မူးယစ္ေဆးဥပေဒနဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးတာဝန္
DVB
·
July 11, 2017
မၾကာခင္ကပဲ ႏိုင္ေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္က “မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာကို အမ်ိဳးသားေရး တာဝန္တရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္လုပ္ေဆာင္မယ္”လို႔ ႁမြက္ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာဟာ ယဥ္ပါးေနတဲ့ အမႈအခင္းေတြလို႔ ဆိုရမလိုျဖစ္ေနတယ္။ မူးယစ္လို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘိန္းနဲ႔ဓာတုပစၥည္းသုံး ႏွစ္မ်ိဳးလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတယ္။ ဓာတုပစၥည္းအသုံးျပဳရာမွာ စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစတတ္ေသာ ေဆးဝါး အျဖစ္ ဥပေဒက သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါအျပင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသုံး “ေကာ္”ကို မူးယစ္အျဖစ္ အသုံးျပဳေနတာေတြလည္း ေန႔စဥ္လူေနမႈဘဝမွာ မၾကာခဏျမင္ေတြ႔ ေနရပါတယ္။
ဘိန္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာေတြအလိုအရဆိုရင္ မူးယစ္ေဆးဝါးေပါင္း ၁၂၆ မ်ိဳး။ စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစတတ္ေသာ ေဆးဝါး ၄၁ မ်ိဳး၊ မူးယစ္ေဆးဝါးပင္ ၃ မ်ိဳး၊ မူးယစ္ခ်က္ လုပ္ရာမွာ အသုံးျပဳတဲ့ဓါတုပစၥည္း ၆ မ်ိဳးအထိရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီအမ်ိဳးအစား အားလုံးကို မူးယစ္ဥပေဒက တည္ဆဲဥပေဒအရ တားျမစ္ထားၿပီးျဖစ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ မူးယစ္နဲ႔ပတ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေရာက္လာခဲ့တာ ကိုလိုနီအဂၤလိပ္တို႔နဲ႔ အတူ ေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုရမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္တို႔သယ္ေဆာင္လာခဲ့ တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္ယူနန္ကေန ေရာက္လာခဲ့တာပါ။
၁၈၈၆ ခုႏွစ္မွာ ယူနန္ျမန္မာနယ္စပ္မွာ အနည္းငယ္စိုက္ပ်ိဳးတာရွိေပမယ့္ အလုံးအရင္း ျဖစ္လာတာက ၁၉၀၉ ရွန္ဟဲႏိုင္ငံတကာ ဘိန္းညီလာခံရဲ႕ပိတ္ပင္မႈေၾကာင့္ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ ေဒသကို လွမ္းဝင္လာၿပီး စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ရာက ဒီေန႔အထိ ထိန္းမႏိုင္တားမရ အေျခေနကို ေရာက္လာခဲ့တာပါပဲ။
အဂၤလိပ္တို႔ကလည္း ၁၉၂၃ မွာရွမ္းျပည္နယ္ဘိန္း ဥပေဒတရပ္ထုတ္ျပန္ၿပီး၊ သုံးစြဲစိုက္ပ်ိဳးသူေတြကို မွတ္ပုံတင္ေစၿပီး ဟန္႔တားထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ၁၉၅၀မွာ ဘိန္းခန္းႏွိပ္ကြပ္ေရးဥပေဒ၊ ၁၉၅၅မွာ ဘိန္းစားသုံးသူမ်ား မွတ္ပုံ မတင္မေနရ ဥပေဒျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုျပ႒ာန္းခဲ့ေပမယ့္ ရွမ္းျပည္ဘက္မွာ ကူမင္တန္ေတြဝင္ေရာက္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ရာက ဘိန္းစိုက္ဧရိယာတိုးခ်ဲ႔လာတာေၾကာင့္ ဘိန္းပေပ်ာက္မသြားဘဲ ပိုလို႔သာ တိုးပြားလာပါေတာ့တယ္။
ပိုဆိုးဝါးလာတာကေတာ့ ၁၉၆၂ မွာ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူၿပီးေနာက္ ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့တယ္။ အဲ႔ဒီအဖြဲ႕ေတြဟာ ဘိန္းကို တရားဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္သလို တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္လာၾကပါေတာ့တယ္။
၁၉၇၃ မွာ ကာကြယ္ေရးတပ္ေတြကို ဖ်က္သုံးခဲ့ေပမယ့္ ဘိန္းစိုက္ပ်ိုဳးမႈကေတာ့ ေလ်ာ့က်မသြားခဲ့ပါဘူး။ အစိုးရအသီးသီး ေခတ္အဖုံဖုံမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈကို ႏွိမ္နင္းခဲ့ၾက ေပမယ့္ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္မႈဟာ ထင္သေလာက္ ခရီးမေပါက္ခဲ့တဲ့အျပင္ အခုဆိုရင္ ဘိန္းနဲ႔ဆက္စပ္ပစၥည္းသာမက စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစတဲ့ ဓာတုေဆးဝါးသုံး ပစၥည္းေတြပါ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ေခတ္ေတြေျပာင္းလာတာနဲ႔အမွ် အေကာင္းဘက္မွာတိုးတက္ လာခဲ့သလို အဆိုးဘက္ကလည္း နယ္ပယ္ခ်ဲ႔ထြင္မႈေတြ တဆင့္တက္လာခဲ့တယ္။ လက္ရွိက်င့္သုံးေနတဲ့ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစတတ္ေသာ ေဆးဝါးဥပေဒဟာ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္ကာ လကြာျခားခ်က္အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကာလ အတြင္း မူးယစ္ေဆးအမ်ိဳးအစားေတြ မ်ားစြာ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါၿပီ။
