“က်ေနာ္တို႔ စစ္ေတြကိုေရာက္တာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။ ခုထိ အိမ္ပိုင္ေျမပိုင္ မရွိေသးပါဘူး။ ေျမဝယ္မယ္လို႔ စုထားလိုက္၊ ေျမေဈးေတြက တက္လိုက္၊ ဝယ္မယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္၊ ေျမေဈးေတြ ထပ္တက္လိုက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လက္လွမ္းမမီတဲ့ အရာကို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္ ဆယ္သိန္း၊ ငါးသိန္းနဲ႔ ရႏိုင္တာေတာင္ မဝယ္ႏုိင္ခဲ့တာ အခု ေထာင္ခ်ီ၊ ေသာင္းခ်ီ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ပိုၿပီး မဝယ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီတသက္ အိမ္နဲ႔ ေျမ ဝယ္ဖို႔ဟာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး’’ ဟု စစ္ေတြၿမိဳ႕ ႐ူပရပ္ကြက္တြင္ အိမ္ငွားေနထိုင္ေသာ ဦးလွသာထြန္းမွ ေျပာၾကားသည္။ ဦးလွသာထြန္းတို႔ စစ္ေတြကို ေရာက္စဥ္တုန္းက အိမ္ၿခံေျမတကြက္ကို ေပ ၄၀ ေပ ၆၀ ဆိုလၽွင္ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ၅ သိန္းခန္႔သာရွိၿပီး ၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္မ်ားျဖစ္ေသာ မင္းကံရပ္ကြက္တို႔တြင္ဆိုလၽွင္ အိမ္ရာေျမတကြက္ကို ၁ သိန္းမွသည္ ၃ သိန္း စသည့္ ေပါက္ေဈးသာ ရွိခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ေငြေၾကးပမာဏသည္ မ်ားသည္ဆိုေသာ္လည္း အလြန္တရာမွ ေဝးလြန္းသည္ဟု မထင္ခဲ့ဟု ဦးလွသာထြန္းမွ ဆိုသည္။ သူတို႔က စုေဆာင္းေနရင္း ၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္က ေျမေစ်းမ်ားေတာင္ သိန္း ၂၀၀၊ သိန္း ၅၀၀ စသည့္ကိန္းဂဏာန္းမ်ား ရွိလာသည့္အခါ သူတုိ႔ဘဝႏွင့္ လက္လွမ္းမမီေသာအရာမ်ား ျဖစ္လာသည္ဟု သူကဆိုသည္။ “မွန္းထားတဲ့ေငြပမာဏ ရလာၿပီဆုိရင္ ေျမေစ်းက ႀကီးသြားတယ္။ သိန္းဆယ္ဂဏန္းကိုရရင္ ေျမကြက္က သိန္းရာခ်ီၿပီး တက္သြားတယ္။ ေသာင္းဂဏန္းတုန္းကလည္း သိန္းျပည့္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သိန္းျပည့္ရင္ ေျမကြက္ေစ်းက ဆယ္သိန္းဂဏန္း ခ်ီသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လုိက္ေလေဝးေလ ျဖစ္ေနတာ ခုခ်ိန္ထိ အိမ္ငွားဘဝကကုိ မတက္ဘူးျဖစ္ေနတာပါ’’ ဟု ေျပာဆိုလာသူက စစ္ေတြၿမိဳ႕ ေပၚပလုတ္ေတာင္ရပ္ကြက္ေန အိမ္ငွား ေဒၚေက်ာ့စိန္ဦး ျဖစ္သည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ကို ဝင္လာလိုက္သည့္ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ စိမ္းလန္းသည့္ လယ္ေျမမ်ား၊ လယ္ကြင္းျပင္မ်ားကို ေတြ႔လိုက္လွ်င္ ေျမေနရာမ်ားမွာ လူေနထူထပ္မႈ ရွိလာသည့္တိုင္ ရွားပါးသည့္ ကုန္ပစၥည္းဟု ထင္စရာမရွိေပ။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း စံုစမ္းၾကည့္လွ်င္ လူမေနဘဲ ပိုင္ဆိုင္မႈျပဳထားသည့္ ၿခံကြက္ေတြက သာမန္ဘဝမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္လုိက္သလို ရွိေနသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္မ်ားျဖစ္သည့္ မင္းကံရပ္ကြက္တြင္လည္း အိမ္ရာလပ္မ်ား မရွိေတာ့။ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ၿခံကြက္က လပ္လပ္ေနသည့္ လူမရွိသည့္ၿခံကြက္၊ သို႔ေသာ္ သာမန္လူမ်ား မတို႔မထိႏိုင္သည့္ ေစ်းႏႈန္းမ်ားျဖင့္ တန္ဖိုးျမင့္အိမ္ရာေျမ ျဖစ္ေနသည္။ လူဦးေရထူထပ္လာမႈသည္ ေျမေစ်းကြက္ ေစ်းတက္ျခင္းႏွင့္ တိုက္႐ုိက္အခ်ိဳးက်ေသာ္လညး္ ရခိုင္ျပည္တြင္ေတာ့ ယင္းသီအိုရီႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသည္။ လူဦးေရ ၃ ဒသမ ၂ သန္းသာရွိသည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လူဦးေရ ၃၀၀ ခန္႔ ျပည္ပကို ထြက္ခြာသြားေနၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တခုနီးပါး ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ လူငယ္အရြယ္ေကာင္းမ်ားက ျပည္ပကိုထြက္ခြာျခင္း၊ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လူလတ္ပိုင္းမ်ားကလည္း စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံ ရွားပါးသည့္အတြက္ မိသားစုအလုိက္ ရန္ကုန္၊ ဖားကန္႔၊ ထိုင္း၊ မေလး စသည့္ေနရာမ်ား၊ ႏုိင္ငံမ်ားသို႔ မိသားစုလိုက္ ေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားကလည္း မ်ားလာသည္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ရေသ့ေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသတြင္လည္း တိုင္းရင္းသား ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ လူနည္းစုသာ ျဖစ္ေနသည္။ သည္လိုအေျခအေနမ်ားတြင္ လူေနသိပ္သည္းမႈ က်ဲပါးၿပီး ကြက္လပ္ျဖစ္သည့္ ေျမမ်ားက ပိုလာသည္။ သို႔ေသာ္ ေျမေစ်းက လူမေနသည့္အတြက္ က်သြားသည္ဟူ၍ မရွိဘဲ ေစ်းက ေခါင္ခိုက္ေနသည္။ အေၾကာင္းမွာ ယင္းေျမမ်ားကို လူတခ်ိဳ႕က မိမိတို႔၏ ေငြမည္းမ်ားကို ေငြျဖဴျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ဖြပ္ရန္အတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု အိမ္ရာေျမ ေစ်းတက္သည့္ကိစၥကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ားမွ သံုးသပ္သည္။ တဖက္တြင္လည္း အစုိးရစီမံကိန္းမ်ား၏ မက္လံုးမ်ားေၾကာင့္ အိမ္ရာေျမေစ်းကြက္မ်ား၏ တန္ဖိုးမ်ား ျမင့္တက္လာသည္။ တခ်ဳိ႕စက္မႈဇုန္ အနီးတဝုိက္တြင္ရွိသည့္ ေျမေနရာမ်ားကို အစိုးရအသိုင္းအဝုိင္းမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေစ်းသတ္မွတ္ကာဝယ္ျခင္း၊ အကြက္႐ုိက္ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။ လက္ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္မ်ား လုပ္ေဆာင္သည့္ ကက္ဘိနက္မ်ားတြင္လည္း ေျမေစ်းထိန္းညႇိရန္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္ကို မေတြ႔ရေသးဟု ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တဦးျဖစ္သူ ဦးဦးလွေစာမွ သံုးသပ္ေျပာၾကားသည္။ “ေျမာက္ဦးမွာျဖစ္တဲ့ ျပႆနာေတြဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာအစိုးရကိုယ္တိုင္က ဒီအထဲမွာ ဝင္ကစားဖို႔အတြက္ ဘာစီမံကိန္းခ်မယ္၊ ဘာၿမိဳ႕သစ္လုပ္မယ္ ဘာညာဆိုၿပီး လုပ္လိုက္ေတာ့ ေငြနည္းနည္းရိွတဲ့သူေတြကလည္း ဝင္တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေျမာက္ဦးမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ ဘာေတြ မေပၚေသးဘူး။ ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါးလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ ပိုက္ဆံရလာတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔လည္း ေျမကို အဆမတန္ေစ်းေပးၿပီး ဝယ္ယူၾကတာမ်ိဳးရိွသလို အစိုးရစီမံခန္႔ခြဲမႈ အားနည္းတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ အစိုးရစီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ႔ဖ်င္းတယ္ဆိုတာက အစိုးရကက္ဘိနက္မွာ ကိုယ္တိုင္က ေဒသဆိုင္ရာဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြေဆာက္ၿပီး အမ်ားျပည္သူအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အိုင္ဒီယာမရွိဘဲ ေျမကြက္ေတြခ်မယ္၊ ၿမိဳ႕သစ္ေတြခ်မယ္၊ ဒီလိုခ်လိုက္ရင္ ငါတို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပိုက္ဆံရမလဲ၊ ဘယ္ခြင္က ဘယ္လိုရမလဲဆိုတဲ့ လုပ္ေနၾကသူေတြေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္’’ ဟု ၎၏အျမင္ကို ေျပာသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးလုပ္ငန္းႏွင့္ ေငြေၾကးမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသူမ်ားမွာလည္း ေငြမည္းကို ေငြျဖဴလုပ္ရန္အတြက္ ေျမကြက္မ်ားကို ေစ်းအဆမတန္ေပး၍ ဝယ္ယူျခင္းရွိလာသလို ေျမဆိုသည္မွာ အလြန္တရာမွ တန္ဖိုးရွိသည့္ပစၥည္းျဖစ္သည္ ဆုိသည္ကို စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လက္ထက္ကတည္းက သိျမင္လာၾကသည့္အတြက္ ေျမေစ်းကြက္ကို ကိုင္ၿပီး လုပ္ကိုင္လာၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဘူးသီးေတာင္ေဒသခံတဦးျဖစ္သူ ဦးေအာင္လင္းက “အရင္သံုးေလးႏွစ္ကဆိုရင္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ေတာင္ မနည္း႐ုန္းကန္ေနရတာပါ။ အခုေတာ့ သိန္းကို ေသာင္းခ်ီၿပီး ခ်မ္းသာသြားၾကပါၿပီ။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း အိမ္ၿခံေျမေတြ တကြက္ၿပီးတကြက္ ပိုင္တယ္၊ တိုက္ႀကီးေတြ ေဆာက္ၾကတယ္၊ စစ္ေတြမွာေရာ ရန္ကုန္မွာေရာ၊ ခ်မ္းသာတာဟာ မုဒိတာပြားစရာ ျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔လုပ္တဲ့ေဆးဝါးေတြက ျပည္ထဲမွာပါ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနေတာ့ လူငယ္ေတြလက္ထဲ ေရာက္ကုန္ၿပီး အကုန္ဘဝပ်က္ကုန္တာေပါ့’’ ဟု ေျပာၾကားသည္။ ေဒသခံ အထက္တန္းေရွ႕ေနတဦးျဖစ္သူ ဦးၿငိမ္းခ်မ္းကေတာ့ ေျမေစ်းေတြတက္တာဟာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသူေတြရဲ႕ ေျမကစားမႈေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ “အဓိက တခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ေတြမွာဆိုရင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေျမေစ်းေတြတက္လာတယ္၊ ဒါဟာ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးလာလို႔လား၊ လူလတ္တန္းစားျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္တဲ့သူေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြႏွင့္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားအတြက္ စီးပြားေရးတိုးတက္စရာေတြ သိပ္မေတြ႔ရဘူး။ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြက ဝယ္လဲဆိုေတာ့ အလြန္အကၽြံ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက ဝယ္ယူၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အလြန္အကၽြံ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတယ္ ဆုိတာမွာလည္း သမား႐ုိးက် စီးပြားေရးလုပ္တဲ့လူေတြ ရွိတယ္၊ ေနာက္ၿပီးရင္ ျဗဳန္းခနဲ ဒိုင္းခနဲနဲ႔ ခ်မ္းသာလာတဲ့သူေတြ ရွိတယ္။ ကေ်နာ္တုိ႔မျမင္ႏိုင္တဲ့ ပိုက္ဆံေတြေပါ့၊ သူတို႔က လိုက္ၿပီးဝယ္ၾကတယ္။ ၿပီးရင္ အခ်င္းခ်င္း ေျမေစ်းကစားၾကတယ္။ ဒီလုိကစားတာေၾကာင့္ ေစ်းေတြျမင့္တက္လာတယ္’’ ဟု ေျပာၾကားသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚတြင္ သာမန္ရပ္ကြက္တခုမွာ ေျမႏွင့္အိမ္ ဝယ္မည္ဆိုေသာ စိတ္ကူးမွာ အိပ္မက္တခုလို ျဖစ္သြားသည္။ လခစားဝန္ထမ္းမ်ား၊ ဝင္ေငြ တလမွာ သံုးေလးငါးသိန္းရိွေနေသာ သူမ်ားအတြက္ေတာင္ လြယ္ကူသည့္ကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဦးစီးအရာရွိတေယာက္ဆိုလွ်င္ တလမွာ ႏွစ္သိန္းေက်ာ္၊ ညႊန္ၾကားေရးမႉး တေယာက္ဆိုလွ်င္ ၅ သိန္း ၆သိန္းဝန္းက်င္၊ အုိင္အန္ဂ်ီအုိ၊ အန္ဂ်ီအုိ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ၄ သိန္း ၅ သိန္းအထက္ရရွိသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း တႏွစ္မွသည္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ထိ စုေဆာင္းေသာ္လည္း ေျမတကြက္ဝယ္မည့္အေရးမွာ မလြယ္ကူေၾကာင္း၊ စုေဆာင္းေနရင္း ေျမေစ်းကြက္မ်ားက ျမင့္တက္သြားသည္ဟု သိရသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ မင္းကံရပ္ကြက္ရွိ ေျမကြက္မ်ားမွာ သိန္း ၄၀-၇၀ ႏွင့္ ရႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ သိန္း ၂၀၀- ၅၀၀ ခန္႔ ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဆတ္႐ုိးက်ေျမယာျပႆနာတြင္လည္း သာမန္ ဝန္ထမ္းအိမ္ရာမ်ားအတြက္ တည္ေထာင္ေပးျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အစိုးရအရာရွိႀကီးတခ်ိဳ႕က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ အကြက္႐ုိက္ေရာင္းစားရန္ ႀကံေဆာင္ခဲ့သည့္အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ဆတ္႐ုိးက်ေျမယာျပႆနာတြင္ အစိုးရအရာရွိႀကီးမ်ား အပါအဝင္ ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒တို႔လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ လယ္သမားမ်ားဘက္မွ သံုးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ထိ ဆႏၵျပခဲ့သည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးစံေက်ာ္လွမွ ၎ပိုင္ေျမအား ရခိုင္ျပည္နယ္အစိုးရထံ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္ဟု ဦးၿငိမ္းခ်မ္းမွ ဆိုသည္။ အဆိုပါေျမကြက္မ်ားကို သိမ္းဆည္းထားသူမ်ားထဲတြင္ ဥပေဒအရာရွိႀကီးမ်ား၊ တရားေရးအရာရွိႀကီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ပါဝင္ေနသည္ဟု သိရသည္။ ရခိုင္ျပည္၏ လက္ရွိစီးပြားေရး အေျခအေနမွာ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံမ်ား ရွားပါးျခင္းေၾကာင့္ လူတန္းစားမ်ိဳးစံု အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈ အခြင့္အလမ္းမ်ားလည္း နည္းပါးေနသည္။ ၂၀၁၂ မွ အစျပဳေသာ ေဒသမတည္ၿငိမ္မႈမ်ားမွာလည္း ယခုထိ ေနသားမက်ေသးေပ။ ယင္းအေျခအေနမ်ားတြင္ ေနရပ္စြန္႔ခြာသူမ်ား တေန႔တျခား ပိုမ်ားလာသလို မူးယစ္ေဆးဝါး လုပ္ကိုင္သူမ်ားမွာလည္း တေန႔တျခား ပိုပိုၿပီးမ်ားလာသည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို သြားေရာက္လုပ္ကိုင္သူမ်ားနည္းတူ တိုင္းျပည္ထဲတြင္ေနရင္း တဟုန္ထိုး ခ်မ္းသာလိုသူမ်ားကလည္း ျဖတ္လမ္းနည္းႏွင့္ စီးပြားေရးကို ရွာလာၾကသည္ဟု ေလ့လာသူမ်ားက ဆိုသည္။ မူးယစ္ေဆးမ်ားႏွင့္ ဝင္ေငြအေျမာက္အျမား ရွိသူမ်ားမွာ ၎တို႔၏ အမည္နာမမ်ားႏွင့္ ေျမကြက္မ်ား ဝယ္ယူမႈမ်ား ရွိသည့္နည္းတူ နီးစပ္ရာမိသားစု၊ မိတ္ေဆြမ်ား၏ နာမည္မ်ားႏွင့္ ပထမဝယ္ယူၿပီးသူတို႔မွ တဆင့္ ျပန္ဝယ္ျခင္းမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္ၾကသည္ဟု သိရသည္။ တဖက္တြင္လည္း မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားမႈမ်ားႏွင့္ ေျမယာမ်ားကို ေစ်းျမင့္ေပးမႈမ်ားမွာ ဆက္စပ္ေနသည္ဟု သံုးသပ္စရာျဖစ္သည္။ WY ဟုေခၚေသာ ေဆးျပားမ်ားမွာ ဝေဒသမွ ထုတ္လုပ္သည္ဟု သိရၿပီး ရခိုင္ျပည္မွတဆင့္ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ဘက္ကို ပို႔ေဆာင္ေပးၿပီး ထိုမွတဆင့္ အာရပ္ႏုိင္ငံမ်ားဘက္သုိ႔လည္း တင္ပို႔သြားသည္ဟု သိရသည္။ သို႔ေသာ္ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေက်ာ္လာေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို လမ္းခုလတ္တြင္ ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္မႈ အလြန္တရာမွ အားနည္းသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ေျမအတြင္း ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွ စက္တင္ဘာလအထိ  ဖမ္းဆီးရမိေသာ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ားစာရင္းကို ၾကည့္လိုက္လွ်င္ WY စာရင္းက ပိုမ်ားေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ စုစုေပါင္း အမႈေပါင္း ၆၆ မႈ၊ WY ေဆးျပား ၅၉၁၉၁၉၅ ျပား၊ စုစုေပါင္း ကာလတန္ဖိုး သိန္းေပါင္း ၁၇၇၅၇၅၈၅၀၀၀ က်ပ္တို႔ျဖစ္သည္။ ယင္းအရာမ်ားကိုၾကည့္ျခင္းမွာ WY ၏ ခရီးလမ္းေၾကာင္းသည္ ဝေဒသမွ စီးဆင္းလာၿပီး ရခိုင္ေဒသထိ တိုးဝင္လာပံုကို ေတြးဆၾကည့္ႏိုင္သည္။ အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ေနရာအႏွံ႔ စိမ့္ဝင္ပ်႔ံႏွ႔ံမႈမ်ားကို ေတြ႔ရွိလာရသည္ကို သိႏုိင္သည္။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ရွားပါးမႈ၊ လူတန္းေစ့ေနထိုင္လိုမႈ၊ တရားဥပေဒကို မသိနားမလည္မႈတို႔ေၾကာင့္ လုပ္ကိုင္လာၾကသူမ်ား ရွိသကဲ့သို႔ ရေလလိုေလ အိုတေစၦဘဝျဖင့္ ေျမမ်ားစြာကို ပိုင္ၿပီးရင္းပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ယင္းလုပ္ငန္းကို မစြန္႔လႊတ္ဘဲ ေနာက္ကြယ္က အေကာင္ႀကီးႀကီးမ်ားလညး္ ရွိေနသည္။ ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္တဦးျဖစ္သူ ဦးဦးထြန္းဝင္းက “က်ေနာ္တို႔ ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕မွာဆိုရင္လည္း ၿခံေစ်းကြက္ေတြက ဒီေလးငါးႏွစ္အတြင္းမွာကို အံ့မခန္းေလာက္ေအာင္အထိကို ၿခံေစ်းကြက္ေတြ တက္ေနတာကို ျမင္ရပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာက အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြက နည္းပါတယ္။ အဲလိုနည္းၿပီး ဘာေၾကာင့္ အိမ္ၿခံေစ်းကြက္ေတြက ဘာေၾကာင့္တက္ေနလဲဆိုရင္ ကေ်နာ္တုိ႔စဥ္းစားရင္ အခ်က္ ၂ ခ်က္ရိွပါတယ္။ တခ်က္က ေငြမည္းတလိုင္းေပါ့၊ ေနာက္တခ်က္က ေနာက္ျဖစ္လာမည့္ အေနအထားေတြကိုၾကည့္ၿပီး စီးပြားေရးသမားေတြက ဝင္လာတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေန္ာတို႔ ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕မွာဆိုရင္ ၾကားရတာက ေဒသခံေတြမဟုတ္ဘဲ ေနာက္ျဖစ္လာမယ့္ အေနအထားေတြကိုၾကည့္ၿပီး လာဝယ္ၾကတာေတြရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။’’ ဟု ေျပာၾကားသည္။ အဖမ္းအဆီးမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း မူးယစ္ေစ်းကြက္က ပန္းပန္လွ်က္ရွိေနဆဲသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အိမ္ၿခံေျမေစ်းကြက္မ်ားကလည္း သာမန္လူတို႔ အိပ္မက္မ်ားႏွင့္ ေဝးေနဆဲပဲျဖစ္သည္။ ေက်ာ္လင္း(ေရာင္စံု)