ကမၻာ့စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ေန့ အခမ္းအနားေတြကို ရန္ကုန္နဲ့ မနၱေလးျမို့ေတြမွာ  ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ပထမဆံုးအၾကိမ္ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာနအပါအ၀င္ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ့ေတြ၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာေတြ စုေပါင္းျပီး အခမ္းအနားေတြကုိ ဒီေန့ ျပုလုပ္က်င္းပခဲ့ၾကတာပါ။ [caption id="attachment_24899" align="alignleft" width="300" caption="စာေရးဆရာ သတင္းစာဆရာ ေမာင္၀ံသ"][/caption] အစိုးရဌာနေတြကိုယ္တိုင္  ကမာၻ့စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ေန့ က်င္းပလာတာနဲ့ပတ္သက္ျပီး စာေရးဆရာ သတင္းစာဆရာ ေမာင္၀ံသကုိ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။ ကမၻာ့စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေန့ ဆုိတာကုိ အစုိးရကုိယ္တုိင္ကလည္း လုပ္လာတယ္၊ ဆရာတုိ့လည္း ဖြဲ့ထားတဲ့ အသင္းအဖြဲ့ေလးေတြက လုပ္လာတယ္၊ လုပ္လာခြင့္ ရလာတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအေပၚမွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သတင္းစာဆရာ တဦးအေနနဲ့ ဘယ္လုိျမင္လဲ။ “စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ရိွတယ္ မရိွဘူးဆုိတာ ဥပေဒေပါ့ဗ်ာ။ ဥပေဒေတြ၊ စည္းကမ္းသတ္မွတ္တာေတြ ဒါေတြေၾကာင့္မုိ့လို့ က်ေနာ္တုိ့က စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့တာကုိး။ အဲဒီေတာ့ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးတယ္ဆုိတာက ဒါကုိ ကန့္သတ္တဲ့၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့၊ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အဲဒီလုိ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းခဲ့ျပီးေတာ့ ဘယ္လုိဟာမ်ဳိး ေရးလုိ့ရိွရင္ေတာ့ ေထာင္ဒဏ္၊ ဘယ္လုိမ်ဳိးကို အသံလြွႊင့္လု့ိ ရိွရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲဒီလုိဟာေတြနဲ့ ေနာက္ အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒေတြေပါ့။ ဒီ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းျပီးေတာ့ ကန့္သတ္တာ ထိန္းခ်ဳပ္တာေတြ လုပ္ခဲ့တာကုိး။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ့က စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေတာင္းေနစရာလည္း မလုိဘူး၊ ေပးပါလုိ့လည္း ေျပာေနစရာမလုိဘူး။ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ဆုိတာက ဒီမုိကေရစီ အေျခခံ သေဘာမွာကုိက ျပည္သူ့အခြင့္အေရး တခုအေနနဲ့ ရိွျပီးသားပဲ။ အဲဒီေတာ့ ရိွျပီးသားျဖစ္တဲ့ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ကန့္သတ္တဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ႐ုပ္သိမ္းမယ္၊ အဲဒါေတြ ပယ္ဖ်က္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အလုိလုိ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္က က်ေနာ္တုိ့ ခံစားရရိွျပီးသား ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီလုိပဲ က်ေနာ္ေတာ့ ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု က်ေနာ္တုိ့ မီဒီယာဥပေဒတုိ့၊ စာနယ္ဇင္း ဥပေဒတုိ့ လုပ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ၊  စုိးရိမ္ပူပန္တာက ဘာလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ့အတြက္ ပုိျပီးေတာ့ တင္းက်ပ္တဲ့၊ ပုိျပီးေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ကန့္သတ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ျဖစ္မလာဖုိ့ပဲ။ ျပီးေတာ့မွ ရိွရင္းစြဲထဲကပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ကန့္သတ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ ႐ုပ္သိမ္းဖို့၊ ပယ္ဖ်က္ျဖစ္ဖုိ့ အဲဒီကိစၥပဲ က်ေနာ္တုိ့က လုိလားတာပါ။” အခု နည္းနည္းေလး ပြင့္လာတဲ့ေခတ္မွာ စာေပနဲ့ စာနယ္ဇင္းၾကီးကလည္း ဖ်က္လုိက္တယ္။ ဖ်က္လုိက္ျပီးေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံ သတင္းစာဆရာအသင္းျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီဆုိျပီး ဆရာတုိ့ ဖြဲ့တာ ေတြ့ရပါတယ္။ အလားတူပဲ ျမန္မာနုိင္ငံ စာနယ္ဇင္းသမဂၢတုိ့၊ ေနာက္ သတင္းေထာက္မ်ား ကြန္ရက္တုိ့ အသင္းအဖြဲ့ေလးေတြ ၃၊ ၄ ဖြဲ့ ဖြဲ့လာတာကေရာ စာေပးလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္၊ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အတုိင္းအတာထိ အက်ဳိးျပုနုိင္မလဲ ဆရာ။ “ဒါအင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ေရာ၊ ေနာက္ စာေပေလာကရဲ့ ဖြံ့ျဖိုးေရးအတြက္ေရာ တကယ့္ ယုံၾကည္ခ်က္ခ်င္း တူရာပူးေပါင္းျပီးေတာ့ လုပ္လုိ့ အဆင္ေျပမယ့္ အစုအဖြဲ့ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္အစုအဖြဲ့နဲ့ ကုိယ္နဲ့ အဲဒီလုိ အသင္းအဖြဲ့ေတြဖြ့ဲမယ္၊ သမဂၢဖြဲ့မယ္၊ အသင္းေတြဖြဲ့မယ္၊ အစည္းအ႐ုံးေတြ ဖြဲ့မယ္။ အဲဒီလုိ ဖြဲ့တာဟာ အင္မတန္ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ။ ပန္းတုိင္းပြင့္ပါေစဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ တူရာတူရာ ပန္းေတြပြင့္ျပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ႐ွင္သန္မယ္၊ ဖြ့့ံျဖိုးမယ္။ ျပီးလို့ရိွရင္ က်ေနာ္တုိ့ အားလုံး က်င္လည္က်က္စားေနတဲ့ စာနယ္ဇင္းေလာကၾကီးကလည္း ပုိျပီး ဖြံံ့ျဖိုးလာဖုိ့ ရိွတယ္။ က်ေနာ္ ဒါဟာ ဘာမွ မညီမညြတ္ျဖစ္တဲ့သေဘာ၊ ကြဲလြဲတဲ့သေဘာလုိ့ေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ မျမင္ဘူး။ ကုိယ္ပုိျပီးေတာ့ ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္နုိင္မယ့္ ကုိယ့္ရဲ့ အင္အားစုအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းျပီးေတာ့ လုပ္တယ္လုိ့ပဲ ျမင္ပါတယ္။ “စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ဆုိတာက စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ကန့္သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့ အာဏာပုိင္မ်ား၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း တာဝန္ရိွတဲ့ ပုဂၢိုလ္ေတြကေနျပီးေတာ့ ဒီ ကန့္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြကုိ ထပ္ျပီး ေလွ်ာ့ရမွာပဲ။ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံတည္ေဆာက္မယ္၊ ဒီမုိကေရစီ လူ့အဖြဲ့အစည္း တည္ေဆာက္မယ္ဆုိရင္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ဆုိတာ ေပးကုိ ေပးရမွာ။ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ နုိင္ငံတကာစံနႈန္းေတြနဲ့ ညီမွ်တဲ့ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးကို ေပးရမယ္။ အဲဒါ သူတုိ့ဘက္က ေပးတယ္ဆုိတာက အခုန ကန့္သတ္ထားတဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြကုိ ႐ုပ္သိမ္းတာပဲ။ အဲဒီလုိ ႐ုပ္သိမ္းတယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ့ဘက္က ဘာျဖစ္မလဲဆုိရင္ တာဝန္သိမႈဆုိတဲ့ အပုိင္းက ဘယ္ေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ့ လ်စ္လ်ဴမ႐ႈပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ့က ကုိယ့္က်င့္ဝတ္ေတြသိတယ္၊ ေနာက္ က်ေနာ္တုိ့ စာနယ္ဇင္းသမားေတြရဲ့ တာဝန္ ဘာရိွလဲ ဆုိတာသိတယ္။ အဲဒါေတြအတြက္ကုိ အရည္အေသြး ျမွင့္တင္ေရးေတြ ကုိယ့္ဟာကုိ လုပ္ၾကရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ့လုိ့ သင္တန္းတုိ့၊ ေက်ာင္းတုိ့ဆုိတာ ဒါေတြက က်ေနာ္တုိ့ဘက္က လုပ္ရမယ့္ တာဝန္ေတြပါ။” ေနာက္တပိုင္းက၊ အခု ေန့စဥ္သတင္းစာထုတ္ခြင့္ မေပးေသးဘူး။ တကယ္လုိ့မ်ား စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ အထုိက္အေလ်ာက္ရလာလုိ့ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ဒီနွစ္ထဲ ေပးလုိက္မယ္ ဆုိပါေတာ့၊ က်ေနာ္တုိ့ နုိင္ငံမွာ အဲဒီသတင္းစာ ထုတ္နုိင္ေလာက္တဲ့ လူ့စြမ္းအားအရင္းျမစ္ေတြ ရိွေနျပီလား၊ ဆရာ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။ “ရိွေနျပီလုိ့ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ့လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြေပါ့ဗ်ာ၊ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြ။ ဒီမွာ ဒါ ေလ့က်င့္ကြင္းေတြေပါ့။ ဒီကြင္းေတြေပၚမွာ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ၊ သတင္းမီဒီယာသမားေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို က်င့္သားလည္း ရေနျပီ။ အခုဟာက  ဘာမွ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ က်င့္သုံးခြင့္ မရေသးတဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ သတင္းမီဒီယာသမားေတြရဲ့ အရည္အေသြး၊ အရည္အခ်င္း ဘယ္ေလာက္ ရိွေနသလဲ၊ အတုိင္းအတာ ဘယ္ေလာက္ ရိွသလဲ ဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ့က စံနႈန္းကို သတ္မွတ္လုိ့ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ “ဆုိလုိတာကေတာ့ တကယ္ကုိ ေျခကုန္ေျပးလုိ့ရတဲ့ျမင္းက ေျခကုန္ေျပးလုိ့ မရေသးဘဲနဲ့ သူ့ခဲဆြဲထားသလုိ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ခဲေတြ ဖယ္လုိက္ျပီးဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ ေျပးမယ္ဆုိတာ က်ေနာ္ကေတာ့ ယုံၾကည္မႈေတာ့ ရိွပါတယ္။ က်ေနာ္ လက္ေတြ့ေလ။ အခုပဲ လြွႊတ္ေပးၾကည့္ပါလား။ က်ေနာ္တုိ့ ေန့စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြ ခြင့္ျပုၾကည့္ပါလား။ အနည္းဆုံး ၅ ေစာင္က ၁၀ ၾကားေလာက္ကုိ ထြက္လာမယ္လုိ့ က်ေနာ္ အဲဒီလုိ ယုံၾကည္ပါတယ္။” ဒီေန့ ကမၻာ့စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေန့မွာ ျမန္မာ့သတင္းစာဆရာတဦးအေနနဲ့ ဆရာ့အျမင္၊ အေတြးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ျပည္သူကုိ ေပးခ်င္တဲ့ message ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာေတာင့္တတဲ့ ဆနၵပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တခုခု ေျပာေပးပါ။ “ကမၻာ့စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေန့ကုိ က်င္းပနုိင္တာကုိက ပထမဆုံး က်ေနာ္တုိ့က ဝမ္းေျမာက္တယ္၊ ဝမ္းသာတယ္။ ဒါထူးျခားတဲ့ မွတ္တုိင္တခုလုိ့ က်ေနာ္တုိ့ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန့မ်ဳိးကုိ အေၾကာင္းျပုျပီးေတာ့ ေ႐ွ့ေလွ်ာက္မွာ က်ေနာ္တုိ့ သတင္းမီဒီယာသမားေတြက ကုိယ္ပုိင္အရည္အေသြးေတြ ျမွင့္တင္ဖုိ့၊ စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္ေတြ ထိန္းသိမ္းဖုိ့၊ ျပီးေတာ့မွ ရနုိင္သမွ် ရတဲ့ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ေဘာင္ထဲကေနျပီးေတာ့ အဲဒီ ရနုိင္သမွ် တုိးခ်ဲ့ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ လြတ္လပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးကုိလည္း က်င့္သုံးမယ္၊ ျပီးေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ့ရဲ့ ျပည္သူေတြကုိ အက်ဳိးျပုတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ဆက္ျပီးေတာ့ လုပ္သြားၾကမယ္လုိ့ အဲဒီလုိ သနၷိ႒ာန္ ျပုပါတယ္။”