ဟုန္းက် က်ံဳပု တ႐ုတ္အသံထြက္အားျဖင့္ ဟုန္းက် က်ံဳပု - “ဌာနခ်ဳပ္ကို အေျမာက္နဲ႔ပစ္ၾက” ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးကာလတြင္ ထင္ရွားသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံတခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ မဟာပစၥည္းမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက ေမာ္စီတံုး၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကို လႈပ္ရွားမႈ၏ အစပိုင္းတြင္ မည္သူမၽွမသိရိွ၊ မခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့ၾက။ သို႔ေသာ္ အေျခအေန တျဖည္းျဖည္း ရင့္မွည့္လာေသာအခါ သူ၏ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္မွာ မည္သူ႔ကို တိုက္ခုိက္ျဖဳတ္ခ်ေရး ျဖစ္သည္ကို သဲသဲကဲြကဲြ ျဖစ္လာသည္။ ထိုစဥ္က သူ၏ အဓိကရန္သူကို တိုက္ခိုက္ရန္ အခ်က္ျပလိုက္သည့္ “ဌာနခ်ဳပ္ကို အေျမာက္နဲ႔ပစ္ၾက” (ဟုန္းက် က်ံဳပု) – Bombard the headquarter ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွသည္။ ပါတီက ဖဲြ႔စည္းေပးခဲ့ေသာ အလုပ္အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ျပႆနာသည္ သမၼတ လ်ဴေရွာက္ခ်ီအတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးေသာ ႐ံႈးနိမ့္မႈတရပ္ ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ထြက္ေပၚလာေသာ ျပႆနာမ်ားကို မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ရမည္ ဆုိသည့္ကိစၥအေပၚ ေမာ္ႏွင့္ လက္ရိွ ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈအၾကား သေဘာထားကဲြလဲြမႈသည္ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ မရႏိုင္ေတာ့ဆိုသည့္ အခ်က္ေပးမႈ တရပ္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ အ႒မအႀကိမ္ ဗဟိုေကာ္မတီ၏ အ႒မေျမာက္ စံုညီအစည္းအေဝးကို အလ်င္အျမန္က်င္းပၿပီး ေမာ္၏ အစြန္းေရာက္လမ္းစဥ္အတိုင္း ခ်ီတက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ အစည္းအေဝးတြင္ လ်ဴ၏ အဖြင့္မိန္႔ခြန္းေျပာေနမႈအား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကားျဖတ္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးျခင္းျဖင့္ သမၼတ လ်ဴေရွာက္ခ်ီအေပၚ အစာမေၾက ျဖစ္ေနမႈကို ေမာ္က ေျဗာင္ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ေမာ္က ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈသည္ သူ၏ ေတာ္လွန္ေရး အျမင္ကို ဆန္႔က်င္ေနေၾကာင္း မၾကာခဏ ေျပာဆိုေလသည္။ အစည္းအေဝး တက္လာၾကသူမ်ားက ေမာ္၏ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု လမ္းေၾကာင္းအေပၚ မတက္မႂကြ ရိွခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္ကို ရိပ္မိသိရိွေသာ ေမာ္က ပါတီ၏ အထက္လႊာမ်ားမွာ သူ၏ ေတာ္လွန္ေရး အေတြးအေခၚကို တက္တက္ႂကြႂကြ အျပည့္အဝ ေထာက္ခံမႈမေပးဘဲ ႀကီးႀကီးမားမား အဟန္႔အတားျပဳေနသည္ဆိုကာ ေဝဖန္ထိုးႏွက္ေလေတာ့သည္။ ဇူလိုင္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ တပ္နီအဖဲြ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေမာ္ထံသို႔ စာေရးသားေပးပို႔ရာတြင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ပုန္ကန္ထႂကြခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုထားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမာ္က သူ၏လက္ေရးစာလံုးႀကီး ပိုစတာျဖင့္ “ဌာနခ်ဳပ္ကို အေျမာက္နဲ႔ပစ္ၾက”  (ဟုန္းက် က်ံဳပု) ဟု ေရးသားကာ စု႐ံုးခ်ီတက္ေနၾကေသာ လူထုအား တံု႔ျပန္အေျဖေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ စာလံုးႀကီးပိုစတာတြင္ မည္သည့္အမည္နာမကိုမၽွ ေဖာ္ျပမထားေသာ္လည္း ပါတီ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ လ်ဴေရွာက္ခ်ီႏွင့္ တိန္႔ေရွာက္ဖ်င္တို႔ကို တ႐ုတ္ျပည္၏ အရင္းရွင္လူတန္းစား ဌာနခ်ဳပ္မ်ားဟု ဆုိလိုေၾကာင္း သိရိွနားလည္ၾကေလသည္။ ပါတီဗဟုိေကာ္မတီ အစည္းအေဝး ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ လ်ဴေရွာက္ခ်ီႏွင့္ တိန္႔ေရွာက္ဖ်င္တို႔မွာ ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ို အၿမဲတမ္းေကာ္မတီတြင္ ဆက္လက္ ပါဝင္ေနေသးေသာ္လည္း ပါတီ၏ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားမွ ဖယ္ေပးၾကရေလသည္။ လင္ေျပာင္းမွာ ပါတီ၏ နံပါတ္ ၂ ေခါင္းေဆာင္ေနရာသို႔ တက္သြားၿပီး လ်ဴေရွာက္ခ်ီမွာ နံပါတ္ ၂ ေနရာမွ နံပါတ္ ၈ ေနရာသို႔ က်ဆင္းသြားၿပီး ေမာ္ကို ဆက္ခံမည့္သူအျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ခံရေလေတာ့သည္။ ပါတီထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မႈကို အာဏာပိုင္ တာဝန္ရိွသူမ်ားအျဖစ္မွ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ျခင္းမွာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ တပါတီလံုး၏ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၲရားကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျခင္းႏွင့္ တၿပိဳင္နက္လို ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ပါတီဝင္မ်ား၏ ကိစၥအဝဝကို တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ရသည့္ ပါတီစည္း႐ံုးေရးဌာနကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးအုပ္စု-CRG (ဝင္ေက့က်ီးထြမ္) ဆိုသည့္ ေမာ္ အေတြးအေခၚ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖဲြ႔က သူ၏အေတြးအေခၚမ်ားကို ဝါဒျဖန္႔ လံႈ႔ေဆာ္ျခင္း၊ လူထု စီတန္းလွည့္လည္ ေထာက္ခံပဲြ ျပဳလုပ္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ လူသိမ်ား ထင္ရွားလာေအာင္ ျပဳလုပ္ေလသည္။ ပါတီ၏ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာန အရာရိွမ်ားသည္လည္း ျဖဳတ္ခ်ခံၾကရၿပီး ၎တို႔၏ လုပ္ငန္းတာဝန္အမ်ားအျပားကို ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး အုပ္စုသို႔ လဲႊေျပာင္းေပးလိုက္ၾကရသည္။ မခ်ိဳၿမိန္ေသာ လက္စားေခ်ျခင္း ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ တကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆူဆူပူပူ ျဖစ္ေစရန္ ေမာ္က လံႈ႔ေဆာ္ၿပီးေနာက္ လ်ဴေရွာက္ခိီ်က အလုပ္အဖဲြ႔မ်ား ေစလႊတ္ကာ ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေပးရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ လ်ဴေရွာက္ခ်ီ၏ဇနီး ဝမ္ကြမ္းေမမွာ ပီကင္းရိွ ရွင္းဟြာတကၠသိုလ္သို႔ ေစလႊတ္ျခင္းခံရသည့္ အလုပ္အဖဲြ႔တြင္ အဖဲြ႔ဝင္တဦး ျဖစ္သည္။ ထိုတကၠသိုလ္တြင္ အသက္ ၂၀ အရြယ္ရိွ စစ္ေသြးႂကြေက်ာင္းသား “ခိြဳင္ တာ့ဖု” ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးၾကေတာ့သည္။ ခြိဳင္၏ ႏိုင္ငံေရး အေျခခံရပ္တည္ခ်က္မွာ တရားမၽွတမႈ ရိွေရးသာ ျဖစ္သည္။ သူ အသက္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ေက်းလက္ေတာရြာတြင္ ရွိစဥ္က အငတ္ေဘးသင့္ခဲ့ရာ ေအာက္ေျခအရာရိွမ်ား၏ မတရားလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဗဟိုသို႔ အသနားခံစာ တင္ခဲ့ဖူးသည္။ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႀကီး ျဖစ္ပြားေသာအခါ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ သိလာရသည္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးသည္ အာဏာအတြက္ တိုက္ပဲြဝင္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္သြားၿပီး “အလုပ္အဖဲြ႔မွ အာဏာကို သိမ္းယူေရး” ဆိုသည္ကို ဆူပူလံႈ႔ေဆာ္ေလေတာ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ခိြဳင္မွာ ေက်ာင္းသားအေဆာင္တြင္ လ်ဴေရွာက္ခ်ီ၏ အမိန္႔ျဖင့္ အလုပ္အဖဲြ႔က ၁၈ ရက္ၾကာမၽွ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔ သန္းေခါင္ေက်ာ္ ႏွစ္ခ်က္တီးခန္႔ေလာက္တြင္ ခြိဳင္ အိပ္ေမာက်ေနရာ အေဆာင္သို႔ ခ်ဴအင္လိုင္းကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာေလရာ ခြိဳင္ အေတာ္တုန္လႈပ္သြားေလသည္။ ခ်ဴအင္လိုင္းက သူလာေရာက္သည္မွာ ဥကၠ႒ ေမာ္က လႊတ္လိုက္သည့္အတြက္ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္အဖဲြ႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး လာေရာက္ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေႏြးေထြးပ်ဴငွာစြာ ဆက္ဆံေတာ့မွ ေနသာထိုင္သာ ရိွသြားသည္။ ခ်ဴအင္လိုင္းႏွင့္အတူ လက္ေရးတိုသမား ပါလာေသာ္လည္း ခိြဳင္၏ ထြက္ဆိုခ်က္မ်ားကို ခ်ဴကိုယ္တိုင္ ေရးမွတ္ေလရာ နံနက္ ၅ ထိုးသည္အထိ ၃ နာရီခန္႔ၾကာမွ ၿပီးစီးေလသည္။ ေနာက္တရက္ ညေနပိုင္းတြင္ ျပည္သူ႔ခန္းမေဆာင္ႀကီးသို႔ လာေရာက္ရန္ ခ်ဴက ဖိတ္ၾကားခဲ့ၿပီး စကား ဆက္လက္ေျပာၾကားရာ ေနာက္ထပ္ ၃ နာရီၾကာျမင့္သည္။ ခြိဳင္၏ အလုပ္အဖဲြ႔ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပစ္တင္ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို ေမာ္က လ်ဴေရွာက္ခ်ီႏွင့္ဇနီး ဝမ္ကြမ္ေမတို႔ကို တုိက္ခိုက္ရာတြင္ လက္နက္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ လ်ဴကိုတိုက္ခိုက္သည့္ တိုက္ပဲြတြင္ ခြိဳင္ကို ပိြဳင့္တပ္သားအျဖစ္လည္းေကာင္း အသံုးျပဳေလရာ ခြိဳင္က လ်ဴတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံကို ျပန္လည္လက္စားေခ်ခြင့္ ရသြားေလေတာ့သည္။ ဇမ္ဘီယာသမၼတႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ႏွင့္ သမၼတ လ်ဴေရွာက္ခ်ီတို႔ ေတြ႔ဆံုအၿပီး ၾသဂုတ္လ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေမာ္က ခ်ဴအင္လိုင္းထံမွတဆင့္ လ်ဴကို ဖုန္းဆက္ေျပာသည္။ ေျပာၾကားသည့္အေၾကာင္းမွာ လ်ဴေရွာက္ခ်ီအေနျဖင့္ ေနာက္ထပ္ ညႊန္ၾကားခ်က္ တစံုတရာ မရမခ်င္း ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ လက္ခံေတြ႔ဆံုျခင္း မျပဳရန္ႏွင့္ လူထုေရွ႕ေမွာက္ လူလံုးျပျခင္း မလုပ္ရန္တို႔ ျဖစ္ေလသည္။ အေဟာင္းေလးမ်ိဳး ဖ်က္ဆီးေရး (စစ္ေလာဝ္ တဲ့ ေဖာ့ဝိႈက္) ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီက “မဟာပစၥည္းမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္” ဆိုသည္ကို ထုတ္ျပန္ေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ “တစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္” ဟု လူသိမ်ားသည္။ အဆိုပါဆံုးျဖတ္ခ်က္တြင္ “ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္မွာ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္၏ ဆိုရွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈတြင္ ျပည္သူလူထု၏ ႏွလံုးဝိညာဥ္ကုိ ထိခတ္ေစၿပီး နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အဆင့္တခုထိ ေရာက္ရိွမည့္ ႀကီးမားသည့္ ေတာ္လွန္ေရးတခု ျဖစ္သည္။”  ဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားေလသည္။ “အရင္းရွင္လူတန္းစားသည္ တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္ခံလိုက္ရၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသြးစုပ္ေသာ ထိုလူတန္းစားက ျပည္သူလူထု၏ စာရိတၱကို ဖ်က္ဆီးရန္ႏွင့္ ၾသဇာလႊမ္းမိုးၿပီး အာဏာျပန္လည္ရရိွလာေစရန္အတြက္ အေတြးအေခၚေဟာင္းမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈအေဟာင္းမ်ား၊ ဓေလ့ထံုးစံအေဟာင္းမ်ားႏွင့္ အက်င့္ေဟာင္းမ်ားကို အသံုးျပဳရန္ ႀကိဳးစားဆဲျဖစ္သည္။ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားက ေျပာင္းျပန္က်င့္သံုးရမည္။ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ အျမင္မ်ားကို ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ အရင္းရွင္လူတန္းစား၏ စိန္ေခၚမႈမွန္သမၽွကို က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆုိုင္ၾကရမည္။ လက္ငင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အာဏာပိုင္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားတြင္ ရွိေနေသာ အရင္းရွင္လမ္းေၾကာင္း ေလၽွာက္သူမ်ားကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပဲြဝင္ကာ ေခ်မႈန္းပစ္ၾကရမည္။ ေဖာက္ျပန္ေသာ ဘူဇြာလူတန္းစားႏွင့္ ေသြးစုပ္ေသာ လူတန္းစားမ်ား၏ သေဘာတရားမ်ားျဖင့္ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရး အေျခခံအုတ္ျမစ္ႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြမရိွသည့္ အျခားေသာ အေပၚထပ္ အေဆာက္အဦဆိုင္ရာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ေဝဖန္႐ႈတ္ခ် ျငင္းပယ္ၾကရမည္။ သို႔မွသာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး တည္ေဆာက္မႈကို ရွင္းလင္းလြယ္ကူေစမည္ ျဖစ္သည္။” ဟုဆိုေလသည္။ “တစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္” ၏ ဂယက္႐ိုက္ခတ္မႈမ်ားသည္ လြန္စြာက်ယ္ျပန္႔လွသည္။ မူလက ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈတခုအျဖစ္သာ ရိွခဲ့ရာမွ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ေအာက္ေျခ ပါတီလုပ္သားမ်ားကို ေသြးထိုးလံႈ႔ေဆာ္ထႂကြေစကာ အာဏာပိုင္မ်ားကို စိန္ေခၚလ်က္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦကုိ ျပန္လည္ပံုသြင္းေရး ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးအျဖစ္ ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ တပ္ဖဲြ႔နီ တသန္းေက်ာ္တို႔သည္ ပီကင္းရိွ ထင္အန္းမိန္႔ရင္ျပင္၌ စု႐ံုးၾကလ်က္ ဥကၠ႒ ေမာ္စီတံုးထံ ဗိုလ္႐ႈခံဝင္ၾကသည္။ ထိုၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔က လင္ေျပာင္းသည္ စင္ျမင့္၏အလယ္တြင္ ေနရာယူလ်က္ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ယွက္ဟန္႔တားသည့္ တ႐ုတ္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတြင္းရိွ ရန္သူမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္႐ႈတ္ခ်ခဲ့ေလသည္။ ေမာ္သည္ သူ၏လက္ေမာင္းတြင္ လက္ပတ္နီကို ဝတ္ဆင္ျခင္းျဖင့္ တပ္ဖဲြ႔နိီတို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုက္ၿပီး ၎တုိ႔၏ အေရးေတာ္ပံုကို အားျဖည့္လိုက္သည္။ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လႏွင့္ ႏိုဝင္ဘာလအတြင္း လူဦးေရ ၁၂ သန္းထိ ပါဝင္ေသာ လူထုစု႐ံုး ခ်ီတက္မႈႀကီး ၈ ခုျပဳလုပ္ခဲ့ရာ အမ်ားစုမွာ တပ္ဖဲြ႔နီမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားက တႏိုင္ငံလံုး လွည့္ပတ္သြားလာလ်က္ ေတာ္လွန္ေရးအေတြ႔အႀကံဳမ်ား အခ်င္းခ်င္း မၽွေဝျခင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက အကုန္အက်ခံေလသည္။ ေမာ္၏ ၇၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အႀကိဳေန႔ျဖစ္ေသာ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ခြိဳင္သည္ တပ္နီလူငယ္ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို စု႐ံုးေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေလာက္စပီကာမ်ား တပ္ဆင္ထားသည့္ ထရပ္ကားမ်ားျဖင့္ ပီကင္းၿမိဳ႕တြင္းသုိ႔ လွည့္လည္ကာ “လ်ဴေရွာက္ခ်ီ က်ဆံုးပါေစ” ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။ ဤသို႔ေသာ ပံုမွန္မဟုတ္သည့္ ဆႏၵျပမႈက တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံ၏ သမၼတႀကီးမွာ ရန္သူအျဖစ္ အသတ္မွတ္ခံရေတာ့မည္ဆိုသည့္ နိမိတ္လကၡဏာ ျဖစ္သည္။ အစုိးရမီဒီယာမ်ားတြင္ မေဖာ္ျပေသးဘဲ ဆႏၵျပသူမ်ားက ထိုသို႔ ဦးစြာ ေအာ္ဟစ္ၾကျခင္းမွာ လ်ဴေရွာက္ခ်ီကို တိုက္ခိုက္ျဖဳတ္ခ်ျခင္းသည္ လူထု၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု အေၾကာင္းျပႏိုင္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအခိ်န္မွစ၍ လ်ဴတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္ခံရေလေတာ့သည္။ လ်ဴေရွာက္ခ်ီမွာ ေထာင္တြင္းတြင္ သံုးႏွစ္တာမၽွ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ညႇဥ္းပန္းႏိွပ္စက္ခံရၿပီး ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေသဆံုးသြားေလသည္။ တပ္ဖဲြ႔နီတို႔၏ စီတန္းလွည့္လည္ပဲြမ်ားတြင္ လင္ေျပာင္းကလည္း အေဟာင္းေလးမ်ိဳး ဖ်က္ဆီးေရး (အေတြးအေခၚေဟာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈအေဟာင္း၊ ဓေလ့ထံုးစံအေဟာင္းႏွင့္ အက်င့္ေဟာင္းမ်ား) ဆိုသည္ကို ေဟာေျပာလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့သည္။ လင္ေျပာင္း၏ မိန္႔ခြန္းမ်ားမွာ ေသြးထိုးလံႈ႔ေဆာ္မႈအျပည့္ ပါေသာ္လည္း လႈပ္ရွားမႈအတြင္း မည္သည့္အရာကို ဖ်က္ဆီးရမည္ဆိုသည့္ အေသးစိတ္္ ခဲြျခားစိတ္ျဖာျပမႈမ်ိဳး မပါရိွေပ။ ေမာ္၏ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ အႀကီးအက်ယ္ ဝ႐ုန္းသုန္းကားျဖစ္မႈကို ဖန္တီးလိုက္ျခင္းျဖင့္ ဦးတည္ခ်က္ကို လူထုက မိမိတို႔ဘာသာ အလိုအေလ်ာက္သိရိွ ထိန္းေက်ာင္းလာႏိုင္လိမ့္မည္။ ဘာလုပ္ရမည္ ဆိုသည္ကို အာဏာပိုင္မ်ားက ေျပာရန္မလိုဟု ယူဆသည္။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈသည္ အထိန္းအကြပ္မဲ့ကာ ပရမ္းပတာ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ “အေဟာင္းေလးမ်ိဳး” ဖ်က္ဆီးေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ အေျပာင္းအလဲ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ျပႆနာမႀကီးလွေပ။ ဥပမာအားျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းရိွ လမ္းအမည္၊ ေနရာေဒသ အမည္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္အမည္မ်ား ေျပာင္းလဲေရးတို႔ ျဖစ္ၾကၿပီး ေမြးဖြားလာေသာ ကေလးမ်ားကိုပင္ “ေက့မင္” (ေတာ္လွန္ေရး) ဆိုသည့္ အမည္ေပးၾကသူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရိွခဲ့ၾကသည္။ တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားက ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္သည့္ အျခား အေဟာင္းဖ်က္ဆီးေရးမ်ားမွာကား ဆိုးရြားလွသည္။ အထူးသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈနွင့္ ဘာသာေရးနယ္ပယ္တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ျဖစ္သည္။ သမိုင္းႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ား ႂကြယ္ဝေသာ ပီကင္းလိုေနရာမ်ိဳးတြင္ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ေနရာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံရေလသည္။ တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားက ရွန္းတံုးျပည္နယ္၊ ခ်ဴဖုၿမိဳ႕ရိွ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဘုရားေက်ာင္းကိုလည္း