အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး
DVB
·
February 20, 2018
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေနပါတယ္။ အိမ္တြင္းလုပ္ငန္းတခုကိုလည္း ထူေထာင္ထားတယ္။ သူ႔လုပ္ငန္းကလည္း ေအာင္ျမင္တယ္။ အိမ္ေတြမွာ ေန႔စဥ္ မရွိမျဖစ္ သံုးရတဲ့ပစၥည္းကို လက္မႈလုပ္ငန္းတခုအျဖစ္ လုပ္ကိုင္တယ္။ အေရာင္းလည္း တြင္က်ယ္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းသာ လုပ္တယ္။ တြင္က်ယ္မႈလည္း ရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ လုပ္ငန္းလိုင္စင္ေတာ့ မလုပ္ထားပါဘူး။ သူ႔လုပ္ငန္းက မသံုးေတာ့တဲ့ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို မနက္ေစာေစာဆိုရင္ လူေနအိမ္ေတြနဲ႔လည္း မကပ္။ လမ္းေပၚမွာ ျဖစ္ေစ၊ ေျမေနရာ က်ယ္က်ယ္တခုမွာ သူတို႔ဆီက သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့သူက စုၿပီး မီး႐ိႈ႕ေလ့ရွိပါတယ္။
တေန႔ေတာ့ တံျမက္စည္းလွည္းဆရာ ဦးသန္းက အမိႈက္ေတြကို မီး႐ိႈ႕ၿပီးသြားတဲ့အခါ အေတာ္ၾကာေတာ့ ပိုင္ရွင္မိတ္ေဆြထံကို ရပ္ကြက္ေကာ္မတီက လာေရာက္ၿပီး “ခင္ဗ်ားတို႔နားမွာ အေတာ္ၾကာက မီးေတြ ေတြ႔လိုက္တယ္။ မီးေလာင္ေနတယ္ထင္လို႔ ရပ္ကြက္ကလည္း ေျပာတယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီေတာ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြက “က်ေနာ္ ျပမယ္။ အမိႈက္ေတြ မီး႐ိႈ႕တဲ့ေနရာလည္း လာၾကည့္” ဆိုၿပီး ရပ္ကြက္လူႀကီးကို လမ္းေထာင့္ေျမေဘးမွာ မီး႐ိႈ႕ၿပီးသား ျပာေတြကို လိုက္ျပပါတယ္။ ျပာေတြက တေတာင္ပတ္လည္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အမိႈက္ကို အေသအခ်ာ မီး႐ိႈ႕ထားတာပါ။ ေရနဲ႔လည္း ေလာင္းၿပီးသားပါ။ ဒါကို ရပ္ကြက္လူႀကီးက “ဒီကိစၥေတာ့ ဥကၠ႒ကို တင္ျပရမွာပဲ” လို႔ ဆိုၿပီး ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ အၾကာမွာ ရပ္ကြက္ဥကၠ႒ေရာ၊ လူႀကီးေတြေရာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ကလား မသိ။ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြေရာ ပါလာၿပီး သူ႔လုပ္ငန္းကို စစ္ေဆးေတာ့တယ္။ ေနာက္ လုပ္ငန္းလိုင္စင္ကို ေတာင္းတဲ့အခါ သူက မလုပ္ရေသးေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္တယ္။ ျပန္ခါနီးမွာ ၿမိဳ႕နယ္က တေယာက္က “မနက္ျဖန္ ႐ံုးကိုလာခဲ့” လို႔ ေျပာသြားေလတယ္။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြဟာ သူ႔လုပ္ငန္းေလးက ေအာင္ျမင္ေနေတာ့ ႐ံုးလိုက္ရွင္းမွပဲ ဆိုၿပီး ေနာက္တေန႔ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္႐ံုးကို လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ႐ံုးကို ေရာက္တဲ့အခါ ပထမဆံုး စာေရးမေလးနဲ႔ ေတြ႔ရတယ္။ စာေရးမေလးက “အေဆာက္အဦအတြက္ ၃၀ဝ၀ဝ၊ လူႀကီးကို ေပးရတာက ၃၀ဝ၀ဝ။ က်မကို ၁၀ဝ၀ဝ။ အားလံုး ၇၀ဝ၀ဝ ေပး။ အဲဒါဆိုရၿပီ။ က်န္တဲ့ ဒဏ္ေၾကးေဆာင္တာေတြ ဘာေတြက ေနာက္မွ ဆက္ရွင္း။ အခု အေရးႀကီးတာက လုပ္ငန္းလည္ပတ္ဖို႔ပဲ” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ကို ေျပစာေရးေပးလိုက္ပါတယ္။
ေျပစာထဲမွာေတာ့ သူ႔အတြက္ ၁၀ဝ၀ဝ နဲ႔ လူႀကီးအတြက္ ၃၀ဝ၀ဝ မပါဘူး။ ဒဏ္႐ိုက္တဲ့ ၃၀ဝ၀ဝ ပဲ ပါပါတယ္။ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြကလည္း ျမန္ျမန္ေပးၿပီး ျမန္ျမန္ရွင္းရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး ေပးလိုက္တာပါ။ မိတ္ေဆြမွာ ေနာက္ထပ္ လုပ္ငန္းလိုင္စင္ေၾကး ၁၅၀ဝ၀ဝ ေပးရတာတို႔။ တျခား ဘာေၾကး ညာေၾကးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီလို မေပးရင္ လုပ္ငန္း လုပ္ခြင့္မရမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ေပးလိုက္ရပါတယ္။