ဒီလိုအေျခအေနတခုမွာ တည္ဆဲဥပေဒဟာ လုံေလာက္မႈရွိႏိုင္ပါ့မလား။ အသစ္ျပဌာန္းတာ၊ ျပန္လည္မြန္းမံျပင္ ဆင္တာေတြလုပ္ဖို႔လိုေနၿပီလား။ အမ်ိဳးသား တာဝန္တရပ္ အေနနဲ႔လုပ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုရင္ တည္ဆဲဥပေဒနဲ႔တင္ လံုေလာက္ပါရဲ႕လား ဆိုတာေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈနယ္အတြင္း ရွိေနခဲ့တာေၾကာင့္ DVBLawLab ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာ ဥပေဒေရးရာအစီစဥ္မွာ ေဆြးေႏြးတင္ဆက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္ထဲက တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးေရာဘတ္စန္းေအာင္ ကေတာ့ စီစဥ္တင္ဆက္သူ ဦးခင္သန္းရဲ႕အေမးကိုေျဖရာမွာ “ဥပေဒအသစ္ကေတာ့ အျပစ္ေပးစနစ္အစား ျပဳျပင္မႈကိုအဓိက ထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပဳျပင္မႈမွာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ေရွ႕႐ႈဖို႔လိုပါမယ္။ ဥပေဒအသစ္မွာ သုံးစြဲသူကို ျပစ္ဒဏ္မေပးေတာ့ပဲ ပညာေပးျပဳျပင္မယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္”လို႔ ေျဖၾကားသြားပါတယ္။
တဆက္တည္းေျပာတာကေတာ့ “မူးယစ္သုံးစြဲမႈႏႈန္းျမင့္လာတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကယ့္လက္ငုတ္လက္ရင္းေတြကို ပေယာဂကုထုံးေလာက္န႔ဲ လုပ္လို႔မရဘူး။ ပင္စည္တင္ခုတ္တာ။ အျမစ္ကို မတူးၾကလို႔ပါပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။
မူဝါဒေျပာင္းလဲေရး ေထာက္ခံေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔က ေဒၚနန္းပန္းအိခမ္းကေတာ့ မူးယစ္ဥပေဒမွာ ပုဒ္မ (၆-ခြဲ- ၂၃) ကိုပယ္ဖ်က္တာဟာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆေၾကာင္း။ ေရာင္းခ်ျဖန္႔ျဖဴးသူကိုမိေပမယ့္ သူပိုင္ေငြ၊ ပစၥည္းကို မသိမ္းယူရဆိုတာေၾကာင့္ ေငြမဲကို ေငြျဖဴလုပ္သူေတြ အခြင့္အလန္းတခု ရသြားေစတယ္။ ဒါကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး စီးပြားေရး လုပ္မယ္။ ဒီေငြနဲ႔တရားဥပေဒကိုေငြေပးၿပီး အဂတိျဖစ္ေပၚေစမယ္။ ဒီေငြနဲ႔ ဒီပစၥည္းေတြဟာ မူးယစ္ကရတဲ့ ေငြနဲ႔ပစၥည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုဒ္မဟာ မပယ္ဖ်က္သင့္ဘူးလို႔ ကန္႔ကြက္ ေဆြးေႏြးသြားပါတယ္။
“ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာဥပေဒေရးရာ အစီအစဥ္မွာ ေဆြးေႏြးၾကတာေတြဟာ စိတ္ဝင္စား စရာေတြပါ။ စဥ္းစားစရာ အခ်က္ေတြကိုလည္း ေပၚထြက္လာေစပါတယ္။ မူးယစ္သုံးစြဲသူ ေတြကို ျပစ္ဒဏ္ေပးအေရးယူခဲ့တာဟာ အခုဆိုရင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သုံးစြဲသူဦးေရဟာ ေလ်ာ့နည္းမသြားခဲ့ပါဘူး။
ထိုနည္းတူ မူးယစ္ေမွာင္ခိုကူးဂိုဏ္းမ်ားကလည္း အကာအကြယ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အၿပိဳင္းအယိုင္းရွိေနခဲ့တာပါ။ ေလ့လာသူ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေထာက္ျပေဝဖန္မႈေတြကို ၾကည့္ေတာ့လည္း အရပ္ရပ္လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မူးယစ္ေမွာင္ခိုကူးသန္းမႈ ေလ်ာ့က်သြားဖို႔ဆိုရင္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဟာ အဓိကအခ်က္ပဲလို႔ ေထာက္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
ကဲ…ဒါဆိုရင္ မူးးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစတတ္တဲ့ ေဆးဝါးကင္းစင္ေရးကို အမ်ိဳးသားေရးတာဝန္တရပ္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုရင္ ျပည္တြင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက အေျခခံက်လို႔ ေနပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အမ်ိဳးသားေရးတာဝန္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုရင္ ဥပေဒျပင္႐ုံနဲ႔ ၿပီးဆုံးသြားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ လူထုပါဝင္ႏိုင္မႈဟာလည္း အထူး လိုအပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေရးတရပ္လို႔ ေျပာလာၿပီဆိုရင္ အစိုးရပိုင္းသာမက အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ NGOအဖြဲ႔ေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔အတူ လူထုအခန္းက႑ကိုပါ ထည့္သြင္းလုပ္ေဆာင္ၾကရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္အမ်ိဳးသားေရး တာဝန္တရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္လုပ္ေဆာင္မယ့္ အစိုးရရဲ႕အစီအမံကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကဖို႔ လိုမွာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ထြန္းေဇာ္ေဌး