ေယာက်္ားႏွင့္ ဆီးက်ိတ္
DVB
·
October 18, 2017
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြက အေျပာအဆို အလြန္လိမၼာယဥ္ေက်းသည္။ ဆီးႁပြန္ကို ငံုထားေသာ အရည္စိမ့္ဂလင္း အက်ိတ္ေလးကို ဆီးက်ိတ္ပါတဲ့။ ယဥ္ေက်းလိုက္ပံုမ်ား အမွန္တကယ္တြင္ ထိုအက်ိတ္ေလးသည္ ဆီးႏွင့္ မည္သို႔မၽွမပတ္သက္။ သုက္ရည္ စိမ့္ထုတ္ေပးေသာ အက်ိတ္ျဖစ္၍ သုက္ရည္က်ိတ္ဟု ေခၚျခင္းက ပို၍ဆီေလ်ာ္ပါလိမ့္မည္။
သုက္ရည္က်ိတ္သည္ သုက္ရည္သိုေလွာင္ရာအဂၤါ ျဖစ္ပါ၏။ ေယာက်္ားတေယာက္ သုက္တႀကိမ္လႊတ္လၽွင္ ပ်မ္းမၽွအားျဖင့္ သန္းႏွစ္ရာမၽွေသာ သုက္ေကာင္မ်ား ထြက္သည္။ ထိုသုက္ေကာင္မ်ား လိင္တံမွတဆင့္ အျပင္သို႔ထြက္ရာတြင္ လြယ္ကူေစရန္ သုက္ရည္ေရာေႏွာေပးရျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအရည္တြင္ အသားဓာတ္၊ အင္ဇိုင္းဓာတ္၊ အဆီဓာတ္၊ သၾကားဓာတ္မ်ား ပါဝင္သျဖင့္ သုက္ေကာင္မ်ားကို အားျဖည့္ေပးရာလည္း ေရာက္ပါသည္။
ဆီးက်ိတ္ (သုက္ရည္က်ိတ္) သည္ ဆီးအိမ္၏ ေအာက္ေျခလည္တိုင္တြင္ ဆီးႁပြန္ကို ငံုထားေသာ အသိုက္တခုသဖြယ္ တည္ရွိသည္။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္တြင္ သူ႔အရြယ္အစားမွာ ဗာဒံသီးသာသာ၊ အသက္အရြယ္ရလာၿပီး ေဝွးေစ့မွထုတ္ေပးေသာ ဖိုေဟာ္မုန္းမ်ား ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းလာသည့္အခါ ဆီးက်ိတ္၏ အရြယ္အစားသည္ ႀကီးထြားလာသည္။ ထိုသို႔ ႀကီးထြားလာျခင္းသည္ က်ဆင္းလာေသာ ဖိုေဟာ္မုန္းေရခ်ိန္ကို တန္ျပန္ခ်ိန္ညိႇရန္ ျဖစ္သည္။ အက်ိတ္၏ ႀကီးထြားမႈရွိေသာ္လည္း ကင္ဆာကဲ့သို႔ အျခားေနရာမ်ားထိ ျပန္႔ပြားမႈမရွိသျဖင့္ မျပန္႔ပြားေသာ ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈဟု ဆိုပါသည္။
အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္ေသာ အမ်ိဳးသားတို႔တြင္ ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈသည္ အနည္းႏွင့္အမ်ား ရွိတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္ ၆ဝ မွအထက္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈသည္ အေတြ႔ရမ်ားေသာ က်န္းမာေရး ျပႆနာတခု ျဖစ္သည္။ ဆီးက်ိတ္ ႀကီးထြားလာသည့္အခါ ယင္းအက်ိတ္၏ ဝန္းပတ္မႈ နယ္ပယ္အတြင္းမွ ျဖတ္ထြက္ရေသာ ဆီးႁပြန္အား ဖိႏွိပ္သည္။ ဆီးႁပြန္ ျပားသြားသည့္အခါ ဆီးသည္ ယခင္ကဲ့သို႔ အားႏွင့္အင္ႏွင့္ မသြားႏိုင္ေတာ့။ တစက္စက္က်ၿပီး သြားရသည္။ ဆီးသြားၿပီးလၽွင္ အားမရသလို ဆီးက်န္သလို ခံစားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္သာသို႔ မၾကာခဏ ေျပးရသည္။ ညဘက္မွာ အထူးအိပ္ေရးပ်က္ေလ့ ရွိပါသည္။
