၁၉၈၆ ခု ႏွစ္ကုန္ပုိင္း စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာေလာက္ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ပုဒ္မ ၅(ည) ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္ခ်ခံရၿပီး က်ေနာ့္ကုိ အင္းစိန္ေထာင္မွေန ျပည္ေထာင္သုိ႔ ပုိ႔လုိက္၏။ ၈၆ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းေရာက္မွသာ ေထာင္သက္တမ္း အက်ဥ္းက်ကာလ ျပည့္ၿပီျဖစ္၍ ျပည္ေထာင္မွေန က်ေနာ့္ကုိ လႊတ္လုိက္ပါသည္။ ယခင့္ ယခင္က လြတ္သလုိ ပုဒ္မ ၅ ျဖင့္ဖမ္း၊ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ လြတ္မည္မွန္း မသိျခင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ လြတ္မည္မွန္း သိေန၍ အိမ္ကလည္း လာႀကိဳပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ျပင္ပႏုိင္ငံေရး အေျခအေန၊ ယူဂ်ီလႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ က်ေနာ္ မသိပါ။ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေန၍ အဆက္အသြယ္လုပ္မည့္သူလည္း မရွိပါ။ ဤသုိ႔ျဖင့္ အျပင္ေရာက္သည့္အခါ ယခင္ပုဒ္မ ၅ ထိန္းသိမ္းစဥ္ ကာလကလုိ မိမိအလုပ္ဌာနကလည္း အလုပ္မခန္႔၊ ရာထူးခ် လစာလည္း မေပးေတာ့ေပ။ စာေရးဖုိ႔ မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ မလုပ္ႏုိင္ေသးေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာအုပ္အငွားဆုိင္ေလးတဆုိင္ ဖြင့္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရပါေတာ့သည္။ ထုိအခါ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက လႊတ္ထားေသာ သတင္းေပး Informer သည္ အိမ္သုိ႔ ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကုိယ္တုိင္ လႊတ္လုိက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပုံရသည္။ သူမသည္ ေတာထဲမွ လက္နက္ခ်လာေသာ အမ်ဳိးသမီးတဦး၊ သူမ၏ မိဘမ်ားမွာ ဗကပ ဗဟုိေကာ္မတီမွ ျဖစ္ပါသည္။ ျပင္ပေလာကႏွင့္ စိမ္းေနေသာ က်ေနာ္သည္ ဧည့္သည္ကုိ ဧည့္သည္လုိ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ မည္သူကမွလည္း သူမႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သတိမေပးၾကသျဖင့္ ထုိမိန္းမကုိ လက္ခံခဲ့မိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ေထာင္မွလြတ္ၿပီး လပုိင္းအတြင္း သမီးျဖစ္သူ မဂၤလာေဆာင္၊ အိမ္အနီးအနားတြင္ ေနထုိင္ေသာ ကုိလွေရႊ၊ ကုိလွတင္ေအာင္၊ ကုိျမစိန္၊ ကုိေမာင္ေမာင္ထူး စသည့္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားကုိ ဖိတ္၊ သူတုိ႔လည္း မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကုိ တက္၊ ထုိမဂၤလာဧည့္ခံပြဲအၿပီး ေနာက္တရက္၊ ႏွစ္ရက္မွာပင္ ဧည့္ခံပြဲလာေသာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းအားလုံးကုိ စစ္ဆင္ေရးတရပ္အျဖစ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးသြားပါေတာ့သည္။ ထုိထဲတြင္ ကုိလွတင္ေအာင္လည္း ပါပါသည္။ ဘယ္သူေတြ အဖမ္းခံရ၍ ဘယ္သူေတြပါလာမွန္း က်ေနာ္မသိေပ။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္ က်ေနာ့္အိမ္စုတ္ေလးထဲ ေထာက္လွမ္းေရးက ဝုန္းဒုိင္းႀကဲၿပီး ဝင္၊ ေထာက္လွမ္းေရးတေယာက္ႏွင့္ က်ေနာ့္ကုိတြဲၿပီး လက္ထိတ္ခတ္၊ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ ရွာေဖြစစ္ေဆး၊ မ်က္ႏွာကုိ အဝတ္နက္ျဖင့္စည္းၿပီး ကမ႓ာပ်က္သလုိ တအိမ္လုံးကုိ ေမႊေႏွာက္ၿပီးသည့္ေနာက္ က်ေနာ့္ကုိ ေရၾကည္အုိင္ အက်ဥ္းစခန္းသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ ေရၾကည္အုိင္တြင္ ၃၊ ၄ ရက္ေလာက္ စစ္၊ ဘာမွမသိ၍ ဘာမွမေျပာႏုိင္ေသာအခါ ေထာက္လွမ္းေရး ၆ ကုိးမုိင္ခြဲသုိ႔ ပုိ႔ကာ စစ္ေလသည္။ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ စစ္ေဆးမႈမ်ားလည္း ပါလာ၏။ ၅ ရက္၊ ၅ ည အစာ လုံးဝမစားရ၊ လက္ထိတ္ ေနာက္ျပန္ခတ္၊ မ်က္လုံး အဝတ္နက္စည္း၊ ၅ ရက္စလုံး ထုိင္ေနရကာ မအိပ္ရေပ။ ဆက္တုိက္စစ္ေဆး၏။ အာအလြန္ေျခာက္၍ ေရဆာလာလၽွင္ တဇြန္းစာေရကုိ ႏႈတ္ခမ္းေတ့၍ အာစြတ္႐ုံတုိက္၏။ ေရအဝေသာက္ခြင့္ မရွိေပ။ လက္ ေျခမ်ားမွာ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ျဖစ္ေနသည္။ စစ္ေနရင္း ငုိက္က်သြားလၽွင္ မ်က္ႏွာကုိ ေရျဖင့္ေလာင္းကာ ႏုိးလာေအာင္ လုပ္သည္။ ႐ုပ္ရွင္ထဲတြင္ပါေသာ ဖက္ဆစ္တုိ႔၏ စစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ ဘာမွ မကြာျခားေၾကာင္း အာမခံပါသည္။ ေနာက္ဆုံး ၅ ရက္ျပည့္သည့္အခ်ိန္၌ စစ္ေၾကာသည့္ ေနရာမွေန အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္လုိက္၏။ ထုိအခါမွ အိပ္ခြင့္ရပါသည္။ မနက္အိပ္ရာမွ ႏုိးသည့္အခ်ိန္ အခ်ဳပ္ခန္းေထာင့္မွေန အျပင္သုိ႔ ေစာင္းၾကည့္လုိက္ရာ ေရကန္ေလးကုိ ေတြ႔ရ၏။ ထုိေရကန္ေလးတြင္ ေရလာခ်ဳိးေသာလူမ်ားကုိလည္း အမွတ္မထင္ ေတြ႔လုိက္ရပါသည္။ ကုိလွေရႊ၊ ကုိျမစိန္ႏွင့္ ကုိလွတင္ေအာင္တုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ သူတုိ႔ ဘာလုိ႔ အဖမ္းခံရတာပါလိမ့္။ သူတုိ႔ေရာ ငါေရာ ဘာလုပ္လုိ႔ အဖမ္းခံရတာပါလိမ့္။ ေသခ်ာသည္မွာ က်ေနာ္ ေထာင္မွလြတ္လာသည္မွာ ၄ လသာရွိေသး၏။ ဘာမွမလုပ္ဆုိသည္မွာ ဘယ္ယူဂ်ီ၊ ဘယ္ပါတီႏွင့္မၽွ အဆက္အသြယ္မရွိျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။ မွတ္မိသည္မွာ က်ေနာ့္ကုိ ေရၾကည္အုိင္၏ စစ္ေဆးသူမ်ားထဲတြင္ ေနာင္အခါတြင္ ထင္ရွားေသာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္သန္းထြန္း ပါဝင္ေလသည္။ သူ႔အထက္မွာ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔က ကြပ္ကဲေပလိမ့္မည္။ က်ေနာ့္ကုိ ေထာင္ပုိ႔သည့္ေန႔၊ ဗုိလ္သန္းထြန္းမွာ ဗုိလ္မႉးတဦးျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔ယူနီေဖာင္းကုိေတြ႔မွ သိရေလသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္ ေရာက္လာသည္။ ပထမဆုံး ၁ တုိက္တြင္ ေနရ၏။ ေနာက္ အထူးတုိက္ေရာက္၏။ အထူးတုိက္မွေန ၄ တုိက္အတုိသုိ႔ ေရာက္၏။ စစ္ေခြးတုိက္သုိ႔ ေရာက္သည္။ ေထာင္ထဲရွိ တုိက္မ်ားကုိ လွည့္ကာ ေရာက္ခဲ့ရေလသည္။ အထူးတုိက္ေရာက္စဥ္ ကုိလွေရႊႏွင့္ က်ေနာ္က တုိက္ခန္း ၁ ႏွင့္ ၂ တြင္ ကပ္လ်က္ေနရ၏။ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ပါလာေၾကာင္း ကုိလွေရႊေျပာမွ က်ေနာ္လည္း သိရေလသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ မေက်နပ္ေၾကာင္း၊ က်ေနာ္တုိ႔ အေနအထုိင္မတတ္၊ အေပါင္းအသင္းမတတ္၍ မဆုိင္သူမ်ားပါ သိမ္းက်ဳံးအဖမ္းခံရေၾကာင္း ကုိလွတင္ေအာင္က ကုိျမစိန္ႏွင့္ သူ႔ကုိ ေျပာေၾကာင္း ကုိလွေရႊက ေျပာျပပါသည္။ မွန္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္ထိ ကုိလွတင္ေအာင္ႏွင့္ က်ေနာ္ မဆုံျဖစ္ေသးပါ။ မၾကာခင္မွာပင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အထူးတုိက္မွေန ၄ တုိက္အတုိသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လုိက္ေတာ့သည္။ ထုိအခါက်မွ သူႏွင့္ က်ေနာ္ တခန္းတည္း အတူေနရေလသည္။ အတူေနရမွ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္၊ က်ေနာ့္ဆီ သတင္းေပးမိန္းမ ေရာက္လာသည့္အေၾကာင္း၊ စစ္ေမးသည့္အခါ ေအာင္ခုိင္ဆုိသူကုိ သိ၊ မသိ။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ေအာင္ခုိင္ ဟုတ္၊ မဟုတ္ ေမးၾကေၾကာင္း၊ က်ေနာ္က ေျပာျပသည္။ ထုိအခါက်မွ ကုိလွတင္ေအာင္ႏွင့္ က်ေနာ္ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ သူက ပြင့္လင္းသည္။ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသူ မဟုတ္။ စိတ္ကတမ်ဳိး၊ ႏႈတ္ကတမ်ဳိး မဟုတ္။ စိတ္ထဲရွိသမၽွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆုိတတ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး သေဘာထားကအစ လူပုဂၢိဳလ္အေပၚထားသည့္ သေဘာထားအထိ တသမတ္တည္း ရွိသည္။ မႀကိဳက္သူကုိ မႀကိဳက္၊ ႀကိဳက္သူကုိ ႀကိဳက္သည္ဟု ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိ၏။ က်ေနာ့္ကုိလည္း ေတြ႔သည္ႏွင့္ ေဝဖန္၏။ ေျဗာင္ပင္ေျပာ၏။ ေနာက္ပုိင္း သူႏွင့္ ငယ္ေပါင္းမ်ားလုိ ရင္းႏွီးခဲ့ပါေတာ့သည္။ အတူအိပ္၊ အတူစားကာ သူ၏ ကုိယ္က်ဳိးမငဲ့ေသာ စိတ္၊ ရဲေဘာ္မ်ားအေပၚ အနစ္နာခံေသာစိတ္မ်ားကုိ သိရွိလာရသည္။ အိမ္က ပါဆယ္လာလၽွင္ အားလုံးေရွ႕ ခ်ေပးလုိက္သည္။ ၾကက္ႏွစ္တုံးပါလၽွင္ လူႏွစ္ေယာက္၊ တေယာက္ တတုံး၊ ေဆးလိပ္ ၁ဝ လိပ္ပါလၽွင္ လူ ၅ ေယာက္ တေယာက္ ၂ လိပ္ေသာက္ ဆိုသည့္ သေဘာပင္။ ၆ ေပ၊ ၁၀ ေပအခန္းထဲတြင္ ကုိလွတင္ေအာင္၊ က်ေနာ္၊ ကုိလွေရႊ၊ ကုိမင္းသူ (႐ုိက္တာသတင္းဌာန သတင္းေထာက္ႀကီး ဦးမင္းသူ ေခၚ ႏႈတ္ခမ္းေမြးဦးမင္းသူ)၊ ေနာက္ ကုိသက္တင္လည္း ေရာက္လာသည္။ မႏၲေလးက ကုိကံခၽြန္လည္း ေရာက္လာ၏။ ထုိအခ်န္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း ေက်ာတေနရာစာ အိပ္႐ုံေလးျဖင့္ ေနရေလသည္။ သူက အသည္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေဆး႐ုံတြင္ ခြဲစိတ္ၿပီးသည္မွာ ႏွစ္ပုိင္းေလာက္သာ ရွိလိမ့္ဦးမည္ ထင္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ ကုိလွေရႊမွာ အာ႐ုံေၾကာအားနည္းသည့္ ေဝဒနာ အျပင္းအထန္ ခံစားရပါေတာ့သည္။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တက္သည္ ဆိုသည္လည္း အလြန္အကၽြံေတာ့ မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ အလြန္မူးေဝေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားရပါေတာ့သည္။ အိပ္၍လည္း မေပ်ာ္၊ ေသြးက်ေဆး ေသာက္ထားေသာ္လည္း အမူးက မေျပႏုိင္ေပ။ နံရံတြင္ အသာေလး မွီထုိင္ေနက အနည္းငယ္ သက္သာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေပ်ာက္ကင္းသြားသည္ မဟုတ္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဆီးသြားခ်င္၊ ဝမ္းသြားခ်င္လာလွ်င္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့သည္။ ဂန္ဖလားေပၚတြင္ သူ႔ဟာသူ မွီထုိင္၍မရေတာ့ေပ။ ေဘးမွ ၂ ေယာက္က သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆြဲကာ သူကလည္း ေဘးမွ လက္ေမာင္းကုိတြဲကာ ေခါင္းကုိမွီထားမွ ဝမ္းသြား၍ရသည္။ ထုိအခက္အခဲမ်ားကုိ က်ေနာ္ႏွင့္ ကုိလွတင္ေအာင္က အၿမဲကူညီေဖးမရေလသည္။ ကုိလွေရႊကလည္း က်ေနာ္တုိ႔၏ ကူညီမႈကုိ အေလးအနက္ထား၏။ အလြန္မူးသည့္ ကာလမ်ဳိး၌ ေခါင္းအုံးေပၚ ေခါင္းခ်၍မရေပ။ လူတေယာက္က ေပြ႔ၿပီး လက္ေပၚ ေခါင္းအုံး၍ ထားရေလသည္။ က်ေနာ္က ေခါင္းအုံးႏွင့္ သူ႔ေခါင္းၾကား လက္ကုိထား၍ သူအိပ္မွ အသာေလး ေခါင္းအုံးေပၚခ်ကာ ေပးရေလသည္။ ကုိလွတင္ေအာင္မွာလည္း ထုိအတုိင္းပင္ ကူညီေဖးမေလသည္။ ကုိလွတင္ေအာင္မွာ ရဲေဘာ္မ်ားအေပၚ မညည္းမညဴ မျမည္မတြန္ဘဲ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေသာစိတ္ကုိ ထုိအခါက်မွ က်ေနာ္ ေတြ႔ရွိရေလသည္။ သူတုိ႔ ဘုိကေလးမွ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးရဲေဘာ္မ်ား၏ အေၾကာင္းကုိ ကုိလွတင္ေအာင္ ေျပာျပ၍ သိရွိရေလသည္။ ကုိလွေရႊလည္း ဘုိကေလးသား တကသ ေခါင္းေဆာင္၊ ကုိလွတင္ေအာင္လည္း ဘုိကေလးသား တကသေခါင္းေဆာင္၊ သူတုိ႔ေရွ႕တြင္ ကုိဘေဆြေလး၊ ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ ကၽြန္းအတူေနရေသာ ကုိဘၾကည္(ကၽြန္းျပန္)၊ ေနာက္ က်ေနာ္ႏွင့္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးၿပီး အလြန္လည္း