ဒါဟာ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ တိုက္ဖ်က္ပစ္မယ္၊ ေျမလွန္ပစ္မယ္ ဆိုတဲ့ ၂ ႏွစ္သား အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရ၊ က်ားဖမ္းမယ္ ဆင္ဖမ္းမယ္ ဆိုတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရ လက္ထက္မွာ တရား႐ံုးကအစ ယႏၲရားေဟာင္းနဲ႔ လည္ပတ္ေနရတာေၾကာင့္ လာဘ္စားတာ၊ လက္ဖက္ရည္ဖိုး ေပးရတာေတြဟာ အရင္အတိုင္းပါပဲ။ အဲဒီလို အေျပာႀကီးသေရြ႕ လူထုက တကယ္ခံစားရတဲ့အခါ တခ်ဳိ႕က မဲ့ၿပံဳး ၿပံဳး၊ တခ်ိဳ႕က အသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ရယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဝါးလံုးကြဲ ရယ္ေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အဂတိလိုက္စားမႈဆိုတာ ဘယ္လိုရွင္းၾကမလဲဆိုရင္ ပါလီမန္ေခတ္က လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ တို႔ရန္သူဆိုၿပီး သိၾကားမင္း ဆင္းရွင္းေတာင္ မရွင္းႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ျခအံုထဲ ထင္း႐ႉးေသတၲာတလံုး ခ်ေပးလိုက္တာကမွ ၾကာဦးမယ္။ အစိုးရဌာနေတြ လာဘ္ယူတာက ပိုျမန္ပါတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တာမ်ိဳးပါပဲ။
ယခု အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္ ဆိုတာကို ဒီမိုကေရစီတပိုင္း အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္း ထပ္ဖြဲ႔လိုက္တယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထက္ကတည္းက ဝန္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္က ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္း ဝန္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေကာ္မတီဥကၠ႒အျဖစ္ အဂတိလိုက္စားမႈေတြကို တိုက္ဖ်က္ သုတ္သင္ ေခ်မႈန္း မ်ိဳးဖ်က္မယ္ဆိုတဲ့ ေျခာက္လံုး လွန္႔လံုးေတြနဲ႔ တာဆူလာတာကို သိရွိလိုက္ရတာေၾကာင့္ တကယ္ပဲ ျဖစ္လာမလား။ အရင့္အရင္ အစိုးရေတြ လက္ထက္က တပ္လန္သြားသလို လန္ပဲ သြားမလားဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။ ဇန္နဝါရီ ၂၂ ရက္ေန႔ကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္နဲ႔ UNODC တို႔ ပူးေပါင္းၿပီး အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး စာတမ္းဖတ္ပြဲကို က်င္းပတဲ့အခါ စီးပြားေရးပညာရွင္ ေဒါက္တာဦးျမင့္ကေတာ့ အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ေအာင္ျမင္ဖို႔ ထင္ရွားတဲ့၊ လူသိမ်ားတဲ့၊ အက်င့္ပ်က္ပုဂၢိဳလ္ တခ်ိဳ႕ကို အရင္ဆံုး ႐ံုးတင္ အျပစ္ေပးရမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ “ငါးႀကီးႀကီးတခ်ိဳ႕ကို ေၾကာ္ရန္ လိုအပ္တယ္” လို႔ ေျပာၾကားသြားတာကို ဖတ္ရပါတယ္။
“အဂတိလိုက္စားမႈဆိုသည္မွာ အမ်ားျပည္သူမ်ား အက်ိဳးေဆာင္ရန္ ေပးအပ္ထားသည့္ အာဏာႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ပုဂၢလိက အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ အသံုးျပဳျခင္း” ဟု ေဒါက္တာဦးျမင့္က ဖြင့္ဆိုထားၿပီး တနည္းဆိုေသာ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အပ္ႏွင္းခံထားရသူ တေယာက္က သူ တရားဝင္ရရွိထားေသာ အဆင့္၊ ေနရာႏွင့္ ရာထူးဌာနႏၲရကို သူ႔ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသံုးျပဳျခင္းကို ဆိုလိုေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္က ေျပာၾကားသည္။
အဆိုပါ ဖြင့္ဆိုခ်က္အရ အဂတိလိုက္စားမႈေျမာက္သည့္ အျပဳအမူမ်ားတြင္ အက်ံဳးဝင္သည္မ်ားမွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညႇစ္ျခင္း၊ လိမ္လည္ျခင္း၊ အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္း၊ ေဖာ္လံဖား၍ အက်ိဳးစီးပြားရွာျခင္း၊ သာတူညီမၽွ ေကာင္းစားေရး ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ပစၥည္းကို ကိုယ္ပိုင္အျဖစ္ သံုးစြဲျခင္းႏွင့္ ဩဇာသံုး အႀကံအဖန္လုပ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္က ဆိုသည္။
