ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာမွ ႏုိင္ငံစီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမယ္လုိ႔ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက ဆုိၾကသလုိ ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း လက္ခံထားၾကပါတယ္။ SME ေတြ ဖံြံ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ ဦးစားေပးေရးဆုိတဲ့ စကားဟာ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ လက္ထက္ကတည္းက ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြၾကား တသြင္သြင္ ေျပာဆုိခဲ့ၾကရတဲ့ စကားပါ။ အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ SME ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာဥပေဒ၊ ဘာမူဝါဒမွ မရွိေသးဘဲ ၁၉၉၀ ပုဂၢလိက စက္မႈလုပ္ငန္းဥပေဒနဲ႔ပဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ လက္ထက္မွာေတာ့ SME ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တာေတြ ရွိခ့ဲပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာပဲ စက္မႈဝန္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္မွာ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး ဗဟုိဌာနကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အတူ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စားလုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးဥပေဒ (SMEs Law) နဲ႔ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စားလုပ္ငန္းမ်ား  ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးမူဝါဒ (SMEs Policy) ကုိ ျပ႒ာန္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ SME ေတြကုိ ဘယ္လုိသတ္မွတ္သလဲ SME ဥပေဒ မထြက္ခင္တုန္းကေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ငန္း အရြယ္အစား အတုိင္းအတာကုိ SME လုိ႔ သတ္မွတ္တာလဲဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ တိတိက်က် မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု SME ဥေပဒ ထြက္လာၿပီဆုိေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ငန္းေတြက အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြဆုိတာ သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိလာပါၿပီ။ အေသးစား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား အေသးစားလုပ္ငန္းေတြကုိ သတ္မွတ္ရာမွာ ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္းဦးေရ ၅၀ ေအာက္နဲ႔ မတည္ရင္းႏွီးေငြ က်ပ္သန္း ၅၀၀ ေအာက္၊  လက္ခစားလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္း ၃၀၀ နဲ႔ မတည္ေငြက်ပ္ သန္း၅၀၀ ေအာက္၊ လက္ကား ေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္း ၃၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၁၀၀ ေအာက္၊ လက္လီေရာင္းဝယ္ေရး လုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္း ၃၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၅၀ ေအာက္၊ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္း ၃၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၁၀၀ ေအာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ဒီလုပ္ငန္းေတြထဲ မပါတဲ့ အျခားေသာ လုပ္ငန္းအားလုံးအတြက္ကုိ ဝန္ထမ္းဦးေရ ၃၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၅၀ ထက္ မပုိတာေတြကုိ အေသးစားအျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကုိေတာ့ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္းဦးေရ ၃၀၀ ေအာက္နဲ႔ မတည္ေငြ က်ပ္သန္း ၁ ေထာင္ေအာက္၊ လက္ခစားလုပ္ငန္း ဆုိရင္ ဝန္ထမ္းဦးေရ ၆၀၀ ေအာက္နဲ႔ မတည္ေငြ က်ပ္သန္း ၁ ေထာင္ေအာက္၊ လက္ကားေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္းဦးေရ ၆၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၃၀၀ ေအာက္၊ လက္လီလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္း ၆၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၁၀၀ ေအာက္၊ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းဆုိရင္ ဝန္ထမ္းဦးေရ ၁၀၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၂၀၀ ေအာက္နဲ႔ ဒီထဲကမပါတဲ့ အျခားေသာ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးအစားေတြဆုိရင္ ဝန္ထမ္း ၆၀ ေအာက္နဲ႔ တႏွစ္ဝင္ေငြ က်ပ္သန္း ၁၀၀ ေအာက္ကုိ အလတ္စားလုပ္ငန္းေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။ SME ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖုိ႔ အခက္အခဲ ျမန္မာႏုိင္ငံက SME ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖုိ႔ကုိ ၾကည့္ရင္ အဓိက အခက္အခဲနဲ႔ စိန္ေခၚမႈေတြက ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး၊ နည္းပညာ၊ ေဈးကြက္ထုိးေဖာက္ႏုိင္မႈ၊ အေျခခံအေဆာက္အအုံနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္လုပ္သားျပႆနာေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘဏ္စနစ္က လုပ္ငန္းအေပၚၾကည့္ၿပီး ေခ်းငွားတဲ့အထိ မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့အတြက္ SME ေတြအတြက္ အရင္းအႏွီးတုိးခ်ဲ႔ဖုိ႔ လုိအပ္ခ်က္ကုိ မျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ပါဘူး။ ဂ်ပန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး ေအဂ်င္စီ JICA က ျပည္တြင္းဘဏ္ေတြကတဆင့္ SME ေတြကုိ ေခ်းေပးေနတဲ့ ေခ်းေငြေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ အတုိးႏႈန္းက ပုံမွန္ဘဏ္ေတြယူေနတဲ့ ၁၃ ရာခုိင္ႏႈန္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ၈ ဒသမ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းပါ။ ဗဟိုစာရင္းအင္းအဖြဲ႔ စာရင္းဇယားေတြအရဆုိရင္ JICA က ျပည္တြင္းဘဏ္ေတြကေနတဆင့္ SME ေတြကုိ ထုတ္ေခ်းေပးထားတဲ့ ပမာဏဟာ ၂၀၁၅-၁၆ မွာ က်ပ္သန္းေပါင္း ၄၈၀၆ သန္း၊ ၂၀၁၆-၁၇ မွာ က်ပ္သန္းေပါင္း ၃၆၇၅၀.၄၃ နဲ႔ ၂၀၁၇-၁၈ မွာ ႏုိဝင္ဘာလအထိက က်ပ္သန္းေပါင္း ၁၉၂၆၆.၈၀ ကုိ ထုတ္ေခ်းထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခ်းေပးေနတဲ့ ဘဏ္ေတြကေတာ့ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စက္မႈဖြ႔ံၿဖိဳးေရးဘဏ္၊ ျမန္မာ့ေရွ႕ေဆာင္ဘဏ္၊ သမဝါယမဘဏ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားဘဏ္၊ ကေမာၻဇဘဏ္နဲ႔ ဧရာဝတီဘဏ္ေတြပါ။ ဒီပမာဏဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက SME အေရအတြက္နဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့  လုပ္ငန္းအလားအလာ ေကာင္းရင္ ေကာင္းသလုိ ဘဏ္ေတြကေန ေခ်းေငြရႏုိင္တဲ့စနစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမွ SME ေတြရဲ႕ တုိးတက္မႈလည္း ပုိမုိ ျမန္ဆန္လာမွာပါ။ AEC နဲ႔ SMEs အာဆီယံ စီးပြားေရးအသုိက္အဝန္း AEC ကုိ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကတည္းက လက္မွတ္ထုိးခဲ့ၾကတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံကလည္း AEC Blue Print ကုိ ၂၀၀၇ မွာပဲ စင္ကာပူမွာလုပ္တဲ့ ၁၃ ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံ ထိပ္သီးအစည္းအေဝးမွာ စစ္အစုိးရလက္ထက္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ (သမၼတေဟာင္း) က လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ပါတယ္။ AEC အသက္ဝင္ၿပီဆုိရင္ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ကုန္စည္၊ ဝန္ေဆာင္မႈ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားေတြဟာ တႏုိင္ငံနဲ႔ တႏုိင္ငံၾကား လြတ္လပ္စြာ စီးဝင္ၾကမွာပါ။ အဲ့ဒီအတြက္ အတားအဆီးျဖစ္ေစမယ့္ အေကာက္ခြန္ေတြ ဖယ္ရွားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြ အခ်င္းခ်င္းၾကား ကုန္သြယ္ေရးမွာ အႂကြင္းမဲ့ ကုန္သြယ္မႈ လြတ္လပ္တဲ့နယ္ေျမ ျဖစ္လာဖုိ႔ အေကာက္ခြန္ႏႈန္းထားကုိ သုညရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ေလၽွာ့ခ်ဖုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မွတ္ထုိးထားတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အခု ၂၀၁၈ ကုန္ရင္ AEC သေဘာတူညီမႈေတြအတုိင္း လုပ္ရေတာ့မွာပါ။ အဲဒီအခါ အျခား အာဆီယံက ကုန္ပစၥည္းေတြ၊ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ ျမန္မာ့ေဈးကြက္ကုိ အေကာက္အခြန္မဲ့ ဝင္လာေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းက ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ ေဈးကြက္မွာ ေဈးႏႈန္းနဲ႔ အရည္အေသြးကုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္မွာလားဆုိတာ ရွိပါတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံ ေဈးကြက္ကုိ မထုိးေဖာက္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ေဈးကြက္မွာ ကုိယ္ျပန္ကာႏုိင္မလား ဆုိတာက ျမန္မာျပည္က အေသးစား အလတ္စားလုပ္ငန္း အမ်ားစုအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ စိန္ေခၚမႈပါပဲ။ မယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ၿပိဳလဲကုန္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက အေသးစား၊ အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြဟာ AEC မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ဖုိ႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီလား၊ AEC ဝင္လာရင္လည္း ဆက္လက္ ရွင္သန္ႏုိင္မွာလား ဆုိတာကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေနပါၿပီ။ သစ္ေနမုိး