သင္ဆရာ မရွိေပမယ့္ ကေလးဘဝ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ လူငယ္ေလး (႐ုပ္သံ)
DVB
·
November 3, 2017
အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာရွိေသးၿပီး အတန္းပညာအားျဖင့္ ၄ တန္းအထိသာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္ဇင္ဝင္းက အခုဆိုရင္ ငယ္ငယ္ကေလးဘဝကတည္းက စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ တေန႔ လယာဥ္ပ်ံတစီး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ကို လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အခက္အခဲမ်ားစြာႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရၿပီး အခ်ိန္ေတြလည္း မ်ားစြာေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူအတြက္၊ အထူးသျဖင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲတဲ့ ေနရာေဒသေတြက ျပည္သူေတြအတြက္၊ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံအတြက္ ရည္ရြယ္ကာ တေယာက္စီး ေလယာဥ္ငယ္ေလးကို စမ္းသပ္တီထြင္လိုက္တာပါ။
ဒီေလယာဥ္ငယ္ေလး တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖို႔ သူ တတ္ကြၽမ္းတဲ့ လက္သမားအလုပ္က ရတဲ့ ဝင္ေငြေတြကို စုစည္းကာ ၈ လခန္႔အၾကာ လူသိမခံဘဲ တိတ္တဆိတ္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
“က်ေနာ္ ေလယာဥ္လုပ္ခ်င္တာကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ဝါသနာပါခဲ့တာ။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္လည္း စီးခ်င္တယ္။ သူမ်ားေတြလည္း စီးေစခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ဖို႔အတြက္ အဓိကထားၿပီး လုပ္တာပါ။ က်ေနာ့္မွာ ဆရာ မရွိခဲ့ဘူး။ က်ေနာ့္ဘာသာ ေလယာဥ္အေသးေလးေတြ စလုပ္ၿပီးေတာ့ စမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ စိတ္တိုင္းက်ၿပီဆိုမွ ဒီလုိအႀကီးကို လုပ္ခ့ဲတာပါ”လို႔ တေယာက္စီး ေလယာဥ္ငယ္တီထြင္ခဲ့တဲ့ ကိုေက်ာ္ဇင္ဝင္းက ေျပာပါတယ္။
ငယ္စဥ္ကတည္းက အမ်ားေသာအားျဖင့္ တေယာက္တည္း ေနတတ္ၿပီး ေလယာဥ္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေရးသာ သူ႔ရဲ႕အိပ္မက္၊ သူ႔ရဲ႕ဘဝအျဖစ္ ခံယူကာ တေန႔ လုပ္ႏုိင္ရမယ္္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေတြးေတာႀကံဆေနခဲ့တာပါ။
စက္ပစၥည္းမွန္သမၽွ စိတ္ဝင္စားၿပီး ေရဒီယို၊ ကက္ဆက္၊ တီဗြီ၊ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ တလံုးထိုး အင္ဂ်င္ျပင္တာေတြကိုလည္း သူမ်ားျပင္ရင္ ထိုင္ၾကည့္တတ္သလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ျပင္တယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။
အခုလည္း တေယာက္စီး ေလယာဥ္ငယ္ေလးမွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ဟြန္ဒါအမ်ိဳးအစား ၁၆ ေကာင္ အင္ဂ်င္ေလးကို သူကိုယ္တုိင္ အေဟာင္းေတြရွာ၊ လိုတဲ့ပစၥည္း ဝယ္ထည့္ၿပီး ျပဳျပင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိတာေလးနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ရွာၾကံစုေဆာင္းလို႔ တီဗြီ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ၾကည့္ဖူးသမၽွ ေလ့လာမွတ္သားၿပီး ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ေမြးကာ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္ထားတာပါ။
အခုဆို သူ႔အေၾကာင္းက လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနၿပီး အားေပးသူေတြ ရွိသလို၊ ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕တာေတြလည္း မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။
လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားစြာ ရွိေနေသးတာ မွန္ေပမယ့္ သင္ဆရာမရွိဘဲ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ရဲတဲ့ သတၱိကိုေတာ့ ေလးစားရမည္သာ။
သူ႔ေလယာဥ္က အရမ္း႐ိုးရွင္းတယ္။ ေခတ္မီနည္းပညာ ဘာမွမပါလို႔ ေျပာလုိ႔ရေအာင္ ႐ိုးရွင္းလွတယ္။ အင္ဂ်င္ပါဝါ ဒိုင္ခြက္မရွိ၊ ေလဖိအားတိုင္းမယ့္ ဒိုင္ခြက္မပါ၊ ျမန္ႏႈန္း တိုင္းမယ့္ကိရိယာ မရွိ၊ အျမင့္တြက္ခ်က္ေပးမယ့္ စနစ္မရွိ။ ေျပာရရင္ ဟန္ျပသက္သက္ လုပ္ထားတဲ့ အရာတခုလို႔သာ ထင္ရတယ္။
လူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကဲ့ရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕၊ စမ္းသပ္ေလ့က်င့္ရင္း မေတာ္တဆ ေသဆံုးရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဝမ္းပန္းတသာနဲ႔ အေသခံဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ပံု။
