ျမန္မာ့ပုလဲလုပ္ငန္းဥပေဒႏွင့္ စီးပြားေရးအျမင္
DVB
·
May 27, 2018
တြင္းထြက္သယံဇာတ မဟုတ္ေသာ ပုလဲ ပုလဲသည္ သဘာဝတြင္းထြက္သယံဇာတ မဟုတ္ပါ။ ဓာတ္ခြဲခန္းတြင္သားေဖာက္ရရွိ ေသာမုတ္ေကာင္ငယ္မ်ားကို ႀကီးထြားေအာင္(၂) ႏွစ္ခန္႔ပင္လယ္ေရျပင္တြင္ခ်ထား ေမြးျမဴ ၿပီးေနာက္ ဝတ္ဆံသြင္း၍ဆက္လက္ေမြးျမဴ ျခင္းျဖင့္ ပုလဲထုတ္လုပ္ ရရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပုလဲထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ေရလုပ္ငန္း ဝန္ႀကီးဌာနေအာက္တြင္သာ ရွိပါသည္။ တြင္းထြက္သယံဇာတမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ သတၱဳတြင္း ဝန္ႀကီးဌာနေအာက္တြင္ မရွိပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း နဝတအစိုးရ လက္ထက္မတိုင္မီအထိ ပုလဲႏွင့္ငါးလုပ္ငန္းအျဖစ္ ေမြး/ေရဝန္ႀကီးဌာန ေအာက္တြင္သာ ရွိပါသည္။ ေက်ာက္မ်က္ရတနာျပပြဲ (Emporium) တြင္ ပုလဲမ်ား တင္သြင္းေရာင္းခ်ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး နဝတအစိုးရလက္ထက္တြင္ သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာနသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပုလဲႏွင့္ PSC စနစ္
နဝတအစိုးရ စတင္တာဝန္ယူစဥ္သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီးသည္ စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနကိုပါ တြဲဖက္တာဝန္ယူရသျဖင့္ ေရနံႏွင့္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ထုတ္လုပ္ေသာ လုပ္ငန္းတြင္ က်င့္သုံးေသာ ထုတ္လုပ္မႈကုန္က်စရိတ္ ဖယ္ၿပီးေနာက္ ထုတ္လုပ္မႈအေပၚ ခြဲေဝခံစားေသာ (Production Sharing Contract -PSC) စနစ္ကို သတၱဳတြင္းတြင္ တိုက္႐ိုက္ကူးယူ က်င့္သုံးခဲ့ပါသည္။
အေရးႀကီးေသာသယံဇာတျဖစ္သည့္ ေရနံႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ထုတ္လုပ္ျခင္း အေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ တြင္းထြက္သယံဇာတမ်ားျဖစ္သည့္ သတၱဳႏွင့္ေက်ာက္စိမ္း၊ ေက်ာက္မ်က္၊ေ႐ႊ တို႔အေပၚတြင္လည္းေကာင္း ထုတ္လုပ္မႈအေပၚ ခြဲေဝခံစားေသာ (PSC) စနစ္ကိုက်င့္သုံးျခင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ့သို႔ သယံဇာတအေပၚ အဓိကဝင္ေငြအျဖစ္ မွီခိုေနရေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ္လည္း သယံဇာတမဟုတ္သည့္ ပုလဲ ထုတ္လုပ္ျခင္းအေပၚ PSC စနစ္ကိုက်င့္သုံးျခင္းသည္ စီးပြားေရးအျမင္အရ မွားယြင္း ပါသည္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ျပည္တြင္းျပည္ပရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမူမ်ားကို ဖိတ္ေခၚခဲ့ေသာ္လည္း ပုလဲထုတ္လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းတြင္ ၂၀၁၀ခုႏွစ္အထိ ျပည္တြင္းကုမၸဏီ (၂) ခုသာ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ပါသည္။ မိုင္း႐ႈးေက်ာက္မ်က္မ်ား ကုန္သြားျခင္း၊ ေ႐ႊထုတ္လုပ္သည့္နယ္ေျမတြင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္မ်ား ပ်က္စီးသြားျခင္း ေက်ာက္စိမ္းထုတ္လုပ္သည့္နယ္ေျမကို ကမၻာေပၚတြင္ ေျမတူးစက္အေရအတြက္ သိပ္သည္းမႈ အမ်ားဆုံးနယ္ေျမအျဖစ္ ေျပာစမွတ္ ျပဳခံရျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္ျမန္ထုတ္ေလ၊ မ်ားမ်ားထုတ္ေလ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိေသာ ထုတ္သုံး၍မကုန္ႏိုင္ေသာ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ထိခိုက္မႈ မရွိေသာ၊ အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးႏိုင္ေသာ (Labor Intensive) ျမန္မာ့ပုလဲထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းလာမႈ မရွိရျခင္းမွာစီးပြားေရးအျမင္ မရွိေသာ ေပၚလစီမွားယြင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုတ္လုပ္မႈနည္းပညာမ်ား ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ပုလဲလုပ္ငန္းဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ မတိုးတက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေတာင္ပင္လယ္ပုလဲထုတ္လုပ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ က်င့္သုံးေဆာင္႐ြက္ေနမႈ
ျမန္မာႏိုင္ငံပုလဲႏွင့္ အမ်ိဳးအစားတူသည့္ ေတာင္ပင္လယ္ပုလဲမ်ားကို ၾသစေၾတးလ် ႏိုင္ငံ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံႏွင့္ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ထုတ္လုပ္ပါသည္။ ၎ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပုလဲထုတ္လုပ္သည့္ကုမၸဏီမ်ားသည္ ပုလဲေမြးျမဴရန္ ခြင့္ျပဳသည့္ ေရျပင္ဧရိယာအေပၚတြင္သာ ႏွစ္စဥ္ အခြန္ထမ္းေဆာင္ၾကရပါသည္။ ထုတ္လုပ္မႈအေပၚ ခြဲေဝသည့္စနစ္မရွိပါ။ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံတြင္ ပုလဲေမြးျမဴေရးကုမၸဏီတစ္ခုလ်င္ ေမြးျမဴေရးဧရိယာ (၁၀) ဟက္တာ ခြင့္ျပဳပါသည္။ တစ္ဟက္တာလ်င္ ႏွစ္စဥ္ေၾကး (၁၀၀) ပီဆို ေပးေဆာင္ရပါသည္။ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္ ပုလဲေမြးစခန္းမ်ားသည္ ခြင္ျပဳလိုင္စင္ေၾကးႏွင့္ ႏွစ္စဥ္ေၾကးမ်ားသာ ေပးေဆာင္ရပါသည္။ ဝတ္ဆံသြင္းအခြန္ မေပးရပါ PSC စနစ္လည္းမရွိပါ။
အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံတြင္ ပုလဲေမြးစခန္းေပါင္း (၁၀၀) ေက်ာ္ရွိၿပီး ဖိလစ္ပိုင္ ႏိုင္ငံတြင္ ပုလဲေမြးစခန္းေပါင္း (၅၀) ေက်ာ္ရွိပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပည္တြင္းပုလဲကုမၸဏီမ်ားမွာ နည္းပညာေနာက္က်ခဲ့သည့္အျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ဆိုရွယ္လစ္အေတြးအေခၚျဖင့္ အခြန္ အေကာက္မ်ားစြာ ယူထားေသာေၾကာင့္ တိုးတက္ျခင္း မရွိခဲ့ၾကပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံပုလဲႏွင့္ မ်ိဳးတူပုလဲျဖစ္သည့္ ေတာင္ပင္လယ္ပုလဲကမၻာေပၚတြင္ စုစုေပါင္း ထုတ္လုပ္မႈမွာ အေလးခ်ိန္အားျဖင့္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွ (၄၁.၂) ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံမွ (၃၄.၃) ရာခိုင္ႏႈန္း ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွ (၁၈.၁) ရာခိုင္ႏႈန္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ (၅.၅)ရာ ခိုင္ႏႈန္း၊ အျခားမွ (၀.၉) ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။
ပုလဲေမြးျမဴထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကို အားေပးသင့္သည့္အေၾကာင္းအရင္းမ်ား
