Homeဆောင်းပါး
တ႐ုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး၏ ေဘးထြက္ပစၥည္း (သို႔မဟုတ္) ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ
တ႐ုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး၏ ေဘးထြက္ပစၥည္း (သို႔မဟုတ္) ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ
DVB
·
December 11, 2017
အစမေကာင္းခဲ့ေသာ ေဗြေဆာ္ဦးတိုက္ပဲြ
တိုက္ပဲြၿပီးဆံုး၍ နိဂံုးခ်ဳပ္သည့္အခါ ရဲေဘာ္ေနာ္ဆိုင္းက တိုက္ပဲြကို ဦးစီးသည့္ ရဲေဘာ္သန္းေရႊ (ဗိုလ္သန္းေရႊ ေခၚ ဟူေကာင္း) ကို အျပစ္တင္လိုက္သည္။
“က်ဳပ္တို႔ အင္အားက ရန္သူ႔ထက္သာတယ္။ ညတိုက္ပဲြလည္း ျဖစ္တယ္။ ဝိုင္းရံတုိက္ခိုက္တဲ့ စစ္ဗ်။ အခြင့္အေရးရိွရက္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတပ္သားေတြက အခိ်န္မီ ေရာက္သင့္တဲ့ေနရာမွ မေရာက္ဘဲ။ ေသမွာ ေၾကာက္တာကိုး။ ရန္သူကို ဝိုင္း႐ုံသာ ဝိုင္းထားၿပီး အျပတ္မတိုက္ဘူး။ ဒီေတာ့ လြတ္ထြက္ေျပးကုန္ေတာ့တာေပါ့။ က်ဳပ္ ေနာ္ဆိုင္းတပ္က ဒီလိုမ်ိဳး တြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္တိုက္ပဲြမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မတိုက္ခဲ့ဘူးဗ်။ ဗမာတပ္သားေတြ ေသမွာ ေၾကာက္ၾကတာကိုး။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ဒီအတန္းအစားထဲကပါပဲဗ်ာ။”
အထက္ပါစကားမ်ားမွာ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔ မနက္ေစာေစာ၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္က တ႐ုတ္နယ္စပ္ မုန္းကိုးရိွ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္စခန္းကို ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္အၿပီး တိုက္ပဲြရလဒ္အေပၚ မေက်မခ်မ္းျဖင့္ ျပစ္တင္ေျပာၾကားလိုက္သည့္စကား ျဖစ္သည္။
တိုက္ပဲြတြင္ စခန္းကို သိမ္းပိုက္ရရိွခဲ့ေသာ္လည္း မိမိဘက္က ေလးေယာက္က်ဆံုး၍ အမ်ားအျပား ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ က်ဆံုးမႈမွာ တိုက္ပဲြစတင္ျဖစ္ပြားစဥ္ ေဗြေဆာ္ဦး ပစ္ခတ္ခံလိုက္ရေသာ ကင္းေစာင့္တပ္သားတေယာက္သာ ျဖစ္သည္။
အားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီးေနာက္ တိုက္ပဲြတြင္ သိမ္းပိုက္ရရိွလိုက္ေသာ ကာဘိုင္ေသနတ္ တလက္ကို ခြန္မင္း(ကူမင္း) စစ္ေဒသ ဒုတိယစစ္ဦးစီးမႉး ခ်ာယိြစိန္း လက္သို႔ ေပးအပ္လိုက္သည္။ ၎ထံမွတဆင့္ ဥကၠ႒ ေမာ္စီတံုးလက္သို႔ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္၏ အမွတ္တရလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးအပ္ခဲ့ေလသည္။
ေဗြေဆာ္ဦးတိုက္ပဲြတြင္ပင္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္အတြင္း “စစ္ခြၽမ္းတပ္သားေဟာင္း (စစ္ခြၽမ္းေလာက္ပင္း)” ႏွင့္ “ေကြ႔ႀကိဳးတပ္သားေဟာင္း (ေကြ႔ႀကိဳးေလာက္ပင္း)” တို႔၏ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့ျခင္း၊ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ျခင္း မိ်ဳးေစ့ကို ခ်ေပးခဲ့ေတာ့သည္။
(ကိုးကား-မန္းဖိုးေအး(ဝါးခယ္မ) ျမန္မာျပန္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ခရီးၾကမ္း)
ၿပီးခဲ့သည့္အပတ္ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါး “တ႐ုတ္-ဗမာ ကြန္ျမဴနစ္ႏွစ္ပါတီအလဲြ” ေဆာင္းပါးတြင္ “အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသရိွ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတိီမွာ ဥကၠ႒ ေမာ္စီတံုး ဦးေဆာင္သည့္ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး လမ္းစဥ္အမွားမွ စတင္ျမစ္ဖ်ားခံလာခဲ့သည့္ ေဘးထြက္ပစၥည္း (Byproduct) ျဖစ္ေလရာ” ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခုအပတ္ ေဆာင္းပါးတြင္ ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ၌ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေျခစိုက္ႏိုင္ပံုကို ေရးသား ေဖာ္ျပပါမည္။
အစေကာင္းခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရး
