ရာထူးဆိုတာ ထမ္းေဆာင္မည့္တာဝန္ႏွင့္ ညီမွ်တဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ဆိုလည္း မွန္တယ္။ လုပ္ရမယ့္ ဝတၱရားအတြက္ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ အေဆာင္အေယာင္ဆိုလည္း မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အသင္းအပင္းေတြ ဖြဲ႔ၾကရတယ္။ စနစ္တက် စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ၾကရတယ္။ ႀကီးစဥ္ငယ္လုိက္၊ ပညာအနိမ့္အျမင့္အလိုက္ လုပ္ေဆာင္ၾကရတဲ့အခါ ကိုယ္စီထမ္းေဆာင္ရတဲ့ တာဝန္ဆိုတာ ပါလာပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ဒီတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔အတြက္ ဝန္ထုပ္အႀကီးအငယ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ရာထူးအာဏာေတြ ပိုင္ဆိုင္ၾကရပါတယ္။ တကုိယ္ေတာ္ေနထိုင္လို႔ရတဲ့ ေလာကႀကီးမဟုတ္သလို လူမ်ိဳးတမ်ဳိးတည္း၊ ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံတည္း ေနထိုင္လို႔ရတဲ့ ကမၻာႀကီးလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ခြဲေဝမႈ၊ ရာထူးအာဏာရမႈတို႔ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အသိုက္အဝန္းမွာတင္ မကေတာ့ဘဲ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးႏွင့္ ဆက္စပ္ေနတာဟာ ေရွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့ ကိစၥရပ္ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ထမ္းေဆာင္ၾကရတဲ့အခါ လူတခ်ဳိ႕ဟာ တာဝန္ကိုယူရင္း ေမ့ေလာက္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ တာဝန္ႏွင့္ရာထူးဟာ တြဲပါေနတဲ့အတြက္ ရာထူးေပၚမွာ အေလးသာသြားၿပီး တာဝန္အေပၚမွာ အေလးေလ်ာ့သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ ရာထူးႀကီးႀကီး ရွိတဲ့သူေတြ တာဝန္ပ်က္ကြက္မႈေတြ ျဖစ္ေနတာေတြ၊ တာဝန္ခ်ိန္ကို မေလးစားတာေတြ၊ တာဝန္နဲ႔ ညီမွ်တဲ့ ျပဳမူေဆာင္ရြက္မႈေတြကို မလုပ္ေဆာင္တာေတြကို ေတြ႔ၾကရတာပါ။ စာေရးဆရာႀကီး ေအာင္သင္း ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားတခြန္းရွိပါတယ္။ လူဆိုတာ တာဝန္သိရမယ္၊ တာဝန္ယူရမယ္၊ တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ရမယ္ဆိုပါတယ္။ ဒီသံုးခုစလံုးနဲ႔ မညီမွ်ခဲ့ရင္ တဦးတေယာက္တည္း ဘဝမွသည္ သက္ဆိုင္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ဒဏ္ခံၾကရပါတယ္။ ခုလတ္တေလာ သတင္းေတြ ေတြ႔ေနရတဲ့ထဲမွာ ရခိုင္ျပည္ဘက္က အေရးအခင္းေတြပါ၊ ဒုကၡသည္ေတြ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ဘက္ကိုလည္း သိန္းခ်ီ ထြက္ေျပးၾကတယ္။ ရခိုင္ျပည္တြင္းဘက္ကိုလည္း သိန္းခ်ီ ဝင္ေျပးၾကတယ္။ ခုထိ အစိုးရက ထိေရာက္တ့ဲ ကူညီေဆာင္ရြက္မႈေတြကို လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္တာမ်ိဳး မရွိေသးပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြမွာဆိုရင္ ဆယ္တန္း၊ ကိုးတန္းႏွင့္ တျခားအတန္းက ကေလးငယ္ေတြ ပါေနတာပါ။ ခုဆိုရင္ ေက်ာက္ေတာ္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာ ဆယ္တန္းစာသင္ဝုိင္းတဝုိင္း၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ဗုဒၶေက်းဇူး ဘုန္းေတာင္ႀကီးေက်ာင္းမွာ တဝုိင္း၊ နီးစပ္ရာဆရာေတြက သင္ေပးေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေမာင္ေတာေဒသမွာ သူတို႔ စာသင္ေက်ာင္းအနီးမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ကေလးေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီလို အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ထြက္ေျပးလာတဲ့သူေတြအတြက္ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြက လံုၿခံဳ ေအးခ်မ္းတဲ့ စာသင္ေဆာင္ေတြ၊ စာသင္ၾကားေရးအတြက္ အေထာက္အကူပစၥည္းေတြကို လံုေလာက္စြာ မေပးႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါဟာ ကိစၥမ်ားစြာထဲက တခုသာျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက က်ေနာ္တို႔ဆီက အစိုးရတာဝန္ရွိသူေတြဟာ ယူထားတဲ့တာဝန္ႏွင့္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ရာထူးသာရွိၿပီး တာဝန္ယူႏိုင္စြမ္း နည္းၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ မိဘမဲ့ျဖစ္သြားတဲ့ တခ်ိဳ႕ကေလးငယ္ေတြဟာ ဟိုတေယာက္၊ ဒီတေယာက္ ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ အေရးအခင္းကာလက စစ္ေတြမွာ အလည္လာေနရင္း က်န္ရစ္တဲ့ကေလးေတြ၊ ေနာက္ မိဘမဲ့သြားတဲ့သူေတြအတြက္ အစိုးရမွာ တိက်တဲ့မူဝါဒ မရွိသလိုျဖစ္ေတာ့ ဟိုတေယာက္၊ ဒီတေယာက္ ေမြးစားဖို႔ ေရာက္လာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလိုေရာက္လာၾကတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕က ေစတနာမွန္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က အိမ္မွာ ေတာက္တိုမယ္ရ ခိုင္းခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရာက္လာတာသာျဖစ္ေၾကာင္း ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာ တာဝန္က်သူတခ်ဳိ႕က ေျပာပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တာဝန္ယူမႈမဲ့တဲ့အတြက္ ျဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြလို႔ေတာင္ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ရာထူးအာဏာရလာတဲ့အခါ ဒါေတြနဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ့ တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရမွာပါ။ ေလ်ာ္ညီစြာ မထမ္းေဆာင္သူေတြေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံအေနႏွင့္ ခုထိ ျပႆနာေတြ အမ်ားစုကို ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီ ဘယ္လိုပဲေကာင္းေကာင္း၊ စီးပြားေရးေပၚလစီ ဘယ္လိုပဲ ခ်မွတ္ပါေစ၊ တာဝန္ယူမႈအပိုင္းမွာ လစ္ဟင္းရင္ အိတ္ေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္သလိုသာ ရွိေနမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရေတြရဲ႕ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြထဲမွာ ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးလိုက္ရင္ ၿပီးျပည့္စံုတယ္လို႔ ယူဆၿပီး တာဝန္ကို တကယ္ေရာ ထမ္းေဆာင္ၾကရဲ႕လားဆိုတဲ့ စိစစ္မႈ အားနည္းတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရဲေတြ ထူထပ္စြာခ်ထားတဲ့ ေနရာေတြက မူးယစ္ေဆးေတြ လြတ္ေျမာက္ေနတတ္တာမ်ိဳးေတြ ရွိေနခဲ့တာပါ။ ခုလက္ရွိမွာလည္း ရပ္ကြက္ထဲက ႐ႈိးဝုိင္းေတြ၊ ေၾကးႀကီးႀကီးဖဲဝုိင္းေတြဟာ ပန္းပန္လ်က္ပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဆိုင္ရာ တာဝန္က်တဲ့သူေတြလည္း ရွိေနၾကတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း တာဝန္သိစိတ္နဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာမ်ိဳးေတြ ယိုယြင္းတဲ့အခါ မသမာမႈဟာ ရွင္သန္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ရာထူးအာဏာကို ခန္႔အပ္တဲ့အခါမွာလည္း လိုအပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာေတြကို ဆန္းစစ္တာမ်ိဳးလညး္ နည္းတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိမိတို႔တာဝန္၊ ရာထူးႏွင့္မညီမွ်တဲ့ အမွားက်ဴးလြန္မႈေတြကို လုပ္တတ္ၾကတာပါ။ ၅၃ ႏွစ္ေျမာက္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ေန႔မွာ စစ္ေတြက ရဲအရာရွိႀကီးတဦးရဲ႕ကေတာ္က တျခားရဲေဘာ္တဦးရဲ႕ မိန္းမကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ခဲ့တာေတြ၊ စက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔က ရခိုင္ျပည္နယ္ အမ္းၿမိဳ႕နယ္က ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႉးက ႐ုံးမွာ ညေစာင့္လုပ္တဲ့သူကို ပညာေရးဝန္ထမ္းေတြေရွ႕မွာ ဖိနက္ကိုခၽြတ္ၿပီး ပါး႐ုိက္မႈ စတာေတြဟာ ရာထူးႏွင့္မေလ်ာ္ညီတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြျဖစ္ၿပီး တာဝန္ႀကီးႀကီးကို ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဆက္ႏႊယ္တဲ့သူေတြရဲ႕ မလိုလားအပ္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ျပႆနာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ အက်ဥ္းေထာင္က်သူေတြရဲ႕ လူမႈဒုကၡ၊ ေသာကေတြကို စာနာမည့္အစား  ခုထိ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ တာဝန္ယူမႈ အားနည္းတာေတြကို ေတြ႔ရတဲ့အခါ သက္ဆိုင္ရာ ရာထူးနဲ႔ တာဝန္ရွိသူေတြကို ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ကေ်နာ္တို႔ႏိုင္ငံက အက်ဥ္းေထာင္ေတြဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္မႈ မရွိေသးတာကို သိေနရပါတယ္။ ဒါဟာ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ေထာင္က်ခံခဲ့ရသူေတြမ်ားခဲ့တဲ့ လက္ရွိ ဒီမိုကေရစီအစိုးရကိုယ္တိုင္ ေလ့လာသံုးသပ္ရမယ့္ အျဖစ္ပါ။ ေအာက္တိုဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ထုတ္ 7 DAY NEWS ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ သတင္းတပုဒ္မွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ေဆး႐ုံသံုးခုမွာ အခ်ဳပ္သားလူနာေဆာင္ေတြ ေဆာက္လုပ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စစ္ေတြ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ သံတြဲ စတဲ့ၿမိဳ႕နယ္တို႔မွာ တည္ေဆာက္ေပးသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဆိုပါသတင္းထဲမွာပဲ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ မူလအခြင့္အေရး ေကာ္မတီအဖြဲ႔ဝင္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးကိုကိုႏိုင္က ႏိုင္ငံတဝန္းလံုး အက်ဥ္းေထာင္ ၆၆ ခု ရွိေသာ္လည္းပဲ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ လုံေလာက္တဲ့ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ဆရာဝန္မ်ား ခန္႔အပ္ထားျခင္းမရွိလို႔ ေျပာထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အျပင္မွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ဆရာဝန္ေျပာင္းကုလို႔ ရေပမယ့္ အထဲမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ေျပာင္းကုလို႔မရတဲ့အျပင္ ဆရာဝန္ပါ မလံုေလာက္ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေဘးဒုကၡေတြ ႀကံဳေတြ႔ရတယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုေထာင္မ်ိဳးကိုလည္းပဲ ရာထူးႀကီးတဲ့သူေတြ၊ တာဝန္ႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကိုင္တြယ္ၾကရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံက ရာထူးႀကီးတဲ့သူေတြဟာ တာဝန္ဘက္ကို အေလးသာဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။ ေက်ာ္လင္း(ေရာင္စံု)