အာဏာမွ စီးဆင္းလာေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္မွ စီးဆင္းလာေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား
DVB
·
August 17, 2017
လက္နက္ေမွာင္ခိုလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခား႐ုပ္ရွင္ကားတကားထဲက ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ကို သတိရမိပါတယ္။ သရက္ပင္ေပၚက ေႂကြက်တဲ့ သရက္သီးက သရက္ပင္ရဲ႕အေဝးမွာ မက်ေရာက္ဘူး ဆိုတာပါ။ စီးဆင္းမႈဆိုတာ ျမင့္ရာမွ နီးရာကို စီးဆင္းတတ္သလို အခြင့္အလမ္းဆိုတာလည္း နီးစပ္တဲ့ေနရာက ပိုၿပီးစီးဆင္းတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ ပံုပမာအားျဖင့္လည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလက အာဏာရွိသူေတြဆီက စီးဆင္းသြားတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြဟာ တျခားေဝးေဝးလံလံကို ေရာက္ရွိသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အနီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသာ စီးဆင္းေစခဲ့တာပါ။
လူဆိုတာ မိမိရဲ႕အလိုဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရင္ အသံမထြက္ပါဘူး။ ျဖည့္ဆည္းမေပးႏိုင္မွ၊ ျဖည့္ဆည္းမေပးသည့္အျပင္ ခြဲျခားဆက္ဆံတာပါ ခံရရင္ အသံထြက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အစိုးရပဲတက္တက္ အစိုးရႏွင့္ နီးစပ္တဲ့သူေတြ၊ အလြန္းသင့္တဲ့သူေတြဟာ လမ္းမေပၚကိုထြက္ၿပီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ နည္းၾကပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ၊ အာဏာဆီမွ စီးဆင္းလာတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြႏွင့္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့သူေတြဟာ အစိုးရကို ေတာ္လွန္တဲ့သူ၊ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့သူေတြ ျဖစ္လာေလ့ မရွိၾကပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ မေကာင္းရင္လည္း မေကာင္းတာကို သိသိႀကီးႏွင့္ ၿငိမ္ေနတဲ့သူေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ကိုယ္က်ိဳးျဖစ္ထြန္းတဲ့သူေတြ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အစိုးရကို ထိခိုက္ေစရင္ သူတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကိုပါ တပါတည္း ထိခိုက္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးကို သာမန္ျပည္သူေတြထက္ နားလည္ၾကတဲ့သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ နားလည္ေပမယ့္ တိုင္းျပည္အေပၚ ထားရွိတဲ့ ေစတနာဟာ မေကာင္းတဲ့အခါ လူေတြရဲ႕ေမတၱာကိုလည္း သူတို႔ မရရွိတတ္ပါဘူး။ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေလ့လာတဲ့ စစ္တမ္းတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆိုအရ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ စီးပြားေရး ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ယခင္စစ္အုပ္စု ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြ မိသားစု ၂၅ စုေလာက္က ပိုင္ဆိုင္တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တကယ္တမ္း ေလ့လာၾကည့္ရင္လည္း တႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ ဟဲဗီးဝိတ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြဟာ သူတို႔ႏွင့္ကင္းတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ စစ္ေရးကို သံတမန္လုပ္ထားခဲ့တဲ့ ေရႊလမ္း၊ ေငြလမ္း ဇာတ္လမ္းေတြကိုလည္း အားလံုးအသိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဟာ ဘာကို ျပေနသလဲဆိုရင္ အာဏာရွိတဲ့သူက သူကုိယ္တိုင္ ဝင္လုပ္လို႔မရတဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္သူကို လုပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အက်ိဳးစီးပြားရွာၾကတဲ့စနစ္ကို ေဖာ္ညႊန္းပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္း ၁၇ ခုက ထြက္တဲ့ သယံဇာတေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ဇိမ္ခံဖို႔ ျဖစ္ေစၿပီး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြဟာ တိုင္းတပါးကို ကြၽန္သြားခံရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါပဲ။ ခုထိလည္းပဲ သြားေနၾကဆဲပါပဲ။ ဒါကို သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အသီးသီး ေတြ႔ျမင္ေနၾကရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း တုိင္ၾကားခံေနရတယ္။