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလတြင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈျဖင့္ တည္ေထာင္လိုက္ေသာ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံကို ပထမဦးဆံုး အသိအမွတ္ျပဳသည့္ ႏိုင္ငံထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါဝင္သည္။ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အာဏာရရိွထားသည့္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သျဖင့္ အေမရိကန္ႏွင့္ အေနာက္အုပ္စု၏ ဝိုင္းပယ္ထားမႈကို ခံေနရၿပီး ကမာၻ႔ကုလသမဂၢတြင္ ပါဝင္ခြင့္မရရန္ ပိတ္ပင္ထားၾကရာ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္အထိ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ သံတမန္ဆက္ဆံေရးကို ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ခဲ့ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြေနထိုင္ေရး မူႀကီး ၅ ခ်က္ကို အေျခခံ၍ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးႏွင့္ အျပန္အလွန္ မက်ဴးေက်ာ္ေရးစာခ်ဳပ္ကို ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားက ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ကမာၻသို႔ ေၾကညာသည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ပီကင္းခရီးစဥ္အၿပီးတြင္ ကိုရီးယားစစ္ပဲြေၾကာင့္ ျမန္မာ့ဆန္ ႏိုင္ငံျခားသုိ႔ တင္ပို႔ေရး အခက္အခဲျဖစ္ေနမႈကို တ႐ုတ္ျပည္က ႀကိဳးစားေျဖရွင္းေပးခဲ့သည္။ ထိုကိစၥမတိုင္မီ ေမာ္စီတံုးက ပင္လယ္ရပ္ျခား တ႐ုတ္အမ်ိဳးသား အသိုက္အဝန္းတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ပင္လယ္ရပ္ျခား တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားတြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွားရန္ အားေပးမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို အာမခံခဲ့ေလသည္။ ထို႔ျပင္ တ႐ုတ္အစိုးရက ပင္လယ္ရပ္ျခား တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားကို ျမန္မာ့ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာၾကရန္ႏွင့္ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးတြင္ ဝင္ေရာက္မစြက္ဖက္ၾကရန္လည္း ညႊန္ၾကားခဲ့ေလသည္။ ေမာ္၏ အဆိုပါ ကတိကဝတ္ကို ၁၉၅၄ ခုႏွစ္က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ေသာ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ သတင္းထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အလားတူ သေဘာထားကို ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းကလည္း ရွင္းလင္းစြာ ေျပာၾကားခဲ့ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ခံယူထားေသာ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားအေနျဖင့္ ပင္လယ္ရပ္ျခား တ႐ုတ္အမ်ိဳးသား အဖဲြ႔အစည္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ခြင့္မျပဳရန္ႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူထားသူမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ မပါဝင္ၾကရန္ တားျမစ္ထားေလသည္။
ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရးအၾကား တည္ရိွေသာ ျပႆနာမ်ား
တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးတြင္ ပင္လယ္ရပ္ျခား တ႐ုတ္အမိ်ဳးသားမ်ား ကိစၥအျပင္ အျခားေသာ ျပႆနာ ၃ ရပ္လည္း ရိွေသးသည္။ အဆုိပါ ၃ ရပ္မွာ ျမန္မာ့နယ္နိမိတ္အတြင္း ရိွေနေသာ ကူမင္တန္ (KMT) တပ္မ်ား ျပႆနာ၊ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္ အျငင္းပြားမႈ ျပႆနာႏွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ႏွစ္ႏိုင္ငံတို႔သည္ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ကုန္သြယ္ေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၿပီး ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ နယ္နိမိတ္စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ တပ္မေတာ္မ်ားက ပူးတဲြစစ္ဆင္ေရးမ်ား ျပဳလုပ္ကာ ကူမင္တန္တပ္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွ ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေလသည္။
