Home
ဆောင်းပါး
မက်က္တက်က္ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာက
DVB
·
July 7, 2017
ဟိုတခ်ိန္ကေပါ့။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒က ဗိုလ္ေနဝင္းပါ။ သူ႔ကို “ပညာတတ္မုန္းတီးေရးေရာဂါ ရွိတဲ့သူ” လို႔ ပညာတတ္ အသိုင္းအဝန္းက သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ သူကလည္း တကၠသိုလ္ပညာတတ္အခ်ိဳ႕ အျမင္မၾကည္တာကလည္း ရွိေတာ့ အဲ့ဒီ ဆရာေတြကို ျဖဳတ္ခ်င္တာရယ္၊ ဘာသာျပန္အသင္းနဲ႔ ဖာနီဗယ္ေထာင္ခဲ့တဲ့ သုေတသန အသင္းတို႔ကို ဖ်က္သိမ္းခ်င္တဲ့အခါ “ျမန္မာစာပညာရွိ ဆိုတဲ့သူေတြကလည္း Half-baked Bread (မက်က္တက်က္ေပါင္မုန္႔ေတြပါကြာ) လို႔ေျပာၿပီး ေဖာ္ျပပါဌာနေတြကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္သလို ဆရာႀကီးေတြကိုလည္း တာဝန္က ရပ္စဲလိုက္ပါေတာ့တယ္။ “အဲ့ဒီဗိုလ္ေနဝင္းေျပာတဲ့ မက်က္တက်က္ေပါင္မုန္႔ေတြလည္း တကၠသိုလ္ေျမက ထြက္သြားေရာ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ ပညာေရးစနစ္ႀကီးကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဖ်က္ဆီးပါေလေရာဗ်ာ” လို႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ တကၠသိုလ္ဆရာႀကီးေတြ ေျပာတာကို မွတ္သားခဲ့ရဖူးတယ္။ တကယ္တမ္း သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ၁၈၅၂ ေနာက္ပိုင္းကတည္းက ေအာက္ျမန္မာျပည္ဟာ ဥေရာပ ပညာေရးကို ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ၾကတာပါ။ ၁၈၈၆ ျမန္မာတႏိုင္ငံလုံး အဂၤလိပ္ေအာက္ က်ရာက္ခ်ိန္ကစလို႔ တႏိုင္ငံလုံး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသင္ ပညာေရးကေန ဥေရာပ ပညာေရးအျဖစ္ ေျပာင္းလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အစပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္တို႔ဟာ ပညာေရးအေျပာင္းအလဲ ကြာဟခ်က္ ေလၽွာ႔ခ်ဖို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသင္ပညာေရးနဲ႔ ပူးတြဲသြားဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဆင္မေျပႏိုင္တဲ့ အတြက္ သီးျခားေက်ာင္းေတြဖြင့္ သင္ၾကားခဲ့ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၂၀ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ရာကစလို႔ ျမန္မာပညာေရးဟာ တည္ၿငိမ္မႈမရွိ ျဖစ္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္ရင္ ပညာေရးလည္း မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာ ပညာေရးသမိုင္းတခုလုံးဟာ ႏိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္တိုင္း ပညာေရးကို လာေရာက္ထိပါးလာတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ပညာေရး မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ တိုးတက္ေခတ္မီတဲ့ ပညာရည္ ျမင့္မားလာဖို႔ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အုပ္ခ်ဳပ္္သူတေယာက္ ေျပာင္းတာနဲ႔ ပညာမူဝါဒလည္း ေျပာင္းသြားေတာ့ တည္ၿငိမ္တဲ့ ပညာေရးကို အခုခ်ိန္ထိ မေရာက္ရွိႏိုင္ေသးဘူးလို႔ ဆိုရမွာပါ။ အမည္နာမအရ စနစ္သစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚေနမႈကလည္း အခုထိ မသစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ အမ်ိဳးသားပညာေရးလု႔ိ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီဥပေဒဟာ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ဘာသာစြဲ၊ ဝါဒစြဲ၊ ပါတီစြဲကင္းၿပီး တမ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားအေပၚ အေျချပဳေရးဆြဲၾကရမွာပါ။ “ဗုဒၶဘာသာကလ်ာဏယုဝ” အသင္း စတင္ေပၚေပါက္စဥ္ကေတာ့ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအျပင္ ပညာကိုပါ ထည့္သြင္းေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ပညာဆိုတဲ့အသံဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ လူမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ အစြဲဟာ ပညာကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့တယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြ သုံးသပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာ့ပညာေရးရဲ႕ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနမႈ အေျခအေနမွန္ေတြပါပဲ။ အမ်ိဳးသားပညာေရးမူဝါဒဆိုတာ ဒါေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားကို ေရွ႕႐ႈၾကရမွာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မူဝါဒအားလုံး  (အေျခခံပညာဥပေဒ၊ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းဥပေဒ၊ ဘာသာရပ္သင္ပညာ ဥပေဒ၊ တကၠသိုလ္ပညာေရး ဥပေဒ) ဟာ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒ မူဝါဒအေပၚ အေျခခံ ေရးဆြဲၾကရလို႔ပါပဲ။ အခုလည္း ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းဥပေဒကို ေရးဆြဲျပ႒ာန္းခဲ့တယ္။ ဒီဥပေဒဟာလည္း အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ေက်ာ္လြန္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကေရာ အစြန္းလြတ္ပါရဲ႕လားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းဥပေဒက ဘယ္လိုပင္ ျပ႒ာန္းထားေပမယ့္ ဥပေဒအထက္ ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းဥပေဒ စစ္ေဆးခြင့္၊ အေရးယူခြင့္ေတြကို ေခါက္႐ုိးက်ိဳးေနတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ၾကမလဲ။ ဥပေဒနဲ႔မညီတာေတြကို ဘာလို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့သလဲ။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းအျပင္ ဘာသာရပ္သင္ေက်ာင္း (က်ဴရွင္) ေတြကို ခြင့္ျပဳထားေသးသလား။ စတာေတြဟာ ဒီေန႔ ပညာေရးေလာကအတြက္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္စရာ ေကာင္းတာေၾကာင့္ ဒီဗြီဘီရဲ႕ ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာ ဥပေဒေရးရာ အစီအစဥ္မွာ ေဆြးေႏြးတင္ဆက္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပင္တိုင္ေဆြးေႏြးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တဲ့ Dr. Thang Tuan (ပညာေရးကၽြမ္းက်င္သူ)၊ ဦးေနႏုိင္ဦး (ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒၚဝင္းမင္းေအး (စြမ္းရည္္ျမႇင့္တင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးသင္တန္းဆရာမ) တို႔ကို အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ ဦးခင္သန္းက ပရိသတ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းဥပေဒအရ စစ္ေဆးျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး Dr. Thang Tuan က ေျဖရာမွာ ေလ်ာက္လႊာမတင္ဘဲ အျပင္ဘက္မွာ ဖြင့္တာလည္း ရွိတယ္။ မွတ္ပုံမတင္ရင္ ႀကီးၾကပ္လို႔မရဘူး။ ဒါ့အျပင္ ဥပေဒအထက္က ပုဂၢိဳလ္ေတြဖြင့္တဲ့ ေက်ာင္းေတြကိုလည္း ႀကီးၾကပ္လို႔မရဘူး” လု႔ိ ေျပာသြားပါတယ္။ ဦးေနႏိုင္ဦးကလည္း “ဥပေဒေရာ နည္းဥပေဒပါ ထြက္ၿပီးျဖစ္လို႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ လိုက္နာဖို႔လိုပါတယ္။ စစ္ေဆးေရးေတြမွာလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္ ၾကည့္႐ႈေပးဖို႔လည္း လိုပါတယ္” လို႔ ေဆြးေႏြးသြားတယ္။ ေဒၚဝင္းမင္းသန္းကေတာ့ “မူဝါဒေတြဟာ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒန႔ဲလည္း ကိုက္ညီဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြ မ်ားလာတာန႔ဲအမၽွ ကၽြမ္းက်င္ဆရာ ရွားပါးမႈ ျဖစ္လာသလို အေတြ႔အႀကံဳ ၅ ႏွစ္ဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္မႈကိုလည္း ေလၽွာ႔ေပါ့စဥ္းစားသင့္တယ္။ ဆရာျဖစ္ ရက္တိုသင္တန္းကလည္း တႀကိမ္ပဲဖြင့္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ထပ္ဖြင့္တာလည္း မေတြ႔ရေတာ့ေၾကာင္း” ေဆြးေႏြးသြားၾကပါတယ္။ အားလုံးတူညီစြာ ေဆြးေႏြးၾကတာကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ National Education Stand (အမ်ိဳးသားပညာေရး စံခ်ိန္စံညႊန္း) တရပ္ ခ်မွတ္ေပးသင့္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒီအခ်က္ဟာ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ခ်က္တရပ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဆြးေႏြးတင္ဆက္မႈ အစီအစဥ္ ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ။ ေဆြးေႏြးၾကတာေတြကလည္း ျပည့္စုံမၽွတမႈ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာက အေျခေနကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ “မက်က္တက်က္ေပါင္မုန္႔” အဆင့္ကိုေတာင္ မေရာက္ရွိႏိုင္ေသးတာကိုေတာ့ ပညာေရး ေလာကသားအခ်ိဳ႕က သိထားၿပီးသားပါ။ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ကေန စတင္တြက္ရင္ ပညာေရးဥပေဒဟာ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ထိ ၉ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ျပင္ဆင္ခဲ့သလို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းကစၿပီး ျမန္မာ့ပညာေရးေလာကဟာ အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းခဲ့တာ ဒီေန႔အထိလို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။ အနာဂတ္ကိုေမၽွာ္ၿပီး အစြဲကင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး မူဝါဒတရပ္ကသာ တမ်ိဳးသားလုံးအက်ိဳးကို ေဖာ္ဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ ထြန္းေဇာ္ေဌး
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024