မျပန္႔ပြားေသာ ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈသည္ သာမန္အားျဖင့္ အသက္အႏၲရာယ္ မျပဳပါ။ သို႔ေသာ္ ဆီးက်ိတ္ ႐ိုး႐ိုးႀကီးထြားမႈမွာ ကင္ဆာက်ိတ္ဘဝသို႔ ေျပာင္းလဲၿပီး ႀကီးထြားလာလၽွင္မူ အသက္အႏၲရာယ္ ရွိလာႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆီးသြားရခက္လာလၽွင္ အေထြေထြကုဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသသင့္သည္။ ဆရာဝန္က ေဆးဝါးျဖင့္ ကုသေကာင္း ကုသမည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ လိုအပ္သည့္အခါ ခြဲစိတ္ကုသဖို႔ ညႊန္းဆိုပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေရာဂါကုသေရးသည္ ဆရာဝန္တဦးတည္းေပၚမွာသာ မူတည္သည္ မဟုတ္။ လူနာဘက္က လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္ အရာမ်ားလည္း ရွိသည္။
ယင္းတို႔တြင္ ပါဝင္ေသာ အခ်က္တခုမွာ ညအိပ္ရာမဝင္မီ ႏွစ္နာရီအလိုတြင္ ေကာ္ဖီ သို႔မဟုတ္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္သံုးမႈကို ေရွာင္ရန္ျဖစ္သည္။ မေနႏိုင္၍ ေသာက္သံုးမည္ဆိုလၽွင္ ကဖင္းဓာတ္ ထုတ္ပယ္ၿပီးသား ေကာ္ဖီ သို႔မဟုတ္ လက္ဖက္ရည္ကို ေသာက္သင့္ပါသည္။ ကဖင္းဓာတ္သည္ ဆီးရႊင္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေသြးတိုး သို႔မဟုတ္ ႏွလံုးအားျပတ္သည့္ ေရာဂါအတြက္ ဆီးရႊင္ေဆးမ်ား ေသာက္သံုးေနရပါကလည္း ယင္းအေၾကာင္းကို ဆရာဝန္အား ေျပာျပသင့္ပါသည္။ ဆီးရႊင္ေဆး ပမာဏကို ေလၽွာ႔ခ်ႏိုင္လၽွင္ အိမ္သာေျပးရသည့္အႀကိမ္ကို ေလၽွာ႔ခ်ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
အျခား ေရွာင္ရွားရမည့္ အရာမ်ားထဲတြင္ ႏွာရည္ယိုသက္သာေစသည့္ ေဆးမ်ား၊ ဟစၥတာမင္း ဆန္႔က်င္ေဆးမ်ား ပါဝင္သည္။ ယင္းတို႔က ဆီးႁပြန္ကို ပတ္ထားေသာ ႂကြက္သားမ်ားကို တင္းမာေစသည့္အတြက္ ဆီးသြားရ ခက္ေစပါလိမ့္မည္။ ထို႔ျပင္ ဆီးသြားလိုစိတ္ ေအာင့္ထားျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါသည္။ ဆီးသြားလိုစိတ္ ေပၚလာသည္ႏွင့္ အိမ္သာသို႔ေျပးပါ။ ထိုအခါ ဆီးအိမ္အလြန္တင္းျခင္းကို ေရွာင္လႊဲႏိုင္ပါမည္။
ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈေရာဂါကို အေနာက္တိုင္းေဆးမ်ားျဖင့္ ကုသမႈမ်ားေသာ္လည္း သဘာဝေဆးမ်ားကို ကုသမႈအတြက္ အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။ ပထမဦးစားေပး သံုးစြဲႏိုင္ေသာ ေဆးမွာ ေဆးထန္းေစ့ (Saw palmetto) ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေသာက္ေဆးအျဖစ္ ဝယ္ယူရရွိႏိုင္သည္။ လူေပါင္း ၃,ဝဝဝ ေက်ာ္ႏွင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သုေတသနအရ ေဆးထန္းေစ့ျဖင့္ ကုသမႈ ခံယူသူမ်ားသည္ ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ေဝဒနာခံစားရမႈ သက္သာသည္သာမက ဆီးလံုးေသးေသးသြားေနရျခင္း ကိစၥတြင္လည္း တိုးတက္မႈမ်ားရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ဆီးက်ိတ္ႀကီးထြားမႈကို သက္သာေစေသာ အျခားသဘာဝေဆးမ်ားမွာ ပ်ားဝတ္မႈန္ (Bee pollem) ႏွင့္ သဘာဝသြပ္ဓာတ္ပါေသာ ေဆးတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ေဒါက္တာလႊမ္းမိုးဟန္