အသြင္ေျပာင္းလဲရမယ့္ ရခုိင္ေရလုပ္ငန္း
DVB
·
August 4, 2017
ေရခ်မ္းျပင္ေခ်ာင္းဝက ေမယုကြၽန္းအနီးထိ သြားေရာက္ၿပီး က်ားပုိက္ ေထာက္ခဲ့ေပမယ့္ ငါးရရွိမႈဟာ ထုံးစံအတုိင္း နည္းပါးခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္လုိ႔ ဦးအုန္းေဌးက ဆုိပါတယ္။ ငါးဖမ္းလုပ္သက္ ၃၀ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔အေတြ႔ႀကံဳအရ ငါးရရွိတဲ့ ေနရာေတြဟာ သူေနထုိင္ရာ အုန္းေရေဘာ္ေက်းရြာနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေဝးလာတာကို သူ သတိထားတာမိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
“အရင္တုန္းကဆုိရင္ ဒီစက္ေလွ နစ္ျမဳပ္မတတ္ပါဘဲ။ ငါးေတြရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ေလွေပၚမွာ အနည္းဆုံး လူ သုံးေလးဦးေတာ့ ေခၚသြားရတယ္။ ငါးေတြမ်ားေတာ့ က်ားပုိက္ကလည္း ေလးတယ္။ တေယာက္တည္း မႏိုင္ဘူး။ အခုက သားနဲ႔ပဲ အတူသြားၿပီး ပုိက္ေတြကုိ သြားေဖာ္တယ္။”
ငါးေတြရရွိမႈ နည္းလာတာနဲ႔အတူ ေဒသမတည္ၿငိမ္မႈကလည္း အုန္းေရေဘာ္ ေက်းရြာသားေတြအဖုိ႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဦးေအာင္ေဌးလုိ ေမယုကမ္းအနီးထိ ပုိက္ေတြကုိ သြားခ်ၾကေပမယ့္ ေရျပင္မွာရွိတဲ့ လုံၿခံဳေရး(ေနဗီ) သေဘၤာေတြက ျမင္ေတြ႔ရင္ ခြင့္မျပဳဘူးလုိ႔ ကုိေအာင္ေက်ာ္ႏုိင္က သူတုိ႔ေတြရဲ႕ အခက္အခဲကုိ ရွင္းျပပါတယ္။
“ေမာင္ေတာမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္တဲ့အၿပီးမွာ ပင္လယ္ျပင္လုံၿခံဳေရးအရ ဆုိၿပီး သူတုိ႔က က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေမယုကြၽန္းအနီးမွာ ပုိက္ခ်ခြင့္မေပးဘူး၊ ကုလားေတြ လာတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ ျပႆနာျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ လုပ္ခြင့္မေပးဘူး။”
ငါးေတြရရွိမႈ နည္းပါးလာတာနဲ႔အတူ လုံၿခံဳေရးအေျခအေနေတြအရ ငါးဖမ္းေနရာ သတ္မွတ္မႈကလည္း တႏုိင္တပိုင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ အုန္းေရေဘာ္ ေက်းရြာသားေတြအတြက္ အခက္အခဲ ေရာက္ရွိၾကရပါတယ္။ ငါးဖမ္းပုိက္ကိရိယာေတြ လုံေလာက္မႈ မရွိတာက အခက္အခဲတခု ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။
ေက်းရြာထဲမွာ ေရလုပ္ငန္းကုိ လုပ္ကုိင္သူ နည္းပါးလာၿပီး ၁၄ မုိင္ခန္႔သာေဝးတဲ့ စစ္ေတြၿမိဳ႕ထဲကို သြားေရာက္ၿပီး က်ပန္းလုပ္ကုိင္ၾကတယ္လုိ႔ အုန္းေရေဘာ္ရြာသားေတြက ဆုိၾကပါတယ္။
ေရလုပ္သားမ်ား ရွားပါးလာျခင္း
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးမွာ ေရလုပ္ငန္းဟာ အေရးပါတဲ့ စီးပြားေရးတခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရလုပ္ငန္းကုိ အဓိကလုပ္ကုိင္ၾကတဲ့ ေဒသေတြအျဖစ္ ဧရာဝတီ၊ တနသၤာရီ၊ ရခုိင္ကမ္း႐ိုးတန္း၊ မြန္ျပည္နယ္တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေရလုပ္ငန္းဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ဒုတိယဝင္ေငြ အမ်ားဆုံးလုပ္ငန္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၄-၁၅ ခုႏွစ္မွာဆုိရင္ ရခုိင္ေဒသ ေရလုပ္ငန္းက ႏုိင္ငံျခားကို တရားဝင္ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ေငြ ၈ ဒသမ ၃၂၈ သန္း ရွာေဖြႏုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေရလုပ္ငန္းဦးစီးဌာန မွတ္တမ္းေတြအရ သိရွိရပါတယ္။ ၂၀၁၆-၂၀၁၇ ႏွစ္မွာေတာ့ ေရထြက္ပစၥည္း ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈဟာ ၆ ဒသမ ၉၇၇ သန္းသာ ရရွိလာပါေတာ့တယ္။ တင္ပုိ႔မႈ ေလ်ာ႔နည္းလာျခင္းဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ေဒသမတည္ၿငိမ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႔ ျပည္နယ္ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမႉး ေဒါက္တာညြန္႔ေဝက သုံးသပ္ပါတယ္။
“ေဒသတည္ၿငိမ္ရင္ေတာ့ ေရလုပ္ငန္း ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈက ျပန္ၿပီး တက္လာႏုိင္ပါတယ္၊ ၂၀၁၆ ထဲမွာက နယ္ေျမ မတည္ၿငိမ္မႈေၾကာင့္ ငါးဖမ္းရာသီမွာ ငါးဖမ္းထြက္ခြင့္ မျပဳခဲ့ရတဲ့ အေျခေနေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပါ။”
ေရလုပ္ငန္း က်ဆင္းလာတာနဲ႔အတူ ေရလုပ္သား ရွားပါးမႈဟာလည္း တုိးျမင့္လာပါတယ္။ ရခုိင္ေရလုပ္ငန္းငါးဦးစီးဌာနရဲ႕ ၂၀၁၀ ေရလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစီရင္ခံစာအရ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ေရလုပ္သားဟာ သုံးသိန္းခန္႔ ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ အစီရင္ခံခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ေမလအတြင္းက ရခုိင္ျပည္နယ္ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာနကုိ ေရလုပ္သားေတြရဲ႕ အေျခအေနကုိ ေမးျမန္းၾကည့္တဲ့အခါ ေရလုပ္သား မွတ္ပုံတင္ျပဳထားသူ ၂၃၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ေရလုပ္ငန္းနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ကုိင္ေနသူဟာလည္း ၁ ဒသမ ၂ သန္းရွိတယ္လုိ႔ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ရခုိင္ျပည္နယ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး အစီရင္ခံစာက ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
သံတြဲၿမိဳ႕နယ္က ငါးဖမ္းစက္ေလွ ေထာင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတဦးျဖစ္သူ ေဒၚတင္သီတာက ေရလုပ္သားေတြ ရွားပါးလာတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူ ရင္ဆုိင္ေနရတာကုိ ေျပာျပပါတယ္။
“ပင္လယ္ျပင္ကုိ ထြက္မွ ေငြ ၃၀၀၀ ေလာက္ရတဲ့ အလုပ္ကုိ ဘယ္သူမွ မလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူးေလ၊ တရက္ သုံးေထာင္ဆိုေတာ့ အိမ္ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးကုိလည္း မေလာက္ငဘူးေလ။”
“ဒါေၾကာင့္ လမ္းခင္းတဲ့ေနရာေတြ၊ ေဆာက္လုပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ တရက္ကုိ ငါးေထာင္ေပးမယ္၊ ခုႏွစ္ေထာင္ေပးမယ္ဆုိေတာ့ လုိက္သြားၾကတယ္၊ က်မတို႔က တင္ေပးဖုိ႔က်ေတာ့လည္း ငါးေတြက အရင္လုိ မရေတာ့ဘူး။ ငါးမ်ိဳးစိတ္ေတြက ေပ်ာက္လာတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။”