စမ္းသပ္ေမာင္းႏွင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ကိုေက်ာ္ဇင္ဝင္းက “က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ မိုက္႐ူးရဲဆန္တယ္လုိ႔ မေတြးမိပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ယံုၾကည္တယ္။ သူမ်ားလုပ္တာ ဆိုရင္ေတာ့ မေမာင္းရဲဘူး။ အသက္အႏၲရာယ္အတြက္လည္း မစိုးရိမ္ပါဘူး။ က်ေနာ္လုပ္တာ ဘယ္ဟာက ဘာ၊ ဘယ္နားမွာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ အကုန္သိၿပီးသားေလ။ ပထမဆံုး စမ္းသပ္ခြင့္ရရင္ေတာင္မွ အေပၚတက္သြားခဲ့ရင္ က်ေနာ္ ေရေၾကာင္းမွာ အရင္ဆံုးပ်ံမွာ။ အဲဒီမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီဆိုမွ ကုန္းေပၚကို ဆင္းမွာ။ တကယ္လုိ႔ပ်ံသန္းရင္း အင္ဂ်င္ခ်ိဳ႕ယြင္းလို႔ ပ်က္က်ခဲ့ရင္ေတာင္ တအားႀကီး ျမန္ျမန္မက်ဘူး။ ေတာင္ပံေတြက ဝဲက်တယ္။ အေရးႀကီးဆံုးက စက္နဲ႔ ပန္ကာပဲ။ စက္နဲ႔ပန္ကာ သို႔မဟုတ္ တခုခု ျဖစ္ရင္ေတာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းက်တာျဖစ္လုိ႔ လူကို တအားႀကီးေတာ့ အသက္အႏၲရာယ္မေပးဘူး”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒီေလယာဥ္ မတည္ေဆာက္ခင္မွာ ေလယာဥ္ငယ္ေတြကိုလည္း စမး္သပ္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္ၿပီ ဆိုမွ ခုလို လူတေယာက္ တင္ေဆာင္ေမာင္းႏွင္ႏိုင္မယ့္ ေလယာဥ္ကို တီထြင္ခဲ့တာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ငယ္ေလးေတြကေတာ့ ရြာေရလၽွံတုန္းက ေရထဲ ေမ်ာပါသြားခဲ့ၿပီလို႔ ေျပာပါတယ္။ ခုတည္ေဆာက္ထားတဲ့ေလယာဥ္က ပန္ကာကေန အၿမီးထိ အလ်ား ၁၄ေပ၊ ေတာင္ပံ ၁၇ ေပရွိၿပီး အေလးခ်ိန္ တိတိက်က် မသိေပမယ့္ အနည္းဆံုး လူႀကီး ၄ ေယာက္မွ မ ႏိုင္မွာပါ။
ဒီေလယာဥ္သတင္းက တႏိုင္ငံလံုးမွာ ပ်ံ႔ႏွ႔ံခဲ့သလို အနီးအနားက ရြာေတြကလည္း လာေရာက္ၾကည့္႐ႈ ေလ့လာသူေတြနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ပ်ံသန္းျပမယ့္ေန႔ကို ေစာင့္ရင္း လူေျပာမ်ားတဲ့ ကိစၥတခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။
စမ္းသပ္ပ်ံသန္းဖို႔ အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနၿပီး အစိုးရရဲ႕ ခြင့္ျပဳမိန္႔ရရင္ စတင္ စမ္းသပ္ ပ်ံသန္းၾကည့္ေတာ့မွာပါ။ ဒီဟာ ေအာင္ျမင္သြားရင္ အလူမီနီယံကိုယ္ထည္၊ အင္ဂ်င္အသစ္ေတြနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္ငယ္ေတြကိုလည္း တည္ေဆာက္ဖို႔ စိတ္ကူးေနပါတယ္။
ေလယာဥ္တင္မက အေသးစားရဟတ္ယာဥ္ေတြပါ တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
မံုရြာနဲ႔ ၆ မိုင္ ေဝးကြာၿပီး လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းတဲ့ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းေဘးက လူငယ္ေလးတေယာက္ရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တရြာလံုးကလည္း ဂုဏ္ယူမဆံုး ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ တည္ေဆာက္မႈေတြမွာလည္း ရြာအေနနဲ႔ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ့ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ မိဘရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္လံုး ပညာေကာင္းေကာင္း မသင္ခဲ့ရဘဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ လူႀကီးေတြနဲ႔တန္းတူ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကရတာပါ။
ဒါေပမဲ့ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ၊ ေလ့လာမႈေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး အခြင့္အေရးရတဲ့အခ်ိန္ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္တဲ့အခါ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ လက္တကမ္းအလိုကို ေရာက္ရွိလို႔လာပါၿပီ။
ကိုေက်ာ္ဇင္ဝင္းရဲ႕အေမျဖစ္သူ ေဒၚေအးရီက “အန္တီတို႔ကေတာ့ သူ႔ကို လိုအပ္တဲ့ ေငြေလးေတြကို ေထာက္ပံ့ရတာေပါ့။ ကိုယ္က မျပည့္စံုတဲ့အခါက်ေတာ့ လုပ္အားခေလးရတဲ့အခါ ၁ ေသာင္းေပးလိုက္၊ ၂ ေသာင္းေပးလုိက္။ လုိတာေလး ဝယ္ထည့္လိုက္နဲ႔ လုပ္လာခဲ့ရတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေလာက္ၾကာတာေပါ့။ သူက ဒါမွမလုပ္ရရင္ တမိႈင္မိႈင္တေထြေထြနဲ႔ ေနလို႔ သူ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ခြင့္ျပဳရတာ။ ဒီလိုလုပ္တာေတြက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဝါသနာပါတာ ဆိုေတာ့လည္း ခြင့္ျပဳေပးရတာေပါ့” လို႔ ေျပာပါတယ္။
