၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ၏ အာခီလီး ေျခဖေနာင့္တစံု
DVB
·
October 22, 2017
အာခီလီး ေျခဖေနာင့္ (Achilles heel) ဆိုသည္မွာ ေသးငယ္ေသာ္လည္း အခရာက်သည့္ အားနည္းခ်က္ကို ဆိုလိုသည္။ ထိုဥပမာစကား (Idiom) ေပၚေပါက္သည့္ ကာလမွာ ၁၉ ရာစု ႏွစ္ကာလ (အတိအက်အားျဖင့္ ၁၈၁၀ ျပည့္ႏွစ္)ေလာက္တြင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အာခီလီး ဆိုသည့္ ဂရိသူရဲေကာင္းပံုျပင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္မွာ ထို႔ထက္ ေစာသည္။ ထိုဂရိပံုျပင္အရ အာခီလီးမွာ ထ႐ိုဂ်င္စစ္ပဲြ ကာလအတြင္းက သူရဲေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္၏။ အာခီလီးကို မိခင္ သဲတစ္ (Thetis) ႏွင့္ ဖခင္ ပီးလီးယပ္ (Peleus) တို႔မွ ေမြးဖြားသည္။
အာခီလီး ကေလးဘဝအရြယ္တြင္ အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ ေသလိမ့္မည္ဟု နိမိတ္ဖတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ကာကြယ္ရန္အလို႔ုငွာ သူ႔မိခင္က အာခီလီးကို ေျခဖေနာင့္မွ ကိုင္ကာ စတစ္ျမစ္ေရ (River Styx) တြင္ စိမ္လိုက္၏။ စတစ္ျမစ္ေရက မထိခိုက္၊ မနာက်င္၊ မေသေစႏိုင္ေသာ စြမ္းအားကုိ ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ျမစ္ေရမထိလိုက္ရေသာ ေျခဖေနာင့္အစံုသည္ကား ထိုအစြမ္းကို မရရွာ။ ထုိေနရာကား အာခီလီး၏ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
အာခီလီး အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ တိုက္ပဲြေပါင္းမ်ားစြာကို တုိက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ၿပီး မေသႏိုင္ေသာ သူရဲေကာင္းတဦး ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တခုေသာ တုိက္ပဲြတြင္ အဆိပ္လူးေသာျမားသည္ အာခီလီး၏ ေျခဖေနာင့္ကို မွန္ေလရာ အဆိပ္သင့္၍ ေသေလေတာ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ “အာခီလီး ေျခဖေနာင့္” ဆိုသည့္ ေဝါဟာရမွာ မေသႏိုင္ေသာ လူသန္ႀကီးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား အားနည္းခ်ိဳ႕ယြင္းေသာ ေသကြင္း ရိွတတ္သည္ဆိုသည့္ သေဘာကို ေျပာလိုျခင္း ျဖစ္သည္။
အဂၤလိပ္စာ အီဒီယမ္တြင္ အသံုးျပဳေလ့ရိွသည့္ အာခီလီး၏ ေျခဖေနာင့္ (Achilles heel) ဆိုသည္ကို စကားပလႅင္ခံေနရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ျပင္ဆင္ရန္ အလြန္ခက္ခဲပါသည္ဟု ဆိုေနၾကေသာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္၊ တနည္းအားျဖင့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္းကို အစျပႏိုင္ေသာ ေနရာကို ေျပာျပလို၍ ျဖစ္သည္။
တပ္မေတာ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ အေျခခံဥပေဒ
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အခန္းက႑မွာ ႀကီးမားသည္။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္၊ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားရိွ လႊတ္ေတာ္အသီးသီး၏ ၂၅% ေသာ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေစလႊတ္တာဝန္ေပးႏိုင္သည့္ျပင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္း/ေဒသ ဦးစီး အဖဲြ႔ဝင္ ေလးပံုတပံုကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္ခြင့္ရိွသည္။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖဲြ႔တြင္ ဒုတိယသမၼတတဦးကို ၂၅% ေသာ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွတဆင့္ ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္သလုိ၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ ဝန္ႀကီးတုိ႔ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရအဖဲြ႔မ်ားတြင္ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးေလာင္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္သလို၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္း/ေဒသ ဦးစီးအဖဲြ႔မ်ားတြင္ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ တာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္မည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမျဖစ္သည့္ ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီတြင္ လံုၿခံဳေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ညိႇႏိႈင္းေပါင္းစပ္ေပးသည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္ ေကာင္စီဝင္ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္သည္။
ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံတြင္း ေဘးအႏၲရာယ္ က်ေရာက္သည့္ကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ တပ္မေတာ္က လြတ္လပ္စြာ ကူညီခြင့္ရိွသကဲ့သို႔ ႏို္င္ငံေတာ္အား ျပည္တြင္း ျပည္ပအႏၲရာယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ရန္ တပ္မေတာ္က ဦးေဆာင္ရမည္ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ သမၼတ သို႔မဟုတ္ အစိုးရ၏ ညႊြန္ၾကားမႈမပါဘဲ လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရိွသည္ဟု အေျခခံဥပေဒက ဆိုေလသည္။
အေရးႀကီးဆံုးကိစၥမွာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကိစၥ ျဖစ္သည္။ အေျခခံဥပေဒ တရပ္သည္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္ ကံၾကမၼာ အဆိုး အေကာင္းကို ဖန္တီးႏိုင္သည္။
အေျခခံဥပေဒက ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ သိပ္မ်ားလြန္းေနၿပီး တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားက ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ နည္းလြန္းေနလၽွင္ ျပည္တြင္းစစ္မီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ ခဲယဥ္းၿပီး ဆင္းရဲတြင္း နက္ၿမဲနက္ေနမည္။
အေျခခံဥပေဒက ဗဟိုကို လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အနည္းအက်ဥ္းသာ ေပးထားမိလၽွင္ အင္အားခ်ည့္နဲ႔၍ ဘာကိုမၽွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္တရပ္ ျဖစ္လိမ့္မည္။
သို႔ျဖစ္ေလရာ အေျခခံဥပေဒမွာ ဗဟိုက ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ လြန္ကဲလြန္းေနလၽွင္ မေကာင္းသလို၊ ဗဟိုလုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ ေလ်ာ့နည္းလြန္းေနလၽွင္လည္း မေကာင္းေခ်။ ဤႏွစ္ခုအၾကားတြင္ ဟန္ခ်က္ညီရန္ကိစၥမွာ အေရးႀကီးၿပီး မည္သို႔ျဖစ္သင့္သည္၊ မည္သို႔ ျပင္ဆင္မည္ ဆိုသည့္ကိစၥမွာ အားလံုး ဝိုင္းဝန္းတုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာရမည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ကိစၥမ်ိဳးတြင္ တဦးတေယာက္တည္း၏ သေဘာထားဆႏၵက အဓိကျဖစ္ေနျခင္းမ်ိဳးသည္ မေကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီေခ်။
သို႔ျဖစ္ေလရာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို သေဘာထား မတင္းမာသူ၊ အရပ္ဘက္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္သူ၊ တနည္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ၾသဇာေညာင္းသူကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ႏိုင္လၽွင္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ႏိုင္ေရး လမ္းစေတြ႔ၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ကာကြယ္ေရးဦးစီိးခ်ဳပ္ ခန္႔အပ္သည့္ ပုဒ္မႏွင့္ ပထမ ‘ဟ’ ေပးထားခ်က္
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ၇၅% ေက်ာ္ေသာ မဲကို ရရိွရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၄၃၆ (က) ႏွင့္ (ခ) က ဆိုထားသည္။
ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ ၇၅ % တိတိသာရိွသျဖင့္၊ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား မေထာက္ခံလၽွင္ အေျခခံဥပေဒမွာ မည္သုိ႔မၽွျပင္၍မရႏိုင္။ အျခားအဓိပၸာယ္ႏွင့္ဆုိရလၽွင္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ သေဘာမတူလၽွင္ အေျခခံဥပေဒ၏ မည္သည့္ျပင္ဆင္ခ်က္မၽွ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က သူ မႀကိဳက္ေသာ မည္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကိုမဆို အေၾကာင္းျပခ်က္ လလို၊ အခ်ိန္မေရြး လူစားထိုး တာဝန္ေပးအပ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
သို႔ျဖစ္၍ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အခန္းက႑ မည္မၽွႀကီးမား၊ အေရးပါေၾကာင္း မွန္းဆ၍ ရေလာက္ေပၿပီ။ ထုိ႔အတူ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒသည္လည္း ကမာၻတြင္ ျပင္ဆင္ရန္ အခက္ခဲဆံုး ကြန္စတီးက်ဴးရွင္း တခုဟု ေျပာဆုိေလ့ရိွၾကသည္။ ထိုသို႔ျပင္ဆင္ရန္ ခက္ခဲေသာ အေျခခံဥပေဒတြင္ အားနည္းခ်က္ သုိ႔မဟုတ္ ဝင္ေရာက္ရန္ ေနရာမရိွ မဟုတ္ပါ။ သူသည္လည္း အာခီလီးကဲ့သို႔ အားနည္းသည့္ေနရာ ရိွပါသည္။ ထုိေနရာမွာ ပုဒ္မ ၃၄၂ ျဖစ္သည္။
ပုဒ္မ ၃၄၂ ။ ‘ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ၏ အဆုိျပဳ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးရမည္’ ဟု ဆုိထားၿပီး-
“တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ကြယ္လြန္ သို႔မဟုတ္ ႏုတ္ထြက္ အနားယူသြားလၽွင္ ဒုတိယတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ အလိုအေလ်ာက္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရမည္” ဟု အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းမထားျခင္းမွာ ပထမ ‘ဟ’ေပးထားခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔သာ ျပ႒ာန္းထားခဲ့ပါက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အသစ္ ခန္႔အပ္ရန္အတြက္၊ သမၼတ (တနည္းဆိုရလၽွင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္မႈျဖင့္ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲ ျဖစ္လာသူ)၏ ၾသဇာေညာင္းသူ တေယာက္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားႏိုင္ေရးမွာ လံုးဝ လမ္းပိတ္သြားၿပီဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။ ယခုမူ ထိုသို႔ ဆိုမထားသျဖင့္ ထြက္ေပါက္တခု ရိွေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။
လက္ရိွကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ႏုတ္ထြက္၊ အနားယူသြားမည္ဆုိလၽွင္ ေနာက္အသစ္ တက္လာမည့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို ပုဒ္မ-၃၄၂ အရ အဆံုးအျဖတ္ေပးမည့္ ကာလံု အစည္းအေဝးကို လက္ရိွကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ မႏုတ္ထြက္ခင္ ျပဳလုပ္မည္ေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ႏုတ္ထြက္ၿပီးတဲ့အခါမွ ေဆြးေႏြး ဆံုးျဖတ္ရမည္ေလာဆိုသည့္ သတ္မွတ္ ခ်က္ကို ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ရွင္းလင္းစြာ ျပ႒ာန္းမထားပါေခ်။ အေျခခံဥပေဒတြင္ ထုိသို႔ တိက်သည့္ျပ႒ာန္းထားခ်က္ မပါရိွျခင္းက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အေနျဖင့္ ပိုမိုတိက်သည့္ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီဥပေဒကို ျပဌာန္းခြင့္ရိွေနၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ႏွစ္သက္လိုလားသည့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သစ္ကုိ ခန္႔ထားရန္ အခြင့္အလမ္းတရပ္ ပြင့္ေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။
အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥပေဒ ျပ႒ာန္းရန္ လိုအပ္သည့္ အျခား အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္း တရပ္မွာ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၁ တြင္ အမိ်ဳးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္လံုျခံဳေရးေကာင္စီသို႔ “ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒတရပ္ရပ္အရေသာ္ လည္းေကာင္း ေပးအပ္လာသည့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္”ဟု ဆိုထားသျဖင့္ အေျခခံဥပေဒတြင္ ေဖာ္ျပမထားေသာ တာဝန္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းျခင္း၊ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးဆုိင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ား ညိႇႏိႈင္းတုိင္ပင္ျခင္း စသည့္တာဝန္မ်ားကို ေပးအပ္ရန္ လိုအပ္ေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုသုိ႔ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥပေဒျပ႒ာန္းၾကသည့္အခါ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ႐ုတ္တရက္ ကြယ္လြန္ သို႔မဟုတ္ ႏုတ္ထြက္ သို႔မဟုတ္ အနားယူသြားေသာအခါ က်န္ရိွေသာ ကာလံုအဖဲြ႔ဝင္မ်ား၏ အဆုိျပဳေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ဟု ရွင္းလင္းစြာ ျပ႒ာန္းႏိုင္သလို၊ ေထာက္ခံမဲႏွင့္ ကန္႔ကြက္မဲ တူညီေနေသာကိစၥမ်ိဳးတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ အဆံုးအျဖတ္မဲ ထပ္မံေပးျခင္းျဖင့္ အတည္ျပဳႏိုင္၊ ပယ္ခ်ႏိုင္သည္ဟု ျပ႒ာန္းႏိုင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ ဝန္ထမ္းသက္ ၆၀ ေက်ာ္လၽွင္ မည္၍မည္မၽွ သက္တမ္းတိုးေပးမည္ ဆိုသည့္ကိစၥကိုလည္း ကာလံုဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းျပဌာန္းႏိုင္ပါေသးသည္။ ထုိသို႔ျပ႒ာန္းႏိုင္ခဲ့လၽွင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အသစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ေထာက္ခံခ်က္မပါဘဲ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါေခ်။ ထုိသို႔ေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတတို႔၏ ဆက္ဆံေရး- တနည္းအားျဖင့္ဆုိလၽွင္ အရပ္ဘက္-စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးမွာ ပိုမိုေခ်ာေမြ႔ေကာင္းမြန္လာမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံ့ အေရးကိစၥမ်ား တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရာတြင္ ပိုမိုေျပျပစ္လာဖြယ္ရိွပါသည္။
သို႔ျဖစ္လၽွင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကဲ့သို႔ေသာ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ကိစၥႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း ေျပေျပလည္လည္ ညိႇႏိႈင္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိလၽွင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရိွေရးတြင္ အရပ္ဘက္-စစ္ဘက္ အျမင္မ်ား လြန္စြာ ကဲြျပားျခားနားေနျခင္းမ်ိဳး မရိွႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ လုပ္ရကိုင္ရ ပိုမိုေခ်ာေမြ႔ပါလိမ့္မည္။
စိန္ေခၚခ်က္မ်ား ႏွင့္ ဒုတိယ ‘ဟ’ ေပးထားခ်က္
