ျမန္မာႏိုင္ငံေရးကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ျပည္သူေတြဟာ ကိုယ္ႏွင့္ထိုက္တန္တဲ့ အစိုးရကို ရရွိခဲ့ၿပီး အစိုးရ အဆက္ဆက္ဟာလည္း ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနခဲ့တာေတြကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာရလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ဘာသာရပ္မွာ ျပည္သူသည္ မိမိႏွင့္ထိုက္တန္ေသာ အစိုးရကို ရရွိတယ္ ဆုိတာကို ေတြးမိလို႔ပါ။ တကယ္တမ္းလည္း ျပည္သူဟာ အမ်ိဳးသမီးတဦး၊ အမ်ိဳးသားတဦးနဲ႔ အလားသဏၭာန္တူပါတယ္။ ကိုယ္ႏွင့္ထိုက္တန္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို ရၾကတာပါ။ တကယ္တမ္း အဆင္မေျပမႈေတြ မ်ားလြန္းလာရင္၊ တဦးတေယာက္ဘက္က တဖက္ေစာင္းနင္းေတြ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကြာရွင္းျပတ္စဲၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပံုစံေတြပါ။ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ကုိ အေကာင္းဆံုးေသာ၊ အျပည့္စံုဆံုးေသာ ျဖစ္ရမယ္လို႔  မေမၽွာ္လင့္ေပမယ့္ မိမိရဲ႕အက်ိဳးကို ေဆာင္မယ့္သူလို႔ ေရြးၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ထင္တိုင္းမျဖစ္တဲ့အခါ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျပဳၾကရတယ္။ ထို႔အတူပါပဲ မိမိတို႔ ေရြးလိုက္တဲ့ အစိုးရတရပ္ဟာလည္း မိမိတို႔ရဲ႕အက်ိဳးကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးလိမ့္မယ္လို႔ ျပည္သူေတြ ေမၽွာ္လင့္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ရင္၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ တႀကိမ္တခါထက္ မ်ားလာေနခဲ့ရင္ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျပဳၾကရတယ္။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ၾကရတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့အပိုင္းပါ။ ေနာက္ ကိုယ္တိုင္ မေရြးခ်ယ္ဘဲ ငါတို႔ ဘာလုပ္လုပ္ ညည္း လက္ခံရမယ္ဆိုတဲ့ မိဘအလိုက် စီမံေပးတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးလို ျပည္သူ႔သေဘာထားမပါဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အစိုးရေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးရေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မိဘသေဘာတူသူ ျဖစ္ရင္လည္း ေရရွည္မွာ ေကာင္းစားသြားသူေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္လည္း ခြာၿပဲၾကသူေတြ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းကို ၾကည့္ရင္ ကိုလိုနီေခတ္ဆုိတာ အတင္းအဓမၼ ေျခေတာ္တင္ၿပီး ေတာ္ေကာက္တာမ်ိဳးပါ။ ဒီလို ျဖစ္ပ်က္မႈကေန သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး ေတာ္လွန္ေရးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေတြ လုပ္ၾကႏွင့္ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းဆိုရင္ ျပည္သူေတြဟာ အဲဒီကတည္းက မိမိတို႔ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို ရသင့္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆ ႏွစ္ တႀကိမ္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၂၂ ႏွစ္ တႀကိမ္ စစ္အာဏာစနစ္မွာသာ ေနခဲ့ရၿပီး မိဘက ေကာင္းေစခ်င္လို႔ စီစဥ္တာ ညည္း ေစာဒကမတက္နဲ႔ ဆိုတာမ်ိဳးကိုပဲ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ၂၀၁၀ အလြန္မွာေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိေပမယ့္ ဘယ္သူလာလာ သာဂိလက္ထဲက မလြတ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ရြာသူႀကီးသားရဲ႕ အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲေတြလုပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖကေတာ့ သူႀကီးသားသာ သတို႔သား ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ ခုဆိုရင္ေတာ့ မိမိတို႔ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေတာင့္တအပ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ဆိုတာကေန စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ၿပီး အစိုးရသစ္တရပ္ (တနည္းအားျဖင့္) ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဘာပဲဆိုဆို ျပည္သူဟာ ကိုယ္ႏွင့္ထိုက္တန္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကိုေတာ့ ရရွိခဲ့ပါၿပီ။ မိဘေပးစားစရာမလိုဘဲ မိမိတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ေပါ့။ ဒါဆိုရင္ အစိုးရေရာ ဘာေတြကို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သလဲ။ ပိုးပနး္ခဲ့စဥ္ ကာလတုန္းကလိုပဲ တန္ဖိုးထားေသးသလား။ မရေတာ့ ေခါင္းေပၚတင္၊ ရေတာ့ ဖ်ာလိုနင္းေနၿပီလား။ ဒါေတြကိုေတာ့ လက္ရွိ ေတြ႔ေန ျမင္ေနရတာေတြကို ထိုက္သင့္သေလာက္ အေျဖေပးခဲ့ပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အစိုးရဟာ ျပည္သူအလုပ္ေတြကို လုပ္ေနသလား၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနဆဲပဲလား ဆိုတာကေတာ့ လက္ေတြ႔ျဖတ္သန္းလာခဲဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္တာ ဝင္လာၿပီျဖစ္တဲ့ကာလမွာ တစြန္းတစ ျမင္လာရပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာေတာ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ လားဟူႏွစ္ဖြဲ႔ တိုးလာတာက အေပါင္းလကၡဏာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကခ်င္ဘက္မွာ ေသနတ္သံေတြ မစဲတာ၊ ဒုကၡသည္ေတြ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေသးတာ၊ တေလာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ကရင့္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ ေကအန္ယူႏွင့္ အျငင္းပြားမႈ ျဖစ္တာေတြကေတာ့ အႏုတ္လကၡဏာေတြပါ။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတရပ္အေနႏွင့္ ထပ္ၿပီး ေဝဖန္စရာ ျဖစ္တာကေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ေတြ အဆိုတင္သြင္းတဲ့ ကိစၥေတြ၊ ပါတီ႐ံုးခ်ဳပ္ကို တင္ျပ၊ ႐ံုးခ်ဳပ္ကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံ၊ အဲဒီကေန ခြင့္ျပဳမွ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပခြင့္ရၾကတယ္။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကလည္း ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ အက်ပ္အတည္းေရာက္ေစတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို မေမးနဲ႔ ဆိုတာမ်ိဳး မွာထားေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္၊ ေျပာခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီ။ မိမိတို႔ မဲဆႏၵနယ္က ျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြရဲ႕အေရးကို တင္ျပရာမွာ မဲဆႏၵရွင္ေတြ နည္းျခင္း၊ မ်ားျခင္းကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္အစား ပါတီ႐ံုးခ်ဳပ္မွာသာ အစီရင္ခံရတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ အစိုးရတရပ္ရဲ႕ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္တဲ့သေဘာ သက္ေရာက္မေနေပဘူးလား ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီမိုကေရစီအဂၤါရပ္ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း သံုးသပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အခြင့္အေရးဟာ အုပ္စုတဖဲြ႔၊ ပါတီတခုကိုသာ ေလးစားသမႈျပဳတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ရပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကိုပါ တန္ဖိုးထားပါတယ္ ဆုိခဲ့ပါလ်က္နဲ႔ ရခိုင္အေရးေတြမွာလည္း ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီက အမတ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးအရ တင္လိုက္တဲ့ ကိစၥရပ္တိုင္းဟာ အာဏာရပါတီရဲ႕ ျငင္းပယ္စရာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မြန္ျပည္နယ္လို ေဒသမွာ တံတားတစင္းရဲ႕ နာမည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမည္ေပးဖို႔ ေဒသခံ အန္အယ္လ္ဒီအမတ္က အဆိုတင္ခဲ့တာ လႊတ္ေတာ္မွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ မြန္ျပည္သူလူထုတခိ်ဳ႕ကေတာ့ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ လက္လြန္ျခင္းဆိုၿပီး အြန္လိုင္းေပၚမွာေရာ၊ စာနယ္ဇင္းတခ်ိဳ႕မွာပါ ေဝဖန္သံေတြ ညံေနခဲ့တဲ့ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Check and balance သေဘာတရားကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ျပ ေဆြးေႏြးဖူးခဲ့တဲ့ လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာပဲ ၆၆(ဃ) ႏွင့္ ၿငိစြန္းတဲ့သူေတြ မ်ားေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ျပည္သူတေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ယူဆခြင့္၊ ေဝဖန္ပိုင္းျခားခြင့္ကို ေရာက္တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ မၾကာေသးမီက ပြဲဆူသြားတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ ၿငိမ္းစုစီကိစၥပါ။ ဒါေတြဟာ ဒီမိုကေရစီအစိုးရသစ္ေပၚ ေမၽွာ္လင့္ခဲ့ေသာ ျပည္သူတို႔နဲ႔ သေဘာထား ကြဲလြဲလာတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ လက္ရွိ ရခိုင္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ မျပတ္သားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျပည္တြင္းေရးကိစၥရပ္ေတြကို ေျဖရွင္းစရာရွိတိုင္း ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အသံတခုခုေၾကာင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစတာမ်ိဳးဟာ ေပၚလစီယိမ္းယိုင္မႈပါ။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အေနာက္ဘက္အုပ္စုရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံရဲ႕ ဆုတံဆိပ္ေတြ ႐ုပ္သိမ္းခံေနရေပမယ့္ ရခိုင္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရာမွာ ေဒသခံ ရခိုင္ႏိုင္ငံေရးပါတီျဖစ္တဲ့ ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီႏွင့္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိတာ၊ ကိုဖီအာနန္ေကာ္မရွင္ထဲမွာလည္း ရခုိင္လူမ်ိဳး ျဖစ္ေသာ္လည္း ရခိုင္ေဒသႏွင့္ အလွမ္းေဝးေနၿပီး အေပၚယံသာသိေသာ ရခုိင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ထည့္ထားျခင္း စတဲ့ အခ်က္ေတြဟာလည္း လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ အားနည္းခ်က္တခုလို႔ ေဝဖန္သံုးသပ္မႈမ်ားလည္း ရခိုင္ေဒသမွာ ျမင့္တက္လာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မတ္လ ၂၀ ရက္ေန႔မွာပဲ စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီက ႀကီးမႉးၿပီး ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္သင္တန္းကို ေပးခါနီးဆဲဆဲမွာ ရခုိင္ျပည္နယ္အစိုးရက တားျမစ္လိုက္တာေၾကာင့္ သင္တန္းကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ တက္လာပါတယ္။ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးညီပုကေတာ့ အဆိုပါသင္တန္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသား ၂ ဦး ပါဝင္ေနတဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ပါမစ္ပါရင္ လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ေျဖထားၿပီး ယင္းကဲ့သို႔ အခ်ိ္န္ကပ္မွ ပါမစ္ေတာင္းရမယ္ဆိုလၽွင္ ဘယ္လိုမွ လုပ္လို႔မရေတာ့တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရခုိင္အမ်ိဳးသားပါတီ ဒုဥကၠ႒ ဦးခိုင္ျပည္စိုးက ေျဖထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဆိုပါသင္တန္းအတြက္ အိႏၵိယမွ ပညာရွင္ ၂ ဦး ပါေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ၎တို႔ ပါဝင္ေနတဲ့အတြက္ သင္တန္းျပဳလုပ္မယ့္ကိစၥကို တပတ္အလိုကတည္းက ခ႐ိုင္ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကတဆင့္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္အဆင့္ တာဝန္ရွိသူေတြကို မိတၱဴေရးၿပီး ပို႔ေပးထားၿပီး တင္ျပထားေၾကာင္း၊ ခ႐ိုင္ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ကလည္း ၿငိမ္းစုစီနဲ႔လည္း တင္စရာ မလိုေတာ့ေၾကာင္း ေျပာထားခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္မွာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္သင္တန္းကို ပိတ္ပင္ျခင္းသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ပါဝင္စားသူမ်ား၊ အြန္လိုင္းသံုးသူမ်ားအတြက္ ေဝဖန္စရာတခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေပၚလစီယိမ္းယိုင္မႈဟု