ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနႏွင့္ လူထု အေလးထားဆံုးေသာ ျပႆနာမွာ ရခိုင္ျပႆနာ ျဖစ္၏။ ရခိုင္ျပႆနာကို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကေရာ ျပည္နယ္အစိုးရကပါ ဖိဖိစီးစီး ကိုင္တြယ္ေနသလို ျပတ္ျပတ္သားသားလည္း ေဆာင္ရြက္ေနသျဖင့္ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း အေလးအထားရဆံုးေသာ သတင္းလည္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီကို ရခိုင္ျပႆနာ တင္မည္၊ မတင္မည္ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး ယူဆေနသလို ရခိုင္ျပႆနာေၾကာင့္ ထိုျပႆနာကို မီးခြက္ထြန္းရွာသူမ်ား၊ ျပႆနာ၏ ဇာစ္ျမစ္ကို မသိ၊ ေလးနက္မႈ မရွိသူမ်ားက ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး သူခိုးက လူဟစ္သည့္ ခ်ဲ႔ကားမႈမ်ားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိကၡာက်ေအာင္ႏွင့္ အထင္အျမင္လြဲေအာင္ ဖန္တီးမႈမ်ား ရွိလာပါေတာ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ဘက္တံခါးျဖစ္ေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္းသို႔ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာဘက္မွ က်ိဳးပ်က္ကာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွ ဘဂၤါလီမ်ား ဝင္လာသည္ကစၿပီး ျပႆနာမ်ား တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္လာၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနမႈမွာ ကုန္းတြင္းပိုင္းက အမ်ားစု ျဖစ္ေလသည္။ တ႐ုတ္၊ ထိုင္း၊ လာအို၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏၵိယ စသည့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ အားလံုးလိုလိုမွာ ေျမျပင္ခ်င္း ဆက္စပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ တဖက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲသို႔ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျခင္း၊ အေျခခ်ျခင္းတို႔သည္ ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက ရွိေသာ္လည္း ယခုကာလလို ထိပ္တိုက္ေတြ႔ျခင္းမ်ား မျဖစ္ေပၚခဲ့ေပ။ အိႏၵိယကလည္း လာသည္။ တ႐ုတ္ကလည္း လာသည္။ ထိုအခ်ိန္က ပါကစၥတန္ ျဖစ္ေနေသးေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္ကလည္း လာေလသည္။ ျမန္မာဘုရင္ လက္ထက္ကတည္းက ထိုတ႐ုတ္၊ ကုလားမ်ား ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသလို ေအာက္ေျခလုပ္ငန္းမ်ားကို ခိုင္းဖို႔လည္း ထိုတ႐ုတ္၊ ကုလားမ်ား ေခၚယူထားေလသည္။ ကိုလိုနီႏိုင္ငံခ်င္း အတူတူတြင္ပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သယံဇာတေပါ၊ စိုက္ပ်ိဳးေျမ ေပါမ်ားသျဖင့္ အေျခအေနေကာင္းေလသည္။ ထိုအခါ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားက လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ရွည္ၾကာျခင္းႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ လႊမ္းမိုးမႈ ရွည္ၾကာလာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမွာ ဆင္းရဲလာသလို တိုင္းျပည္အေနျဖင့္ အားထားစရာဆို၍ သယံဇာတကိုသာ အမွီျပဳလာရေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႔ မက္မက္ေမာေမာႏွင့္ လာေရာက္အေျခစိုက္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ ပို၍ ဆင္းရဲေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွသာ လာေရာက္အေျခခ်ၾကေလသည္။ တ႐ုတ္ဆိုလၽွင္လည္း သူတို႔ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အေလးထားစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့သလို အိႏၵိယမွာလည္း ယခင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကုလားအလုပ္သမားမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာမေနၾကေတာ့ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွသာ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္မ်ား လုပ္ၾကရေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာမူ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္လည္း ဆင္းရဲ၊ လူဦးေရေဖာင္းပြမႈလည္း မ်ား၊ ငတ္လည္း ငတ္ျပတ္ၾကသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲသို႔ အစုအျပံဳလိုက္ ေျဗာင္က်က်ႏွင့္ ေရာက္လာသလို ခိုးဝင္၍လည္း တမ်ဳိး ေရာက္လာၾကသျဖင့္ ယခုလို မၾကံဳဖူးေလာက္ေသာ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ယခုလို ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဘက္ေဒသ၌ ARSA လို အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားက ရြာလံုးကြၽတ္ မီး႐ိႈ႕ျခင္း၊ နယ္ျခားေစာင့္စခန္းမ်ားကို ဝင္စီးျခင္း၊ ရခိုင္ျပည္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ျခင္းျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာေဒသကို သူတို႔ေဒသအျဖစ္ သတ္မွတ္ယူရေအာင္၊ ရခိုင္နယ္နိမိတ္ကိုပဲ ထြက္သြားေအာင္ လုပ္ေနေသာ လုပ္ရပ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူမ်ားအဖို႔ သည္းမခံႏိုင္စရာ ျဖစ္ေလသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ သမိုင္းကို သိေနေသာ ျပည္သူမ်ားအဖို႔ ယခုလို ဖန္တီးေနျခင္းကို လံုးဝ လက္မခံႏိုင္ၾကေပ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာဟု မိမိဘာသာ အမည္ေပးထားၿပီး ရခိုင္လူမ်ိဳးတခုအျဖစ္ ထိုဘဂၤါလီမူဆလင္မ်ားက အတင္းဖန္တီးလာျခင္းသည္ အလြန္စက္ဆုပ္ဖို႔ေကာင္းသလို ကုလသမဂၢ အပါအဝင္ တျခားဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ႏိုင္ငံမ်ားက လက္ခံလာသည္မွာ အလြန္ပင္ အံ့ဩစရာလည္းေကာင္း၊ စိတ္ပ်က္စရာလည္း ေကာင္းလွေပသည္။ မိမိတို႔ သိမွီသမၽွ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုသည့္ လူမ်ိဳး မရွိသလို သုေတသနလုပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းကို ျပဳစုခဲ့သည္မ်ားတြင္လည္း လူမ်ိဳးေပါင္း ၁၃၅ မ်ိဳးတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည္မွာ ဘယ္ေခ်ာင္ဂေလာင္တြင္မွ မပါဝင္ခဲ့ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးတြင္ ပထမ ပါလီမန္ေခတ္ ေနာက္ဆံုးကာလမ်ားက မိမိတို႔ ပါတီ အႏိုင္ရရွိေရးအတြက္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာဘက္မွ ဘဂၤါလီမ်ား၏ မဲကို ေအာက္လမ္းနည္းျဖင့္ မိမိတို႔ကို ေထာက္ခံေစခ်င္ေသာ ပါတီမ်ားက သူတို႔ေပးေသာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည္ကို မ်က္စိမွိတ္လက္ခံလိုက္ၾကသည္။ ထို႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည္မွာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္လည္း မရွိ၊ ကိုလိုနီေခတ္တြင္လည္း မရွိ၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေခတ္တြင္လည္း မရွိေပ။ မည္သည့္အစိုးရက မည္သည့္ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္က ထိုနာမည္ကို လက္ခံခဲ့သည္ပင္ ျဖစ္ေစ ထိုနာမည္ႏွင့္ ထိုလူမ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ေၾကာင္း သမိုင္းကုိ သက္ေသထူၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ ေျပာဆိုႏိုင္စြမ္း ရွိၾကပါသည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ အုပ္စိုးသူ အစိုးရကေရာ၊ ျပည္သူမ်ားကေရာ မိမိတို႔၏ တည္ရွိမႈႏွင့္ ပကတိအေျခအေနကို နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔လို၏။ ျပတ္သားရဲရင့္ဖို႔လည္း လို၏။ တကမာၻလံုးသာမက စၾကာဝဠာတခုလံုးကပါ မိမိႏိုင္ငံသား မဟုတ္သည့္လူမ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ျပတ္သားဖို႔ လို၏။ တခ်ိန္တည္းတြင္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔လည္း လိုပါသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးသည္ပင္လၽွင္ ပါကစၥတန္မွ အေရွ႕ပါကစၥတန္ ခဲြထြက္ၿပီး မိမိတို႔ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းေပးမွ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ယခင္က အေရွ႕ပါကစၥတန္ ျဖစ္၏။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ အိႏၵိယ လြတ္လပ္ေရး မရခင္အထိ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားေအာက္ ရွင္သန္ခဲ့ရေသာ ေဒသႏွင့္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ထိုဘဂၤါလီမ်ား ျပည္တြင္း ေရာက္လာၿပီးမွသာလၽွင္ အတင္းအဓမၼ လူမ်ိဳးတမ်ဳိးအျဖစ္ အမည္တြင္ေစသည္ကို တကမာၻလံုးက နားလည္သိရွိေစလို၏။ ထိုအေျခအေနကို