“သူက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကက္ဆက္ေတြ ျပင္တယ္။ ေရဒီယိုေတြ ျပင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္မွာဆိုလည္း ဆိုင္ကယ္ပ်က္ရင္ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ ႏိႈက္ၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ေတာ့ အိမ္တင္ပဲ ျပင္တယ္။ မႏိုင္မွ ဆိုင္ပို႔တာ။ သူက လက္သမား မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ေလယာဥ္ပဲ လုပ္ခ်င္တယ္တဲ့။ အဲဒါန႔ဲ တခါတေလ က်ေနာ္ ယူက်ဳ႕တို႔ ဘာတို႔ၾကည့္ရင္ သူ႔ကို ျပရတယ္။ ေလယာဥ္လုပ္တာေတြ ဘာေတြေပ့ါ။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အစ္ကိုတေယာက္အေနနဲ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္”လုိ႔ အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုသန္းဝင္းႏုိင္ကလည္း ေျပာပါတယ္။
လက္ရွိမွာေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံဖို႔က အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီး အစိုးရရဲ႕ ခြင့္ျပဳမိန္႔တခုသာ လိုေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ပ်ံႏိုင္ရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ ဒီေလယာဥ္ငယ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာလည္း ထူးျခားခ်က္တခုအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။
ကၽြန္းႀကီးရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးတင္ျမင့္က “က်ေနာ့္ဆီကိုေတာ့ ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔က စမ္းသပ္ပ်ံသန္းခြင့္ျပဳဖို႔ အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ခြင့္ျပဳလုိ႔ မရလို႔ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ၿမိဳ႕နယ္ေထြအုပ္ကို တင္ေပးတယ္။ ေထြအုပ္ကလည္း သူ႔အေနနဲ႔ ခြင့္ျပဳမရလို႔ ခ႐ိုင္၊ တုိင္းအဆင့္ဆင့္ တင္ျပၿပီး တိုင္းက ခြင့္ျပဳမွ ပ်ံသန္းခြင့္ျပဳမယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီေလယာဥ္ပ်ံသန္းခြင့္ မရဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူ တတ္ထားတဲ့ လက္မႈပညာနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို မေအာင္ျမင္မွာကို စိုးရိမ္ေနတာပါ။ အခုလုပ္ထားတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကိုေတာ့ ေက်းရြာအေနနဲ႔ ပ့ံပိုးမႈ မလုပ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒီဟာ ေအာင္ျမင္သြားလို႔ ေနာက္ထပ္ ဆက္လုပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေက်းရြာအေနနဲ႔က ကုန္က်ေငြကို အကုန္လံုး တာဝန္ယူၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေပးသြားမွာပါ”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ေလယာဥ္ စမ္းသပ္ပ်ံသန္းဖို႔ကေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ေက်းရြာစုေပါင္းဘံု ကထိန္ အၿပီးမွာ ရြာအနားမွာပဲ ပ်ံသန္းဖို႔ စီစဥ္ထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကေတာ့ မရရွိေသးပါဘူး။
လူငယ္ေလးတေယာက္ရဲ႕အိပ္မက္၊ လူငယ္ေလးတေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူး၊ လူငယ္ေလး တေယာက္ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြကို လက္ေတြ႔အျပည့္အဝ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မလား၊ မေဖာ္ႏုိင္ဘူးလား ဆိုတာေတာ့ အစိုးရရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပး၊ မေပး အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနသလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။
အစိုးရအေနနဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးရင္လည္း ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔လိုတယ္။ ဘာေတြ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြေပးဖို႔ လုိသလို၊ ခြင့္ျပဳခ်က္မေပးရင္လည္း ဘာျဖစ္လုိ႔ မေပးရတယ္ ဆုိတာကို လက္ေတြ႔ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးၿပီး ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြ ျပဳလုပ္သင့္ပါတယ္။
လူတေယာက္စီး ေလယာဥ္ငယ္ေလးကို ရွိတာေလးေတြ စုေဆာင္းၿပီး အခ်ိန္ယူ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ေလး ေမာင္ေက်ာ္ဇင္ဝင္းကေတာ့ တကယ္လုိ႔ အစိုးရက ခြင့္မျပဳရင္လည္း သူ႔ရဲ႕အိပ္မက္ကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါေၾကာင္း…………..။