စိတ္သေဘာထား ေျဖာင့္မတ္ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာ ကုိသိန္းေဆြတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ကုိလွတင္ေအာင္က မွတ္မွတ္ရရ ေျပာျပသည္။ သူ အၿမဲေျပာျပသည္မွာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိထြန္းၾကည္ ျဖစ္၏။ သူ႔ကုိ ကုိလွတင္ေအာင္က အလြန္ေလးစားသည္။ သူ႔ဆရာအျဖစ္ပင္ သေဘာထားသည္။ သူ႔ကုိ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားမ်ား သင္ေပး၊ ေနာက္ဆုံး သူ ေတာထဲ က်ဆုံးသြားသည္အထိ မေမ့ႏုိင္ေသာသူျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလွတင္ေအာင္က က်ေနာ့္ကုိ ေျပာျပေလသည္။ ကုိလွတင္ေအာင္ ကၽြန္းကျပန္လာၿပီးသည့္ေနာက္ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းျဖင့္ ေထာင္ထဲ လပုိင္းေလာက္သာ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ယခုအခ်ိန္က အၾကာဆုံးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေထာင္ႏွင့္အဆက္အဆံမွာ က်ေနာ့္ေလာက္ အႀကိမ္ေရမမ်ား၊ ႏွစ္ကာလ မမ်ားခဲ့ေပ။ က်ေနာ္က ေထာင္အေၾကာင္း ေနာေက်ေနၿပီျဖစ္၏။ ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ စစ္ေခြးတုိက္သုိ႔ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလုိက္ေလသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေပ။ မနက္စာ စားၿပီးသည္ႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေစာင္မ်ားအုပ္ကာ ေခၚသြားၾက၏။ ကုိလွတင္ေအာင္ႏွင့္ က်ေနာ္မွာ ေစာင္တထည္တည္း အအုပ္ခံရၿပီး ေထာင္ဝါဒါမ်ားက ဆြဲသြားၾက၏။ တုိက္မွေန မိန္းေဂ်းဘက္က အထြက္လမ္းေပၚတြင္ ဂက္စ္မီးျခစ္အသစ္ေလးတလုံး က်ေနသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ေထာင္ဝါဒါေလးကလည္း ေတြ႔လုိက္ရာ ေကာက္လုိက္ၿပီး “ဘယ္သူ႔ဟာလဲ” လုိ႔ ေမးရာ က်ေနာ္လည္း မတုံ႔မဆုိင္းျဖင့္ “က်ေနာ့္မီးျခစ္ပါ” ဟု ေျဖလုိက္သည့္အတြက္ ဝါဒါေလးက “ေရာ့၊ ေရာ့” ဟု မီးျခစ္ကုိ ကမ္းေပးလုိက္ပါသည္။ အမွန္မွာ က်ေနာ့္မီးျခစ္လည္း မဟုတ္။ ေထာင္ထဲ၊ အထူးသျဖင့္ တုိက္ထဲတြင္ မီးျခစ္ကုိင္ခြင့္ မရွိပါ။ ဝါဒါလူသစ္ကေလးမွန္း သိသာပါသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး စစ္ေခြးတုိက္သုိ႔ ေရာက္သြားပါသည္။ ေစာင္ကုိဖယ္၊ အခန္းထဲထည့္၊ တံခါးကုိျပန္ပိတ္ကာ ေထာင္ဝါဒါေလး ထြက္သြားသည့္အခါတြင္ ကုိလွတင္ေအာင္ႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ရယ္ၾကပါေတာ့သည္။ ကုိလွတင္ေအာင္က “မင္း ေတာ္ေတာ္လက္ေကာက္က်တဲ့ေကာင္ပဲ။ ေအးေပါ့။ ေထာင္ထဲ ခဏခဏေရာက္ေတာ့ ေထာင္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေနတာေပါ့ကြာ” ဟု ေျပာရင္း ေဘးခန္းမွ ကုိလွေရႊကုိလည္း ထုိအေၾကာင္း အားပါးတရ ေျပာျပေနပါေတာ့သည္။ ထက္ျမက္