အဆုိပါ ကူမင္တန္တပ္မ်ားမွာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး စစ္ပဲြကာလက စစ္႐ံႈး၍ ထြက္ေျပးလာၾကေသာ ခ်န္ေကရိွတ္၏ ကူမင္တန္ တပ္ႂကြင္းတပ္က်န္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ထိုက္ဝမ္က ၎၏ တပ္အင္အား ၆၅၀၀ ကုိ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ ႐ုပ္သိမ္းသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း တပ္အခ်ိဳ႕မွာ ဆုတ္ခြာျခင္းမျပဳဘဲ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ တြယ္ကပ္ေနကာ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံ ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအေရာက္တြင္ ျမန္မာ့ေျမေပၚရိွ ကူမင္တန္တပ္ အေရအတြက္မွာ အျမင့္ဆံုးအျဖစ္ တေသာင္းခန္႔အထိ ရိွလာသည္။ ကူမင္တန္တပ္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ဧရိယာမွာ အက်ယ္ ၃၀၀ ကီလိုမီတာႏွင့္ အထူ ၁၀၀ ကီလိုမီတာခန္႔ရိွၿပီး ေတာေတာင္ ထူထပ္ေသာေဒသ ျဖစ္သည္။
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယာယီဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက တ႐ုတ္ျပည္သို႔ အလည္အပတ္သြားေရာက္ၿပီး တ႐ုတ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကားရိွ သမိုင္းေၾကာင္းတေလၽွာက္ အျငင္းပြားေနရေသာ နယ္နိမိတ္ျပႆနာ ေျဖရွင္းေရးအတြက္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေလသည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလတြင္ ျမန္မာဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ ကာကြယ္ေရးဥိီးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းတို႔သည္ တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္မံသြားေရာက္ၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းႏွင့္ နယ္နိမိတ္စာခ်ဳပ္သစ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾကျပန္သည္။ ထုိစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ဆိုမီ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလက ျမန္မာ့ေျမေပၚရိွ ကူမင္တန္တပ္မ်ားကို အတူတကြ ပူးတဲြတုိက္ထုတ္ပစ္ၾကရန္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ သေဘာတူညီမႈရရိွၿပီးျဖစ္၍ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္နိမိတ္ တိုင္းတာေရးဆဲြေရးကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ လုိအပ္ပါက စစ္ေရးအရ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္ လမ္းပြင့္သြားၿပီး ျဖစ္ေပသည္။
တ႐ုတ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ PLA သည္ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ စစ္ဆင္ေရးမ်ားကို စတင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ တပ္အားလံုး ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းသြားျခင္းျဖင့္ စစ္ဆင္ေရးကို အဆံုးသတ္ခဲ့ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္နိမိတ္ျပႆနာႏွင့္ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ ကူမင္တန္တပ္မ်ား ျပႆနာကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ေလသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ တပ္မေတာ္မွ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက အာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းအထိ အေျပာင္းအလဲ မရိွေသးေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက “တက္ႂကြေသာ ၾကားေနေရး” ႏွင့္ ဘက္မလိုက္ေရးကို ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒအျဖစ္ က်င့္သံုးမည္ဟု ေၾကညာသည္။ စစ္အာဏာသိမ္းအၿပီး ၂ ရက္အၾကာတြင္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုိင္ငံ အစိုးရက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရကို အသိအမွတ္ျပဳလုိက္ေလသည္။ အာဏာသိမ္းအၿပီး ႏွစ္လအၾကာတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဟု ေခၚဆိုေသာ စီးပြားေရးေပၚလစီကို ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
