံုး႐ံႈးခဲ့ၿပီး ခ်စ္သူနဲ႔ ေကြကြင္းရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡကို သိေစခ်င္လို႔ ကေလးေတြ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ဂူလမ္းေၾကာင္း ပိတ္ဆို႔ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ ၁၃ ဦးမွာ ေရွးဘဝက တာဝန္ေက်ပြန္သူ မင္းမႈထမ္းေတြ ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ တတိုင္းျပည္လံုးရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ အကူအညီေတြ ရေနတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရဲမက္ေတြကို အမိန္႔ေပးခဲ့သူ ခမည္းေတာ္မွာ ယခုဘဝမွာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္နဲ႔ ေမတၲာစြမ္းအားႀကီးမားတဲ့ ဆရာေတာ္တပါးလည္း ျဖစ္ေနတာမို႔ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဝဋ္ေႂကြးသံသရာ ေျပျပတ္သြားေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆရာေတာ္ဟာ သမီးေတာ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္မဟုတ္ဘဲ ရဲမက္ေတြက သတ္ခဲ့တဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္ကာ အေမရိကန္က အိပ္မက္ပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးမွာလည္း သမီးေတာ္ရဲ႕ အထိန္းေတာ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အဆိုပါအေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ေဒသခံ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ ပံုျပင္ဆန္ဆန္၊ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ယံုတမ္းစကား အယူအဆေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ လက္ရွိအေျခအေနအရေတာ့ ဂူထဲမွာ ေရႀကီးေနလို႔ လူငယ္ေတြလည္း ဂူထဲကေန ထြက္လို႔မရေသးပါဘူး။ ေဒသခံေတြနဲ႔ ကေလးမိဘေတြကေတာ့ သူတို႔ေတြကို ျပန္ေတြ႔တာ ဝမ္းသာေပမယ့္ ဂူထဲကေန မထြက္မခ်င္း စိတ္မေအးႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ သဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲဉာဏသံဝရဟာ လိရွမ္းလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး မိဘေတြက ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း မိုင္းေယာင္းေဒသကေန ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ကာ ခ်င္း႐ုိင္းခ႐ုိင္၊ က်ိန္းဆဲန္ၿမိဳ႕နယ္၊ မဲ့ခမ္းေနာင္ဘိုရြာမွာ ဆရာေတာ္ကို မ်က္ႏွာျမင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ မယ္ေတာ္မွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္က ေရႊေရာင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ဆင္းတုေတာ္အႀကီးႀကီး ဖူးေျမာ္ရတယ္လို႔ အိပ္မက္ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၅ ရက္ (အဂၤါေန႔) မိုးေတြ အဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းခ်ိန္မွာ ေမြးဖြားတာေၾကာင့္ ငယ္နာမည္ ဝုမ္းစုမ့္ထားကဲန္းလို႔ တြင္ၿပီး ထိုင္းနဲ႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြက ဆရာေတာ္ကို ခူးဝါးဝုမ္းစုမ့္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ထိုင္းေက်ာင္းမွာ ၄ တန္းထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး အသက္ ၁၁ ႏွစ္မွာ ကိုရင္ဝတ္ပါတယ္။ သက္ေတာ္ ၂၀ မွာေတာ့ ရဟန္းဘဝ ေရာက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ႏူးညံ့သူျဖစ္ၿပီး ကိုရင္ဘဝကတည္းကစ အခု ဆရာေတာ္ျဖစ္တဲ့ထိ သက္သတ္လြတ္ဘုဥ္းေပးတာ၊ ရလာတဲ့ အလႉခံပစၥည္းေတြကို ႏွေမ်ာတြန္႔တိုျခင္းမရွိဘဲ ျပန္စြန္႔ေပးတာ၊ ေစတီ ဘုရားနဲ႔ ေက်ာင္း၊ ဇရပ္ေတြ ဦးေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းတာ၊ ဝါတြင္းသံုးလ ဂူေအာင္း တရားထိုင္တာ၊ ေမြးေန႔မွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကို စင္ၾကယ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံု လႉဒါန္းတာ၊ သီလေပးတာ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ သာသနာျပဳခရီးေတြ ေဆာင္ရြက္တာေတြ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္တခုမွာ ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အလြယ္တကူ ေလ့လာေျပာဆိုႏိုင္တာပါ။ ပါဠိ၊ ရွမ္း၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ လာအို၊ ဘူတန္ စတဲ့ဘာသာေတြနဲ႔ တရားေဟာႏိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္၊ တ႐ုတ္ စတဲ့ဘာသာေတြေတာ့ အနည္းငယ္ေျပာဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ လားဟူ၊ နီေပါ၊ ဟိႏၵဴ စတဲ့ ဘာသာစကားေတြကိုေတာ့ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း နားလည္တယ္လို႔ သားတပည့္ ဦးဉာဏသီရိက မိန္႔ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ ၿမဳိ႕ရြာအႏွံ႔ နယ္လွည့္သာသနာျပဳတာေၾကာင့္ ဒကာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဆက္ဆံရေၾကာင္း၊ အဲဒီထဲမွာ ရွမ္းႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြလည္း ပါရွိတာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရလက္ထက္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ လိုက္လံဖမ္းဆီးတာ ခံခဲ့ရၿပီး ျပည္ပကို ေခတၱထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ျမန္မာျပည္တြင္း ျပန္ႂကြခြင့္ရၿပီး သာသနာအက်ိဳး သယ္ပိုးရာက ၁၉၉၆ ခု ႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ကခ်ီးျမႇင့္တဲ့ အဂၢမဟာ သဒၶမၼေဇာတိကဓဇဘြဲ႔၊ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရ လက္ထက္ ၂၀၁၈ မွာ အဂၢမဟာ ကမၼဌာနာစရိယဘြဲ႔ ခ်ီးျမႇင့္ဆက္ကပ္ျခင္း ခံရပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဟာ မဟုတ္မမွန္စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမရွိဘဲ နမိတ္ျပေျပာဆိုတိုင္းလည္း မွန္ကန္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ဂူတြင္းပိတ္ေနတဲ့ ကေလးေတြ ျပန္ေတြ႔မယ္ဆိုတာကိုလည္း ေသခ်ာလို႔ ေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏသီရိက မိ္န္႔ပါတယ္။
ေလာကမွာ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြ အမ်ားအျပားရွိၿပီး အရာရာတိုင္းဟာ မိမိျပဳသမွ် ကံအေၾကာင္းတရားေပၚ မူတည္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ကို ကယ္တင္လို႔ရသလို အခ်ိဳ႕ကို မကယ္တင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က နတ္လူ၊ သတၱဝါတိုင္းအေပၚ ေမတၱာပို႔သေပမယ့္ ကိုယ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ အတိတ္ကံအတိုင္းသာ ကိုယ္ျပန္ရေနၾကတာ ျဖစ္တယ္လို႔႔လည္း ဆရာေတာ္က မိန္႔ၾကားသြားပါတယ္။
မုိင္းဖုန္းဆရာေတာ္အေၾကာင္း ႐ုပ္သံကို ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါသည္။
လုိဏ္ဂူထဲမွာ ကေလးေတြ ျပန္ေတြ႔မယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္