ပုလဲလုပ္ငန္းသည္ လုပ္အားအသုံးျပဳမႈမ်ားေသာ (Labor Intensive) လုပ္ငန္း ျဖစ္ၿပီး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ထိခိုက္မႈမရွိပါ။ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေဆာင္႐ြက္ၾကပါသည္။ ခရီးသြားမ်ားသည္ ပုလဲေမြးစခန္းမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိ ေလ့လာၿပီး ပုလဲမ်ားကို ပုလဲေမြးစခန္းမ်ားမွ တိုက္႐ိုက္ဝယ္ယူႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ ထားၾကပါသည္။
ပုလဲထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသည္ ပင္လယ္ေရစီးေၾကာင္းေျပာင္းလဲမႈႏွင့္ရာသီဥတု အေပၚမ်ားစြာတည္ေနေသာေၾကာင့္ စြန္႔စားရမႈ (Risk Factor) မ်ားေသာလုပ္ငန္းျဖစ္ပါ သည္။ ထို႔အျပင္ ပုလဲသည္ အေရးပါေသာပစၥည္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ စီးပြားေရးက်ဆင္းလၽွင္ ပုလဲေစ်းမ်ား သိသိသာသာက်ဆင္းၿပီး ပုလဲကုမၸဏီမ်ားျပဳတ္ကုန္ေလ့ ရွိပါသည္။ ပုလဲထုတ္လုပ္မႈမ်ားလာသည္ႏွင့္အမၽွ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ (၂၀) ခန္႔က ပုလဲတစ္မိုမီ ပၽွမ္းမၽွေစ်းႏႈန္းသည္ US$ ၃၀၀ ခန္႔ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ၆၀ ခန္႔သာရွိပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေရျပင္တြင္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕၏ ေတာင္ဘက္မွစ၍ ေကာ့ေသာင္းနယ္စပ္ အဆုံးအထိ သဘာဝပုလဲမုတ္ေကာင္႐ိုင္းမ်ား ရွင္သန္ႏိုင္ေၾကာင္း အဂၤလိပ္အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ေလ့လာျပဳစုခဲ့ေသာစာတမ္းမ်ားအရ သိရပါသည္။ အစိုးရမွအားေပးလၽွင္ ပုလဲေမြးစခန္း အေရအတြက္ အနည္းဆုံး (၁၀၀) အထိတိုးပြားလာႏိုင္ၿပီး အလုပ္အကိုင္မ်ား ဖန္တီးႏိုင္သည့္အျပင္ ႏိုင္ငံျခားေငြ ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ခက္ခဲေသာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို လုပ္ကိုင္ေလ့မရွိေသးျခင္း၊ ေရထဲတြင္ မကၽြမ္းက်င္ျခင္း၊ သက္ရွိမုတ္ေကာင္ႏွင့္လုပ္ကိုင္ရသည္ကို အကုသိုလ္အလုပ္ ဟု ယူဆျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပုလဲထုတ္လုပ္ငန္းကိုသာမန္အားျဖင့္ စိတ္မဝင္စားၾကပါ။ ကုန္းေျမေပၚတြင္လုပ္ကိုင္ရၿပီး အျမတ္ရရန္လြယ္ကူေသာ ေက်ာက္စိမ္းေက်ာက္မ်က္ႏွင့္ ေ႐ႊတူး ေဖာ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားတြင္သာ လုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုလုပ္ငန္းမ်ားသည္ တြင္းထြက္သယံဇာတမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ကုန္ဆုံးသြားႏိုင္ပါသည္။ မကုန္ႏိုင္ေသာ ပုလဲထုတ္ လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းကို ေျပာင္းလဲလုပ္ကိုင္လာေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္သင့္ ပါသည္။ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ အျမတ္မ်ားမ်ားရေသာလုပ္ငန္းကိုသာ ေ႐ြး၍ ဝိုင္းတိုးေန ၾကျခင္းမွာ ဓမၼတာျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္စိမ္း၊ ေက်ာက္မ်က္၊ ေ႐ႊႏွင့္ ပုလဲလုပ္ငန္းမ်ား တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူအေရအတြက္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာလၽွင္ သိရွိႏိုင္ပါသည္။
