အဝါေရာင္ဖဲႀကိဳးေတြ တႏိုင္ငံလံုးမွာ လႊင့္ခ်ည္ရေအာင္
DVB
·
July 30, 2017
မႏၲေလးအက်ဥ္ေးထာင္ထဲ ၁၀ တန္း ေအာင္သူေတြကို အေဝးသင္ ဆက္တက္ဖို႔ စီစဥ္ေပးသြားမယ့္ သတင္းကို ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္ေန႔က ဒီဗီီြဘီ(႐ုပ္သံ)သတင္းမွာ ၾကည့္လိုက္ရပါတယ္။
၂၀၁၆-၂၀၁၇ အေျခခံပညာ အထက္တန္းစာေမးပြဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ၁၁ ေယာက္ အထက္တန္း စာေမးပြဲ ဝင္ေရာက္ေျဖဆိုခဲ့ရာမွာ ၃ ဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၁ ေယာက္၊ ၁ ဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၄ ေယာက္နဲ႔ ႐ိုး႐ိုးေအာင္ျမင္သူ ၂ ေယာက္၊ စုစုေပါင္း ၇ ေယာက္ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အေျခခံပညာအထက္တန္း စာေမးပြဲကို အိုးဘိုအက်ဥ္းေထာင္တြင္းကေန ေျဖဆို ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ရတနာပုံတကၠသိုလ္မွာ အေဝးသင္ ဆက္တက္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ လုပ္ေဆာင္ေပးသြားမယ္လို႔ မႏၲေလးအက်ဥ္းဦးစီးဌာနက ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ မတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔ထုတ္ The Voice သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ‘က်ည္ေထာင္စုသစၥာ’ သေရာ္စာကို သတင္းဌာနရဲ႕ အြန္လိုင္း စာမ်က္ႏွာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႔က ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒပုဒ္မ ၆၆(ဃ) နဲ႔ တရားစြဲဆိုခံထားရတဲ့ The Voice အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္မင္းေဆြနဲ႔ ေဆာင္းပါးရွင္ ၿဗိတိသၽွကိုကိုေမာင္တို႔ကို တပ္မေတာ္က သတင္းမီဒီယာဥပေဒပုဒ္မ ၂၅(ခ)နဲ႔ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ုံးမွာ ထပ္တိုးတရားစြဲဆုိတဲ့ သတင္းကိုလည္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒ ပုဒ္မ ၆၆(ဃ)ျဖင့္ စြဲဆိုထားသည့္ အမႈေပါင္း ၁၄၁ မႈ ရွိေၾကာင္း ပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးသန္႔စင္ေမာင္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ၆၆(ဃ)ကို အသံုးျပဳၿပီး တရားစြဲဆိုမႈမ်ားဟာ ၁၅ လ အတြင္းမွာ လူပုဂၢိဳလ္တဦးခ်င္းအရ မေက်နပ္သျဖင့္ စြဲဆိုမႈ ၁၂၀ ေက်ာ္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ စြဲဆိုမႈ ၂၆ မႈရွိေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးက 7Day Dialy သတင္းစာႏွင့္ သီးသန္႔ေတြ႔ဆံုစဥ္ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒီဗြီဘီရဲ႕ အႀကီးတန္းသတင္းေထာက္ ဦးေအးႏိုင္၊ သတင္းေထာက္ ကိုျပည့္ဘုန္းေအာင္နဲ႔ ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ ဦးသိန္းေဇာ္တို႔ဟာလည္း တအာင္း အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ (TNLA) နယ္ေျမမွာ ဇြန္ ၂၆ ရက္က ျပဳလုပ္တဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ မူးယစ္ေဆးဝါး အလြဲသုံးမႈနဲ႔ တရားမဝင္ ေရာင္းဝယ္မႈ တုိက္ဖ်က္ေရးေန႔ အခမ္းအနားကုိ သြားေရာက္ သတင္းယူၿပီး အျပန္မွာ ဖမ္းဆီးခံရၿပီး မတရားအသင္း ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၇(၁) အမႈဖြင့္ အေရးယူခံခဲ့ရလို႔ အာမခံမရဘဲ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနၾကရပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြ၊ အခ်ဳပ္က်ေနသူေတြတင္မက အမႈရင္ဆိုင္ေနရသူေတြကို ႏိုင္ငံေရးမႈ၊ ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒ ပုဒ္မ၊ သတင္းမီဒီယာဥပေဒ ပုဒ္မ၊ မတရားအသင္း ဆက္သြယ္မႈ၊ ရာဇဝတ္မႈ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးမႈ စတဲ့အမႈ၊ စတဲ့ ပုဒ္မအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တရားစြဲဆိုခံခဲ့ၾကရတဲ့ အမႈသြား အမႈလာေတြ၊ တရားစြဲဆိုရာမွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ လက္ရွိတည္ဆဲဥပေဒေတြဟာ မွန္ကန္မႈ ရွိ မရွိ၊ သံုးစြဲမႈေတြဟာ ဆီေလ်ာ္မႈ ရွိ မရွိ၊ တရားမၽွတတမႈ ရွိ၊ မရွိ ဆိုတာကို မေဆြးေႏြးေသးပါဘူး။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေရးခ်င္တာေတာ့ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြအတြက္ လူသားတန္ဖိုး အသိအမွတ္ျပဳမႈနဲ႔ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာဆိုင္ရာ အခြင့္အလမ္းေတြ အေၾကာင္းပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဘယ္လူသားမဆို အမိဝမ္းက ကြၽက္လာတုန္းက ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား လုပ္မယ္၊ သတင္းေထာက္ လုပ္မယ္၊ ဗိုလ္က် အႏိုင္က်င့္မယ္၊ ဆိုးမယ္၊ ေပမယ္၊ လုမယ္ ယက္မယ္၊ ခိုးဆိုးမယ္၊ သတ္မယ္ ျဖတ္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ေလာကထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မလႊဲမေရွာင္သာ ႀကံဳေတြ ့ ျဖတ္သန္းရတဲ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္အေထြေထြဘဝေတြက ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္တည္လာၾကရတာပါ။
အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို စစ္အာဏာရွင္ အေမွာင္ေခတ္ထဲမွာ အခြင့္အေရး မညီမၽွမႈ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးက စလို႔ အဘက္ဘက္မွာ နိမ့္က်ၿပီး အက်င့္သီလ စာရိတၱေတြ ယြင္းပ်က္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္မွာ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု အက်င့္သီလ ေကာင္းသူေတြေတာင္ မခံႏိုင္ဘဲ လၽွာေပၚ ျမက္ေပါက္လာေတာ့ သားသမီး ဇနီးမယားအတြက္၊ မိဘအတြက္ မိုးခါးေရ မေသာက္ခ်င္ဘဲ ေသာက္ၾကရတဲ့ အေျခအေန ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ႀကီးေအာက္မွာ ေရာက္ရာအေျခအေန ဝန္းက်င္ အေနအထားအရ ျဖစ္တည္လာရတဲ့ ဘဝေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အမိဝမ္းထဲ မေရာက္ခင္က ပါလာတဲ့ သေႏၶဆိုး ဗီဇစ႐ိုက္ ညံ့လြန္းတာမို႔ ျပင္ဆင္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲေနတဲ့သူေတြေတာင္ သူတို႔ က်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္အမ်ိဳးအစားေပၚ လိုက္ၿပီး လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ အလြန္အႏၲရာယ္ မႀကီးမားရင္ေတာ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျပဳျပင္ခြင့္အေနနဲ႔ ဒုတိယေျမာက္ အခြင့္အေရးကို ေပးတန္ ေပးၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ လူသားတန္ဖိုးကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ သေဘာပါပဲ။