စက္သုံးဆီေတြ ေဈးတက္လာတာနဲ႔အတူ ဖမ္းဆီးတဲ့ ငါးေတြကလည္း ျပန္ၿပီး ေရာင္းခ်တဲ့အခါ ေဈးႏႈန္းေတြ ျမင့္လာတာေၾကာင့္ စားသုံးသူေတြက ဝယ္ယူမႈ နည္းပါးလာတယ္လို႔လည္း ေဒၚတင္သီတာက ဆုိပါတယ္။
ေရလုပ္သားေတြ ရွားပါးလာတာဟာ ပင္လယ္ျပင္မွာ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈ အားနည္းတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း က်ႏၲလီၿမိဳ႕နယ္က ေရလုပ္ငန္းပုိင္ရွင္ ဦးစုိးလြင္က ပင္လယ္ျပင္မွာ ငါးဖမ္းလုပ္သားေတြ ႀကံဳေတြ႔ရတာကုိ ေျပာပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ တရားမဝင္ ငါးခုိးဖမ္းေလွေတြဟာ ေဒသတြင္း ငါးဖမ္းေလွေတြက ခ်ထားတဲ့ ပုိက္ေတြကုိ စက္အားနဲ႔ ေဖာ္ယူၾကပါတယ္။ ေဒသတြင္း ငါးဖမ္းေလွေတြက ဖမ္းဆီးဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့အခါ ငါးခုိးဖမ္းတဲ့ စက္ေလွေတြရဲ႕အားကုိ လုိက္မမီၾကဘူးလုိ႔ သူတုိ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အေျခအေနေတြကုိ ဖြင့္ဟပါတယ္။
“သူတုိ႔ေတြမွာက စက္ႀကီးႀကီးေတြ။ က်ေနာ္တုိ႔က ဘယ္လုိမွ လုိက္မမီဘူး။”
မိ႐ိုးဖလာကုိ မစြန္႔ခြာေသးတဲ့ ေမြးျမဴေရးကန္မ်ား
ပင္လယ္ျပင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း က်ဆင္းလာမႈကုိ ေတြ႔ျမင္ရသလုိ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းေတြဟာလည္း တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈ နည္းပါးေနတယ္ ဆုိတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ႕ သဘာဝအရင္းအျမစ္မ်ားအရ ရခုိင္ေဒသမွာ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္တာမွာ ေရငန္ပုစြန္ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရခ်ိဳငါးလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ၾကတာကုိ အနည္းငယ္ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္သူ အမ်ားစုဟာ ကန္အနားသတ္ ကန္ေဘာင္ေတြကုိ စက္ယႏၲရားေတြနဲ႔ ေျမသားဖုိ႔ယူျခင္းမရွိဘဲ ႐ိုးရာနည္းလမ္းေတြအတုိင္း အျမင့္ေပ ၁ ေတာင္ဝန္းက်င္သာ အမ်ားဆုံး ျပဳလုပ္ထားၾကပါတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနေတြဟာ ပင္လယ္ေရဝင္ေရာက္ဖုိ႔ အလြယ္ကူဆုံး ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဒါက္တာညြန္႔ေဝက ေထာက္ျပပါတယ္။
“သာမန္ ရာသီဥတုအေနထားမွာေတာင္ ဒီေရတက္ရင္ ေရေတြက အလြယ္တကူ ဝင္ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရေတြဝင္ေရာက္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားတဲ့အခါလည္းပဲ ပုစြန္သားေပါက္ေတြ အကုန္လုံးပါသြားေတာ့ ပုစန္ကန္ေတြ ပ်က္ၿပီေပါ့။”