သို႔ျဖင့္ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ခ်ီတက္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းသည္ သူ၏ ျပည္သူပိုင္သိမ္းေရး စီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ျပည္သူပိုင္သိမ္းယူရာတြင္ ၁၉၆၄-၆၅ ခုႏွစ္အတြင္း တ႐ုတ္စတိုးဆိုင္ေပါင္း ၆၇၀၀၊ ပီကင္းအစိုးရ၏ ဘဏ္ႏွစ္ဘဏ္၊ တ႐ုတ္စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္သတင္းစာမ်ားလည္း ပါဝင္သြားေလသည္။ ထိုအခိ်န္ ေနာက္ပိုင္းမွ စတင္ကာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာသင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝသည့္ သတင္းစာမ်ားအားလံုး အပိတ္ခံရေလရာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တ႐ုတ္ၾသဇာ လႊမ္းမိုးမႈမွာ မ်ားစြာ ထိခိုက္သြားေလေတာ့သည္။
ထုိသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ား ရိွေသာ္လည္း တ႐ုတ္ျပည္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ ေပၚလစီမ်ားကို ဆက္လက္ ေထာက္ခံအားေပးေနဆဲ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္မႈရိွေသာ္လည္း ဆက္လက္ေထာက္ခံအားေပးရျခင္း အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆီသို႔ ခ်ီတက္လိုသည့္ ဆႏၵရိွသည္ဟု ယူဆရန္ရိွသည္က တေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ သူ၏ၾသဇာ ေလ်ာ့က်မသြားေစလိုသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တေၾကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းက ျမန္မာျပည္သုိ႔ တိတ္တဆိတ္ အလည္အပတ္လာေရာက္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းအား အာဏာသိမ္းယူမည့္ အႀကံအစည္တခု ရိွေနေၾကာင္းကို ၎တို႔၏ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ရက္မွ ရရိွထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ ေျပာျပကူညီေလသည္။ ထို႔ျပင္ ျမန္မာျပည္၏ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာႏွင့္ ျပည္တြင္းေရးကိစၥမ်ားကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးသြားခဲ့သည္။
ထိုသို႔ တ႐ုတ္ျပည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းကို ကူညီအားေပးရသည့္ အေၾကာင္းမွာ အကယ္၍ ၎ျပဳတ္က်သြားခဲ့လ်င္ ျမန္မာျပည္သည္ အေနာက္အုပ္စုဘက္သို႔ ယိမ္းယိုင္သြားကာ အေမရိကန္၏ၾသဇာ ႀကီးထြားလာမည္ကို စုိးရိမ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ အေမရိကန္ၾသဇာ ႀကီးထြားလာပါက အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႔ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပဲြအေပၚ သက္ေရာက္မႈ ရိွလာမည္ကို စိုးရိမ္ပံုရပါသည္။
၁၉၆၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဗီယက္နမ္စစ္ပဲြအေပၚ ၾကားေနေရး မူဝါဒႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္သူ အေမရိကန္အား တက္တက္ႂကြႂကြ ဆန္႔က်င္ျခင္း မရိွမႈတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ၏ ဘက္မလိုက္ေရး မူဝါဒႏွင့္ ၾကားေနေရးေပၚလစီကို တ႐ုတ္က ေႏွာင့္ယွက္မႈမ်ား ရိွလာသည္။ ထို႔ျပင္ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ အိႏိၵယဆန္႔က်င္ေရး မီဇိုလက္နက္ကိုင္မ်ားကို တ႐ုတ္ျပည္က သင္တန္းေပးမည့္ အစိီအစဥ္ကုိ ျမန္မာက မေထာက္ခံျခင္းကိုလည္း တ႐ုတ္က မေက်နပ္ေခ်။ အျခားတဖက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းသည္ ျမန္မာအေနျဖင့္ အထိီးက်န္မေနသင့္ဘဲ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္တြင္ ဆက္ဆံေရးမ်ား တိုးခ်ဲ႔ရန္ လိုအပ္ပံုကုိ သိရိွလာသည္။