ဝင္ထြက္ခြင့္မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ၾကေလသည္။ ဘာသာေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ဖ်က္ဆီးသည့္ ဤကာလပ်က္ႀကီးအတြင္း ပီကင္းေနာ္မယ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားသည္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ျမႇဳပ္ႏွံထားရာ ဂူဗိမာန္ႏွင့္ အျခားေသာ သမိုင္းဝင္ဂူဗိမာန္မ်ား၊ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကို ႐ိုင္းပ်စြာ မ႐ိုမေသျပဳလ်က္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကသည္။ ၇၆ ဆက္ေျမာက္ မႉးမတ္ႀကီး ယန္စင္း (Duke Yanshen) ၏ ႐ုပ္ကြင္းအေလာင္းမွာ ၎၏ဂူအတြင္းမွ​ ဖယ္ရွားခံရၿပီး ဝစ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ဂူဗိမာန္အေရွ႕ရိွ သစ္ပင္တပင္တြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားျခင္း ခံရေလသည္။ သမိုင္းဝင္ ႏိုင္ငံျခားစာအုပ္စာတမ္းမ်ား အျပည့္ရိွသည့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားရိွ စာအုပ္မ်ားမွာလည္း မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခံၾကရသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ေစတီပုထိုးမ်ား၊ ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ား၊ အစၥလာမ္ ဗလီမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား အားလံုးကို ပိတ္ထားလိုက္ၾကၿပီး လုယက္ျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း သို႔မဟုတ္ တခါတရံတြင္ အျခားကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ ေျပာင္းလဲအသံုးျပဳျခင္း စသည္တို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။  ဗုဒၶဘာသာကို အယူသီးမႈတရပ္အျဖစ္ ပံုေဖာ္ျခင္း၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာေရး ဆိုသည္ကို ႏိုင္ငံျခားၾသဇာ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ လက္နက္တခုႏွင့္ ေသြးစုပ္သူ လူတန္းစားအတြက္ ဘိန္း၊ လက္နက္တခုျဖစ္ေၾကာင္း ဝါဒျဖန္႔ၾကသည္။ သင္းအုပ္ဆရာမ်ားမွာ ဖမ္းဆီးကာ စခန္းမ်ားသို႔ အပို႔ခံၾကရသည္။ ေသနတ္ေျပာင္းျဖင့္ အေတ့ခံထားရေသာ တိဘက္ဘုန္းေတာ္ႀကီး အမ်ားအျပားမွာ ၎တို႔၏ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးေရးတြင္ ပါဝင္ရန္ ဇြတ္အတင္းအဓမၼ ေစခိုင္းခံၾကရသည္။ တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားသည္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအထိ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာ (အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ ထို႔ထက္ ပိုမိုၾကာရွည္သည္) မၽွ ၎တို႔၏ အာဏာအဝန္းအဝုိင္းကို တိုးခ်ဲ႔ခဲ့ၾကၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ဆိုသည္ကို အရိွန္ျမႇင့္တင္ခဲ့ၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို အားေကာင္းေစရန္ႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္အတြက္ သူတို႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ရွင္းလင္းေရးသားထားသည့္ လက္ကမ္းစာရြက္စာတမ္းမ်ား ျဖန္႔ေဝျခင္းျဖင့္ အလုပ္စၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ သံသယရိွေသာ “တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရးသမား” (ဖန္ေက့မင္) မ်ား စာရင္းကို သတင္းေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းမ်ားတြင္ ကပ္လိုက္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အုပ္စုႀကီးမ်ားအျဖစ္ စု႐ံုးဖဲြ႔စည္းၾကၿပီး ေဆြးေႏြးျငင္းခံုပဲြမ်ား က်င္းပျခင္း၊ ပညာေပး ျပဇာတ္မ်ား ေရးသားကျပျခင္းတို႔ ျပဳၾကသည္။ သူတို႔သည္ လူထုအစည္းအေဝးႀကီးမ်ား က်င္းပၿပီး သံသယရိွသည့္ တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆိုသူမ်ားကို လူပံုအလယ္တြင္ ေဝဖန္ထိုးႏွက္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္ေရး ျပဳလုပ္ေစျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကေလသည္။ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းညႊန္ အိတ္ေဆာင္စာအုပ္နီေလးမ်ား တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားက လက္စဲြလမ္းညႊန္အျဖစ္ ခံယူခဲ့ၾကေသာ စာအုပ္နီ (ဥကၠ႒ေမာ္၏ ၾသဝါဒမ်ား) ကေလးမ်ားထဲတြင္ ေမာ္က “ကမာၻႀကီးဟာ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္လည္း ျဖစ္သလို ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူငယ္ေတြဟာ ယံုၾကည္ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ အင္အားအျပည့္အဝနဲ႔ လူ႔ဘဝထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကတာဟာ မနက္ ရွစ္နာရီ၊ ကိုးနာရီမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေနမင္းႀကီးလိုပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေပၚကို က်ေနာ္တို႔ ယံုၾကည္ ေမၽွာ္လင့္တယ္။ ကမာၻႀကီးကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ပိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ပိုင္တယ္။”  ဟု ေရးသားထားေလသည္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအထိ အဆိုပါ အိတ္ေဆာင္စာအုပ္နီကေလးေပါင္း သန္း ၃၅၀ ကို ႐ိုက္ႏွိပ္ျဖန္႔ေဝခဲ့သည္။ ဤသည္ကား တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားက တ႐ုတ္ျပည္ အနာဂတ္အေရးအတြက္ဟု ဆိုကာ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို တလဲြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကပံုမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ တပ္ဖဲြ႔နီမ်ားကို လမ္းညႊြန္ျပဳသည့္ အဆိုပါၾသဝါဒမ်ားမွ ေမာ္စီတံုးထံမွ တုိက္႐ိုက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ တဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ႏွင့္ တျခားေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား ရိွေသာ္လည္း ဗဟိုရိွ ေမာ္ဝါဒီေခါင္းေဆာင္မ်ားက “ဝူသို႔” ေခၚ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပဲြ ဆင္ႏဲႊျခင္းကို တားျမစ္ထားၿပီး “ဝင္သို႔” ေခၚ ႏွလံုးရည္တိုက္ပဲြ တနည္းအားျဖင့္ စကားလံုးတိုက္ပဲြကုိသာ ခြင့္ျပဳေလသည္။ အစဦးပိုင္းတြင္ စကားလံုးျဖင့္သာ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ၾကသည့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အုပ္စုမ်ားမွာ မၾကာခဏ ေသြးထြက္သံယို ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္က ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွ လက္နက္မ်ား သိမ္းပိုက္ရရိွသည့္ေနာက္ပိုင္းမွ စတင္ကာ လက္နက္မ်ားကို အသံုးျပဳလာၾကသည္။ ဗဟိုိရိွ ေမာ္ဝါဒီေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၏ ေသြးထြက္သံယို တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို စကားလံုးတိုက္ပဲြအျဖစ္ ေျပာင္းရန္ အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ၾကေသာ္လည္း တခါတရံတြင္မူ လက္႐ုံးရည္တိုက္ပဲြအျဖစ္ ေရာက္ရိွေအာင္ အားေပးတိုက္တြန္းသည္မ်ားလည္း ရိွခဲ့သည္။ ထိုျဖစ္စဥ္မွာ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခဲ့သည့္ ကာလအထိ ျဖစ္ပြားခဲ့ေလသည္။ ရဲထြန္း (သီေပါ) Source: Wikipedia / The Unknown Story of Mao by Jung Chang and Jon Halliday