နားလည္မႈမရွိ၊ သမိုင္းကို မသိဘဲ အတင္းအဓမၼ လူမ်ိဳးတမ်ဳိးအျဖစ္ သတ္မွတ္ေနသည္ကို လံုးဝ လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ ယခုဆိုလၽွင္ ပို၍ ပက္စက္လွသည္။ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ သူတပါးအိမ္ေပၚလည္း အတင္းအဓမၼ ေဖာက္ထြင္းၿပီး တက္လာ၊ ထိုအိမ္ေပၚရွိ အိမ္ရွင္မ်ားကိုလည္း အၾကမ္းဖက္ၿပီး ေမာင္းခ်၊ ေနာက္ သူတို႔ကပင္ အၾကမ္းဖက္ခံရ၊ ေမာင္းထုတ္ခံရသေယာင္ေယာင္ လုပ္ၾကံလာသည္ကို အိမ္ရွင္မ်ားအေနျဖင့္ မည္မၽွ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္မည္ကို စာနာၾကည့္ဖို႔ လိုပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္က အေျခခ်လာခဲ့ေသာ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ေပါက္ဖြားလာသလို လူဦးေရကလည္း မ်ားလာ၏။ လူအင္အား မ်ားလာသလို သူတို႔ ေနထိုင္ေသာ ေဒသကိုလည္း သူတို႔ပိုင္ေနရာလိုလို၊ သူတို႔ပိုင္ တိုင္းျပည္လိုလို လုပ္ခ်င္လာၾက၏။ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းတြင္လည္း မေလးရွားကို အေျခခံေသာ မူဆလင္ဘာသာဝင္မ်ားသည္ ထိုင္းအစိုးရကို အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊ တိုင္းျပည္သူမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ျခင္းမ်ိဳး ျပဳလုပ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ထိုင္းတပ္မေတာ္က ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ အေရးယူခဲ့သည္။ တ႐ုတ္တြင္လည္း ဝီဂါလို လူမ်ိဳးမ်ားက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား လုပ္သည္ကို တ႐ုတ္အစိုးရက ေခ်မႈန္းခဲ့သည္။ ႐ုရွားတြင္ ေခ်ခ်င္ညာ၊ ဖိလစ္ပိုင္တြင္လည္း  အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းကာ တိုင္းျပည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးလာေသာေၾကာင့္ ဖိလစ္ပိုင္အစိုးရက အေရးယူ သုတ္သင္ခဲ့၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပင္ျဖစ္ေစ ယခုလို အႏိုင္က်င့္လြန္း၊ ေစာ္ကားလြန္းျခင္းကို သည္းခံေန၍ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာကို လက္ခံမည္။ တရားဥပေဒအတိုင္း လိုက္နာမည္။ အာဏာပိုင္မ်ားက လက္ခံမည္ဆိုလၽွင္ ဥပေဒစည္းကမ္းအတိုင္း ေနထိုင္ခြင့္ရေကာင္းရေပမည္။ ေနထိုင္ခြင့္ မရလၽွင္လည္း ထိုျပႆနာကို မည္သို႔မၽွ တတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။  အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ၿပီး “တို႔ျပည္၊ တို႔ေျမ” လုပ္လာလၽွင္ကား သူတို႔သည္ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား ျဖစ္လာေပမည္။ လူသတ္မီး႐ိႈ႕သူမ်ားကို အၾကမ္းဖက္သမားဟု မသတ္မွတ္လၽွင္ မည္သို႔သတ္မွတ္မည္ကို ကမာၻက သိရေပမည္။ ထိုသို႔ ဘဂၤါလီ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား ေသာင္းက်န္းလာသည္မွာ ယခင့္ယခင့္က အစိုးရမ်ားႏွင့္ လံုျခံဳေရးအတြက္ တာဝန္ယူထားသူမ်ားတြင္ တာဝန္ ရွိေလသည္။ ပထစအစိုးရ၊ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အစိုးရ၊ ဗိုလ္သန္းေရႊအစိုးရတို႔မွာ ခိုးဝင္လာသူ ဘဂၤါလီမ်ားကို မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳထားသည္မွစၿပီး ျပႆနာမွာ ပုဆိန္ျဖင့္ ထြင္းရသည္အထိ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ ယခုလို အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မည္သည့္အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ARSA ေရာ၊ အုိက္အက္စ္ေရာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ေခါင္းငံု႔ခံေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခု အေျခအေနသည္ ကမၻာက ျမန္မာႏိုင္ငံကို တဖက္သတ္ လက္ညႇိဳးထိုးလာသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး၊ အျဖစ္မွန္ကို နားမလည္၊ မေလ့လာမသံုးသပ္ဘဲ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို ေနရာေပးကာ ႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးလာမည္ဆိုလၽွင္ လံုးဝ လက္ခံႏိုင္စရာမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ “အေရးႀကီးၿပီ ေသြးစည္းၾကစို႔”ဟု ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။