ထိုသို႔ေသာ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီဆိုင္ရာ ဥပေဒျပ႒ာန္းျခင္းကို အေျခခံဥပေဒႏွင့္မညီဟု စိန္ေခၚလာမႈမ်ားလည္း ရိွလာႏိုင္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္လာေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ားကို အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီ၊ မညီ ဆံုးျဖတ္ရမည့္တာဝန္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ဆုိင္ရာ ခံု႐ံုး၏ တာဝန္ျဖစ္၍ မညီဟု ဆံုးျဖတ္လၽွင္ ထုိဥပေဒ ပ်က္ျပယ္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ညီပါသည္ဟု ဆံုးျဖတ္လၽွင္ ထိုဥပေဒအတုိင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရန္သာ ရိွပါသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ခံု႐ံုး၏ အခန္းက႑သည္လည္း အေရးႀကီးလာပါသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ခံု႐ံုးကို ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးျခင္းမွာ…ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ၎တို႔၏ သက္တမ္းမွာလည္း ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သက္တမ္းႏွင့္အညီသာ ျဖစ္သျဖင့္ ဤသည္လည္း ‘ဟ’ ေပးထားေသာ အာခီလီး ေျခဖေနာင့္တခု ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီ၊ မညီ ဆိုေသာကိစၥကို Supreme Court ေခၚ အျမင့္ဆံုးတရား႐ံုးခ်ဳပ္က ဆံုးျဖတ္ၿပီး၊ တရားသူႀကီးမ်ား၏ သက္တမ္းမွာ ၎တို႔ သက္ဆံုးတုိင္ ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္၏ သက္တမ္း သို႔မဟုတ္ သမၼတ၏သက္တမ္းႏွင့္အညီ မဟုတ္ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီ၊ မညီ ဆံုးျဖတ္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ လက္ရိွသမၼတ၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ လႊတ္ေတာ္တြင္း လႊမ္းမိုးေသာ အႏိုင္ရပါတီ၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ ကင္းရွင္းစြာ၊ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ခံု႐ံုးအဖဲြ႔ဝင္မ်ား၏ သက္တမ္းမွာ လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္းႏွင့္အညီ ျဖစ္သျဖင့္၊ ငါးႏွစ္ တၾကိမ္ အေျပာင္းအလဲ ရိွေနမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ခံု႐ုံး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးၾသဇာသက္ေရာက္မႈေတာ့ မုခ်ရိွေနႏိုင္ပါသည္။
အကယ္၍ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒက ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ ခံု႐ံုး၏ သက္တမ္းကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာကဲ့သို႔ သက္ဆံုးတိုင္ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ေပးထားလၽွင္၊ အႏိုင္ရပါတီက လႊတ္ေတာ္တြင္း အေရးႀကီးသည့္ ဥပေဒမ်ား (ဥပမာ- ႏိုင္ငံေတာ္အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ဆိုင္ရာဥပေဒမ်ိဳး) ျပ႒ာန္းရာတြင္ အခက္အခဲ ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။
ဆုိလိုသည္မွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒပါ ႏိုင္ငံေတာ္ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးဖဲြ႔စည္းပံုႏွင့္ သက္တမ္း လႊတ္ေတာ္တြင္း မဲအမ်ားစုရ၊ မည္သည့္ အႏိုင္ရပါတီအတြက္မဆို လုပ္သာကိုင္သာျဖစ္ေစရန္ (သို႔တည္းမဟုတ္) ‘ဟ’ ေပးထားခ်က္ ရွိေနသည္ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကား က်ေနာ္ ေျပာလိုသည့္ ဒုတိယေျမာက္ အာခီလီး ေျခဖေနာင့္ ျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ခန္႔အပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ပိုမိုတိက်သည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ပါဝင္သည့္ အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဆိုင္ရာဥပေဒကို ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ျပ႒ာန္းႏိုင္ေရးမွာ သိပ္ခက္ခဲလွမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။