အစိုးရ၏ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈမ်ားလၽွင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား မတိုးတက္ႏိုင္ပါ
ထုတ္လုပ္မႈအေပၚခြဲေဝခံစားသည့္စနစ္ PSC သည္အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားကို ပုဂၢလိက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း၊ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကိုျဖစ္ေစ႐ုံ သာမက ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအေနျဖင့္ တီထြင္ႀကံဆ၍ သုေတသနျပဳခြင့္ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးသျဖင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမဆန္ေသာေၾကာင့္ ခြင့္မျပဳသင့္ပါ။ ပုလဲထုတ္လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းသည္ အရင္းအႏွီးႀကီးမားသည့္လုပ္ငန္း မဟုတ္သျဖင့္ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအေနျဖင့္ အစိုးရႏွင့္ဖက္စပ္ေဆာင္႐ြက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ျမန္မာ့ပုလဲလုပ္ငန္းအား ပုဂၢလိကႏွင့္ ဖက္စပ္ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ျပဳျခင္းျဖင့္ PSC စနစ္ကို ျပန္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
PSC စနစ္တြင္ ပုလဲမ်ားကို တူညီစြာေဝပုံက်ခြဲေဝျခင္းမွာ အမွန္တြင္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ မတူညီႏိုင္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ယခင္က PSC စနစ္ျဖင့္ ပုဂၢလိကပိုင္ပုလဲမ်ားကိုပါ ျမန္မာ့ပုလဲ လုပ္ငန္းမွ သိမ္းယူထားၿပီး ေရာင္းခ်ၿပီးမွ ေရာင္းရေငြအေပၚတြင္ ခြဲေဝျခင္း (In Cash) ခြဲေဝျခင္းသည္ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အတြက္ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈမရွိဘဲ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ ပုလဲလုံးမ်ားကို ခြဲေဝသည့္စနစ္(In Kind) ကို တီထြင္ေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ပုလဲေဖာ္တစ္ခု (One Harvest) ကိုခြဲရန္ အနည္းဆုံး (၇) ရက္ခန္႔ၾကာေသာေၾကာင့္ ကုမၸဏီ (၁၀၀) ရွိလၽွင္ တစ္ႏွစ္လၽွင္ ပုလဲေဖာ္အႀကိမ္ (၁၅၀)ခန္႔ရွိ ႏိုင္သျဖင့္ ပုလဲမ်ားကို ခြဲေဝရန္ အခ်ိန္မည္မၽွၾကာမည္ကို ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ PSC စနစ္သည္ အေျမာက္အမ်ား ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ ( Mass Production) စနစ္ မဟုတ္ပါ။
ဥပေဒတြင္ အခြန္ႏႈန္းထား ထည့္သြင္းရသည့္ အေၾကာင္းအရင္း
မုတ္ေကာင္ဝတ္ဆံသြင္းသည့္အေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္မွအခြန္အျဖစ္ ေကာက္ယူသည့္ စနစ္သည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္မရွိေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္သည့္ကာလတြင္ ဝင္ေငြမ်ားစြာ မက်ဆင္းသြားေစရန္ႏွင့္ PSC စနစ္ကို မက်င့္သုံးေစ လိုေသာေၾကာင့္ ပုလဲဥပေဒကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ တြင္ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ PSC စနစ္သို႔ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္သြားသည့္ ျပင္ဆင္မႈမ်ိဳးကို ခြင့္မျပဳသင့္ပါ။