သုိ႔ျဖစ္၍ အိႏိၵယ၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ၊ ပါကစၥတန္၊ ခ်က္ကိုဆလိုဗက္ကီးယား၊ ထိုင္း၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတို႔သို႔ အလည္အပတ္ခရီး ထြက္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ အတတ္ပညာ အကူအညီေပးရန္ တ႐ုတ္၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ အေၾကာင္းမျပန္ခဲ့ဘဲ ထိုစဥ္က တ႐ုတ္ျပည္၏ ရန္ဘက္ျဖစ္ေသာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံထံမွ အတတ္ပညာ အကူအညီရယူရင္း ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ရန္ အေျခပိ်ဳးခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားက တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္အစိုးရကို စိတ္ခ်လက္ခ် မယံုၾကည္ႏိုင္ ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရးအၾကား ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ား ရိွေနစဥ္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္၌ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ေပၚလာေလရာ ယင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔လည္း တင္ပုိ႔ရန္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပံုရသည္။
ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး အက်ိဳးဆက္ႏွင့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ အေရးအခင္း
ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးမွာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္က စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ရိွ တ႐ုတ္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြင္းသို႔ပါ တျဖည္းျဖည္း စိမ့္ဝင္လာသည္။ ျမန္မာျပည္ရိွ အစိုးရစာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ေမာ္စီတံုးပံု ရင္ထိုးတံဆိပ္မ်ားကို တပ္ဆင္ျခင္းျဖင့္ ေက်ာင္းအာဏာပိုင္တုိ႔၏ အမိန္႔ကို ဖီဆန္ၾကေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရန္ကုန္ရိွ အမွတ္ ၃ အမ်ိဳးသားမူလတန္းေက်ာင္း (ယခင္ တ႐ုတ္မိန္းကေလး အလယ္တန္းေက်ာင္း) ၌ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၂ ရက္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆရာမ်ားအၾကား ပဋိပကၡ စတင္ျဖစ္ပြားလာေတာ့သည္။ အဆိုပါ ပဋိပကၡက ထို႔ေနာက္ပိုင္း ေလးရက္အၾကာတြင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာတို႔အၾကား ရန္ပဲြမ်ားကို ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေစခဲ့သည္။ က်ံဳးစန္း အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္လည္း အလားတူ ပဋိပကၡမ်ိဳး ျဖစ္ပြားေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ေက်ာင္းသားမ်ားက ေက်ာင္းသားအားလံုးကို ေက်ာင္းတံခါးပိတ္ေလွာင္ကာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို ဆႏၵျပခ့ဲရာ ရဲမ်ားက ဝင္ေရာက္ဖ်န္ေျဖေတာ့မွ ပဋိပကၡ ေျပၿငိမ္းသြားသည္။ အဆိုပါ တ႐ုတ္ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္း၏ ျပႆနာႏွစ္ရပ္ကို ေျဖရွင္းၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားတို႔မွာ ရန္ကုန္ရိွ တ႐ုတ္သံ႐ုံး၏ ေထာက္ခံအားေပးမႈျဖင့္ ေမာ္စီတံုး၏ ရင္ထုိးတံဆိပ္မ်ားကို ဆက္လက္ တပ္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အေရးအခင္းမွာ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ကာ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ၿပီးဆံုးသြားသည္။ အေရးအခင္းအတြင္း သံ႐ုံးဝန္ထမ္းတဦး အပါအဝင္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ၃၁ ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး ၃၁ ေယာက္ ဒဏ္ရာအနာတရ ျဖစ္ကာ အမ်ားအျပား အဖမ္းခံရသည္။ ျမန္မာအစိုးရက ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေၾကညာၿပီး ရန္ကုန္ရိွ တ႐ုတ္သံ႐ုံးႏွင့္ တ႐ုတ္တန္းတို႔ကို တင္းက်ပ္စြာ အေစာင့္ခ်ထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာျပည္ရိွ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားကို တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔ ႏွင္ထုတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား ပိုမိုတင္းမာလာေလသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ျပည္သူမ်ားအၾကား တဖက္ႏွင့္တဖက္ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားဆႏၵျပမႈမ်ား ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