စင္ကာပူႏိုင္ငံနဲ႔ တျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ အေၾကာင္းတရားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရာဇဝတ္မႈေတြ က်ဳးလြန္ခဲ့တဲ့ ေထာင္ထြက္ေတြကို လူအဖြဲ႔အစည္းမွာ ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားဖို႔၊ ႀကိဳဆိုၾကဖို႔၊ အလုပ္အကိုင္ေတြ ရရွိဝင္ဆံ့ဖို႔ စီစဥ္ေဆာ္ၾသတဲ့ ဖဲႀကိဳးဝါ ပေရာဂ်က္ေတြဆိုတာ ရွိပါတယ္။
အဲဒါအျပင္ နရသိန္အက်ဥ္းေထာင္ေတြ ဆိုတာ ရာဇဝတ္သားေတြကို အက်င့္စာရိတၱေတြ ျပဳျပင္ေပး႐ံုတင္မကဘဲ သူတို႔တေတြ ျပင္ပလူ႔ေလာကထဲမွာ က်န္းက်န္းမာမာ သန္သန္စြမ္းစြမ္းနဲ႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔၊ အလုပ္အကိုင္ ရႏိုင္ဖို႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာရပ္မ်ိဳးစံု သင္ၾကားေပးၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာအတြက္ လူ႔အသက္ကိုေတာင္ တန္ဖိုးမထားဘဲ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚ ေသနတ္အားကိုးနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ဗိုလ္က်သတ္ျဖတ္လို႔ နိုင္ငံကို အာဏာရွင္စနစ္ စတင္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းတို႔ေခတ္က အက်ဥ္းေထာင္ေတြ၊ ရဲဘက္စခန္းေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အပါအဝင္၊ အက်ဥ္းသားအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ေျမမွာခ်နင္း၊ ႐ိုက္ခ်ိဳးခဲ့ရာ လူ႔ငရဲခန္းေတြျဖစ္ခဲ့တာ လူတိုင္း သိပါတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္ေတြဆိုတာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပစ္မႈက်ဳးလြန္မိသူေတြကို ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္ေပးရင္း သူတို႔ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ အေတြးအေခၚ အသိတရားေတြ ရွိလာၿပီး ျပဳျပင္နိုင္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းပဲ့ျပင္ေပးတဲ့ ဘဝတကၠသိုလ္တခုသာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံက အက်ဥ္းေထာင္ေတြ ဆိုတာကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ လူသားစိတ္ဓာတ္ေတြကို ခ်ိဳးႏွိမ္ေစာ္ကားရာ အရပ္ေဒသေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ဘယ္သူမွ ျငင္းဆိုၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။
ျပဳျပင္ေပးရမယ့္အစား ဦးခ်ိဳးနွိပ္ကြပ္တဲ့အခါ အ႐ိုင္းစိတ္ေတြက ပို႐ိုင္းလာၾကၿပီး လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ျပန္ဝင္ရတဲ့အခါ မဝင္ဆံ့ေတာ့တာရယ္၊ မႀကိဳဆိုၾကတာေၾကာင့္ ဒုစ႐ိုက္သံသရာမွာ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ရင္း ဘဝဆံုးသြားၾကရရွာတာ မဟုတ္လား။ ဘယ္သူမွ ေမြးလာကတည္းက ဆိုးမယ္၊ မိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေလာကထဲ ဝင္ေရာက္လာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အက်ဥ္းေထာင္ထဲက က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈဆိုတာ အလြန္ဆိုးဝါး နိမ့္က်လြန္းပါတယ္။ လူကို လူလို အသိအမွတ္မျပဳတာဟာ အလြန္ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ မက်န္းမမာျဖစ္ရင္ အလြန္အသက္အႏၲရာယ္ နီးပါတယ္၊ မသန္႔ျပန္႔မႈ၊ ေဆးဝါးမလံုေလာက္မႈ၊ က်န္းမာေရး အေစာင့္အေရွာက္ နိမ့္က်မႈေတြ၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာစိတ္ကင္းမဲ့စြာ ဆက္ဆံၾကတာေတြဟာ မယံုႏိုင္စရာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ေထာင္ထဲမွာ ေကြၽးတဲ့ ေထာင္ထမင္း၊ ေထာင္ဟင္းအေၾကာင္းကစၿပီး နည္းနည္း ေရးျပခ်င္ပါတယ္။