လက္ရွိအစိုးရကို ေဝဖန္ျဖစ္ေစတဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုကေတာ့ အာဆာအဖြဲ႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ထုတ္ျပန္ခ်က္တခုကုိ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥပါ။ ၾသဂုတ္ ၂၅ ရက္ေန႔က ကင္းစခန္း ၃၀ ေက်ာ္ကို စတင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီး လူေနအိမ္ေပါင္း ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ကေန ၾသဂုတ္ ၃၀ အတြင္း လူေနအိမ္ေပါင္း ၂၃၀၅ ေဆာင္ထိ အစြန္းေရာက္ ဘဂၤါလီ အၾကမ္းဖက္သမားေတြက မီး႐ိႈ႕ ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြဟာ ဘဂၤါလီေတြျဖစ္ၿပီး ျမင္းလြတ္စခန္းကို ဝင္တိုက္စဥ္အခါကလည္း မိုးလင္းခါနီးမွာ ရြာထဲကျဖစ္ေနလို႔ ျပန္ဆုတ္သြားၾကတယ္။ ရြာထဲကိုသြားၿပီး ဖမ္းခဲ့ရတယ္လို႔ တိုက္ပြဲမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြက ထြက္ဆိုထားပါတယ္။ ဒီလို အၾကမ္းဖက္မႈေတြေၾကာင့္ စက္တင္ဘာ ၂ ရက္ေန႔ အစိုးရရဲ႕ ထုတ္ျပန္မႈမွာ အစြန္းေရာက္ဘဂၤါလီ အၾကမ္းဖက္သမားေတြက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ တိုက္ခိုက္မႈ ၅၂ ႀကိမ္၊ ထိေတြ႔မႈ အႀကိမ္ ၉၀ ႏွင့္ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔မွာပဲ အၾကမ္းဖက္သမားေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မႈ ၃၈ ႀကိမ္ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ ေနအိမ္ေပါင္း ၂၆၂၅ လံုး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္မွ ၃၁ ရက္ထိ ထိေတြ႔တိုက္ပြဲ အႀကိမ္ေပါင္း ၉၀ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ တပ္မေတာ္မွ စစ္သည္ ၂ ဦး၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၁၁ ဦး၊ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္း ၂ ဦး အသက္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရၿပီး တပ္မေတာ္မွ စစ္သည္ ၅ ဦး၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၁၀ ဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ၿပီး ၁ ဦးမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနလ်က္ ရွိသည္။ အၾကမ္းဖက္သမားတို႔၏ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ ၇ ဦး၊ ဒိုင္းနက္တိုင္းရင္းသား ၃ ဦး၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား ၂ ဦး ဒဏ္ရာရရွိကာ ၂ ဦးမွာ ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိေၾကာင္း သတင္းေတြက ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဆိုပါကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ႐ံုးမွ ပထမထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ သတင္းမ်ားမွာ အစြန္းေရာက္ဘဂၤါလီ အၾကမ္းဖက္သမားဟု အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ သံုးစြဲခဲ့သည့္အေပၚ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံက ေဝဖန္မႈျပဳခဲ့သည့္အေပၚ ေနာက္တေန႔မွာပင္ ARSA အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားအဖြဲ႔ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ယင္းအသံုးအႏႈန္းကို သံုးေပးသည့္အားျဖင့္ R ဆိုေသာ စကားလံုးကို အလိုလို သံုးေပးသြားသလို ျဖစ္ၿပီး စကားလံုးတလံုးကိုေတာင္ မိမိတို႔အစိုးရအေနျဖင့္ လံုၿခံဳေအာင္ မထိန္းေပးႏုိင္ေပဘူးလားဆိုၿပီး ေဝဖန္ခဲ့မႈမ်ား ျမင့္တက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ယင္းကဲ့သို႔ ႁခြင္းခ်က္မ်ား၊ အားနည္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ၃ ႏွစ္သက္တမ္းထဲသို႔ ေရာက္ရွိလာေနေသာ လက္ရွိအစိုးရကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံစကားအရ ျပည္သူႏွင့္ လက္တြဲသြားမည္၊ မသြားမည္ ဆုိသည္ကေတာ့ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲက အေျဖေပးလာပါလိမ့္မည္။ ျပည္သူလိုအင္ဆႏၵႏွင့္ အစိုးရရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကေတာ့ လြန္ဆဲြေနဆဲပဲ ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေက်ာ္လင္း