တ႐ုတ္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးမွာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားေလၿပီ။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ သံအမတ္ႀကီးမ်ားကို ျပန္လည္ေခၚယူခဲ့ၾကၿပီး ေကာင္စစ္ဝန္အဆင့္ျဖင့္သာ ဆက္ဆံရန္ ေလၽွာ့ခ်လုိက္ၾကေလေတာ့သည္။
ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ စတင္ဖဲြ႔စည္းျခင္း
တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ထိုသို႔ ျမန္မာအစိုးရ မုန္းတီးစိတ္ႏွင့္ လက္စားေခ်လိုစိတ္ ျပင္းျပေနေသာ အခြင့္ေကာင္းကို တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အမိအရ အသံုးခ်လိုက္သည္။ ပီကင္းအေျခစိုက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္ သခင္ေဖတင့္တုိ႔က ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္နယ္စပ္ေဒသတြင္ အေျခခံစခန္း တည္ေထာင္ရန္ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထံ အကူအညီ ေတာင္းခံေတာ့သည္။ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ စစ္ေရးအကူအညီ၊ စစ္ေရးအႀကံေပးႏွင့္ တိုက္ပဲြဝင္ေကဒါမ်ား ေစလႊတ္ေပးရန္ပါ ေတာင္းခံေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကလည္း သေဘာတူ လက္ခံလိုက္ေလသည္။
၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာတြင္ ယူနန္ျပည္နယ္ ေပါက္ဆန္းခ႐ုိင္၊ (ႏုက်န္း) သံလြင္ျမစ္ဝွမ္း ေျမျပန္႔ေဒသႏွင့္ က်ဲန္႔ခမ္းခ႐ိုင္၊ ထ်က္စြက္ကုန္းတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ကို စတင္ဖဲြ႔စည္းတည္ေထာင္လုိက္ၿပီး ၎တြင္ အင္အားအရင္းအျမစ္ ၃ ခု ေပါင္းစပ္ပါဝင္သည္။ ၎တို႔မွာ (၁) ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ျပည္တြင္းအေျခခံေဒသ အသီးသီးမွ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ပညာေတာ္သင္အျဖစ္ ေရာက္ရိွခဲ့သည့္ စစ္ခြၽမ္းျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၊ (၂) တ႐ုတ္ျပည္ထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးခိုလံႈခြင့္ျဖင့္ ေရာက္ရိွေလလြင့္ေနသည့္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္း၏ ေကြ႔ႀကိဳးျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၊ (၃) ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လကမွ တ႐ုတ္ျပည္နယ္စပ္ က်ဲန္႔ခမ္းခ႐ိုင္တြင္းသို႔ ေျပးခိုဝင္ေရာက္လာသည့္ ဖုန္ၾကားရွင္တပ္ဖဲြ႔တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
တ႐ုတ္အေရးအခင္း ျဖစ္ပြားအၿပီး လအနည္းငယ္အၾကာတြင္ တ႐ုတ္ျပည္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ စစ္မွန္ေသာ လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပဲြကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းႏွင့္အတူ မိန္႔ခြန္းေျပာခြင့္ေပးခဲ့ေလသည္။ ပီကင္း၏ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ေျဗာင္က်က် ေဖာ္ျပၾကၿပီး လက္နက္ခဲယမ္းႏွင့္ ေလ့က်င့္ေရးမ်ားကို စတင္ေထာက္ပံ့ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္က တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ေဒသ မုန္းကိုး၌ရိွေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္စခန္းတခုကို စတင္တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အေရွ႕ေျမာက္နယ္စပ္ အေျခခံေဒသကို စတင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ရဲထြန္း (သီေပါ)
Source : Wikipedia
: မန္းဖိုးေအး(ဝါးခယ္မ) ျမန္မာျပန္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီခရီးၾကမ္း