အျပန္အလွန္ ပိုမိုနားလည္ေရးႏွင့္ ပိုမိုစည္းလံုးညီညြတ္ေရး
ခက္ခဲသည့္ ကိစၥမွာ- တပ္မေတာ္က အထင္လဲြမသြားေစေရး ျဖစ္သည္။ အရပ္ဘက္၊ စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ေစရန္ ႀကိဳးစားရင္း အေျခအေန ပိုမိုဆုိးရြားမသြားေစေရး ျဖစ္သည္။ ဤအတြက္ အခိ်န္အခါႏွင့္ အေျခအေနကို ခ်ိန္ဆရန္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာရိွထားေသာ ႏိုင္ငံေရးအီလိ ( Political Elite) မ်ား၏ တာဝန္ ျဖစ္သည္။
ေဆာင္းပါးရွင္ က်ေနာ္က ပါတီႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္။ ပါတီစဲြ၊ အဖဲြ႔အစည္းစဲြ၊ ဝါဒစဲြ၊ လူမ်ိဳးစဲြ၊ ပုဂၢိဳလ္စဲြ မရိွေသာ ႏိုင္ငံေရးသုေတသီတဦးသာ ျဖစ္သည္။ မိမိႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ား ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံကို သာသာရပ္တခုအျဖစ္ ေလ့လာကာ၊ မိမိအျမင္ အယူအဆမ်ားကို ေရးသားအၾကံျပဳျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အေျခအေန အခိ်န္အခါ ေကာင္းကို ၾကည့္ျမင္တတ္ရန္ကား သက္ဆိုင္သူတို႔၏တာဝန္ဟု သတိေပးလိုၿပီး၊ ႏိုင္ငံ့အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေရး အေျခခံေပၚတြင္ အရပ္ဘက္-စစ္ဘက္ ပိုမိုနားလည္မႈရိွေရး၊ ပိုမိုစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႔ လိုပါသည္။
ၾကံဳႀကိဳက္သျဖင့္ တံငါသည္၏ ကြန္ခ်က္မိသြားေသာ ငါးသံုးေကာင္ ပံုျပင္ကို ေျပာလိုသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဖန္တရာေတ ၾကားဖူးနားဝရိွၿပီးျဖစ္ေသာ ပံုျပင္တပုဒ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
တခါက တံငါသည္တေယာက္သည္ ကြန္ပစ္ရာ ငါးသံုးေကာင္ကို မိေလသည္။ သံုးေကာင္အနက္မွ ပထမတေကာင္က လံု႔လဝီရိယရိွေသာ္လည္း စဥ္းစားဉာဏ္မရိွ။ သူ၏ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေလွဝမ္းတြင္းမွ ထြက္ရန္ အခါမလပ္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခုန္ေလရာ မ်က္စိေနာက္လာေသာ တံငါသည္က အဆိုပါငါး၏ ေခါင္းကုိ ေလွာ္တက္ျဖင့္ ထုကာ သတ္လိုက္ေလသည္။
ဒုတိယငါးတေကာင္မွာ ပ်င္းကလည္းပ်င္း၊ ဉာဏ္ကလည္း ထိုင္းသျဖင့္ ပထမငါးကို ၾကည့္ၿပီး သိပ္ခက္တဲ့ကိစၥႀကီးပဲ။ မလြယ္… မလြယ္ဟုသာ ညည္းညဴရင္း မလႈပ္မယွက္ ေနေလရာ တံငါသည္က ေသၿပီထင္၍ ပစ္ထားလိုက္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ကား တံငါသည္၏ ဟင္းအုိးထဲ ေရာက္သြားရရွာသည္။
တတိယငါးမွာမူကား ဝီရိယရိွသည့္ျပင္ ဉာဏ္ထက္ျမက္သျဖင့္ ေလွဝမ္းတြင္းမွ ခုန္ထြက္ရန္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကည့္သိမွတ္ေနရာ၊ တံငါသည္ ကြန္ပစ္ေသာ အခိ်န္သည္ ေလွေစာင္းသြားသျဖင့္ ခုန္ထြက္ရန္ အေကာင္းဆံုးအခိ်န္ဟု သိရိွ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး၊ အခိ်န္ကိုက္ ခုန္ထြက္လိုက္သျဖင့္ အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္သြားေလ သည္။
သို႔ျဖစ္ေလရာ က်ေနာ္တို႔သည္ တတိယငါးကဲ့သို႔ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ ကိုေစာင့္၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ပါမွ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ အေျခအေန အခိ်န္အခါကိုက္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လၽွင္ ပထမငါးကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ခက္ခဲလွေခ်ရဲ႕ဟု မႀကိဳးစား၊ ဉာဏ္မသံုးဘဲ ေနပါက ဒုတိယငါးကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဘဝဆံုး႐ံႈးလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
ရဲထြန္း (သီေပါ)