ဒီလို ေဖာင္စီးရငး္ ေရငတ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတရပ္ကို ေျခလွမ္းေနတဲ့ အစိုးရသက္တမ္း ၂ ဆက္ ျဖစ္လာသည့္တိုင္ ရွိေနဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အာဏာကို မွီခိုၿပီး ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲလို ျဖစ္ေနတာပါ။
လတ္တေလာ ေတြ႔ရတဲ့ သတင္းေတြဆိုရင္ အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရထားမႈက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြလို႔ ေျပာလို႔ရမွာပါ။ ကရင္ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမႉးႏွင့္ ျပည္ထဲေရး အဆင့္ျမင့္တာဝန္ရွိသူေတြကို အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ဥပေဒပုဒ္မ ၅၆/၆၃ ႏွင့္ တရားစြဲဆိုခံထားရတာေတြပါ။ တရားစြဲခံထားရတဲ့သူေတြက ကရင္ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမႉး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဒု-ရဲမႉးႀကီးတဦး၊ ဒုတိယညႊန္ၾကားေရးမႉးတဦး၊ ဦးစီးအရာရွိတဦး၊ ေျမပိုင္ရွင္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ လႊဲအပ္ခံထားရတဲ့ အရပ္သား ၂ ဦးဆိုတာကို ၾကည့္ရင္ ရာထူးဂုဏ္သိန္ ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းေတြပါ။
ေနာက္သတင္းတပုဒ္မွာလည္းပဲ ကရင္ျပည္နယ္က ဥပေဒခ်ဳပ္႐ံုးက ဥပေဒအရာရွိ အဆင့္ (၃)၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့သူ တဦးကို ပုဒ္မ ၅၆ ႏွင့္ပဲ တရားစြဲထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္တမ္း ပိုက္စိပ္တိုက္ၿပီး စစ္ၾကည့္ရင္ ႏိုင္ငံတဝန္းလံုး ဒီထက္ပိုတဲ့ အေရအတြက္ေတြကို ေတြ႔လာႏိုင္မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ လူတခ်ိဳ႕ဟာ ရာထူးဂုဏ္သိန္ ႀကီးသေလာက္ ေခတ္ႏွင့္ အလွမ္းေဝးေနသလို က်န္ေနၾကေသးလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ မီဒီယာသမားေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပလည္ေအာင္ ျပန္ေျဖၾကားဖို႔ ညႊန္ၾကားထားပါေစ။ နယ္ေတြမွာ မီဒီယာေတြကို စိမ္းေနဆဲ၊ ရန္သူလို ဆက္ဆံေနဆဲပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ခုေလာက္ လူမႈကြန္ရက္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္ေနတာမွာေတာင္ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္က အမူအက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ဘဲ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူေတြကို ထံုးစံအတိုင္း လုပ္ေနဆဲပါပဲ။ ဒါေတြဟာ ေခတ္ႏွင့္ အလွမ္းေဝးေနတဲ့ သေကၤတေတြပါ။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားေတြမွာ၊ တခ်ိဳ႕႐ံုးဝန္ထမ္းေတြဟာ၊ ဌာနဆိုင္ရာ အရာရွိႀကီးေတြဟာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈကို န္မစြ႔လႊတ္ႏိုင္ၾကသလို အာဏာကို အသံုးျပဳၿပီး လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ကိုယ္က်ိဳးရွာေနတဲ့ စနစ္ကလည္း မေပ်ာက္ၾကေသးပါဘူး။ ခုေတာ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ကေန ေနာက္တမ်ဳိး တိုးလာတာက လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ၊ အစိုးရဝန္ႀကီးေတြ ကိစၥပါ။ သူတို႔ဟာလည္း ေရႊ႕ေျပာင္းလာတဲ့ ေခတ္စနစ္အရ အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ရထားသူေတြပါ။ တေလာကေတာင္မွ ရန္ကုန္မွာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ တဦးရဲ႕ ခင္ပြန္း ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိစၥကို သတင္းေတြထဲမွာ ၾကည့္လိုက္ရပါေသးတယ္။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အုပ္စုကိုိ ျမင္ေနတဲ့အခါ လက္ရွိ အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့သူေတြကို သတိမျပဳမိသလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၾကပါေသးတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္ ၃၁ ရက္ေန႔က ရခိုင္ျပည္နယ္ အစိုးရ႐ံုးမွာ အစိုးရသက္တမ္း တႏွစ္တာကာလရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားႀကီးကိုလည္း သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ ေျပာၾကားမႈအရ သိခဲ့ရတာ တခုက လက္ရွိ ရခိုင္တျပည္လံုးမွာ ကုမၸဏီ ၆၀၀ ေက်ာ္နီးပါး ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးတဲ့ ေဒသတခုျဖစ္ေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပထမ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းကတည္းက ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီေတြ ထူေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို ထူေထာင္ခဲ့ၾကတာမွာလည္း ေလ့လာမိသေလာက္ အင္ဂ်င္နီယာပညာကို နားလည္တဲ့သူေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကံဳ ရွိတဲ့သူေတြက ထူေထာင္ထားတာလည္း ရွိသလို တခ်ိဳ႕ လႊတ္ေတာ္ပိုင္း၊ အစိုးရပိုင္းႏွင့္ နီးစပ္လို႔ ထူေထာင္၊ တင္ဒါေအာင္ စတဲ့ ခါေတာ္မီကုမၸဏီေတြက ပိုမ်ားတဲ့သေဘာပါ။
ကုမၸဏီမ်ားရင္လည္း ေလမုန္တုိင္းတခုလာရင္ လမ္းေတြက ပ်က္ဆဲ၊ အေဆာက္အအံုေတြက ၿပိဳေနဆဲပါပဲ။ ဒါဟာ ကိုယ္တိုင္ ေရွ႕ထြက္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ခါ နီးစပ္ရာကို စီးဆင္းေစလိုက္တဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ပါပဲ။ နာေတာ့ ျပည္သူသာ နာပါတယ္။ ခုလည္း ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ လမ္း၊ တံတား၊ အေဆာက္အအံုေတြကို စံခ်ိန္မီ၊ မမီ စစ္ေဆးဖို႔ ျပည္နယ္အစိုးရက QC လို႔ေခၚတဲ့ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ ဖဲြ႔ထားပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔ကေတာာ့ အေဆာက္အအံုေတြကို မွန္၊ မမွန္ အရည္အေသြးမီ၊ မမီ စစ္ေဆးေပးရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေဝဖန္သံကေတာ့ သူတို႔အတြက္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေကာက္ခံတဲ့ ကိစၥပါ။ အေဆာက္အအံု အတြက္ ခ်ေပးထားတဲ့ ဘတ္ဂ်က္က ဒီအဖြဲ႔အတြက္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေပးေနရေတာ့ ပစၥည္းဝယ္ယူရာမွာ၊ လုပ္ငန္းလုပ္ရာမွာ ပဲ့ပါသြားသလိုျဖစ္လို႔ အေဆာက္အအံု ေကာင္းဖို႔အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစတယ္လို႔ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဆိုပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကန္ထ႐ိုက္ကိစၥေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ေရာက္ လက္ရွိ အာဏာပိုင္ေတြႏွင့္ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း ရွိေနတယ္ ဆိုတာပါ။
အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို မိမိတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသံုးခ်မႈ ရွိလာခဲ့ရင္၊ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အသံုးခ်လာခဲ့ရင္ အသံုးခ်ခံရတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ နစ္နာပါတယ္။ နမူနာအားျဖင့္ အာရွေဒသမွာလည္း အင္ဒိုနီးရွားတို႔ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ သမၼတဆူဟာတိုဟာ အာဏာကို ေမာင္ပိုင္စီးေနခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕နီးစပ္ရာ မိသားစုေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ၁၉၉၇-၉၈ ဘ႑ာေရး အက်ပ္အတည္းႏွစ္မွာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဟာ စီးပြားေရးစနစ္ လံုးဝပ်က္စီးခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုးဟာလည္း သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး လမ္းမေပၚ ထြက္ၿပီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ဆူဟာတိုဟာ ၁၉၉၈ ေမလမွာ သမၼတရာထူးက ႏုတ္ထြက္ေပးခဲ့ရတာပါ။ သူ႔ေနာက္ တက္လာတဲ့ သမၼတဘီေဂ်၊ ဟာဘီဘီကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာပညာရွင္လည္း ျဖစ္သလုိ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သူပါ။ သူ႔လက္ထက္မွာ ပထမဆံုး ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ရာထူးမွာ အရပ္ဘက္က လူတဦးကို ခန္႔အပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆူဟာတိုရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအဝိုင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူူူ၊ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားသူ ျဖစ္ေပမယ့္ အာဏာကို အသံုးခ်ၿပီး နီးစပ္ရာကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပး၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာခဲ့တဲ့အခါ မ႐ႈမလွ က်ဆံုးရတာပါပဲ။
ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံမွာလည္း လာမည့္ ၂၀၁၈ မွာ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲ ရွိေနပါတယ္။ ပိုေပါ့အစိုးရကို တိုက္ထုတ္ၿပီး တိုင္းျပည္ကို ေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္မယ္ဆိုတဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဟြန္ဆန္ကို ခုခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြက ရာဇပလႅင္က ဆင္းေစခ်င္ၾကပါၿပီ။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ကေန ရာထူးၿမဲလာခဲ့တဲ့ ဟြန္ဆန္ဟာ ခုခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၇ ႏွစ္ထိ အာဏာကို ဆက္လက္ ကိုင္ထားဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၃ ဇူလိုင္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဟြန္ဆန္ရဲ႕ ကေမာၻဒီးယား အမ်ိဳးသားကယ္တင္ေရးပါတီ CNRP ဟာ မဲမသမာမႈ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး အတိုက္အခံပါတီျဖစ္တဲ့ ကေမာၻဒီးယားျပည္သူ႔ပါတီ CPP က ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျပဳလုပ္ကာ သေဘာတူညီခ်က္တခ်ိဳ႕ကို ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံမွာလည္းပဲ ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးဟာ ဟြန္ဆန္ရဲ႕ အေပါင္းပါေတြဆီမွာ ေရာက္ေနတာပါ။ အစိုးရက ခ်ေပးထားတဲ့ ေျမယာ ဟက္တာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ Tycoon သူေဌးႀကီး ၅ ဦးဆီကို ေရာက္ရွိေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အက်ိဳးအျမတ္ကိုေတာ့ ဟြန္ဆန္ရဲ႕ မိသားစုနဲ႔ လက္တဆုပ္စာ လူတခ်ိဳ႕ကသာ ခံစားေနၾကရတာပါ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရရင္ ဘယ္အစိုးရမဆို မိမိတို႔အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို အားမရဘူး၊ မေက်နပ္ဘူးလို႔ မေျပာၾကပါဘူး။ အာဏာလက္လႊတ္ၾကရမွသာ တခ်ိဳ႕က ဖြင့္ဟၾကတဲ့ သေဘာပါ။ မိမိတို႔ အာဏာရရွိေနတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို နီးစပ္ရာေပး၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာတဲ့ စနစ္ဟာ မဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာ ပိုရွိတတ္ပါတယ္။ တဘက္ကၾကည့္ရင္ ဒီလို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံမဖြံ႔ၿဖိဳး ျဖစ္ေနတာပါ။ မၾကာေသးမီက က်င္းပခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတုိင္ပင္ခံ႐ံုး ဝန္ႀကီးဌာန ၁ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပည္သူမ်ားထံမွ အမ်ိဳးမ်ိဳး မဲဆြယ္စည္း႐ံုးခဲ့ၿပီး အစိုးရျဖစ္သည့္အခါ ျပည္သူအမ်ား၏ ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းသည္ အစိုးရေကာင္းမ်ား၏ အလုပ္ မဟုတ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာလည္း အစိုးရေကာင္းတို႔ရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ပါေစ။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေစသည့္ အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္ႏိ္ုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။
ေက်ာ္လင္း(ေရာင္စံု)