ဒီလုိအေနအထားေတြေၾကာင့္လည္း မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ မုိရာမုန္တုိင္းမွာ ရခုိင္ေဒသက ပုစြန္ကန္ ဧရိယာေပါင္း ၄၃၁၁ ဒသမ ၃၇ ဧက ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္လုိ႔ သူက ဆုိပါတယ္။ ဆုံး႐ႈံးမႈတန္ဖုိးဟာလည္း က်ပ္သိန္းေပါင္း ၃ ေထာင္ေက်ာ္ ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ၂၀၁၀ ဂီရိမုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္လည္း ရခုိင္ေဒသက ပုစြန္ကန္ေတြဟာ အမ်ားအျပား ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာက္ျဖဴဘက္က ပုစြန္ကန္ေတြဆုိရင္ ဧက ၁၈၁၁၁ ေက်ာ္ ရွိခဲ့ေပမယ့္ လက္ရွိမွာ ၅၀၀၀ ဝန္းက်င္သာ က်န္ရွိေတာ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
ပုစြန္ကန္ လုပ္ကုိင္သူေတြဘက္ကေတာ့ စက္ယႏၲရားေတြနဲ႔ ကန္ေဘာင္ေတြကုိ ျမင့္မားၿပီး ေရမေက်ာ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ကုိင္လုိၾကေပမယ့္ ကုန္က်စရိတ္ ႀကီးမားတာေၾကာင့္ အခက္အခဲရွိၾကတယ္လုိ႔ ၂၀၁၇ ဒုတိယႀကိမ္ေျမာက္ ပထမအႀကိမ္ အစည္းအေဝးမွာ ရခုိင္ျပည္နယ္ လယ္ယာသားငါး ဆည္ေျမာင္းေကာ္မတီက တင္သြင္းခဲ့တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ပုစြန္ေမြးျမဴေရးကန္ေတြ ျပန္လည္ၿပီး လုပ္ကုိင္သူ နည္းပါးလာတာဟာ ပုစြန္သားေပါက္ေတြ မရရွိတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ပုစြန္ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းကုိ အဓိကလုပ္ကိုင္တဲ့ ေပါက္ေတာၿမိဳ႕နယ္က ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးေအာင္ေက်ာ္ထြီးက သူ ေတြ႔ရွိခ်က္ကုိ ဆုိပါတယ္။
“ပုစြန္သားေပါက္ေတြက လုိသေလာက္ မရႏုိင္ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕က ပင္လယ္ေရက ပုစြန္သားေပါက္ကုိပဲ ျပန္ၿပီး ေမြးျမဴၾကတယ္။ အဓိက နည္းပညာ အခက္အခဲေတြလည္း ပါတာေပါ့။”
ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ပုစြန္သားေပါက္ ထုတ္လုပ္စခန္းဟာ ေက်ာက္ျဖဴ၊ စစ္ေတြ၊ ေပါက္ေတာ၊ ေမာင္ေတာတုိ႔မွာရွိၿပီး သားေပါက္ေတြကုိ လုိအပ္သေလာက္ ထုတ္ေပးႏုိင္တယ္လုိ႔လည္း ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာနက ျပည္နယ္ညြန္ၾကားေရးမႉး ေဒါက္တာညြန္႔ေဝကေတာ့ ဆုိပါတယ္။
ပင္လယ္ျပင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမွသည္ ေမြးျမဴေရးဆီသုိ႔
အုန္းေရေဘာ္ေက်းရြာက ဦးေအာင္ေဌးကေတာ့ ငါးေတြဖမ္းဆီးဖုိ႔ ငါးဖမ္းပုိက္အကူ ကိရိယာေတြနဲ႔ ေဒသမတည္ၿငိမ္မႈ အခက္ခဲေတြေၾကာင့္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းကုိ စြန္႔ခြာဖုိ႔ စိတ္ကူးမိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ရရွိလာတဲ့ ငါးေတြဆုိရင္လည္း ရန္ကုန္ဘက္က ဝင္ေရာက္တဲ့ ငါးေတြနဲ႔အတူ ၿပိဳင္မေရာင္းႏုိင္တာေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ရခုိင္ေဒသမွာ ရန္ကုန္ဘက္ကေန ငါးေတြဝင္ေရာက္မႈဟာ ၂၀၁၂ အေရးအခင္းအၿပီးကေန ေတြ႔ရွိလာရၿပီး ၂၀၁၆ မွာဆုိရင္ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ေဝးတဲ့ ေက်းလက္ေတြမွာပါ ဝယ္ယူရရွိေနၿပီ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျမပုံၿမိဳနယ္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးေအာင္ဝင္းက ဆုိပါတယ္။
“ေရခဲေတြ႐ိုက္ၿပီး ၾကာရွည္ခံေတာ့ ငါးေတြကုိ ေက်းလက္ေတြအထိ ေရာင္းခ်ၾကတယ္။ ေမြးျမဴေရးငါးေတြ မ်ားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။”