ေပတူးညစ္ပတ္ေနတဲ့ ေထာင္သား ၂ ေယာက္က ထမ္းပိုးတလံုးနဲ႔ လၽွဳိထမ္းလာတဲ့ စည္ပိုင္းျပတ္ထဲက ဆန္ပိုးႏိုင္းခ်င္း စပါးခြံ ခဲ သလဲေတြ၊ ဂုန္နီႀကိဳးမၽွင္ေတြ ေရာပါလာတတ္တဲ့ ေထာင္ထမင္းဆိုတာ ေထာင္ေရာက္ခါစ လူေတြအတြက္ေတာ့ အလြန္ မသတီစရာပါ။ ေထာင္မွာ ပဲဟင္းမေကြၽးတဲ့ေန႔ဆို ေထာင္ထဲက ရတတ္သမၽွ အသီးအရြက္ေတြ ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းခ်ိဳတမ်ိဳး ေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီဟင္းခ်ိဳကို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြက “ဝက္ေခါင္းခါ” ဟင္းခ်ိဳလို႔ ေနာက္ေျပာင္ေခၚၾကပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အေရာင္က မည္းညိဳညစ္ညစ္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္ဘဲ ေသာက္ရင္ ျမက္စျမက္႐ိုးေတြ၊ ခ႐ု ပက္က်ိေတြ ဝါးမိတတ္ပါေသးတယ္။ ေထာင္ထဲက မိလႅာကန္ေရေတြနဲ႔ ေလာင္းၿပီး စိုက္ထားတဲ့ အသီးအရြက္ေတြ ခူးၿပီး ေရစင္စင္ မေဆးေတာ့ဘဲ ထည့္ခ်က္ၾကလို႔ ေနမွာပါ။ အက်ဥ္းသား ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ေကၽြးႏိုင္ေအာင္ ခ်က္ရတဲ့ ဧရာမအိုးအႀကီးႀကီးေတြ ဆိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေဆးေၾကာမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ေအာ္ဂလီဆန္စရာ အနံ႔တမ်ိဳးနဲ႔မို႔ ဝက္ကို သြားေကြၽးရင္ေတာင္ ဝက္သတၱဝါက ေခါင္းခါထြက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ တင္စားေျပာခ်င္တာမို႔ ဝက္ေခါင္းခါဟင္းခ်ိဳလို႔ ေခၚၾကတာပါ။
ေနာက္တခါ ေထာင္ထဲက နာမည္ေက်ာ္ ဟင္းရံအေနနဲ႔ ရႊံ႕ငါးပိ ဆိုတာ ေဝပါေသးတယ္။ ဆားၾကမ္းရယ္၊ ငပိအညံံ့စားရယ္ မန္က်ီးမွည့္နဲ႔ ေရာသမေမႊထားတဲ့ ရႊံ႕ေရာင္ရွိတဲ့ ငပိတမ်ိဳးကို ေျပာတာပါ။ တျခားဘာေတြ ထည့္ေရာေသးသလဲ ဆိုတာေတာ့ စားဖိုေဆာင္က လူေတြ သိမလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ဝဲေပါက္၊ ေပြးထူၾကတာလည္း မေျပာနဲ႔ ေဝတဲ့ဆပ္ျပာက ဆင္ေခ်းတံုးဆပ္ျပာ လက္တသစ္ေလ။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာဆပ္ျပာ ေဝသလဲဆိုတာေတာ့ အလွမ္းေဝးေနၿပီမို႔ မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ အက်ဥ္းဦးစီးဌာနအတြက္ ခ်ေပးတဲ့ အစိုးရဘတ္ဂ်က္ကိုု လံုေလာက္ေအာင္ ခ်မေပးတာတာလား၊ အက်ဥ္းဦးစီးဌာန အာဏာပိုင္ေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြက ျဖတ္ေတာက္ျဖတ္စား လုပ္တာလား ဆိုတာထက္ အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔အညီ မေကၽြးေမြး၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ မေပးတာေၾကာင့္ ေထာင္ေတြထဲမွာ၊ ရဲဘက္စခန္းေတြမွာ အသက္ဆံုးပါးရတာေတြ အေျမာက္အျမား ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ အျပစ္မႀကီးလွဘဲ ေထာင္က်ခဲ့ေပမယ့္ ရဲဘက္စခန္းလိုက္ၿပီး အသက္ဆံုးပါးရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ေထာင္ေဆး႐ံုတို႔ ရဲဘက္စခန္းေတြဆိုတာ အမဂၤလာအရပ္ပါပဲ။ က်ဴးလြန္မိတဲ့ အမွားအတြက္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္မရလိုက္ဘဲ မေသသင့္မေသထိုက္ေပမယ့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အလြန္ညံ့ဖ်င္းတာမို႔ လူမသိသူမသိ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေသဆံုးေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ရွိေနဦးမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အလြန္မျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ေထာင္သားေတြဆိုတာ မက်န္းမာဘူးဆိုရင္ အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေဆးၿမီးတိုရွာၾကရတာ။ ဝမ္းကိုက္ေရာဂါရရင္ ေထာင္ထဲမွာ ဗန္ဒါရြက္အႏုေတြ လိုက္ရွာခူးၿပီး ဝါးစားၾကတယ္။.ေပ်ာက္၊ မေပ်ာက္ကေတာ့ မသိပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မင္းဂြတ္သီး အခြံစားရင္ ေပ်ာက္တယ္ ေျပာၾကတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသတ္ရရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အက်ဥ္းဦးစီးဆိုင္ရာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း လက္စြဲေတြကို လူ႔ဂုဏ္သိကၡာဆိုင္ရာ ႐ႈေထာင့္ကေန ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြ၊ ရဲဘက္စခန္းေတြကို ေရာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဘဝေပးအေျခအေနေကာင္း မရခဲ့လို႔ ရာဇဝတ္မႈ က်ဳးလြန္မိသူေတြ၊ တရားမၽွတမႈမရွိတဲ့ တရားစီရင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔ ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္လာသူေတြကို အက်ဥ္းခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ေစာ္ကားဖို႔ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။
သားဆိုး သမီးဆိုးေတြကို မိဘနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြအားလံုးက သူတို႔ အျပစ္ က်ဴးလြန္တာကို ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ေပးရာမွာေတာင္ လူမဆန္စြာ မဆက္ဆံမိဖို႔ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္သလို အမွားအတြက္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ အေျခအေနေတြ ဖန္တီးေပးၿပီး ကူညီၾကရမွာ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္ ေခတ္ဆိုး ေခတ္ပ်က္ေတြေအာက္မွာ အခြင့္အလမ္း အညီအမၽွ မရ၊ ပညာသင္ၾကားခြင့္ မရၾကတာမို႔ ဘဝေတြ နိမ့္က် နစ္မြန္းရင္း ေထာင္က်ေနရသူေတြ၊ ရဲဘက္စခန္း ေရာက္ေနရသူေတြကို သူတို႔ရထိုက္တဲ့ လူ႔သိကၡာဆိုင္ရာ အဆင့္အတန္းကို အသိမွတ္ျပဳေပးအပ္ဖို႔၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား၊ ပညာသင္ၾကားရမယ့္ အရြယ္ေတြ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြလို႔ တင္စားရတဲ့ သတင္းမီဒီယာသမားေတြကို စာနာေထာက္ထားမႈ အထူးအစီအစဥ္တရပ္နဲ႔ ေထာင္က လႊတ္ေပးဖို႔နဲ႔ ေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာသူေတြကိုလည္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ျပန္လည္ဝင္ဆံ့ဖို႔ အလုပ္အကိုင္ေတြ ရႏိုင္ေအာင္ စီမံႀကိဳဆိုၾကဖို႔အတြက္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးမွာ အဝါေရာင္ဖဲႀကိဳးေလးေတြ လႊင့္ခ်ည္ၾကဖို႔ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။
မင္းေကာင္းခ်စ္
ဇူလိုင္လ ၂၆ ရက္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္