လက္ရွိတြင္ အစိုးရ၏ အဂတိလိုက္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရး ေအာင္ျမင္ရန္မွာ တိုင္းသူျပည္သူမ်ား၏ ယံုၾကည္လက္ခံမႈရွိရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္က ေျပာၾကားသည္။ ျပည္သူမ်ား လက္ခံယံုၾကည္ရန္ အက်င့္ပ်က္ ဆက္ဆံေရး၏ ဘက္ႏွစ္ဖက္ ျဖစ္ေသာ ဝယ္လိုအားႏွင့္ ေရာင္းလိုအားဘက္တြင္ရွိသည့္ က်ဴးလြန္သူမ်ားကို အစိုးရက အမွန္တကယ္ အေရးယူ တိုက္ဖ်က္ေနေၾကာင္း ျပည္သူမ်ား လက္ခံယံုၾကည္ေစရန္ လိုအပ္သည္ဟု ေဒါက္တာ ဦးျမင့္က ဆိုသည္။
အဂတိလိုက္စားမႈကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူဖို႔ တိုက္ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေကာ္မရွင္ အဖြဲ႔ဝင္ေတြ တကယ့္ကို သမာသမတ္က်ေပမယ့္ အေရးယူႏိုင္မယ္လို႔ ကံေသကံမ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက ေခါင္ကစ မိုးလံုဖို႔ လိုတယ္။ အေရးႀကီးတာက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ယႏၲရားေတြအားလံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔၊ အာဏာရပါတီ၊ သူတို႔က အဂတိလိုက္စားမႈကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္မွသာ ျဖစ္ပါမယ္။ ပါလီမန္ေခတ္က ဝန္ႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားဟာ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အဆက္ဆက္က အာဏာရဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ထိပ္ပိုင္းကေန ေအာက္ပိုင္းအထိ စစ္ဗိုလ္ေတြလို အက်င့္ပ်က္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဦးႏုေခတ္မွာ အဂတိလိုက္စားမႈကို မတိုက္ဖ်က္ႏိုင္ပါဘူး။
“လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ တို႔ရန္သူ” ဆိုၿပီး အဂတိလိုက္စားသူေတြကို ေပးသူေရာ ယူသူေရာ မ်က္ႏွာမေထာက္ထားဘဲ ဖမ္းဆီးဖို႔ စသံုးလံုးအဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေယဘုယ် အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈဟာ ယႏၲရားႀကီးက ယူေနျပန္ေတာ့ တိုက္ဖ်က္ေရး မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ပါလီမန္ေခတ္ကထက္ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္မွာေတာ့ အဆိုးရြားဆံုးနဲ႔ ကမာၻမွာ အက်င့္ပ်က္ျခစားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြထဲ ထိပ္ဆံုး ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ ရွက္တတ္ရင္ စစ္အစိုးရေခတ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ လွီးပစ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိေစရ ဆိုတဲ့ ဥပေဒမ်ိဳးကို ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုထဲ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲခဲ့တာ မဟုတ္ေပဘူးလား။ ယခု အစိုးရရဲ႕ သမၼတႀကီးကိုေရာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကိုေရာ၊ ဝန္ႀကီး အေတာ္မ်ားမ်ားကိုေရာ အဂတိလိုက္စားမႈအတြက္ ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယႏၲရားက အရင္ယႏၲရားပဲ။ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ အၿမဲတမ္းအတြင္းဝန္ေတြ စတာေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ တာဝန္မယူႏိုင္ဘူး။ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိေနတာကိုေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား ဝန္ခံၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီးဟာ အမွန္တကယ္ ရွိေနပါတယ္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ တင္းက်ပ္တယ္ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္လို၊ ဗီယက္နမ္လို ႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြ ရွိေနတာပဲ။ ျပစ္ဒဏ္ကေတာ့ ျပင္းထန္ပါတယ္။ ေသဒဏ္၊ တသက္တကြၽန္း၊ အႀကီးဆံုးငါးေတြလည္း ေၾကာ္လိုက္တာပဲ။ ပါတီကလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူတာပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ရွိေနဆဲပါပဲ။
ထက္ျမက္