ငါးေတြရရွိလာၿပီဆုိရင္လည္း တာရွည္ခံေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔နဲ႔ ကုန္ၾကမ္းကုိ ထုပ္ပိုးမယ့္စက္႐ံု နည္းပါးျခင္းကလည္း ေရလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္သူေတြအတြက္ အခက္အခဲတခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၅-၂၀၀၆ မွာဆုိရင္ ရခုိင္ေဒသမွာ အေအးခန္းစက္႐ံုဟာ ၁၈ ခုအထိ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာေတာ့ ၁၁ ခုသာ က်န္ရွိပါေတာ့တယ္။ ေရခဲစက္႐ံုေတြဟာလည္း ၂၀၀၅-၂၀၀၆ မွာ ၆၀ အထိရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၁၀ မွာေတာ့ စက္႐ံု ၃၉ ခုသာ က်န္ရွိေတာ့တယ္လုိ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေရလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တင္ျပထားတဲ့ ျမန္မာသုေတသနဂ်ာနယ္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာက ဆုိပါတယ္။
အေအးခန္းစက္႐ံုေတြ ျပန္ၿပီးရွိလာေအာင္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းဖြံ႔ၿဖိဳးဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လုိ႔လည္း ရခုိင္ျပည္နယ္အစုိးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြက ဆုိပါတယ္။ ျပည္နယ္ စီမံနဲ႔စီပြားဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ေအးသိန္းက ရခုိင္ေဒသမွာ ေရခ်ိဳငါး ေမြးျမဴေရးကန္ေတြ ေပၚေပါက္ေရး စီမံကိန္းေတြ ရွိတယ္လုိ႔ ေရလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ေဆာင္ရြက္မယ့္ အစီအစဥ္ကုိ ေျပာပါတယ္။
“အဓိက ေဒသမတည္ၿငိမ္တဲ့အခါ ပင္လယ္ျပင္ ငါးဖမ္းထြက္ရတာဟာ လုံၿခံဳေရး အေျခအေနအရ ခြင့္မျပဳႏုိင္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါးလည္းမရွားရေအာင္ ရခုိင္ေရလုပ္ငန္းလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္ ေမြးျမဴေရးေရလုပ္ငန္းကုိ ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္သြားမွာပါ” လုိ႔ ျပည္နယ္ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမႉး ေဒါက္တာညြန္႔ေဝကလည္း ဆုိပါတယ္။
ေမြးျမဴေရးကန္ေတြကုိ ေမာင္ေတာေဒသက ေက်းရြာ ၉၆ ရြာမွာ ျပဳလုပ္ေပးမွာျဖစ္ၿပီး ငါးကန္တကန္စီဟာ တန္ဖုိးေငြ ၇၅ သန္းအထိ ကုန္က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဆင္းေနတဲ့ ရခုိင္ ပင္လယ္ျပင္ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းဟာ ေမြးျမဴေရးေရလုပ္ငန္းဆီကုိ အသြင္ေျပာင္းလာတာကုိ ေတြ႔ရွိလာရပါတယ္။
ဦးေအာင္ေဌးကေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေတြထက္ ပင္လယ္ျပင္ငါးဖမ္းထြက္တဲ့ လုပ္ငန္းကုိပဲ လုပ္ကုိင္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
“ပင္လယ္ျပင္မွာပဲ ရွာစားလာတာ၊ ေမြးျမဴေရးေရလုပ္ငန္းကုိ လုပ္ကုိင္လာၾကမယ္ဆုိေတာ့လည္း ျပန္ၿပီးေတာ့ သင္ယူရဦးမွာပါ" လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
သတင္းေဆာင္းပါး - မုိးေအာင္