မုတ္ေကာင္သြင္းခႏႈန္းကို အခြန္အျဖစ္ျပည္တြင္းအခြန္ဦးစီးဌာန၏ဝင္ေငြသို႔ ဝင္ေစလို ေသာေၾကာင့္ ဥပေဒတြင္ထည့္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဝန္ႀကီးဌာနသည္ အခကိုသာ သတ္မွတ္ႏိုင္ ပါသည္။ PSC စနစ္ျဖစ္ေစ၊ အချဖစ္ေစ သတ္မွတ္ပါက ျမန္မာ့ပုလဲ လုပ္ငန္း၏ဝင္ေငြတြင္ ဝင္သြားပါသည္။ အခြန္အျဖစ္မဝင္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အခြန္ႏွင့္ GDP အခ်ိဳးနည္း ေနရျခင္းမွာလည္း ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားမွရယူေနသည့္ PSC စနစ္မွ ရေသာဝင္ေငြ မ်ားသည္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ထုတ္လုပ္သကဲ့သို႔ ဌာန၏ဝင္ေငြသို႔ ဝင္သြားသျဖင့္ အခြန္ဝင္ေငြ နည္းေနရ ျခင္းျဖစ္သည့္အျပင္ လုပ္ငန္းဌာနျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ စီးပြားေရး အဖြဲ႔အစည္း(State Economic Enterprise-SEE) မ်ားမွ အျမတ္ရေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚၿပီး ဘတ္ဂ်က္မ်ားေဖာင္းပြေတာင္းခံ၍ ေဖာေဖာသီသီသုံးေနၾကျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္စီးပြားေရး ကို ထိခိုက္ေစလ်က္ရွိပါသည္။ ယခင္က မွားယြင္းခဲ့ျခင္းမ်ားကို စီးပြားေရးအျမင္ျဖင့္ ျပဳျပင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
အခြန္အျဖစ္ဝင္ေငြတိုးေစရန္ ပုလဲဥပေဒကို ျပင္ဆင္ခဲ့သျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ျပည္ေထာင္စု ဘတ္ဂ်က္၏အခြန္ဝင္ေငြတြင္ မုတ္ေကာင္ဝတ္ဆံသြင္းအခြန္အျဖစ္ ေဖာ္ျပလၽွက္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ့ပုလဲလုပ္ငန္းတြင္PSC စနစ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အက်ိဳးမရွိပါ
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ျမန္မာ့ပုလဲထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အခြန္ဝင္ေငြတိုးတက္ေစရန္ႏွင့္ SEE မ်ား၏ အသုံးစရိတ္မ်ား ေဖာင္းပြမႈမျဖစ္ေစရန္ ျမန္မာ့ပုလဲဥပေဒကို ပထမအႀကိမ္ျပင္ဆင္ထားသည့္အတိုင္းသာ ထားရွိသင့္ပါသည္။ မုတ္ေကာင္တစ္ေကာင္လၽွင္ ဝတ္ဆံသြင္းသည့္အခြန္ႏႈန္းထား ၂၀၀၀ က်ပ္သည္ နည္းသည္ ဟု လႊတ္ေတာ္မွယူဆလၽွင္ သင့္ေတာ္သည့္ အခြန္ႏႈန္းထားကို ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ရန္သာ ရွိပါသည္။
နိဂုံးခ်ဳပ္အေနျဖင့္တင္ျပလိုသည္မွာႏိုင္ငံေတာ္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ စီးပြားေရး အျမင္ျဖင့္ ႐ႈျမင္၍ ယခင္ျပင္ဆင္ထားသည့္ အတိုင္းသာထားရွိသင့္ပါသည္။ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္သြားၿပီး မူရင္းအတိုင္း PSC စနစ္ကို ျပန္လည္က်င့္သုံး ရန္ခြင့္မျပဳသင့္ပါေၾကာင္း ျမန္မာ့ပုလဲလုပ္ငန္းတြင္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အထိ (၁၂) ႏွစ္ခန္႔ ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ အေတြ႕အႀကဳံအရ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ဦးေမာင္တိုး (အၿငိမ္းစား ဦးေဆာင္ညႊန္ၾကားေရးမႉး)
